DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Kinaidoi mylōthroi
DOI Artikel:Skias, Andreas: Epigraphai ek Plataiōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0169
ΑΚ 1917
τας δούλους ήτο ή αναγκαστική έν τώ μυλών:
έργασία (Πολυδ. III, 78, Βίαίηηβτ έ. ά. σ.
33 I ένθα /.αϊ δέσμευσις τών δυστροπούντων ίγί-
νετο. ΓοιοΟτο τι θέμα ήτο λίαν δυνατόν νά έχη
χίναιόός τι;, τούτου δέ εϊκονογράφησις εΐνε ή πα-
ράστασις τοϋ σκύφου ήμών, ής 6 κωμικό;, και πι-
θανότατα και θεατρικός, /αρακτήρ σαφώς προδί-
δεται δια τών χειρονομιών και τής στάσεως τών
πλείστων μορφών.
Η επιγραφή χίναιόοι αναφέρεται κατά ταΰτα
εις τήν γενικήν ιδιότητα τών δρώντων προσώπων,
I Αν ώς φαίνεται ίε/υ^ενος ό ΒΗιΐηΐΙΘΓ (ε\ ά. •(λ, 36 σηα.
6) ή λέξι; ζητρεϊον σημαίνει τόν [ΐυλοινα (πβλ. ΙΙολυδ. III, 78-79)
εις τι γνοιβτα παραδείγματα περί τιμωρία; δούλων εν μυλώνι πρέπει
να ποοϊτεθίί χαί ΉρώνΛον, V 32.
είδους υποκριτών, ώς ήδη άνωτέρω είπομεν ό
λωνάρχι/ς και οί μνλωΰροι δεν /ρήζουσιν έπεξηγη
σεως, τιμωρός δ ήτο ίσως σπουδαϊον πρόσωπον
του δράματος, ό έκτελεστής της ποινής. Τό ένδυμα
πολλών έκ τών παριστωμένων προσώπων, τών
ασχολουμένων πν εϊς τάς άλεστικάς εργασίας και
του μυλωνάρ/ου εΐνε σύμφωνον προς τήν πρα-
γματικότητα, μόνον δ' έξαιρετικόν είνε Ό ύπό
τών κορυνηφόρων (;) ανδρών και τοΟ τιμωρού φε-
ρόμενος κωνικός πίλος οΰ δ'μοιον φέρουσιν (ϊδέ
και Βερσάκιν σ. 57) τινές τών ύπό ^Ιιη ε. ά
πιν. 4 12 ώς κιναίδων χαρακτηρισθέντων χο-
ρευτών.
Κωνσταντίνος Κονροννιώτης.
Έπιγραφαϊ ρ κ Πλαταιών
ύπό
Ανδρέου Σκιά.
Αι ακόλουθοι έπιγραφαϊ ευρέθησαν έν έτει 1899
κατά τήν ύπ έμοΟ δαπάνη της Αρχαιολογικής
Κταιρείας έκτελεσθεΐσαν έν Πλαταιαΐς άνασκα-
φήν, μνημονευθεΐσαι και έν τή περι της ανασκαφής
έκείνης εκθέσει τή δημοσιευθείση έν τοις ΙΙρακτι-
κοϊς της Αρχαιολογικής Εταιρείας τοΟ 1899 σ.
42-50, έν ή γίνεται λόγος καϊ περι τής όλί-
γον ύστερον γενομένης ευρέσεως τινών έκ τούτων
(σ. 5ο
1 (ΕΜ 108- είκ. 1).
I εμαχιον μικρα.ς -λακός λευκού μαρμάρου έλ-
λιπές κάτωθεν καϊ προς άριστεράν, ένθα κα'ι έν τω
οιασωθέντι μέρει έ'χουσιν άφανισθή γράμματά τινα.
□λ. Ο 175, 6ψ. 009, πάχ. 0035. Γράμματα λε-
πτά και πως αύτοσ/εδίως κε/αραγμένα. ένοντα
9 9 17
μέγεθος 0006, τό ο δμως εϊνε πολύ μικρότερον
τών άλλων, έ'/ον μέγεθος μόλις 0001. Φαίνονται
ανήκοντα εις το πρώτον ήμισυ τοΟ Δ' πΧ αιώνος.
Ευρίσκεται έν Αθήναις έν τώ έπιγραφικώ μου-
σείω καταγεγραμμένη έν τώ εύρετηρίω αύτοΟ ύπ'
αριθ. 108. Εύρέθη έν τώ αύτώ τόπω, ένθα ήτο
ένωκοδομημένη και ή ακόλουθος' έπειδή δε τό μέ-
γεθος ταύτης, ώς και αναθηματικού τίνος ανάγλυ-
φου εϊκονίζοντος δύο θεούς, εΐνε μικρόν, ώστε δέν
εϊνε πιθανόν δ'τι οί μικροί ούτοι λίθοι μετεκομί-
σθησαν άλλα/όθεν ομού μετά του μεγάλου λί-
θου τής άκολούθου επιγραφής, ίνα χρησιμεύσω-
σιν ώς ο'ικοδομήσιμον ύλικόν, πιστεύω ότι αίτε
έπιγραφαϊ καϊ το άνάγλυφον ήσαν άπ'άρχής ιδρυ-
μένα έν τώ αύτώ τόπω, καϊ επομένως οτι αύ-
τόθι ύπήρ/εν ιερόν των &εών. Ίδε Πρακτικά
189!» 48.
τας δούλους ήτο ή αναγκαστική έν τώ μυλών:
έργασία (Πολυδ. III, 78, Βίαίηηβτ έ. ά. σ.
33 I ένθα /.αϊ δέσμευσις τών δυστροπούντων ίγί-
νετο. ΓοιοΟτο τι θέμα ήτο λίαν δυνατόν νά έχη
χίναιόός τι;, τούτου δέ εϊκονογράφησις εΐνε ή πα-
ράστασις τοϋ σκύφου ήμών, ής 6 κωμικό;, και πι-
θανότατα και θεατρικός, /αρακτήρ σαφώς προδί-
δεται δια τών χειρονομιών και τής στάσεως τών
πλείστων μορφών.
Η επιγραφή χίναιόοι αναφέρεται κατά ταΰτα
εις τήν γενικήν ιδιότητα τών δρώντων προσώπων,
I Αν ώς φαίνεται ίε/υ^ενος ό ΒΗιΐηΐΙΘΓ (ε\ ά. •(λ, 36 σηα.
6) ή λέξι; ζητρεϊον σημαίνει τόν [ΐυλοινα (πβλ. ΙΙολυδ. III, 78-79)
εις τι γνοιβτα παραδείγματα περί τιμωρία; δούλων εν μυλώνι πρέπει
να ποοϊτεθίί χαί ΉρώνΛον, V 32.
είδους υποκριτών, ώς ήδη άνωτέρω είπομεν ό
λωνάρχι/ς και οί μνλωΰροι δεν /ρήζουσιν έπεξηγη
σεως, τιμωρός δ ήτο ίσως σπουδαϊον πρόσωπον
του δράματος, ό έκτελεστής της ποινής. Τό ένδυμα
πολλών έκ τών παριστωμένων προσώπων, τών
ασχολουμένων πν εϊς τάς άλεστικάς εργασίας και
του μυλωνάρ/ου εΐνε σύμφωνον προς τήν πρα-
γματικότητα, μόνον δ' έξαιρετικόν είνε Ό ύπό
τών κορυνηφόρων (;) ανδρών και τοΟ τιμωρού φε-
ρόμενος κωνικός πίλος οΰ δ'μοιον φέρουσιν (ϊδέ
και Βερσάκιν σ. 57) τινές τών ύπό ^Ιιη ε. ά
πιν. 4 12 ώς κιναίδων χαρακτηρισθέντων χο-
ρευτών.
Κωνσταντίνος Κονροννιώτης.
Έπιγραφαϊ ρ κ Πλαταιών
ύπό
Ανδρέου Σκιά.
Αι ακόλουθοι έπιγραφαϊ ευρέθησαν έν έτει 1899
κατά τήν ύπ έμοΟ δαπάνη της Αρχαιολογικής
Κταιρείας έκτελεσθεΐσαν έν Πλαταιαΐς άνασκα-
φήν, μνημονευθεΐσαι και έν τή περι της ανασκαφής
έκείνης εκθέσει τή δημοσιευθείση έν τοις ΙΙρακτι-
κοϊς της Αρχαιολογικής Εταιρείας τοΟ 1899 σ.
42-50, έν ή γίνεται λόγος καϊ περι τής όλί-
γον ύστερον γενομένης ευρέσεως τινών έκ τούτων
(σ. 5ο
1 (ΕΜ 108- είκ. 1).
I εμαχιον μικρα.ς -λακός λευκού μαρμάρου έλ-
λιπές κάτωθεν καϊ προς άριστεράν, ένθα κα'ι έν τω
οιασωθέντι μέρει έ'χουσιν άφανισθή γράμματά τινα.
□λ. Ο 175, 6ψ. 009, πάχ. 0035. Γράμματα λε-
πτά και πως αύτοσ/εδίως κε/αραγμένα. ένοντα
9 9 17
μέγεθος 0006, τό ο δμως εϊνε πολύ μικρότερον
τών άλλων, έ'/ον μέγεθος μόλις 0001. Φαίνονται
ανήκοντα εις το πρώτον ήμισυ τοΟ Δ' πΧ αιώνος.
Ευρίσκεται έν Αθήναις έν τώ έπιγραφικώ μου-
σείω καταγεγραμμένη έν τώ εύρετηρίω αύτοΟ ύπ'
αριθ. 108. Εύρέθη έν τώ αύτώ τόπω, ένθα ήτο
ένωκοδομημένη και ή ακόλουθος' έπειδή δε τό μέ-
γεθος ταύτης, ώς και αναθηματικού τίνος ανάγλυ-
φου εϊκονίζοντος δύο θεούς, εΐνε μικρόν, ώστε δέν
εϊνε πιθανόν δ'τι οί μικροί ούτοι λίθοι μετεκομί-
σθησαν άλλα/όθεν ομού μετά του μεγάλου λί-
θου τής άκολούθου επιγραφής, ίνα χρησιμεύσω-
σιν ώς ο'ικοδομήσιμον ύλικόν, πιστεύω ότι αίτε
έπιγραφαϊ καϊ το άνάγλυφον ήσαν άπ'άρχής ιδρυ-
μένα έν τώ αύτώ τόπω, καϊ επομένως οτι αύ-
τόθι ύπήρ/εν ιερόν των &εών. Ίδε Πρακτικά
189!» 48.