DOI Artikel:
Staēs, Balerios N.: Souniou anaskaphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0204
Ι9« Σουνίου ανάσκαψα! ϋπ<> Β. Στάη.
μιακαρίτου Φιλίου, δημοσιευθέν χαλκοΟν άγαλμα,
το εί; τά; άρ/ά; του Εου πΧ αίώνο; είκότω; χνχ-
γόμενον. I ο άγαλμα τοΟτο, καίπερ εΰρεθέν οίκτρώ;
διααεαελισαένον το σώαα. χνεστιηλώθϊη, συαπλτι-
ρωθέν δεζιώς, και δείκνυε: όπωςδήποτε έναργώ;
τον πλαστικόν τύπον, καθ'5ν, το7.; χρόνοι; εκείνοι;,
άπεόίοετο ή μορφή τοΟ ΘεοΟ τούτου.
Παρατηρεί τι; αληθώς έν αϋτώ έπίδρασίν τινα
τοο αρχαϊκοί τύποι) των κούρων, οιχφέρει όμω;
ούσιωδώ; αυτών έν τη καθόλου κινήσει, έν τη χντι-
στρόφω των ποδών θέσει, και τη διαθέσει των χει-
ρών. < >αοιότερον προς τον άρχαϊκόν τύπον των
κούοων είνε μικρόν ναλκοΟν κγαλμάτιον τη; συλ-
λογή; τον Λούβρου, δημοσιευθέν ύπό τον Βιιΐΐβ έν
Ιϊοι-Ιιθγ'»ΙιΘΧ. Ιο-. 2876 είκ. 1 1 εΐκονίζον δέ χναμ-
Φΐζόλω; τον Ποσειδώνα, ώ: έκ τη; παρεμβολή;
•/Ονο; έν τη καθειμένη αριστερά αντον. Γό χγαλ-
μάτιον τοΟτο κληθώ; έν πολλοί; ενθυμίζει τον τ ν-
τον των κούρων, ίδίω; έν τη οιαπλάσει τον σώ-
ματο; και τη στάσει χύτοΟ. Είνε 5μω; αμφότερα1
τα έργα ταντα οιάφορα των κούρων κατά τίνα λε-
πτομέρειαν ούσιωόεστάτην. Οτι αμφότερα είκονί-
£ουσι τον θεόν γενειώντα. II /αρακτηοιστική χΰτη
λεπτομέρεια εν τη άποοόσει τον τύπου τον θεοΟ
τούτου, ή έμφανιζομένη καϊ έπ'ι γραπτών μνημείων
τη; αρχαϊκή; τέχνη;, διετηρήθη καθ όλα τα στά-
δια τη; τέχνη; έν τη απεικονίσει τον έννοσιγαίον
ΘεοΟ. Κατά ταντα ή άπόόοσι; εί; τον Οεόν τοντον
τών αρχαϊκών αγαλμάτων, τών περικοσμησάντων
τον έν Σουνίω άρχαϊκόν (πώρινον) ναόν τον Ποσει-
δώνο;, είνε αδύνατο;, έφ δσον έλλείπουσι ττοιχεΐα
συγκρίσεω; και παραβολή; έν τε τη γραπτή παρα-
δόσει κ α* ίν τη τέχνη. Υπολείπεται κατ άκολου-
Οιαν ή νά δεχθώμεν ταντα ώ; Απόλλωνας, οπότε
δέον νά ποοβώμεν εί; την τολμηράν και άναπόδει-
κτον ύπόθεσιν ότι ό παλαιότερο; (πώρινο;) ναό; τον
Σουνίου, ό καταστραφεί; Οπό τών Περσών, έλα-
τρεύετο ώς ('αός ιού Απόλλωνος, τον Ποσειδώνο;
έγκαθιδρυθέντο; έν τω τεμένει τούτω /<εια ζά πεο-
<κ*ά, δια τ γ, ν άρωγήν ήν ό θεό; ούτο; παρέσ/ε το7.;
Αθηναίοι; κατά την έν Σαλαμΐνι ναυμαχίαν, ή νά
δεχθώμεν τοντον: ώ; Αιοσκούρου;, καθά έν το7.;
άνω έζεθέσαμεν, δπερ καϊ το πιθανώτερον.
Ό δημοσιευόμενο;, έν εϊκόνι ·> κοΟρος, ευρε-
θείς κατά το 190(3 εν Σουνίω, δέν ώφειλεν βεβαίως
αε 1917
να παραμείνη άγνωστο; τοΐ; αρχαιολόγοι; μέχρι
τή; άποπερατώσεω; τών ανασκαφικών ημών ερευ-
νών, ίνα συμπεριληφθή έν τη εκθέσει ταύτη τη
περιληπτική τών ευρημάτων καϊ Αποτελεσμάτων
τών ερευνών τούτων. Αιά τοΟτο ού μόνον περιελά-
βομεν τό εύρημα έν τι, δευτέρα έκδόσει (1909) του
καταλόγου ημών «τών λίθινων κα'ι -/αλκών» (Μ&Γ-
1>ι·β8 01 βΓΟΠΖθθ σελ. 7 \° 27-201 του Έθν. Μου-
σείου ' , άλλά και έπετρέψαμεν την δημοσίευσιν
κύτοΟ εις τον έγκριτον άρχαιολόγον Κ'" Οβοιΐ3,
μελετώντα τότε έν Αθήναι; τά περί «κούρων» έν
γένει, προ; έκδοσιν ειδικού άπό του θέματο; τούτου
συγγράμματος. Ο κ. Οβοη» έν τω μετ ού -ο/ ν
κυκλοφορήσαντι έργω αϋτοΟ ( Γ,θβ ΑρροΗοηβ
;ιι«·ΙΐΗΪί]υβ«» Οθηδνβ Ι'.ΜΟ) παρεσ/εν όντως έν
σ. 'Ρί^' 16-17) ού μόνον αξιόλογους εικό-
να; τον άγαλματο;, πλαγίως και κατ οψιν, άλλά
και περιγραφήν αΰτον ίκανώ; λεπτομερή, άμα δέ
και συγκριτικήν τε/νοκρισίαν (σ. ·54Ν). II δημο-
σίευσι; αύτη άπαλλάσσει ήμά; τοΰ κόπου τήί έκ
νεου περιγραφή; αϋτοϋ και έν μέρει και τη; τε/νο-
κρισία;, καθόσον, έν γενικαΐ; γραμμαΐς, αί κρίσεις
του οιαπρεπον; αρχαιολόγου ω; προ; την τεννο-
τροπίαν τον έργου κα'ι τον παραλληλισμόν αντοΰ
προ; άλλα γνωστά ήδη έργα, της αυτή; περίπου
χρονικής περιόδου, μαίνονται κα'ι ει; ήμά; όρΟαϊ
κα'ι βάσιμοι. Οτι το έργον είνε Αττική; τε/νουρ-
γίας, είνε ανταποδεικτον κα'ι ή σ/έσι; αϋτοΰ ιδίως
προ; τον έκ Κεραυ.ε;/.ον κουρον (αριθ. Μουσ. 71.
ΑΕ ΙΝΜ7 π. 1. ϋβοηα Ν° σ. 130) άσφάλής. Αυ-
στυ/ώ; τον εν λόγω κούρου έλλείπουσι τά άκρα
και ιδία το πρόσωπον, άποκεκρουμένον έντελώς, έν
έναντια περιπτώσει ή συγγένεια τή; τε/νοτροπία;
θά ή το μάλλον καταφανής, άλλ αί άναλογίαι του
κορμού" κα'ι αί χαρακτηριστικά! λεπτοαέρειαι έν τή
εκδηλώσει των οιαφόρων μελών τοΰ σώματο;, καϊ
ο τρόπο; τή; εκοηλωσεο;; ταύτη;, προοιοουσι π/.εον
ή έμτ,ανώ; την τε/νοτροπικήν συγγένειαν τών δύο
γλυπτών. Μρος άλλα ομω; έ^ Αττική;, ή άττικου
εργαστηρίου έργα ό ήαέτερο; κοΰρο;, ώ; καϊ ό έν
Σουνίω παοαμένων κορμό;, οϋδεμίαν ή έλα/ϊστην
εχουσι σ/εσιν. Λιότι οντε ό υιοσ/οτ-όρο; τον μου-
σείου τή: Ακροπόλεως, οντε οί εκ Κερατέα; (ΑΕ
1 ■ 1 ρΓ=. /.αί Πίκτιχ* Άρχ. Έ««ρ. 1906 σ. 85.
μιακαρίτου Φιλίου, δημοσιευθέν χαλκοΟν άγαλμα,
το εί; τά; άρ/ά; του Εου πΧ αίώνο; είκότω; χνχ-
γόμενον. I ο άγαλμα τοΟτο, καίπερ εΰρεθέν οίκτρώ;
διααεαελισαένον το σώαα. χνεστιηλώθϊη, συαπλτι-
ρωθέν δεζιώς, και δείκνυε: όπωςδήποτε έναργώ;
τον πλαστικόν τύπον, καθ'5ν, το7.; χρόνοι; εκείνοι;,
άπεόίοετο ή μορφή τοΟ ΘεοΟ τούτου.
Παρατηρεί τι; αληθώς έν αϋτώ έπίδρασίν τινα
τοο αρχαϊκοί τύποι) των κούρων, οιχφέρει όμω;
ούσιωδώ; αυτών έν τη καθόλου κινήσει, έν τη χντι-
στρόφω των ποδών θέσει, και τη διαθέσει των χει-
ρών. < >αοιότερον προς τον άρχαϊκόν τύπον των
κούοων είνε μικρόν ναλκοΟν κγαλμάτιον τη; συλ-
λογή; τον Λούβρου, δημοσιευθέν ύπό τον Βιιΐΐβ έν
Ιϊοι-Ιιθγ'»ΙιΘΧ. Ιο-. 2876 είκ. 1 1 εΐκονίζον δέ χναμ-
Φΐζόλω; τον Ποσειδώνα, ώ: έκ τη; παρεμβολή;
•/Ονο; έν τη καθειμένη αριστερά αντον. Γό χγαλ-
μάτιον τοΟτο κληθώ; έν πολλοί; ενθυμίζει τον τ ν-
τον των κούρων, ίδίω; έν τη οιαπλάσει τον σώ-
ματο; και τη στάσει χύτοΟ. Είνε 5μω; αμφότερα1
τα έργα ταντα οιάφορα των κούρων κατά τίνα λε-
πτομέρειαν ούσιωόεστάτην. Οτι αμφότερα είκονί-
£ουσι τον θεόν γενειώντα. II /αρακτηοιστική χΰτη
λεπτομέρεια εν τη άποοόσει τον τύπου τον θεοΟ
τούτου, ή έμφανιζομένη καϊ έπ'ι γραπτών μνημείων
τη; αρχαϊκή; τέχνη;, διετηρήθη καθ όλα τα στά-
δια τη; τέχνη; έν τη απεικονίσει τον έννοσιγαίον
ΘεοΟ. Κατά ταντα ή άπόόοσι; εί; τον Οεόν τοντον
τών αρχαϊκών αγαλμάτων, τών περικοσμησάντων
τον έν Σουνίω άρχαϊκόν (πώρινον) ναόν τον Ποσει-
δώνο;, είνε αδύνατο;, έφ δσον έλλείπουσι ττοιχεΐα
συγκρίσεω; και παραβολή; έν τε τη γραπτή παρα-
δόσει κ α* ίν τη τέχνη. Υπολείπεται κατ άκολου-
Οιαν ή νά δεχθώμεν ταντα ώ; Απόλλωνας, οπότε
δέον νά ποοβώμεν εί; την τολμηράν και άναπόδει-
κτον ύπόθεσιν ότι ό παλαιότερο; (πώρινο;) ναό; τον
Σουνίου, ό καταστραφεί; Οπό τών Περσών, έλα-
τρεύετο ώς ('αός ιού Απόλλωνος, τον Ποσειδώνο;
έγκαθιδρυθέντο; έν τω τεμένει τούτω /<εια ζά πεο-
<κ*ά, δια τ γ, ν άρωγήν ήν ό θεό; ούτο; παρέσ/ε το7.;
Αθηναίοι; κατά την έν Σαλαμΐνι ναυμαχίαν, ή νά
δεχθώμεν τοντον: ώ; Αιοσκούρου;, καθά έν το7.;
άνω έζεθέσαμεν, δπερ καϊ το πιθανώτερον.
Ό δημοσιευόμενο;, έν εϊκόνι ·> κοΟρος, ευρε-
θείς κατά το 190(3 εν Σουνίω, δέν ώφειλεν βεβαίως
αε 1917
να παραμείνη άγνωστο; τοΐ; αρχαιολόγοι; μέχρι
τή; άποπερατώσεω; τών ανασκαφικών ημών ερευ-
νών, ίνα συμπεριληφθή έν τη εκθέσει ταύτη τη
περιληπτική τών ευρημάτων καϊ Αποτελεσμάτων
τών ερευνών τούτων. Αιά τοΟτο ού μόνον περιελά-
βομεν τό εύρημα έν τι, δευτέρα έκδόσει (1909) του
καταλόγου ημών «τών λίθινων κα'ι -/αλκών» (Μ&Γ-
1>ι·β8 01 βΓΟΠΖθθ σελ. 7 \° 27-201 του Έθν. Μου-
σείου ' , άλλά και έπετρέψαμεν την δημοσίευσιν
κύτοΟ εις τον έγκριτον άρχαιολόγον Κ'" Οβοιΐ3,
μελετώντα τότε έν Αθήναι; τά περί «κούρων» έν
γένει, προ; έκδοσιν ειδικού άπό του θέματο; τούτου
συγγράμματος. Ο κ. Οβοη» έν τω μετ ού -ο/ ν
κυκλοφορήσαντι έργω αϋτοΟ ( Γ,θβ ΑρροΗοηβ
;ιι«·ΙΐΗΪί]υβ«» Οθηδνβ Ι'.ΜΟ) παρεσ/εν όντως έν
σ. 'Ρί^' 16-17) ού μόνον αξιόλογους εικό-
να; τον άγαλματο;, πλαγίως και κατ οψιν, άλλά
και περιγραφήν αΰτον ίκανώ; λεπτομερή, άμα δέ
και συγκριτικήν τε/νοκρισίαν (σ. ·54Ν). II δημο-
σίευσι; αύτη άπαλλάσσει ήμά; τοΰ κόπου τήί έκ
νεου περιγραφή; αϋτοϋ και έν μέρει και τη; τε/νο-
κρισία;, καθόσον, έν γενικαΐ; γραμμαΐς, αί κρίσεις
του οιαπρεπον; αρχαιολόγου ω; προ; την τεννο-
τροπίαν τον έργου κα'ι τον παραλληλισμόν αντοΰ
προ; άλλα γνωστά ήδη έργα, της αυτή; περίπου
χρονικής περιόδου, μαίνονται κα'ι ει; ήμά; όρΟαϊ
κα'ι βάσιμοι. Οτι το έργον είνε Αττική; τε/νουρ-
γίας, είνε ανταποδεικτον κα'ι ή σ/έσι; αϋτοΰ ιδίως
προ; τον έκ Κεραυ.ε;/.ον κουρον (αριθ. Μουσ. 71.
ΑΕ ΙΝΜ7 π. 1. ϋβοηα Ν° σ. 130) άσφάλής. Αυ-
στυ/ώ; τον εν λόγω κούρου έλλείπουσι τά άκρα
και ιδία το πρόσωπον, άποκεκρουμένον έντελώς, έν
έναντια περιπτώσει ή συγγένεια τή; τε/νοτροπία;
θά ή το μάλλον καταφανής, άλλ αί άναλογίαι του
κορμού" κα'ι αί χαρακτηριστικά! λεπτοαέρειαι έν τή
εκδηλώσει των οιαφόρων μελών τοΰ σώματο;, καϊ
ο τρόπο; τή; εκοηλωσεο;; ταύτη;, προοιοουσι π/.εον
ή έμτ,ανώ; την τε/νοτροπικήν συγγένειαν τών δύο
γλυπτών. Μρος άλλα ομω; έ^ Αττική;, ή άττικου
εργαστηρίου έργα ό ήαέτερο; κοΰρο;, ώ; καϊ ό έν
Σουνίω παοαμένων κορμό;, οϋδεμίαν ή έλα/ϊστην
εχουσι σ/εσιν. Λιότι οντε ό υιοσ/οτ-όρο; τον μου-
σείου τή: Ακροπόλεως, οντε οί εκ Κερατέα; (ΑΕ
1 ■ 1 ρΓ=. /.αί Πίκτιχ* Άρχ. Έ««ρ. 1906 σ. 85.