DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0147
ΑΕ 1917
Θεασαλικαι έπιγραφαί νπδ Α. Αρβανιτοπούλον. 135
ανθρώπων, ό συσχετισμός αυτών είναι φυσικώτα-
το; και τή; προ/ειροτάτη; λογική; αποτέλεσμα.
Απολείπεται όμως προ; βεβαίωσιν ή έζέτασις τοΟ
γόμφου, έαν Οπωσδήποτε άρμόττη τοις περισωθεΐ-
σιν ίχνεσι τοΟ τόρμου το0 βάθρου.
Ωφθη το πρώτον, το περ'ιοδ ό λόγο; άνάγλυφον,
Οπό τοΟ Κβπι, δστις οι/.αίω; χαρακτηρίζει αυτό
έν ΙΟ ΙΧ2 353 ώ; ριιΐοΐΐθίτίππιπι, και όρθώ; χρο-
νολογεί, καίπερ μετά -ινών αμφιβολιών, ώς ανή-
κον τη Ε πΧ εκατονταετή ρ ίο:.
ΜριΛ 340 (εΐκ. 38" ΜΕ 125). Βάθρον, κα-
στανόχρου ιδιάζοντος μαρμάρου, όμοιου πώρω.
οπίσω μόνον άποκεκομμένον, και δή νεωστί, και
έλλεΐπον ή ύποκάτω επιφάνεια φέρει, κατά τα
άκρα δύο μεγάλου; τόρμου;, ίνα το όλον άρμοσΟη
έπί υποβάθρου τινό; αί λοιπαϊ εδραι είναι άδρώ;
έ;ειργασμέναι δια τή; σφύρα;· ή επάνω επιφάνεια
διατηρεί, κατά τήν γενομενην άποκοπήν, ίχνος
τόρμου, όστις ήτο ίκανώ; μακρό; και ευρύ;, ίνα
γομφωθη τι μνημεϊον, στήλη ή άνδριά;, οίον και
ή επιγραφή άναφέρει σημαντικόν και θαυμαστόν.—
Τψ. 043, πλ. 102, πά/. σωθέν 031.
Έπιγραφήν φέρει έπ'ι τή; έμπροσθεν επιφάνεια;
καθ όλον σχεδόν το σημειωθέν πλάτο;, χαρα/θε7-
σαν άβαθώ; και έπιμελώς' ΰψ. γραμμ. 001Η-
0021, οιάστι/. 0 011" τά περισωθέντα ταΟτα
γράμματα ε/ουσιν ώδε :
επ;ιηδομηανηθηκηεΡΡηί)ιδαιμναμ[α
θανοντιΟα[υμ]αστονπροσιδηνκαι[α]νονυμονοι
τηποιεοε.
"Αξιον παρατηρήσεως είναι ότι ό χαράκτης
γοάφει κατα τον προευκλείδειον τρόπον γραφή;
τό ΕΕ) V V Ε Μ Μ, έτι δέ δι; μεν Α ή Α, πολλά-
κις δε Α- έχει δέ και 4 και σαφώ; Δ' γράφει
ομοίως Ο άντ·. του Ο και Ω και □ επίση; εί; τήν Θέ-
σιν του Ο και Ω,άγνοών τέλ-ον το τελευταϊον τούτο
γράμμα Ω' έ/ει ομω; το μετευκλ·ίόειον Η άντ'ι ε,
η, ει, ·ν ώ δέν στερείται τή; χρήσεως Ε εί; θέσιν
του ε και τοΟ "η τό Σ άποόίοει ούτω λίαν ανοι-
κτών σκελών, κοινώς δε τα λοιπά γράμματα, □
μέν ώ; Ρ κατά τον κοινόν ("Ιεσσαλικόν τρόπον τή;
αρχαϊκής γραφή;, I δέ, Κ. Π. Ρ ουχί β) Τ κατά
τον συνήθη τρόπον. II άνάμει;:; αΰτη δήλοι του;
τελευταίου; χρόνου;τή; άρχαϊκης γραφή;, καθ'ούς
έπικρατοΟσι μέν τά σχήματα τών προευκλειδείων
γραμμάτων, ύπάρχουσι δ αί τελευταία*, μορφαί
τινών, αί κατόπιν παραμείνασαι έν οριστική χρή-
σει μετ'Εϋκλείδην άρχοντα, γίνεται οέ χρήσις τοΟ
Η ούχϊ πλέον ώ; οασέο;, άλλ ώ; Φωνήεντο;, οέν
υπάρχει ό'μω; τό χαρακτηριστικώτατον της Ευ-
κλείδειου γραφή; Ω. Κατά ταύτα οί χρόνοι τή;
επιγραφή; ταύτη; δύνανται ευλόγως νά. είκασθώ-
σιν ώ; κείμενοι εντός του τελευταίου τετάρτου
τή; Ε πΧ έκατονταετηρίδο;.
Διαγιγνώσκομεν δ' έκ τών παρατεθέντων γραμ-
μάτων τό έ;ή; επίγραμμα ούο έςαμέτρων :
Έππεδόμη ανέβηκε ΈΡΡηθίδαι μν«μ[α] 2θανόντι,
θα[υμ]αστόν προσιδήν χαΐ [ά]νώνυμον ώι ,τ'έποίησε.
Τό Έππεδόμη είναι βεβαίως κύριον όνομα τή;
άναθείση;, παρά το Εμπεδος-Έμπεδίων, και δη
παοά το Έμπεδονίκα σχηματισθέν και ύποκορι-
σθέν' τό ορθόν θά ήτο 'Εμπεδόνη· άλλ ή κοινοτέρα
τότε προφορά άφωμοίωσε το μ τώ π, και συνέφυρε
τό καταληκτικόν -όνη προ; το -όμη, υπαρχόντων
πολλών θηλυκών παρά το κόμη - ετέρα τι; άνάγνω-
σις,π.χ. Έππεδομείαν ή Φήκη κττ·, θά ήτο ακατα-
νόητος. Αςιον παρατηρήσεως είναι το ότι το όνομα
Εύηΰίδας έγράφη διά ΡΡ προς δήλωσιν τής λίαν
18
Θεασαλικαι έπιγραφαί νπδ Α. Αρβανιτοπούλον. 135
ανθρώπων, ό συσχετισμός αυτών είναι φυσικώτα-
το; και τή; προ/ειροτάτη; λογική; αποτέλεσμα.
Απολείπεται όμως προ; βεβαίωσιν ή έζέτασις τοΟ
γόμφου, έαν Οπωσδήποτε άρμόττη τοις περισωθεΐ-
σιν ίχνεσι τοΟ τόρμου το0 βάθρου.
Ωφθη το πρώτον, το περ'ιοδ ό λόγο; άνάγλυφον,
Οπό τοΟ Κβπι, δστις οι/.αίω; χαρακτηρίζει αυτό
έν ΙΟ ΙΧ2 353 ώ; ριιΐοΐΐθίτίππιπι, και όρθώ; χρο-
νολογεί, καίπερ μετά -ινών αμφιβολιών, ώς ανή-
κον τη Ε πΧ εκατονταετή ρ ίο:.
ΜριΛ 340 (εΐκ. 38" ΜΕ 125). Βάθρον, κα-
στανόχρου ιδιάζοντος μαρμάρου, όμοιου πώρω.
οπίσω μόνον άποκεκομμένον, και δή νεωστί, και
έλλεΐπον ή ύποκάτω επιφάνεια φέρει, κατά τα
άκρα δύο μεγάλου; τόρμου;, ίνα το όλον άρμοσΟη
έπί υποβάθρου τινό; αί λοιπαϊ εδραι είναι άδρώ;
έ;ειργασμέναι δια τή; σφύρα;· ή επάνω επιφάνεια
διατηρεί, κατά τήν γενομενην άποκοπήν, ίχνος
τόρμου, όστις ήτο ίκανώ; μακρό; και ευρύ;, ίνα
γομφωθη τι μνημεϊον, στήλη ή άνδριά;, οίον και
ή επιγραφή άναφέρει σημαντικόν και θαυμαστόν.—
Τψ. 043, πλ. 102, πά/. σωθέν 031.
Έπιγραφήν φέρει έπ'ι τή; έμπροσθεν επιφάνεια;
καθ όλον σχεδόν το σημειωθέν πλάτο;, χαρα/θε7-
σαν άβαθώ; και έπιμελώς' ΰψ. γραμμ. 001Η-
0021, οιάστι/. 0 011" τά περισωθέντα ταΟτα
γράμματα ε/ουσιν ώδε :
επ;ιηδομηανηθηκηεΡΡηί)ιδαιμναμ[α
θανοντιΟα[υμ]αστονπροσιδηνκαι[α]νονυμονοι
τηποιεοε.
"Αξιον παρατηρήσεως είναι ότι ό χαράκτης
γοάφει κατα τον προευκλείδειον τρόπον γραφή;
τό ΕΕ) V V Ε Μ Μ, έτι δέ δι; μεν Α ή Α, πολλά-
κις δε Α- έχει δέ και 4 και σαφώ; Δ' γράφει
ομοίως Ο άντ·. του Ο και Ω και □ επίση; εί; τήν Θέ-
σιν του Ο και Ω,άγνοών τέλ-ον το τελευταϊον τούτο
γράμμα Ω' έ/ει ομω; το μετευκλ·ίόειον Η άντ'ι ε,
η, ει, ·ν ώ δέν στερείται τή; χρήσεως Ε εί; θέσιν
του ε και τοΟ "η τό Σ άποόίοει ούτω λίαν ανοι-
κτών σκελών, κοινώς δε τα λοιπά γράμματα, □
μέν ώ; Ρ κατά τον κοινόν ("Ιεσσαλικόν τρόπον τή;
αρχαϊκής γραφή;, I δέ, Κ. Π. Ρ ουχί β) Τ κατά
τον συνήθη τρόπον. II άνάμει;:; αΰτη δήλοι του;
τελευταίου; χρόνου;τή; άρχαϊκης γραφή;, καθ'ούς
έπικρατοΟσι μέν τά σχήματα τών προευκλειδείων
γραμμάτων, ύπάρχουσι δ αί τελευταία*, μορφαί
τινών, αί κατόπιν παραμείνασαι έν οριστική χρή-
σει μετ'Εϋκλείδην άρχοντα, γίνεται οέ χρήσις τοΟ
Η ούχϊ πλέον ώ; οασέο;, άλλ ώ; Φωνήεντο;, οέν
υπάρχει ό'μω; τό χαρακτηριστικώτατον της Ευ-
κλείδειου γραφή; Ω. Κατά ταύτα οί χρόνοι τή;
επιγραφή; ταύτη; δύνανται ευλόγως νά. είκασθώ-
σιν ώ; κείμενοι εντός του τελευταίου τετάρτου
τή; Ε πΧ έκατονταετηρίδο;.
Διαγιγνώσκομεν δ' έκ τών παρατεθέντων γραμ-
μάτων τό έ;ή; επίγραμμα ούο έςαμέτρων :
Έππεδόμη ανέβηκε ΈΡΡηθίδαι μν«μ[α] 2θανόντι,
θα[υμ]αστόν προσιδήν χαΐ [ά]νώνυμον ώι ,τ'έποίησε.
Τό Έππεδόμη είναι βεβαίως κύριον όνομα τή;
άναθείση;, παρά το Εμπεδος-Έμπεδίων, και δη
παοά το Έμπεδονίκα σχηματισθέν και ύποκορι-
σθέν' τό ορθόν θά ήτο 'Εμπεδόνη· άλλ ή κοινοτέρα
τότε προφορά άφωμοίωσε το μ τώ π, και συνέφυρε
τό καταληκτικόν -όνη προ; το -όμη, υπαρχόντων
πολλών θηλυκών παρά το κόμη - ετέρα τι; άνάγνω-
σις,π.χ. Έππεδομείαν ή Φήκη κττ·, θά ήτο ακατα-
νόητος. Αςιον παρατηρήσεως είναι το ότι το όνομα
Εύηΰίδας έγράφη διά ΡΡ προς δήλωσιν τής λίαν
18