DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0018
ΑΕ 1917
της &πο του Βαιβίου άφεθείσης φρουράς έπί κε-
φαλής θά ήτο ό Σέςτο; οδτος, όστις έμερίμνησε
κατά το οιάστημα της παραμονής αυτής να μη
πιεσθώσιν ύπερμέτρως οί κάτοικοι* διότι πάντως
Οά ύπέστησαν οδτοι ένοχλήσεις, ώς δηλοϊ ή φρά-
αις του ψηφίσματος «περί τήν των έπισκήνων
όρμήν». Ησαν δέ όντως άζιαΐ αί Χυρετίαι τοιαύ-
της ήπιας και φιλάνθρωπου συμπεριφοράς ύπο
των Ρωμαίων, προς ους δεν διέκεΐντο έ/θρικώς'
διότι τώ 200 πΧ εί/ον δίαρπάσει αύτάς οί Αι-
τωλοί (πρβ. Λίβιον έν 31 41 5). κατόπιν δέ,
τω 171 πΧ, άντιστάσαν τήν πόλιν ταύτην, και
διατηρούσαν τήν προς τους Ρωμαίους φιλίαν, έ-
ξεπόρθησεν ό βασιλεύς Περσεύς (πρβ. Λίβιον έν
42, 53). Αογω λοιπόν τής δικαίας ταύτης συμ-
περιφοράς του Σέξτου, και αξιοπρεπώς συμπερι-
φερόμενοι οί Χυρετιεΐζ, έτίμησαν αυτόν ούγι διά
τιμών ευεργέτου, οίος δεν ύπήρξεν, άλλα προξέ-
νου. Οτι οέ ή υπό τον Σέξτον φρουρά δεν παρέμει-
νεν έπ'ι πολύν '/ρόνον έν Χυρετίαις, αποδεικνύει
το ύπο του Αιβίον έν 3(5, 22, 8 λεγόμενον ότι ο
Βαίβιος μετέσχε τής πολιορκίας τής Ηράκλειας'
ίνα όμως συμβη τοϋτο, ήτο άπαραίτητον νά άπο-
σύρη τά ρι·£ΐ68Ϊ<ϋ3 έκ των καταληφΟεισών πόλεων
τής Περραιβίας, έν αίς αί ΧυρετίαΓ ό Σέξτος άρα
παρέμεινεν έν αύταϊς έπί τινας μήνας, ανακαλού-
μενος δέ ύπο του άντιστρατήγου, ώς μηδενός πλέον
σπουδαίου λόγου φρουρήσεως υπάρχοντος, έτιμήθη
ύπο τών πολιτών το ψήφισμα άρα εξεδόθη, κατά
πασαν πιθανότητα, όλίγω πρότερον τής πολιορκίας
τής Ηράκλειας, και ό στρατηγός των Περραιβών
Οίνίας ήρξε κατά ταΟτα τω 191 πΧ. Σημειω-
τέον δέ ότι ό έν στ. 1 / πρώτος τύπος του άρθρου
τήν φαίνεται περισσός, και έ/αρά/θη κατά σφάλμα,
λόγω συμπτώσεως πολλών τήν δέν έ'/ει δέ και
άνταπόδοσιν διότι ό Σέξτος "τήν ποίσαν σπουδήν
και πρόνοιαν έποιήσατο περι τήν τών έπισκήνων
όρμήν ν ούσης λοιπόν έπαρκώς εκφραστικής τής
Φράσεως και περι τήν τών έπισκήνων όρμήν, ώβε-
λίσαμεν το μετά το και τήν. Κυρίως λοιπόν έτι-
μήθη ό Σέςτος διότι κατά τήν είρηνικήν έ'φοδον
προς λήψιν καταλυμάτων, προσηνένθη φιλανθρώ-
πως. Εν τέλει του στ. ΙΊ ύ-άρ/ει κενός /ώρος
δύο γραμμάτων, ίσως απολεσθέντων άμφίβολον
ί/νος Τ διακρίνεται πως έκεΐ' έπειράθη λοιπόν ό χα-
ράκτης νά έξαλείψη το όοελιστέον τφ', άλλ' άπέξε-
σεν έτερον τι άντ αύτοΰ, κα'ι τοΟτο βεβαίως άτοπον.
301" στ. 20-2)). Διά τούτων διατάσσεται ή
αναγραφή του ψηφίσματος έπ'ι λίθινης κίονος, έν
τώ έπιφανεστάτω τόπω τής έν Χυρετίαις άγορας'
δέν έπιβάλλεται λοιπόν τοις ταμίαις νά άγοράσωσι
στηλην, ούτε νά στήσωσιν αύτήν έν τώ άναοερο-
μένω τόπω, άλλ' έπ'ι ήδη ιδρυμένου λίθου νά άνα-
γράψωσι το ψήφισμα κα'ι νά καταβάλωσι μόνον
τήν δαπάνην τής χαράζεως τών γραμμάτων, ήτοι
τής άναγραφής. Τούτοις δέ άκριβώς συμφωνεί κα'ι
ή γενομένη περιγραοή του λίθου, καθιστάσα αύτή
τε κα'ι τά διά του ψηφίσματος λεγόμενα και τά
κάτω έν άριθ. 303 έν τή προσημειώσει είς στ- 1
λεγόμενα κατάδηλον ότι έπ'ι ιδρυμένης ήδη άριστε-
ράς παραστάδος τής εισόδου τής αγοράς, ή σπου-
δαίου έν αύτή κτίσματος έν παραστάσιν, άνεγρά-
φοντο επίσημοι πράξεις. Επειδή δέ ό λίθος ούτος
είναι όγκώδης κα'ι δυσχερής ή μακρόθεν μεταφορά
αύτοΰ ύπο τών κτισάντων τήν έκκλησίαν τοΰ
Αγίου Γεωργίου, παρόντων έτερων, είκάζομεν ότι
ή αγορά τών Χυρετιών εκείτο έγγύτατα τη εκκλη-
σία ταύτη κα'ι τώ ύπ' αυτήν ναώ τοΟ Ασκληπιού'
διό ή κρήμνισις τής ασταθούς άλλως και μη διδα-
σκούσης μηδέν λόγου άξιον έκκλησίας ταύτης θά
άποδώση ευρήματα του τε ναοϋ" τούτου κα'ι τής
άγοράς πολλού λόγου άξια. Επειδή δέ προς άνα-
γρα^ήν προυτιμήθη ή δεξιά στενή έδρα του λί-
θου τής παραστάδος, ή δέ πλατεία αύτοΰ, ή κατε-
νώπιον τώ θεωμένω, είναι κατειλημμένη ύπ' άλ-
λης πράξεως, συμπεραίνομεν ότι τήν τελευταίαν
ταύτην δέν εύρον κενήν οί ταμίαι' ή επιστολή
άρα του Τίτου είναι προγενεστέρα του έτους 191
πΧ, ή, όπερ ταύτό, το περι ού ό λόγος ψήφι-
σμα είναι μεταγενέστερον του έκ τής έπιστολής
του Τίτου δυναμένου νά έξανθή τελευταίου /ρονο-
λογικοϋ ορίου, περι ού λέγομεν έν άριθ. 302. —
Σημειωτέον δέ ότι μετά το δονναι του στ. 23
ύπάρ'/ει κενόν διάστημα, έν μέρει μέν ούτως άφε-
Οέν ύπο του /αράκτου, λόγω ίσως άνίομαλίας του
λίθου, το δέ λοιπόν προελθόν έκ τελείας απόξεσες
ϋπ αύτοΰ τριών γραμμάτων, ώς άτάπως βεβαίως
•/αρα/θέντων.
301· στ. 2(5-29. 'Εν τέλει του ψηφίσματος
άναγράφονται οί γνωστοί κα'ι έκ τίνων ψηφισμάτων
της &πο του Βαιβίου άφεθείσης φρουράς έπί κε-
φαλής θά ήτο ό Σέςτο; οδτος, όστις έμερίμνησε
κατά το οιάστημα της παραμονής αυτής να μη
πιεσθώσιν ύπερμέτρως οί κάτοικοι* διότι πάντως
Οά ύπέστησαν οδτοι ένοχλήσεις, ώς δηλοϊ ή φρά-
αις του ψηφίσματος «περί τήν των έπισκήνων
όρμήν». Ησαν δέ όντως άζιαΐ αί Χυρετίαι τοιαύ-
της ήπιας και φιλάνθρωπου συμπεριφοράς ύπο
των Ρωμαίων, προς ους δεν διέκεΐντο έ/θρικώς'
διότι τώ 200 πΧ εί/ον δίαρπάσει αύτάς οί Αι-
τωλοί (πρβ. Λίβιον έν 31 41 5). κατόπιν δέ,
τω 171 πΧ, άντιστάσαν τήν πόλιν ταύτην, και
διατηρούσαν τήν προς τους Ρωμαίους φιλίαν, έ-
ξεπόρθησεν ό βασιλεύς Περσεύς (πρβ. Λίβιον έν
42, 53). Αογω λοιπόν τής δικαίας ταύτης συμ-
περιφοράς του Σέξτου, και αξιοπρεπώς συμπερι-
φερόμενοι οί Χυρετιεΐζ, έτίμησαν αυτόν ούγι διά
τιμών ευεργέτου, οίος δεν ύπήρξεν, άλλα προξέ-
νου. Οτι οέ ή υπό τον Σέξτον φρουρά δεν παρέμει-
νεν έπ'ι πολύν '/ρόνον έν Χυρετίαις, αποδεικνύει
το ύπο του Αιβίον έν 3(5, 22, 8 λεγόμενον ότι ο
Βαίβιος μετέσχε τής πολιορκίας τής Ηράκλειας'
ίνα όμως συμβη τοϋτο, ήτο άπαραίτητον νά άπο-
σύρη τά ρι·£ΐ68Ϊ<ϋ3 έκ των καταληφΟεισών πόλεων
τής Περραιβίας, έν αίς αί ΧυρετίαΓ ό Σέξτος άρα
παρέμεινεν έν αύταϊς έπί τινας μήνας, ανακαλού-
μενος δέ ύπο του άντιστρατήγου, ώς μηδενός πλέον
σπουδαίου λόγου φρουρήσεως υπάρχοντος, έτιμήθη
ύπο τών πολιτών το ψήφισμα άρα εξεδόθη, κατά
πασαν πιθανότητα, όλίγω πρότερον τής πολιορκίας
τής Ηράκλειας, και ό στρατηγός των Περραιβών
Οίνίας ήρξε κατά ταΟτα τω 191 πΧ. Σημειω-
τέον δέ ότι ό έν στ. 1 / πρώτος τύπος του άρθρου
τήν φαίνεται περισσός, και έ/αρά/θη κατά σφάλμα,
λόγω συμπτώσεως πολλών τήν δέν έ'/ει δέ και
άνταπόδοσιν διότι ό Σέξτος "τήν ποίσαν σπουδήν
και πρόνοιαν έποιήσατο περι τήν τών έπισκήνων
όρμήν ν ούσης λοιπόν έπαρκώς εκφραστικής τής
Φράσεως και περι τήν τών έπισκήνων όρμήν, ώβε-
λίσαμεν το μετά το και τήν. Κυρίως λοιπόν έτι-
μήθη ό Σέςτος διότι κατά τήν είρηνικήν έ'φοδον
προς λήψιν καταλυμάτων, προσηνένθη φιλανθρώ-
πως. Εν τέλει του στ. ΙΊ ύ-άρ/ει κενός /ώρος
δύο γραμμάτων, ίσως απολεσθέντων άμφίβολον
ί/νος Τ διακρίνεται πως έκεΐ' έπειράθη λοιπόν ό χα-
ράκτης νά έξαλείψη το όοελιστέον τφ', άλλ' άπέξε-
σεν έτερον τι άντ αύτοΰ, κα'ι τοΟτο βεβαίως άτοπον.
301" στ. 20-2)). Διά τούτων διατάσσεται ή
αναγραφή του ψηφίσματος έπ'ι λίθινης κίονος, έν
τώ έπιφανεστάτω τόπω τής έν Χυρετίαις άγορας'
δέν έπιβάλλεται λοιπόν τοις ταμίαις νά άγοράσωσι
στηλην, ούτε νά στήσωσιν αύτήν έν τώ άναοερο-
μένω τόπω, άλλ' έπ'ι ήδη ιδρυμένου λίθου νά άνα-
γράψωσι το ψήφισμα κα'ι νά καταβάλωσι μόνον
τήν δαπάνην τής χαράζεως τών γραμμάτων, ήτοι
τής άναγραφής. Τούτοις δέ άκριβώς συμφωνεί κα'ι
ή γενομένη περιγραοή του λίθου, καθιστάσα αύτή
τε κα'ι τά διά του ψηφίσματος λεγόμενα και τά
κάτω έν άριθ. 303 έν τή προσημειώσει είς στ- 1
λεγόμενα κατάδηλον ότι έπ'ι ιδρυμένης ήδη άριστε-
ράς παραστάδος τής εισόδου τής αγοράς, ή σπου-
δαίου έν αύτή κτίσματος έν παραστάσιν, άνεγρά-
φοντο επίσημοι πράξεις. Επειδή δέ ό λίθος ούτος
είναι όγκώδης κα'ι δυσχερής ή μακρόθεν μεταφορά
αύτοΰ ύπο τών κτισάντων τήν έκκλησίαν τοΰ
Αγίου Γεωργίου, παρόντων έτερων, είκάζομεν ότι
ή αγορά τών Χυρετιών εκείτο έγγύτατα τη εκκλη-
σία ταύτη κα'ι τώ ύπ' αυτήν ναώ τοΟ Ασκληπιού'
διό ή κρήμνισις τής ασταθούς άλλως και μη διδα-
σκούσης μηδέν λόγου άξιον έκκλησίας ταύτης θά
άποδώση ευρήματα του τε ναοϋ" τούτου κα'ι τής
άγοράς πολλού λόγου άξια. Επειδή δέ προς άνα-
γρα^ήν προυτιμήθη ή δεξιά στενή έδρα του λί-
θου τής παραστάδος, ή δέ πλατεία αύτοΰ, ή κατε-
νώπιον τώ θεωμένω, είναι κατειλημμένη ύπ' άλ-
λης πράξεως, συμπεραίνομεν ότι τήν τελευταίαν
ταύτην δέν εύρον κενήν οί ταμίαι' ή επιστολή
άρα του Τίτου είναι προγενεστέρα του έτους 191
πΧ, ή, όπερ ταύτό, το περι ού ό λόγος ψήφι-
σμα είναι μεταγενέστερον του έκ τής έπιστολής
του Τίτου δυναμένου νά έξανθή τελευταίου /ρονο-
λογικοϋ ορίου, περι ού λέγομεν έν άριθ. 302. —
Σημειωτέον δέ ότι μετά το δονναι του στ. 23
ύπάρ'/ει κενόν διάστημα, έν μέρει μέν ούτως άφε-
Οέν ύπο του /αράκτου, λόγω ίσως άνίομαλίας του
λίθου, το δέ λοιπόν προελθόν έκ τελείας απόξεσες
ϋπ αύτοΰ τριών γραμμάτων, ώς άτάπως βεβαίως
•/αρα/θέντων.
301· στ. 2(5-29. 'Εν τέλει του ψηφίσματος
άναγράφονται οί γνωστοί κα'ι έκ τίνων ψηφισμάτων