DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0017
αε 1917 Θεσσαλικοί έπιγραφαί' ΰπο Α. Αρβανιτοπούλον.
.1 ■ ■ -__^ _______ —
τα άρχοστάσια ταύτα αναφέρονται κα'ι έν στ. 9 βεβαίως ούχί τις-τών τηβεννοφορούντων εμπόρων,
και άποτελούσιν άΟησαΰριστον, καθ ίσον γινώ- οίον είόομεν εν ΑΕ 1910 347-348, άλλ' ά![ιω-
σκω λέςιν έκφράζεται δέ δι αύτής, καθ' ά και ματικός μονάδος στρατοΟ, διελθόντος όιά των Χυ-
δ'. όμοιων πολυαρίθμων συνθέτων, κυρίως μεν ό ρετιών και παραμείναντος εκεί έπί τι χρον.κον διά-
τόπος, ένθα ϊστανται, ήτοι καθίστανται, αί άρχαι, στημα, ώς εκ των στ. 17-20 καταδείκνυται. Εκ
έπειτα δέ και αύται αϊ κύριαι της πόλεως άρχαί' δέ των χορηγουμένων τιμίων έλλείπουσί τ:να,
έκιραστικώτερον δηλοΟται τούτο εν στ. 13-16 άχρηστα ό/.ωε τφ τ ι μω μένω, ών ένεκα έλλείπει
τοΟ υπ άοιθ. 304 ψηφίσματος: «εκκλησίας ούσης και ή πλήρης έζομοίωσις αΰτοΰ τοις πολίταις, ήτις
έννόαου. έν ήι 16καϊ τά άρχοσιάσία συντελείται»; άλλως θα άνεγράφετο οιά του κα$' α και τοις λοι-
ττο'. έν ή εκκλησία, τη τετάρτη τον Αρτεμισίου, ,τοΓς πολίταις.
έκλέ-Όνται καΐ καθίστανται αί κύριαι τοπικα'ι 301' στ. 14-20. Ακολουθεί τοις τιμίοι
ενιαύσιοι άρχαί, βεόαίοκ ό ιερεύς τού ΑσκληπιοΟ, αίτιολογικον της δόσεως της προξενιάς, καθ' δ ό
—έςτος, παρεπιόημησας εν Χυρετίαις, προσηνέχθη.
πε3ΐειν<ι
μή άναγραφομενοι οί τελευταίοι ούτοι έν τοις ψη- ώς ήρμοζεν άνόρί καλοκαγάθω, κα'ι έμερίμνησε
φίσμασι τούτοις)· το προστατοϋντος ϊζχ τών άρχο- σπουδαίως, όπως μή άόικηθή ή πόλις αύτη κατά
στασίων δηλοΐ ταύτό τφ προστατοϋντος της έκκλη- γενομένην, είρηνικήν βεβαίως, άλλα πάντως δυσα-
σίας (ούν'ι οιασδήποτε, αλλ εκείνης ειδικώς), εν»; ρεστον, εφοδον των έπισκήνων νοούνται δ επι-
κοί τά άρχοστάσια συντελείται, ήτοι της πασών σκηνοί ένθάδε οί κατά τάς πόλεις έπισταθμευοντες
έπισημοτάτης, έν ή μάλιστα και αί προςενίαι έοί- στρατιώται, Ρωμαίοι έν τήδε τή περιπτώσει, ώς
δοντο. 1\ατά ταύτα δυνάμεθα νά είκασωμεν μετά συνάγομεν έκ τών έν τω ψηΐίσματι τούτω δίαλαμ-
κλείστης πιθανοτητος ότι ή συχνότατα άναφερο- οανομένων κα'ι χωρίων τινών λ. χ. τον Πλουτάρχου
μένη έν τοις ψηφίσμασι των Γοννέων εκκλησία τή ^/?. Σερτωρίου). Φαίνεται δήλον ότι βέβαιον ότι
εικάδι τον Διΰυραμβίον μηνός ήτο έκκλησία, έν ή ένεκα τών έπισταθμιών, καθ' ά και σήμερον έν
έπισης εκεί σννετελούντο τά άρχοστάσια, και καθ έμπολέμω καταστάσει ιδίως, αλλά και έν ειρήνη,
ήν αί πλεΐσται τών προςενιών προυτίθεντο και κατά τά καταλύματα τών καταδιωκτικών άπο-
ίψητ-ίζοντο υπό τών άπερχομένων ταγών, οίτινες σπασμάτων, συμβαίνει, έβλάπτοντο, ή επιέζοντο,
μεταςύ, καθ' όλον τό διαρρεύσαν έτος. εϊ/ον συζη· ή άπλώς ήνωχλούντο αί μικρα'ι πόλεις, ει μή
τησει πεο'ι αύτών λεπτομερώς. Εκ τού στ. 6 έλαμόάνετο φιλάνθρωπος μέριμνα ύπό τού έκαστοτε
προκύπτει ότι τρεις ήσαν έν Χυρετίαις οί ταγοί, έπ'ι κεφαλής άςωματικού, ί'να καταστήση την έπι-
έν ώ έν πολυανθρωποτέραις πόλεσιν ήσαν πέντε, σταθμίαν μή επαχθή. 1 οιαύτη έπισταθμία εϊκάζο·
π. χ. έν Γόννοις, έν δ' έτι μάλλον, επτά, ως έν μεν ότι θά έδικαιολογεΐτο πληρέστατα κατα τον
Φαλάννγΐ' πρβ. περί τούτιυν τά προειρημένα έν ΎΐτΊίοχικόΐ' πόλεμον όντως δέ διαρρήδην άναγρα·
ΛΕ 1916 19. φεται ύπό τού Λιβίον έν 30, 13, 4 ότι ό άντιστρα-
30Γ στ. Η- 14. Εντεύθεν άρχεται ή αναγραφή τηγος Μάρκος Βαίβιος 0γΓθΙί&8 (γραπτέον ϋ/ίί/-
τής άπο-ρασεως" τό έν τοις άρχοστασίοις δηλοΐ ή ιβΐίαβ· βλ. άνω σ. 1) Ιιίηο βΐ Επίϊϋπι (γραπτ.
τοπικώς τήν -κκλησίαν τών άρχοστασίων, καταν- ΕΗβίηϊιιην βλ. κάτω τά εις αριθ. 308 λεγόμενα
τήσαντος τού ονόματος λόγω καταχρήσεως εις και ΠΑΕ 1914 180-181) οοοιιρ&Ι, ρΓ3θ8ΐάϋ8-
οήλωσιν απλής τοπωνυμίας, ή χρονικώς αυτήν τήν ((υβ ρβΓ ΓβοβρΙ.3 ορρϊ<33 (ΙΐδροβίΙϊδ κτλ., ές ών
έκκλησίαν τη τετραδι τού Αρτεμισίου. Το όμο- δηλούται ότι αί Χυρετίαι κατελήφθησαν μεν είρη-
γνωμονντων τών πολιτών δηλοΐ παμψηρίαν, ήτις νικώς (οββιιραΐ, ούχϊ νί ββρίΐ) ύπό τών Ρωμαίων,
-ωηρότερον έκοράζεται έν στ. 20-21 τού ύπ άριθ. ίνα μή βεζαίως έπανακαταληοθώσιν ύπό τών
304 ψηφίσματος. Ό τιμώμενος Ρωμαίος, έκφε- Άντιοχικών, διότι όλίγω πρότερον ό Αιτωλός Μέ-
ρόμενος διά τού κυρίου ονόματος κα'ι τού έπωνύ- νιππος, καθ ά λέγει ό Αίζ'ιος εν 36, 10,.) Μ&1-
μου, τή προσθήκη τού πατρικού, κατά πλήρη Ιοβδίιι βΐ 0ΗγΓβΙΪ£ΐ8 νϊ ΟθρίΙ, έφυλάσσοντο δέ ύπό
σχεοον Ρωμαϊκόν τρόπον (πρβ. ΑΕ 191631),ήτο Ρωμαϊκής φρουράς, ρταβ&ΐάϊηηι. Ταύτης λοιπόν
.1 ■ ■ -__^ _______ —
τα άρχοστάσια ταύτα αναφέρονται κα'ι έν στ. 9 βεβαίως ούχί τις-τών τηβεννοφορούντων εμπόρων,
και άποτελούσιν άΟησαΰριστον, καθ ίσον γινώ- οίον είόομεν εν ΑΕ 1910 347-348, άλλ' ά![ιω-
σκω λέςιν έκφράζεται δέ δι αύτής, καθ' ά και ματικός μονάδος στρατοΟ, διελθόντος όιά των Χυ-
δ'. όμοιων πολυαρίθμων συνθέτων, κυρίως μεν ό ρετιών και παραμείναντος εκεί έπί τι χρον.κον διά-
τόπος, ένθα ϊστανται, ήτοι καθίστανται, αί άρχαι, στημα, ώς εκ των στ. 17-20 καταδείκνυται. Εκ
έπειτα δέ και αύται αϊ κύριαι της πόλεως άρχαί' δέ των χορηγουμένων τιμίων έλλείπουσί τ:να,
έκιραστικώτερον δηλοΟται τούτο εν στ. 13-16 άχρηστα ό/.ωε τφ τ ι μω μένω, ών ένεκα έλλείπει
τοΟ υπ άοιθ. 304 ψηφίσματος: «εκκλησίας ούσης και ή πλήρης έζομοίωσις αΰτοΰ τοις πολίταις, ήτις
έννόαου. έν ήι 16καϊ τά άρχοσιάσία συντελείται»; άλλως θα άνεγράφετο οιά του κα$' α και τοις λοι-
ττο'. έν ή εκκλησία, τη τετάρτη τον Αρτεμισίου, ,τοΓς πολίταις.
έκλέ-Όνται καΐ καθίστανται αί κύριαι τοπικα'ι 301' στ. 14-20. Ακολουθεί τοις τιμίοι
ενιαύσιοι άρχαί, βεόαίοκ ό ιερεύς τού ΑσκληπιοΟ, αίτιολογικον της δόσεως της προξενιάς, καθ' δ ό
—έςτος, παρεπιόημησας εν Χυρετίαις, προσηνέχθη.
πε3ΐειν<ι
μή άναγραφομενοι οί τελευταίοι ούτοι έν τοις ψη- ώς ήρμοζεν άνόρί καλοκαγάθω, κα'ι έμερίμνησε
φίσμασι τούτοις)· το προστατοϋντος ϊζχ τών άρχο- σπουδαίως, όπως μή άόικηθή ή πόλις αύτη κατά
στασίων δηλοΐ ταύτό τφ προστατοϋντος της έκκλη- γενομένην, είρηνικήν βεβαίως, άλλα πάντως δυσα-
σίας (ούν'ι οιασδήποτε, αλλ εκείνης ειδικώς), εν»; ρεστον, εφοδον των έπισκήνων νοούνται δ επι-
κοί τά άρχοστάσια συντελείται, ήτοι της πασών σκηνοί ένθάδε οί κατά τάς πόλεις έπισταθμευοντες
έπισημοτάτης, έν ή μάλιστα και αί προςενίαι έοί- στρατιώται, Ρωμαίοι έν τήδε τή περιπτώσει, ώς
δοντο. 1\ατά ταύτα δυνάμεθα νά είκασωμεν μετά συνάγομεν έκ τών έν τω ψηΐίσματι τούτω δίαλαμ-
κλείστης πιθανοτητος ότι ή συχνότατα άναφερο- οανομένων κα'ι χωρίων τινών λ. χ. τον Πλουτάρχου
μένη έν τοις ψηφίσμασι των Γοννέων εκκλησία τή ^/?. Σερτωρίου). Φαίνεται δήλον ότι βέβαιον ότι
εικάδι τον Διΰυραμβίον μηνός ήτο έκκλησία, έν ή ένεκα τών έπισταθμιών, καθ' ά και σήμερον έν
έπισης εκεί σννετελούντο τά άρχοστάσια, και καθ έμπολέμω καταστάσει ιδίως, αλλά και έν ειρήνη,
ήν αί πλεΐσται τών προςενιών προυτίθεντο και κατά τά καταλύματα τών καταδιωκτικών άπο-
ίψητ-ίζοντο υπό τών άπερχομένων ταγών, οίτινες σπασμάτων, συμβαίνει, έβλάπτοντο, ή επιέζοντο,
μεταςύ, καθ' όλον τό διαρρεύσαν έτος. εϊ/ον συζη· ή άπλώς ήνωχλούντο αί μικρα'ι πόλεις, ει μή
τησει πεο'ι αύτών λεπτομερώς. Εκ τού στ. 6 έλαμόάνετο φιλάνθρωπος μέριμνα ύπό τού έκαστοτε
προκύπτει ότι τρεις ήσαν έν Χυρετίαις οί ταγοί, έπ'ι κεφαλής άςωματικού, ί'να καταστήση την έπι-
έν ώ έν πολυανθρωποτέραις πόλεσιν ήσαν πέντε, σταθμίαν μή επαχθή. 1 οιαύτη έπισταθμία εϊκάζο·
π. χ. έν Γόννοις, έν δ' έτι μάλλον, επτά, ως έν μεν ότι θά έδικαιολογεΐτο πληρέστατα κατα τον
Φαλάννγΐ' πρβ. περί τούτιυν τά προειρημένα έν ΎΐτΊίοχικόΐ' πόλεμον όντως δέ διαρρήδην άναγρα·
ΛΕ 1916 19. φεται ύπό τού Λιβίον έν 30, 13, 4 ότι ό άντιστρα-
30Γ στ. Η- 14. Εντεύθεν άρχεται ή αναγραφή τηγος Μάρκος Βαίβιος 0γΓθΙί&8 (γραπτέον ϋ/ίί/-
τής άπο-ρασεως" τό έν τοις άρχοστασίοις δηλοΐ ή ιβΐίαβ· βλ. άνω σ. 1) Ιιίηο βΐ Επίϊϋπι (γραπτ.
τοπικώς τήν -κκλησίαν τών άρχοστασίων, καταν- ΕΗβίηϊιιην βλ. κάτω τά εις αριθ. 308 λεγόμενα
τήσαντος τού ονόματος λόγω καταχρήσεως εις και ΠΑΕ 1914 180-181) οοοιιρ&Ι, ρΓ3θ8ΐάϋ8-
οήλωσιν απλής τοπωνυμίας, ή χρονικώς αυτήν τήν ((υβ ρβΓ ΓβοβρΙ.3 ορρϊ<33 (ΙΐδροβίΙϊδ κτλ., ές ών
έκκλησίαν τη τετραδι τού Αρτεμισίου. Το όμο- δηλούται ότι αί Χυρετίαι κατελήφθησαν μεν είρη-
γνωμονντων τών πολιτών δηλοΐ παμψηρίαν, ήτις νικώς (οββιιραΐ, ούχϊ νί ββρίΐ) ύπό τών Ρωμαίων,
-ωηρότερον έκοράζεται έν στ. 20-21 τού ύπ άριθ. ίνα μή βεζαίως έπανακαταληοθώσιν ύπό τών
304 ψηφίσματος. Ό τιμώμενος Ρωμαίος, έκφε- Άντιοχικών, διότι όλίγω πρότερον ό Αιτωλός Μέ-
ρόμενος διά τού κυρίου ονόματος κα'ι τού έπωνύ- νιππος, καθ ά λέγει ό Αίζ'ιος εν 36, 10,.) Μ&1-
μου, τή προσθήκη τού πατρικού, κατά πλήρη Ιοβδίιι βΐ 0ΗγΓβΙΪ£ΐ8 νϊ ΟθρίΙ, έφυλάσσοντο δέ ύπό
σχεοον Ρωμαϊκόν τρόπον (πρβ. ΑΕ 191631),ήτο Ρωμαϊκής φρουράς, ρταβ&ΐάϊηηι. Ταύτης λοιπόν