Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1917)

92 Ασκληπιακά μνημεία και κιονολατρεία έν Α&ήναις ύπο Ι Σβορώνου. αε μ»

2 ρ) είναι θυγάτρια τοΟ ΑσκληπιοΟ, ουνάμεθανΟν $ιον περίαπτον, δέν πρέπει νά ζενίση ημάς ώς να-

μετά μείζονος πιθανότητος νά θεωρήσωμεν και τά ρακτηριστικον ιατρικών τίνων θεοτήτων. Πλίνιος

υπόλοιπα δύο, τά Ιστάμενα, ώς θυγάτρια τοΟ αϋ- ό πρώτος αναφερών το λατινικον δνομα τοΟ περιά-

τοΰ ΑσκληπιοΟ, ή ο ύπόθεσις αύτη μεταβάλλεται πτου απιιιΐθΐυιη λέγει δικαίως ότι ή νρησις αύ-

εϊς βεβαιότητα δια της παρατηρήσειυς, ότι ή ύπ τοΟ έγεννήθη έκ τής ιατρικής και δή έκ της δεισι-

άρ. 094 (πίνας- 2α) φέρει ^ν τή άριστερα πασί- οαιμονίας, ήτις άπέδιδεν εις ύπερφυσικάς δυνάμεις

γνωστόν σύμβολον εύτοκίας *·, λαγιδέα, έρεθίζουσα τά κακά, ων ήγνόουν οί άνθρωποι τά: αληθείς αί-

αύτον οιά του δακτύλου της δεξιάς τιανομοίως τη τίας. II άρναία ιατρική, περίαπτα χαΐ περιάμματα

έτερα τών θυγατέρων του Ασκληπιού τοΰ ές Επ(· ταΟτα, καλούσα, μετε/ειριζετο ώς φάρμακα είτε

δαύρου ύπ άρ. 1420 άναγλύφου, του κοσμοΰντος προς άνακούφισιν έκ φυαικών κακών, μάλιστα άσΟε

άλλοτε την στηλην, την άναγραφουσαν το Οαϋμα νειών, βασκανιών [βση&ήματα), είτε προς πρόλη-

του Ασκληπιού, κατορΟώσαντος νά προκαλέση εύ- ψιν αυτών [φυλακτήρια, προφυλακτικά). Οδτως

Ους τοκετό ν της έπ'ι πέντε όλα ετη κυούσης γυναι- ύπηρχον περίαπτα κατά της δυστοκίας ι Λιοσκ. ·ί,

κός Κλέους Επίσης και το ύπ άρ. 693 (πί- 167), κατά των έκ των θηρίων δηγμάτων (Ψελ-

να: 2) κοράσιον του έν Αγρα Ασκληπιείου φέρον λός, ΙΙεριλίΦων 14), κατά της κεφαλαλγία; (Γαλην.

περιστεράν, σύμοολον ομοίως της εύτοκίας, ένΟυ- τόμ. 13, ΛΝ1 ) κα'ι κατά παντός τοιούτου καχοΟ.

μίζει αλλάς θυγατέρας τοΰ Ασκληπιού τών έκ των ΙΙσαν οέ ταύτα είτε φυσικά! ύλαι, ίατρικήν κεκτη·

Ασκληπιείων αττικών ανάγλυφων, όαοιως πτηνά μέναι δύναμιν, είτε αντικείμενα, πα;ουσιάζον-

7.

φέρουσας (Σβορώνου Α Ε Μ πίν. XI., 1375, ('ΜΧΙΙ, σχήματά τινα ή μορφάς άπωσίκακον κα'ι άποτρό-
2491, και ΟΙ.ΧΓΛΙΙ), ώς και έτερα τών του ές Επι- παίον τών ασθενειών κεκτημένας δύναμιν ή και
δαύρου συμπλέγματος θυγατέρων τοΰ Ασκληπιού. αμφότερα; τα; δυνάμει; ταύτα;. Συνήθως τά περί-
Μετα τών έν λόγω τεσσάρων άγαλματίων της χμματα ταΟτα περιεϊχον συνταγάς ΐατρικάς και μα-
Αγρας άνεκαλύ^Οη πη/υαϊος κιονίσκος, ίσως προς γικά; κατά τών άσΟενειών και τών κακών δαιμό-
ένα τούτων ώς έρεισμα /ρησιμεύων, φέρων οέ έπϊ νων, προβασκάνια, ΓθΠίθάίβ ρΓ8θ6ΐ& καλουμένας
μέν του κορμού την άφιέρωσιν Ιλειΰυία Φιλουμένη ΜεταΗύ αύτών, ίγόντων ώ; επί το πολύ σ/ήμα
Λμφιμάχον γυνή ανέβηκε επ Αρχεβίας ιέρειας, μεταλλικών κοσμημάτων, συνηθέστατα είναι τά
έπι Οέ τοΰ άβακος τό όνομα ΕΥΚΟΛΙΝΗ, προφανώς έ'/οντα νομισματόμορφον σ/ημα (ακριβώς όπως τά
όνομα ού/ϊ κορασίου θνητού, άφιεροίΟέντο; τή Εί- επιστήθια τών δύο κορασιών τοΟ ϊ: Επιδαύρου συμ-
λιιθυία, άλλ όνομα αγνώστου τινός ήμϊν μέ'/ρι τούδε πλέγματος), καλούμενα δέ φυλακτήρια, οναοίβαβ,
θυγατρίου Ασκληπιού, τοΟ Εύαόλον έν Έπιδαύρω ΗιιΙ,Ιαβ, ρΗαΙβταβ. Εκ δέ τών βυζαντιακών καΐ κα-
έπικαλουμενου ώς εύκολύνοντος τοϋς δύσκολους τόπιν μέν ρις ήμών διατηρηθέντων φνλακτηρίων,
τοκετούς. Γό θυγάτριον τούτο του Ασκληπιού φαί- ψυλαχτ,αρίων, φυλαχτών μνημονεύο; διά την ίατρι-
νεται ύπόττασι; αύτής ταύτης της από άρναιοτά- κήν αύτών δύναμιν τά Κωνοταντινάτα λεγόμενα νό-
των νρόνων. πολύ προ της έλεύσεως τοΰ Άσκλη- μίσματα, περ'ι ών πολλοί, άλλ ανεπαρκώς, εγρα-
πιοΟ, λατρευομένης έν Αθήναις θεάς τών τοκετών ψαν εσχάτως ·, γενικώς πιστευομένου και νύν ότι
Εΐλειθυίας. ής το ιερόν φαίνεται ό'τι περιήλΟεν εις ταύτα προφυλάττουσι τον φέροντα άπό πλείστων
την δικαιοδοσίαν τών ιερέων τοΟ Ασκληπιείου. άσΟενειών και Οεραπευουσι μάλιστα κάλλιον παν-
''σον δ άφορα εις το έν τώ μέσω τοΰ στήθους τός άλλου φαρμάκου πλείστας ές αύτών (οίον έπι-
άμφοτερων τών κορασιών τοΟ έξ Επιδαύρου συμ- ληψίαν, αίμορραγίαν, λύσιμον δμφαλοΟ, ίκτερον
πλέγματος νομισματόμορφον άντικείμενον, το γνω- κτλ), διό και ώς ιερά κειμήλια φέρονται κα'ι φυ-
στόν ήμϊν έκ πλήθους παραδειγμάτων ώς έπιοτή- λάσσονται. Αρ/αιοτάτη βυζαντινή μνεία τών Κων-

1 Πρ(3λ χαΐ τήν ^αροΐίΑίαν « 'Ολαγώς τά μεν τέτοχε, »ό δε τί- \ Π&Γβ!1ΐΙ)βΓ^ βΐ 88£ΐίθ, ΟίοΙ. άβ8 ΑπΙ. έν λ. 9Π1ιΐ1βΙι1ιη.
χτει,τά δε κνει» και Αιλιανού, Περί ζώων Β. 12: 6 λαγως φέρει 7) Κ. \¥ ΗβΒίυοΙί, Οθη8ίαηίίηαΙα, ίν ΓΟΪς Ε88βγδ :>Π(1
κ«ί «ντβ (^3ύι τά μέΐ' ^μ<η^ή>, τά (5ϊ ώδίνει, τά δε ήδη οί τέτοκται. 8ΐυάίθ8 ρΐ·β8Θ111β(1 Ιο XV. Κί(1^θ\ν3γ ·:. 635 8 — Ν. Πολίτη;

2 ϊβορώνου, Τό έν Άθ. Έθν. Μουσ. α. 1423 χ«. Πίν. Ι.ΧΙΧ. εν ττ] /Ιαο^ραο^ια :ό;λ. Ε'. 3. 661-4 —Φαίδων I. Κουχουλ^. Κων-

3 Οβννβάϊβδ, ΡοιιίΠβΒ (ΓΕρίίθυΓβ Ν" 133. οιανκναια έν Λαογραφία -'Ί<ί. Ρ'. », 217-220.