DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0141
ΑΚ 1817
τίθεται τώ 50-51 μΧ Ιίερ'ι ταμίου Πασιδίον
και τών σχετικών αύτώ. ών τις υπόκειται βε-
βαίως ένθάδε. βλ. τά σημειωθέντα εις άρ. 3θ:ι
στ. 3-8.
342 το Β' στ 1-5. Ενεκα τών έν στ. 1 περι-
σωθέντων, ύπο/ρεούμεθα νά συμπληρώσωμεν δια
της σπανίας περιφράσεως τον ταμίαν, ήτοι τον
προϊσταμενον των ταμιών, περί ής βλ. ΑΕ 191 Γ)
76. Ή χάραξις τήσδε της άπελευθερώσεως καϊ της
έν άρ. 319 στ. 1-8 έχουσι τοσαύτην ομοιότητα,
εύδιάκριτον έν τη ίδιαζούση γραφή του' Ο έν άμ-
ΐοτέραις, ώστε δυνάμεθα ευλόγως νά θεωρήσωμεν
αύτάς γραφείσας ύφ' ενός τεχνίτου" υπόκεινται δέ,
και άμοιβαίως συμπληροΟνται, όί αύτοι άρχοντες"
έσώθησαν δ' έκεϊ μέν τά δύο πρώτα γράμματα τοΟ
στρατηγοΟ, ένθάδε δέ τά πλείονα τών υπολοίπων"
διότι έν στ. 2 ύπάρχουσιν ίχνη Ο προ του Λ' υπό
δέ το όνομα τοΰτο νυν το πρώτον γνωρίζεται ήμΐν
στρατηγός τών Θεσσαλών διότι του στρατηγοΟ
Κρίτωνος, γνωστού έζ επιγραφής τών Γόννων 10
ΙΧ2 1042 στ. 33, τά γράμματα δέν άρμόττουσ;
τοις περισωΟεΐσι τούτοις πάντα. Ηρξε δέ ό Κρι-
τόλαος ούτος ίκανάς δεκάδας έτών μετά το 50-51
μΧ, άφ ου έςηλείφθη επιγραφή, φέρουσα τον Σθ>·
οίπατρον, ΐνα γραφή έτερα, άναγράφουσα αυτόν
του πατρικού αύτοϋ διετηρήθησαν αμφίβολα ίχνη.
Ο Νεικάδας θά ήτο Τριπολίτης Περραιοός' διότι έν
ταις έπιγραφαίς τών πόλεων αυτής άπαντα συχνά-
κις, ώς θά ίδωμεν περαιτέρω" πρβ. Νεικάδας 'Ασι-
δήμον έν ΑΕ 1913 157. Περί της περιιράσεως
εις την πάλιν βλ. τά εις άρ. 339 στί/. 4-7 ση-
μειωθέντα.
342 το Β- στ. 6-14. Εύηϋίδψ. πατέρα φυσι-
κον τοΟ ταμίου μέν Άρνββου εϊδομεν έν άρ. ·<ΙΓ>
στ 3, του πολίτου δέ Σιμίον έν άρ. 322 στ. ο. Κν
τέ>.£*. του στ. (·' υπάρχει ΞΕΙI καϊ τέρμα μετ' ί/νών
τής έςαλειτ,θείσης επιγραφής" είναι άρα πιθανόν ότι
άπεδόθη βρα/υγραφικώς ϊ,εΐνικηι), όπερ ολως σπά-
νιο/. Στρατηγον Μενεκράτη επίσης συνηντήσαμεν
άνω έν «ρ. 332 στ. 2, άρξαντα τώ 20-19 πΧ.
ταμίου όντος έν Χυρετίαις - - - άνδρον δέν εΐνα·.
άρα ό κύτος τω ένθάδε, όπερ καϊ εκ τών προειρη-
μένων περί τοΟ Κριτολάον προκύπτει" έν δέ άρ.
344 στ. ·"> άπαντα έπίσης Μενεκράτης, άλλά τα-
μιεύοντος Άλεζάνδρον δέν δύναται άρα οδτε οδτος
νά ταυτισθή τώ ένθάδε, έφ'ού ταμίας αναγράφεται
διαρρήδην κατά πρωτοφανώς σαφή καθορισμόν ό
Κύηθίδης ώς εις όλον τον ένιαντάν. Έκ πάντων
τούτων συμπεραίνομεν ότι ό Μενεκράτης ούτος ήρξε
περί τό τέρμα τής Α' μΧ έκατονταετηρίδος, φαίνε-
ται δέ ών άπόγονος τών μνημονευθέντων δμωνύμων.
Εν στ. 12 έγράφη ΕΝΑ.· παρέλιπεν άρα ό χαρά-
κτης το I. Τό έν στ- 13 ώστε τϊ} πάλει, όλως ασύ-
νηθες, δηλοϊ ταυτόν ώς τί) πάλει, ήτοι ότι τό δοθέν
τώ ταμία λογίζεται ώς εί έδόθη τή πόλει.
Αρι&. 343·344·345'346[ύ*. 34 35 36
ΜΕ 122 το α, β, γ, δ). Βάθρον, λευκού μαρμά-
ρου, άκέραιον σχηματισθέν έκ δύο τμημάτων, αρ-
μοζόντων άλλήλοις' ή έπάνω έπιφάνεια φέρει τόρ-
μους ούχ'ι πελμάτων, άλλά προς γόμφωσιν χαλκοϋ
άνδριάντος ένδεδυμένου άνθρωπου, τελείου φυσικού
μεγέθους πιθανώτατα' ή άνάθεσις τούτου θά ήτο
έπιγεγραμμένη έπ'ι της αριστεράς έδρας, άλλ' ίξη-
λείφθη έπιμελώς" διότι, έξαφανισθέντος του πρώ-
του άνδριάντος, έτέθη έτερος έπ'ι του βάθρου τού-
του, ου ή άνάθεσις διετηρήθη Οπ' άρ. 343, άφ ού
μετεσχηματίσθη τό βάθρον εις βάσιν κίονος μετά
σπείρας, ή προς τοΟτο έλαβε τό δεύτερον τοιαύτην
μορφήν, μετατραπείσης τής /.άτοι έπιφανείας εϊς
άνω, και διατηρούσης ένδον τής σπείρας δύοτάρμους
στερεώσεως του" δευτέρου άνδριάντος" μετά δέ την
πτώσιν και τούτου, έπεγράφη δΓ άπελευθερώσεων.
ώς συνήθως, καϊ άνετέθη που συγχρόνως.— ιψ.
Ο 17, πλάτ. 0 84, πάχ. 0 80.
Έπ'ι τής νΟν έμπροσθεν έπιφανείας α έχαράχθη
ή ύπ' άρ. 343 έπιγραφή, λίαν βαθέως κα'ι καλώς"
ύψ. γραμμ. 0 018-0 032, διάστιχ. Ο 008, επί
δέ τής δεξιάς έδρας β ή ύπ' άρ. 344, βαθέως και
καλώς" <5ψ. γραμμ. Ο 009-0016, διάστιχ. 0005.
έπ'ι δέ τής όπισθεν γ ή ύπ' άρ. 345, από μέν στ.
1-3 άβαθώς και σ/εδόν καλώς" ύψ. γραμμ.
0012-0018, διάστιχ. 0 003, άπό δέ στίχ. 4-8
ύφ' έτερου τεχνίτου, μετρίως βαθέως και σχεδόν
καλώς" ύψ. γραμμ. 0 01-0 016, διάστιχ. 0 004.
έπ'ι δέ τής έπάνω, ή άρχήθεν τής ΰποκάτω, πλατείας
έδρας δ ή ύπ'άρ. 346, βαθέως και λίαν άμελώς" ύψ.
γραμμ. 0 016-0 02, διάστιχ. 0 01" πατηθείσης
όμως έπ'ι μακρόν τής έπιφανείας ταύτης, πλείστα
τών γραμμάτων έξηλείφθησαν.
τίθεται τώ 50-51 μΧ Ιίερ'ι ταμίου Πασιδίον
και τών σχετικών αύτώ. ών τις υπόκειται βε-
βαίως ένθάδε. βλ. τά σημειωθέντα εις άρ. 3θ:ι
στ. 3-8.
342 το Β' στ 1-5. Ενεκα τών έν στ. 1 περι-
σωθέντων, ύπο/ρεούμεθα νά συμπληρώσωμεν δια
της σπανίας περιφράσεως τον ταμίαν, ήτοι τον
προϊσταμενον των ταμιών, περί ής βλ. ΑΕ 191 Γ)
76. Ή χάραξις τήσδε της άπελευθερώσεως καϊ της
έν άρ. 319 στ. 1-8 έχουσι τοσαύτην ομοιότητα,
εύδιάκριτον έν τη ίδιαζούση γραφή του' Ο έν άμ-
ΐοτέραις, ώστε δυνάμεθα ευλόγως νά θεωρήσωμεν
αύτάς γραφείσας ύφ' ενός τεχνίτου" υπόκεινται δέ,
και άμοιβαίως συμπληροΟνται, όί αύτοι άρχοντες"
έσώθησαν δ' έκεϊ μέν τά δύο πρώτα γράμματα τοΟ
στρατηγοΟ, ένθάδε δέ τά πλείονα τών υπολοίπων"
διότι έν στ. 2 ύπάρχουσιν ίχνη Ο προ του Λ' υπό
δέ το όνομα τοΰτο νυν το πρώτον γνωρίζεται ήμΐν
στρατηγός τών Θεσσαλών διότι του στρατηγοΟ
Κρίτωνος, γνωστού έζ επιγραφής τών Γόννων 10
ΙΧ2 1042 στ. 33, τά γράμματα δέν άρμόττουσ;
τοις περισωΟεΐσι τούτοις πάντα. Ηρξε δέ ό Κρι-
τόλαος ούτος ίκανάς δεκάδας έτών μετά το 50-51
μΧ, άφ ου έςηλείφθη επιγραφή, φέρουσα τον Σθ>·
οίπατρον, ΐνα γραφή έτερα, άναγράφουσα αυτόν
του πατρικού αύτοϋ διετηρήθησαν αμφίβολα ίχνη.
Ο Νεικάδας θά ήτο Τριπολίτης Περραιοός' διότι έν
ταις έπιγραφαίς τών πόλεων αυτής άπαντα συχνά-
κις, ώς θά ίδωμεν περαιτέρω" πρβ. Νεικάδας 'Ασι-
δήμον έν ΑΕ 1913 157. Περί της περιιράσεως
εις την πάλιν βλ. τά εις άρ. 339 στί/. 4-7 ση-
μειωθέντα.
342 το Β- στ. 6-14. Εύηϋίδψ. πατέρα φυσι-
κον τοΟ ταμίου μέν Άρνββου εϊδομεν έν άρ. ·<ΙΓ>
στ 3, του πολίτου δέ Σιμίον έν άρ. 322 στ. ο. Κν
τέ>.£*. του στ. (·' υπάρχει ΞΕΙI καϊ τέρμα μετ' ί/νών
τής έςαλειτ,θείσης επιγραφής" είναι άρα πιθανόν ότι
άπεδόθη βρα/υγραφικώς ϊ,εΐνικηι), όπερ ολως σπά-
νιο/. Στρατηγον Μενεκράτη επίσης συνηντήσαμεν
άνω έν «ρ. 332 στ. 2, άρξαντα τώ 20-19 πΧ.
ταμίου όντος έν Χυρετίαις - - - άνδρον δέν εΐνα·.
άρα ό κύτος τω ένθάδε, όπερ καϊ εκ τών προειρη-
μένων περί τοΟ Κριτολάον προκύπτει" έν δέ άρ.
344 στ. ·"> άπαντα έπίσης Μενεκράτης, άλλά τα-
μιεύοντος Άλεζάνδρον δέν δύναται άρα οδτε οδτος
νά ταυτισθή τώ ένθάδε, έφ'ού ταμίας αναγράφεται
διαρρήδην κατά πρωτοφανώς σαφή καθορισμόν ό
Κύηθίδης ώς εις όλον τον ένιαντάν. Έκ πάντων
τούτων συμπεραίνομεν ότι ό Μενεκράτης ούτος ήρξε
περί τό τέρμα τής Α' μΧ έκατονταετηρίδος, φαίνε-
ται δέ ών άπόγονος τών μνημονευθέντων δμωνύμων.
Εν στ. 12 έγράφη ΕΝΑ.· παρέλιπεν άρα ό χαρά-
κτης το I. Τό έν στ- 13 ώστε τϊ} πάλει, όλως ασύ-
νηθες, δηλοϊ ταυτόν ώς τί) πάλει, ήτοι ότι τό δοθέν
τώ ταμία λογίζεται ώς εί έδόθη τή πόλει.
Αρι&. 343·344·345'346[ύ*. 34 35 36
ΜΕ 122 το α, β, γ, δ). Βάθρον, λευκού μαρμά-
ρου, άκέραιον σχηματισθέν έκ δύο τμημάτων, αρ-
μοζόντων άλλήλοις' ή έπάνω έπιφάνεια φέρει τόρ-
μους ούχ'ι πελμάτων, άλλά προς γόμφωσιν χαλκοϋ
άνδριάντος ένδεδυμένου άνθρωπου, τελείου φυσικού
μεγέθους πιθανώτατα' ή άνάθεσις τούτου θά ήτο
έπιγεγραμμένη έπ'ι της αριστεράς έδρας, άλλ' ίξη-
λείφθη έπιμελώς" διότι, έξαφανισθέντος του πρώ-
του άνδριάντος, έτέθη έτερος έπ'ι του βάθρου τού-
του, ου ή άνάθεσις διετηρήθη Οπ' άρ. 343, άφ ού
μετεσχηματίσθη τό βάθρον εις βάσιν κίονος μετά
σπείρας, ή προς τοΟτο έλαβε τό δεύτερον τοιαύτην
μορφήν, μετατραπείσης τής /.άτοι έπιφανείας εϊς
άνω, και διατηρούσης ένδον τής σπείρας δύοτάρμους
στερεώσεως του" δευτέρου άνδριάντος" μετά δέ την
πτώσιν και τούτου, έπεγράφη δΓ άπελευθερώσεων.
ώς συνήθως, καϊ άνετέθη που συγχρόνως.— ιψ.
Ο 17, πλάτ. 0 84, πάχ. 0 80.
Έπ'ι τής νΟν έμπροσθεν έπιφανείας α έχαράχθη
ή ύπ' άρ. 343 έπιγραφή, λίαν βαθέως κα'ι καλώς"
ύψ. γραμμ. 0 018-0 032, διάστιχ. Ο 008, επί
δέ τής δεξιάς έδρας β ή ύπ' άρ. 344, βαθέως και
καλώς" <5ψ. γραμμ. Ο 009-0016, διάστιχ. 0005.
έπ'ι δέ τής όπισθεν γ ή ύπ' άρ. 345, από μέν στ.
1-3 άβαθώς και σ/εδόν καλώς" ύψ. γραμμ.
0012-0018, διάστιχ. 0 003, άπό δέ στίχ. 4-8
ύφ' έτερου τεχνίτου, μετρίως βαθέως και σχεδόν
καλώς" ύψ. γραμμ. 0 01-0 016, διάστιχ. 0 004.
έπ'ι δέ τής έπάνω, ή άρχήθεν τής ΰποκάτω, πλατείας
έδρας δ ή ύπ'άρ. 346, βαθέως και λίαν άμελώς" ύψ.
γραμμ. 0 016-0 02, διάστιχ. 0 01" πατηθείσης
όμως έπ'ι μακρόν τής έπιφανείας ταύτης, πλείστα
τών γραμμάτων έξηλείφθησαν.