DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0148
Λ Ε 1917
παλαιάς, ώς φαίνεται, προφορά; του ευ ώς ήτις
μετέπειτα επεκράτησε καί κυριαρχεί νϋν έν τή Νέα
Ελληνική γλώσση' προς έντονωτέραν ακριβώς δή-
λωσιν τοιαύτης προφορδς ο χαράκτης έθεώρησεν
Ανεπαρκές £ν Ρ, και έγραψε δύο, οδ ένεκα έλογίσθη
και ή προηγουμένη συλλαβή ούχΐ θέσε: μακρά" τΌ
οτι και τοίαί λογίζεται βρα^ύ, άποδοτέον τη άδεία,
ήτις έ/ε; μεγάλην εκτασιν έπί της προσωδίας τών
άπαοαιτ/των τώ έπΐΥθάι/.μ.ατι κυρίων όνοαάτων
τό ο* του εποίησε λογίζεται βραχύ, διότι κυρίως
ητο ο άπλοΟν. οίον καί συχνότατα γράφεται έν
ταΐς έπιγρΛοαΐς.
Ό δέ νου; του επιγράμματος είναι δτι «ή Έπ-
πεδόμη άνέθηκε το έπικείμενον έπΐ τοΰ βάθρου
τούτου άγαλμα δια τον αποθανόντα Εύηθίδην ώ;
μνημεΐον, άςιοθαύμαστον μέν, ίνα άτενίση τις
προς αΰτο, μη άντιπροοοίπενον ό' εκείνον έπακρι-
βώς, ε; μη ώ; κενόν ομοίωμα, <λ* δ» κ«' εποίηοεν
αύτοΛ' τάύτην την εννοιαν φαίνεται πιθανόν δτι
εκφράζει το τέρμα άνώννμον φ ι εποίηοε [-ανώ
νυμον έκείνφ, οί) τε γάριν εποίηοε το μνήμα ή
Εππεδόμη). ΜεΟ' ήρωΐκης άρα αφέλειας και χά-
ριτος φημίζει ό ποιητή; το έπί του βάθρου έργον
ώς άςιοθαύμαστον, πιθανώς διότι οί χωρικοί συμ-
πολΐταί το -ρώτον τότε, ή οΰχΐ συχνάκις, ήτένι-
ζον προς εμπνουν σχεδόν, ώραϊον έργον, οίον όντως
παρίσταται το προμνημονευθέν άνάγλυφον ύπ άρ.
348, ένισχυμένον μάλιστα δια ζωηροτάτων βα-
φών, δπερ κατά την εκφρασιν του επιγράμματος
θα έκομίσθη έξωθεν, εκ Φαλάννης ή έκ Ααρίσης,
ώς προείπομεν εκεί, και θά ύπήρςεν αγλάισμα τοΟ
έν Χυρετίαις νεκροταφείου. Αέν στερείται δέ ούο-
ευρυθμία; το επίγραμμα, οΰοέ φιλοσοφικής σκέ-
ψεως, ήτις βαθέως έκφράζεται, άνταποκρινομένη
τη μελαγ/ολία και εϋγενεΐ θλίψει έν τή φυσιο-
γνωμία των εν τφ αναγλύφω προσώπων, καθ ην
χαί το άριστον και καλλιτεχνικώτατον ομοίωμα
πόρρω άπε/ει άπό του νά άντίκαταστήση και έκ-
φραση, ώς έν τη άληθεΐ ζωη, τον εκλιπόντα άνθρω-
πον. Περί των άσημάντιυν ανωμαλιών του όυθαοΰ
βλ. τά σημειωθέντα έν Α Ε 1913 180. Μερί οέ της
διαλέκτου καθίσταται άξιον σημειώσειυς το δτι οέν
είναι ή θεσσαλική σαφώς, έν ή θά άνεμένομεν τού-
λάχίστον όνέ&εικε βλ. όμως περί τούτου ακριβώς
τά παρατηρ/;Οεντα έν ΑΚ 1916 18.
ΑρΛ. 350 (εικ. 39· ΜΕ 104). Στήλη,
λευκοφαίου μαρμάρου, άνιυ μόνον άποκεκομμένη
καί έλλείπουσα' κατωτάτω άπεκόπη ό γόμφος μό-
νον αποδίδεται δ έν αναγλύφω ομοίωμα στήλης
ως ναίσκος μετά γόμφου, ης οί ημικίονες παρίσταν-
ται στρογγύλοι άνευ αΰλά/.ων, καί ής τό λεΐον βά-
θυσμα θά έ'φερέ ποτε γραπτήν πολύ/ρωμον παρά-
στασιν, έξαφανισθεϊσαν.— Τψ. 0 98, πλ. 0.37,
-%■/. 0 17.
II επιγραφή έχαράχθη έκατέρωθεν τοΟ άναγλύ-
φουγόμφου του ναίσκου, βαθέως και σ/εδόν καλώς·
Οψ. γραμμ. 0 017-0 034. διάστιχ. 0 014.
.?.9 (επιγρ. αρι&. 3δ0): ιπίΐνμβιο·; επιγραφή εν Χνρηίαις.
Φίλων Ήρα- κλείδου
ηρως χρησοτέ χαίρε.
Περί του διπλασιασμού τοΰ Ο βλ. τά εις άρ.
3ΓΙ στ. 16-"23 σημειωθέντα. ΥπΌ την έπι-
γραφήν υπάρχει ό συνήθη; έ'κτυπος έρμης Ερμου
χθονίου. Οί ν-ςόνοι της έπιγραφή*; κείνται πεο'ι το
100 πΧ.
*τΙρ4#. 351 (ΜΕ 80). Στήλη, μάρμαρου
ύπομέλανος, κάτω μόνον άποκεκομμένη καί έλλεί-
πουσα' άνω λήγει εις άνθέμιον μετά λίαν προεξέ-
χοντος γείσου" τά συνήθη γλυπτά κοσμήματα του
άνθεμίου απεδόθησαν άτέχνως διά βαθειών χαρα-
γών. _"Υψ. 059, πλάτ. 0 30, πάχ. 0 1 I.'
II έπιγραφή έχαράχθη ύπο το γεϊσον άβαθώς
και καλώς" ύψ. γραμμ. 0011-0 015, διάστι/.
0017.
Αντιφάνης Φιλόξενου.
) - -/ύτήν ύπάρχουσι δύο άβαθώς εκτυποι ρό-
δακες καί βάθυσμα ναίσκου, σχόν ποτε γραπτήν
πολύχρωμον παράστασιν. Σημειωτέον δτι απώλεσα
το ε'κτυπον. δέν έσημείωσα οέ πλήρως την έπιγρα-
παλαιάς, ώς φαίνεται, προφορά; του ευ ώς ήτις
μετέπειτα επεκράτησε καί κυριαρχεί νϋν έν τή Νέα
Ελληνική γλώσση' προς έντονωτέραν ακριβώς δή-
λωσιν τοιαύτης προφορδς ο χαράκτης έθεώρησεν
Ανεπαρκές £ν Ρ, και έγραψε δύο, οδ ένεκα έλογίσθη
και ή προηγουμένη συλλαβή ούχΐ θέσε: μακρά" τΌ
οτι και τοίαί λογίζεται βρα^ύ, άποδοτέον τη άδεία,
ήτις έ/ε; μεγάλην εκτασιν έπί της προσωδίας τών
άπαοαιτ/των τώ έπΐΥθάι/.μ.ατι κυρίων όνοαάτων
τό ο* του εποίησε λογίζεται βραχύ, διότι κυρίως
ητο ο άπλοΟν. οίον καί συχνότατα γράφεται έν
ταΐς έπιγρΛοαΐς.
Ό δέ νου; του επιγράμματος είναι δτι «ή Έπ-
πεδόμη άνέθηκε το έπικείμενον έπΐ τοΰ βάθρου
τούτου άγαλμα δια τον αποθανόντα Εύηθίδην ώ;
μνημεΐον, άςιοθαύμαστον μέν, ίνα άτενίση τις
προς αΰτο, μη άντιπροοοίπενον ό' εκείνον έπακρι-
βώς, ε; μη ώ; κενόν ομοίωμα, <λ* δ» κ«' εποίηοεν
αύτοΛ' τάύτην την εννοιαν φαίνεται πιθανόν δτι
εκφράζει το τέρμα άνώννμον φ ι εποίηοε [-ανώ
νυμον έκείνφ, οί) τε γάριν εποίηοε το μνήμα ή
Εππεδόμη). ΜεΟ' ήρωΐκης άρα αφέλειας και χά-
ριτος φημίζει ό ποιητή; το έπί του βάθρου έργον
ώς άςιοθαύμαστον, πιθανώς διότι οί χωρικοί συμ-
πολΐταί το -ρώτον τότε, ή οΰχΐ συχνάκις, ήτένι-
ζον προς εμπνουν σχεδόν, ώραϊον έργον, οίον όντως
παρίσταται το προμνημονευθέν άνάγλυφον ύπ άρ.
348, ένισχυμένον μάλιστα δια ζωηροτάτων βα-
φών, δπερ κατά την εκφρασιν του επιγράμματος
θα έκομίσθη έξωθεν, εκ Φαλάννης ή έκ Ααρίσης,
ώς προείπομεν εκεί, και θά ύπήρςεν αγλάισμα τοΟ
έν Χυρετίαις νεκροταφείου. Αέν στερείται δέ ούο-
ευρυθμία; το επίγραμμα, οΰοέ φιλοσοφικής σκέ-
ψεως, ήτις βαθέως έκφράζεται, άνταποκρινομένη
τη μελαγ/ολία και εϋγενεΐ θλίψει έν τή φυσιο-
γνωμία των εν τφ αναγλύφω προσώπων, καθ ην
χαί το άριστον και καλλιτεχνικώτατον ομοίωμα
πόρρω άπε/ει άπό του νά άντίκαταστήση και έκ-
φραση, ώς έν τη άληθεΐ ζωη, τον εκλιπόντα άνθρω-
πον. Περί των άσημάντιυν ανωμαλιών του όυθαοΰ
βλ. τά σημειωθέντα έν Α Ε 1913 180. Μερί οέ της
διαλέκτου καθίσταται άξιον σημειώσειυς το δτι οέν
είναι ή θεσσαλική σαφώς, έν ή θά άνεμένομεν τού-
λάχίστον όνέ&εικε βλ. όμως περί τούτου ακριβώς
τά παρατηρ/;Οεντα έν ΑΚ 1916 18.
ΑρΛ. 350 (εικ. 39· ΜΕ 104). Στήλη,
λευκοφαίου μαρμάρου, άνιυ μόνον άποκεκομμένη
καί έλλείπουσα' κατωτάτω άπεκόπη ό γόμφος μό-
νον αποδίδεται δ έν αναγλύφω ομοίωμα στήλης
ως ναίσκος μετά γόμφου, ης οί ημικίονες παρίσταν-
ται στρογγύλοι άνευ αΰλά/.ων, καί ής τό λεΐον βά-
θυσμα θά έ'φερέ ποτε γραπτήν πολύ/ρωμον παρά-
στασιν, έξαφανισθεϊσαν.— Τψ. 0 98, πλ. 0.37,
-%■/. 0 17.
II επιγραφή έχαράχθη έκατέρωθεν τοΟ άναγλύ-
φουγόμφου του ναίσκου, βαθέως και σ/εδόν καλώς·
Οψ. γραμμ. 0 017-0 034. διάστιχ. 0 014.
.?.9 (επιγρ. αρι&. 3δ0): ιπίΐνμβιο·; επιγραφή εν Χνρηίαις.
Φίλων Ήρα- κλείδου
ηρως χρησοτέ χαίρε.
Περί του διπλασιασμού τοΰ Ο βλ. τά εις άρ.
3ΓΙ στ. 16-"23 σημειωθέντα. ΥπΌ την έπι-
γραφήν υπάρχει ό συνήθη; έ'κτυπος έρμης Ερμου
χθονίου. Οί ν-ςόνοι της έπιγραφή*; κείνται πεο'ι το
100 πΧ.
*τΙρ4#. 351 (ΜΕ 80). Στήλη, μάρμαρου
ύπομέλανος, κάτω μόνον άποκεκομμένη καί έλλεί-
πουσα' άνω λήγει εις άνθέμιον μετά λίαν προεξέ-
χοντος γείσου" τά συνήθη γλυπτά κοσμήματα του
άνθεμίου απεδόθησαν άτέχνως διά βαθειών χαρα-
γών. _"Υψ. 059, πλάτ. 0 30, πάχ. 0 1 I.'
II έπιγραφή έχαράχθη ύπο το γεϊσον άβαθώς
και καλώς" ύψ. γραμμ. 0011-0 015, διάστι/.
0017.
Αντιφάνης Φιλόξενου.
) - -/ύτήν ύπάρχουσι δύο άβαθώς εκτυποι ρό-
δακες καί βάθυσμα ναίσκου, σχόν ποτε γραπτήν
πολύχρωμον παράστασιν. Σημειωτέον δτι απώλεσα
το ε'κτυπον. δέν έσημείωσα οέ πλήρως την έπιγρα-