DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0019
ΑΕ 1917
Θεσσαλικοί επιγραφαν ύπδ Α. Αρβανιτοπούλου. 7
ομοίως εκτενούς τυπικού" των Γοννέων μάρτυρες,
ώς έγγυηταΐ της προξενίας' είναι δέ ούτοι των τά
πρώτα φερόντων έν Χυρετίαις πολιτών Οίότι ο «.εν
Αντίσκων Μελαν&ίου αναγράφεται ώς πρεσβευτής
προς Όλοσσονίους καϊ ^ήτωρ της έν Χυρετίαις
εκκλησίας έν τω ίιπ' άριθ. 304 ψηφίσματι στ. 3-4
και I:·, ί»πο οέ τά ονόματα Αρμοδίου καΐ Μενέττου
ή Μεννεττίου αναγράφονται έλευθερωταϊ καϊ άλλοι
πολϊται και άρχοντες έν ταϊς χπελευθερωτικαΐς
έπιγραφαϊς των Χυρετιών, οηλοΟντες ότι και μετά
οιακόσια περίπου ετη διετηρεϊτο ή οικογένεια αύτοϋ'
το οέ όνομα Μενέττιος και Μενέττος προέκυψε
πιΟανώτατα έκ του Μενεπτόλεμος, καθ ά το ζΐα-
μόκχας, Κλεόκκας, Νεικύκκας, Φιλόκκης κτο. έκ
του Δαμοκράτης, Κλχοκράτης, Νικοκράτης, Φιλο-
κράτης" 3λ. περϊ τούτων ΑΕ 191Η 80 και τάς εκεί
παραπομπάς' ή άφομοίωσις του εις λόγον
ενει την ίχΦοράν οιά γ ή η των λέξεων Ττολε-
μαΐος, ττολίαρχος κττ.. Ιο όνομα Μενέττ(ι)ος 3λ.
και έν ΑΕ 1916 29 και 33.
·)Π"2. Λυο πιθανωτάτας /ρονολογίας της έκδό-
σεως της επιστολής ταύτης παραδέχεται ο Κθγπ
έν ΙΟ IX2 338, σελ. 94, την μέν τω 196 πΧ, τήν
οέ τω Ι!)4 πΧ οιιηι Εΐ3ΐβ3β Ιιίβιηβ οοιηηιοΐ'βΓβίαΓ
ΤϊΙυβ' άλλ ές Ελάτειας καθίσταται ήττον πιθα-
νόν νά ύπολάζωμεν ό'τι έγραψεν ό 1 ίτος προς
τους Χυρετιεϊς, άο ου κατά το αύτο ετος ού μόνον
οιέτριψεν έν Θεσσαλία, άλλά και περί των έν
γένει θεσσαλικών πραγμάτων ήσχολήθη, πρός
τινα οήλον ότι διαμόρφωσιν των πολιτευμάτων
των θεσσαλικών κοινών και πόλεων, λόγω της εκ
τών τελευταίων ετών έπισυμβάσης γενικής συγ-
χύσεως" το ορομολόγιον του Τίτου αναγράφεται
λεπτομερώς ύπό του Αιβίον έν 36,51,3-6:
Οθηιβίπ3(1θΐη ϊηάβ ρι-οίϊοϊδοϊΐπΐ'. . . ρβΐ'§ϊΙ ΙΓΘ
ί'η ΤΗβ8»αΗατη, \\Υ>\ ιιοη 1Π>ΘΓ3η<ΐ3β ηιοοίο οίνϊ-
Ι3ΐβ8 βΓβηί, 8βά 8χ οιηιπ βοΙΙηνίοηβ βί οοηίιι·
8%οηβ ίη βΠςιΐίίΓη Ιο1βι·3ΐ>Πβιη £οπιΐ3ΐη Γθάί£θη-
^&6' εις τό σημεΐον τοϋτο ακριβώς νομίζω ότι δύ-
ναται νά «ροσαρμοσθη άπόσπασμά τι του Πολυ-
βίου άχατάτακτον (πρβ. Διόδωρον £ν ΚΗ 33)
«της -αρά τοις Δίτωλοΐς /ρειυκοπίας κατά την
Θεσσαλίαν ζηλωϋ-είπης, και πάσης πόλεως εις
οτάαεις καϊ ταραχάς εμπιπτούσης». Οΰτως άρα
παρίσταται το υπό του I ίτου γενόμενον έν Θεσσα-
λία έργον λίαν σπουδαιότεοον του έν τη επιστολή
αΰτοΰ υπονοουμένου, όπερ εμφανίζεται απλώς ώς
φιλότιμον δωρητήριον διότι καί τά περαιτέρω έν
συνε/εία 6πο του Αιβίου λεγόμενα οηλοΟσι χατά-
στασιν πραγμάτων γενικώς άνώμαλον, οία δέν παοί-
σταται ουδέ πόρρωθεν έν τη επιστολή* διότι λένει:
ηβο θΐιϊιη ΙβηιμοΓίιηι ΐΏοάο νίΐϋδ 30 νϊοίθηΐϊβ βΐ
ΙίοβηΐΪΒ νβ£\Ά (νοεί την Φιλίππου του Ε' βεβαίως)
Ιΐ1Γΐ)&ΙΪ ΘΙ-3111, 8β(1 ϊΐΐφΐϊβίο 6(13111 ίΐ]£β1ΠΟ £811118,
ηβαβοηιϊΗα ηβο βοηνβηίηηι ηβο βοηβίΐίηηι ιιΙΙητη
ηοη ρβτ ββάίΐϊοηβιη ·μ· ίητηηΐίητη ΐ3ηι ϊπάβ 3
ρπηοίρίο 3(1 ιιοδΙι·3ηι ηδηιαβ 3θΐ3ΐβηι ΐΓβάαοβη-
ιί* 3 οβιΐΒΐι ηΐ3χϊηΐθ βίββηαίητηβί ίηάίοββ 1β§ϊΐ
ρο(βη(;ϊοι·Θΐηο[πβ β3ΐη ρ3ΐ*1θπι οϊνϊΐ31ϊυηι ίβοϊΐ,
οαϊ 83ΐν3 βί (Γ&ηςυί1ΐ8 οηιηΪ3 Θ88β ιη3£Ϊ8 βχρβ-
(Ιϊβ1)3ΐ. ϊ(,3 (Ίΐιιι ρβτββηβιιήββΐ ΤΗβββαίίαιη, ρβΓ
Ερίππη Οποιιιη . . . νβηϊΐ κτλ.. Αλλά διά τής
επιστολής δέν γίνεται ουδεμία μνεία περί τοιούτου
έργου του I ίτου, άλλ άσ/ετος προς ταϋτα διυοεά
έγγειων κτήσεων τοϋ δημοσίου τών Ρωμαίων καϊ
έπιστροΐή αυτών τοις νομίμοις κατόνοις. Τουναν-
τίον δε, ει έγράφετο ή έπιστολή τω 1!·4 πΧ, δέν
θα παρέλιπεν ουδόλως ό Τίτος νά μνημόνευση
όπωσοηποτε τοσούτον σπουδαίου και μεγάλου έργου,
όπερ έςετέλεσεν έν Θεσσαλία τότε.
Τούτων ένεκα νομίζομεν ότι τά έν τή επιστολή
δέν συμβιβάζονται μετά τίνος έσωτεριχής στενό-
τητος πρός τό πνεΟμα τών τελεσθέντο^ν έν έτει
194 πΧ έργων έν Η^ασαλία υπο τοΟ Τίτου, έν ώ
προς τήν μεγαλοπρέπειαν καϊ μεγαλοοροσϋνην τών
εν έτει 196πΧ συμβάντων συνδέονται πληρέστατα*
καϊ ου μόνον τούτο συμβαίνει, άλλ ύπάρνουσι και
φράσεις της έπιστολής ύπό ΤΟ αυτό πνεύμα, καϊ
ένιαχου μετά τών αυτών λέξεων, παρά Πολυβίω έν
III* Ί·), 1-10 έςενηνεγμέναι: έν στ. 6-8 της έπι-
στολής αναφέρονται αορίστως έ/Ορο'ι τών Ρωμαίων
«ουκ άπδ τοϋ βέλτιστου είωΰότες άναστρέφεσΰαι»
καϊ «καταλαλοΰντες»* ούτοι έμφανώς είναι οι Αι-
τωλοί, οίτινες ήδη ολίγον χρόνον προ της έν τοις
ΙσΟμίοις τω 196 πΧ δημοσιεύσεως τοϋ συγκλη-
τικού δόγματος ύπό του Τίτου, περϊ απελευθερώ-
σεως τών Ελλήνων, έπέ/.ειντο δριμεΐς εναντίον αυ-
τού καϊ τών "Ρωμαίων: «τούτου οέ του δόγματος
διαδοθέντος εις τους Κλληνας. οί μέν άλλο: πάν-
τες ευθαρσείς ήσαν και περιχαρείς, μόνοι δ Αι-
Θεσσαλικοί επιγραφαν ύπδ Α. Αρβανιτοπούλου. 7
ομοίως εκτενούς τυπικού" των Γοννέων μάρτυρες,
ώς έγγυηταΐ της προξενίας' είναι δέ ούτοι των τά
πρώτα φερόντων έν Χυρετίαις πολιτών Οίότι ο «.εν
Αντίσκων Μελαν&ίου αναγράφεται ώς πρεσβευτής
προς Όλοσσονίους καϊ ^ήτωρ της έν Χυρετίαις
εκκλησίας έν τω ίιπ' άριθ. 304 ψηφίσματι στ. 3-4
και I:·, ί»πο οέ τά ονόματα Αρμοδίου καΐ Μενέττου
ή Μεννεττίου αναγράφονται έλευθερωταϊ καϊ άλλοι
πολϊται και άρχοντες έν ταϊς χπελευθερωτικαΐς
έπιγραφαϊς των Χυρετιών, οηλοΟντες ότι και μετά
οιακόσια περίπου ετη διετηρεϊτο ή οικογένεια αύτοϋ'
το οέ όνομα Μενέττιος και Μενέττος προέκυψε
πιΟανώτατα έκ του Μενεπτόλεμος, καθ ά το ζΐα-
μόκχας, Κλεόκκας, Νεικύκκας, Φιλόκκης κτο. έκ
του Δαμοκράτης, Κλχοκράτης, Νικοκράτης, Φιλο-
κράτης" 3λ. περϊ τούτων ΑΕ 191Η 80 και τάς εκεί
παραπομπάς' ή άφομοίωσις του εις λόγον
ενει την ίχΦοράν οιά γ ή η των λέξεων Ττολε-
μαΐος, ττολίαρχος κττ.. Ιο όνομα Μενέττ(ι)ος 3λ.
και έν ΑΕ 1916 29 και 33.
·)Π"2. Λυο πιθανωτάτας /ρονολογίας της έκδό-
σεως της επιστολής ταύτης παραδέχεται ο Κθγπ
έν ΙΟ IX2 338, σελ. 94, την μέν τω 196 πΧ, τήν
οέ τω Ι!)4 πΧ οιιηι Εΐ3ΐβ3β Ιιίβιηβ οοιηηιοΐ'βΓβίαΓ
ΤϊΙυβ' άλλ ές Ελάτειας καθίσταται ήττον πιθα-
νόν νά ύπολάζωμεν ό'τι έγραψεν ό 1 ίτος προς
τους Χυρετιεϊς, άο ου κατά το αύτο ετος ού μόνον
οιέτριψεν έν Θεσσαλία, άλλά και περί των έν
γένει θεσσαλικών πραγμάτων ήσχολήθη, πρός
τινα οήλον ότι διαμόρφωσιν των πολιτευμάτων
των θεσσαλικών κοινών και πόλεων, λόγω της εκ
τών τελευταίων ετών έπισυμβάσης γενικής συγ-
χύσεως" το ορομολόγιον του Τίτου αναγράφεται
λεπτομερώς ύπό του Αιβίον έν 36,51,3-6:
Οθηιβίπ3(1θΐη ϊηάβ ρι-οίϊοϊδοϊΐπΐ'. . . ρβΐ'§ϊΙ ΙΓΘ
ί'η ΤΗβ8»αΗατη, \\Υ>\ ιιοη 1Π>ΘΓ3η<ΐ3β ηιοοίο οίνϊ-
Ι3ΐβ8 βΓβηί, 8βά 8χ οιηιπ βοΙΙηνίοηβ βί οοηίιι·
8%οηβ ίη βΠςιΐίίΓη Ιο1βι·3ΐ>Πβιη £οπιΐ3ΐη Γθάί£θη-
^&6' εις τό σημεΐον τοϋτο ακριβώς νομίζω ότι δύ-
ναται νά «ροσαρμοσθη άπόσπασμά τι του Πολυ-
βίου άχατάτακτον (πρβ. Διόδωρον £ν ΚΗ 33)
«της -αρά τοις Δίτωλοΐς /ρειυκοπίας κατά την
Θεσσαλίαν ζηλωϋ-είπης, και πάσης πόλεως εις
οτάαεις καϊ ταραχάς εμπιπτούσης». Οΰτως άρα
παρίσταται το υπό του I ίτου γενόμενον έν Θεσσα-
λία έργον λίαν σπουδαιότεοον του έν τη επιστολή
αΰτοΰ υπονοουμένου, όπερ εμφανίζεται απλώς ώς
φιλότιμον δωρητήριον διότι καί τά περαιτέρω έν
συνε/εία 6πο του Αιβίου λεγόμενα οηλοΟσι χατά-
στασιν πραγμάτων γενικώς άνώμαλον, οία δέν παοί-
σταται ουδέ πόρρωθεν έν τη επιστολή* διότι λένει:
ηβο θΐιϊιη ΙβηιμοΓίιηι ΐΏοάο νίΐϋδ 30 νϊοίθηΐϊβ βΐ
ΙίοβηΐΪΒ νβ£\Ά (νοεί την Φιλίππου του Ε' βεβαίως)
Ιΐ1Γΐ)&ΙΪ ΘΙ-3111, 8β(1 ϊΐΐφΐϊβίο 6(13111 ίΐ]£β1ΠΟ £811118,
ηβαβοηιϊΗα ηβο βοηνβηίηηι ηβο βοηβίΐίηηι ιιΙΙητη
ηοη ρβτ ββάίΐϊοηβιη ·μ· ίητηηΐίητη ΐ3ηι ϊπάβ 3
ρπηοίρίο 3(1 ιιοδΙι·3ηι ηδηιαβ 3θΐ3ΐβηι ΐΓβάαοβη-
ιί* 3 οβιΐΒΐι ηΐ3χϊηΐθ βίββηαίητηβί ίηάίοββ 1β§ϊΐ
ρο(βη(;ϊοι·Θΐηο[πβ β3ΐη ρ3ΐ*1θπι οϊνϊΐ31ϊυηι ίβοϊΐ,
οαϊ 83ΐν3 βί (Γ&ηςυί1ΐ8 οηιηΪ3 Θ88β ιη3£Ϊ8 βχρβ-
(Ιϊβ1)3ΐ. ϊ(,3 (Ίΐιιι ρβτββηβιιήββΐ ΤΗβββαίίαιη, ρβΓ
Ερίππη Οποιιιη . . . νβηϊΐ κτλ.. Αλλά διά τής
επιστολής δέν γίνεται ουδεμία μνεία περί τοιούτου
έργου του I ίτου, άλλ άσ/ετος προς ταϋτα διυοεά
έγγειων κτήσεων τοϋ δημοσίου τών Ρωμαίων καϊ
έπιστροΐή αυτών τοις νομίμοις κατόνοις. Τουναν-
τίον δε, ει έγράφετο ή έπιστολή τω 1!·4 πΧ, δέν
θα παρέλιπεν ουδόλως ό Τίτος νά μνημόνευση
όπωσοηποτε τοσούτον σπουδαίου και μεγάλου έργου,
όπερ έςετέλεσεν έν Θεσσαλία τότε.
Τούτων ένεκα νομίζομεν ότι τά έν τή επιστολή
δέν συμβιβάζονται μετά τίνος έσωτεριχής στενό-
τητος πρός τό πνεΟμα τών τελεσθέντο^ν έν έτει
194 πΧ έργων έν Η^ασαλία υπο τοΟ Τίτου, έν ώ
προς τήν μεγαλοπρέπειαν καϊ μεγαλοοροσϋνην τών
εν έτει 196πΧ συμβάντων συνδέονται πληρέστατα*
καϊ ου μόνον τούτο συμβαίνει, άλλ ύπάρνουσι και
φράσεις της έπιστολής ύπό ΤΟ αυτό πνεύμα, καϊ
ένιαχου μετά τών αυτών λέξεων, παρά Πολυβίω έν
III* Ί·), 1-10 έςενηνεγμέναι: έν στ. 6-8 της έπι-
στολής αναφέρονται αορίστως έ/Ορο'ι τών Ρωμαίων
«ουκ άπδ τοϋ βέλτιστου είωΰότες άναστρέφεσΰαι»
καϊ «καταλαλοΰντες»* ούτοι έμφανώς είναι οι Αι-
τωλοί, οίτινες ήδη ολίγον χρόνον προ της έν τοις
ΙσΟμίοις τω 196 πΧ δημοσιεύσεως τοϋ συγκλη-
τικού δόγματος ύπό του Τίτου, περϊ απελευθερώ-
σεως τών Ελλήνων, έπέ/.ειντο δριμεΐς εναντίον αυ-
τού καϊ τών "Ρωμαίων: «τούτου οέ του δόγματος
διαδοθέντος εις τους Κλληνας. οί μέν άλλο: πάν-
τες ευθαρσείς ήσαν και περιχαρείς, μόνοι δ Αι-