DOI Artikel:
Orlandos, Anastasios K.: Tou en Souniō naou tou Poseidōnos toichoi kai orophē
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0233
Τον εν Σοννίού ναον τον Ποσειδώνος τοίχοι και όροψή' νπο Α. Ορλάνδου. ΊΊ\
αε 1917
181 λί&ος νπί-ρ&ι·ρος.
τούτοις εν χποστάσει 052 άπο της άνω αύτοΟ
έπ-.φχνείχς ύποτομήν βάθους 0067, ήτις Οχ έσχη-
μάτιζε βεβαίως το άνω μέρος της περί τήν Ούρχν,
/αρ'.ν "ροΟ ςυλίνου πλαισίου, ύποτομής. Οτι οέ ό
λίθος χνήκει εις το υπέρθυρον εικάζω προ πάντων εκ
των επί της άνω αϋτον επιφανείας ευρισκομένων
όπών άνυψώσεως. ΓοιαΟται δπ*1 έχρησιμοποιήθη-
σχν έν Σουνίω μόνον δι* τ* ύψηλά κείμενα, ραρέα
άντιθήματα των έπιστυλίων. Γά δέ λοιπά τεμάχια
άνυψοόντο πάντα τι 3οηθεί* ορθογωνίων τόρμων
άνο '.γομένων κατά τον; άοαούς χυτών' π3λ ΑΔ
1915,14. Σημε'.ιυτεον ο οτι χί επί τβΟ υπέρθυρου
όπαΐ ενουσι οιαστάσεις μείζονας τών έπΐ τών έπι-
στυλίων" θά έχρησίμευσαν άρχ εί; χνύψωσιν Λίαν
Βαρέος τεμαχίου, ο-ερ, ώς καΐ ή οιχτομή μαρτυρεί,
< η«— 96
74: ϋλ^ρρ·^ ί'κ τω,- οτα&μών τής&νραζ.
24 11 Π
μόνον το υπέρθυρον ήδύνατο νά είνε. Κ;; τήν κύ-
τήν θύραν τον σηκοΟ χνήκουσι και δύο λίθοι, ών
ο μεν (είχ. _Ζ4) εΰρηται παρά το δυτικόν άκρον,
ε:ω της νοτιά; περιστάσεως, ο οέ /.ατά τήν 3ό-
ρε'.ον άκοαν τον δυσμικώς τον ναοΟ λιθοσωοοΟ. ' Ηι
ο ο· λίθο; οδτοι χνήκουσιν οντω; ει; τήν Ονρχν
άποδεικνύει το γεγονός δτι τον μεν χί δυο σωζόμε-
ναι τον οε τρε·.; συνέχεις πλευοχι εινε τελείως ειο-
γασμέναι, της Ί , ; φερούσης ταυομόρφους συνδέ-
σμους και χναθύρωσιν, στοιχεία μαρτυοοΟντα δτι
συνείχοντο οι λίθοι προς τοϊχον πάχους (· / 75.
Λ;ά τούτο και ύπέλαβον κατ άρνά; δτι οί λίθοι
ούτοι χνήκον ε·.; τα; έλλειπούσας παραστάδας τον
δπισθονάου. Επειδή ό'μως ό έτερο; τούτων διατηρεί
μήκος της λείας πλευράς μείζον τών 096, ή δ' άν-
τιστοιχος οιαστασις των σωζόμενων παρασταοων
εινε 092, ή υπόθεσις χύτη άποκλείεται, οί οέ λί-
θοι τοποθετοΟνται άναγκαστικώς εί; την μόνην χπο-
μένουσκν δυνατήν θέσιν ήτοι ει; τήν θύοαν, ή; τότε
ό τοί/ο; εί/ε πάνος το χντό και οί μακοοϊ ήτοι
11 / /·>. Προςτο συμπέρασμα τοΟτο συμφωνοΟσι καΐ
οί έπΐ τών διασωθέντων τεμαχίων τοινοβάτου τον
θυράου τοίχου γόμφοι, οίτινες καίτοι ό λίθος έχει
πλάτος I ~"2;> εινε τοποθετημένοι (είκ. 11) κατά
το προς τον ποόναον ήμισυ χυτών, εις ην άπόστα-
σ·ν Οχ έτοποθετοΟντο οι* τοϊχον πάνους κατά τον;
ίρθοστάτας 0 815. Εάν λοιπόν τοποθετήσωα,εν τον
λίθο ν της εϊκ. 14 κατά τον; σταθμούς της Ούρα;
παρατηροΟμεν οτ; ή θυρ* έσνημάτιζε ποος τον τη-
κον παρασταδοειδή έζοχήν πλάτους ,0 76 και έξο-
χης μέχρι 0285; Ομοία ε:ο/ή υπήρχε και εν τω
εν "Ολυμπία ναώ τον Λ·.ο; (ΟΙγιηρίΗ I)ϊρ Ηβιι-
άθΠ^ΠίδΙθΓ πίν. IX) και εν τω εν Αϊγίνη ναώ της
Αφαίας (ΡαΓίνδιι^ΙθΓ Αθ&ίηβ πίν. 13).
ΠερατοΟντες τήν περιγραβήν τον προδόμου ποο-
σθέτομεν δτι επί τε της προς τον κίονα τον προ-
οομου όψεως των παοασταοων κα.'. επί των χιονών
τον προύόμου διετηρήθησαν κατά τον πόοχ σαφή τά
Γχνη βάσεως βιηκούσης καθ όλον το ποόσωπον
τον προοόμου. ιό ΰψος της βάσεως ταύτης ή το
Ο 18.) ή οέ τομή μασναλοειδής μεν κατά χκοα
/:να, ώς εν τω ναώ τής Αθήνας Νίκης, ορθογώ-
νιος οέ κατά τά μέσα μεταστύλια (είκ. 15). Λ·;
ετέρου επί τε τών κιόνων πλαγίως και έπι τών πα-
ραστάοων όιετηρήθησαν, κατ κποστάσεις περίπου
αε 1917
181 λί&ος νπί-ρ&ι·ρος.
τούτοις εν χποστάσει 052 άπο της άνω αύτοΟ
έπ-.φχνείχς ύποτομήν βάθους 0067, ήτις Οχ έσχη-
μάτιζε βεβαίως το άνω μέρος της περί τήν Ούρχν,
/αρ'.ν "ροΟ ςυλίνου πλαισίου, ύποτομής. Οτι οέ ό
λίθος χνήκει εις το υπέρθυρον εικάζω προ πάντων εκ
των επί της άνω αϋτον επιφανείας ευρισκομένων
όπών άνυψώσεως. ΓοιαΟται δπ*1 έχρησιμοποιήθη-
σχν έν Σουνίω μόνον δι* τ* ύψηλά κείμενα, ραρέα
άντιθήματα των έπιστυλίων. Γά δέ λοιπά τεμάχια
άνυψοόντο πάντα τι 3οηθεί* ορθογωνίων τόρμων
άνο '.γομένων κατά τον; άοαούς χυτών' π3λ ΑΔ
1915,14. Σημε'.ιυτεον ο οτι χί επί τβΟ υπέρθυρου
όπαΐ ενουσι οιαστάσεις μείζονας τών έπΐ τών έπι-
στυλίων" θά έχρησίμευσαν άρχ εί; χνύψωσιν Λίαν
Βαρέος τεμαχίου, ο-ερ, ώς καΐ ή οιχτομή μαρτυρεί,
< η«— 96
74: ϋλ^ρρ·^ ί'κ τω,- οτα&μών τής&νραζ.
24 11 Π
μόνον το υπέρθυρον ήδύνατο νά είνε. Κ;; τήν κύ-
τήν θύραν τον σηκοΟ χνήκουσι και δύο λίθοι, ών
ο μεν (είχ. _Ζ4) εΰρηται παρά το δυτικόν άκρον,
ε:ω της νοτιά; περιστάσεως, ο οέ /.ατά τήν 3ό-
ρε'.ον άκοαν τον δυσμικώς τον ναοΟ λιθοσωοοΟ. ' Ηι
ο ο· λίθο; οδτοι χνήκουσιν οντω; ει; τήν Ονρχν
άποδεικνύει το γεγονός δτι τον μεν χί δυο σωζόμε-
ναι τον οε τρε·.; συνέχεις πλευοχι εινε τελείως ειο-
γασμέναι, της Ί , ; φερούσης ταυομόρφους συνδέ-
σμους και χναθύρωσιν, στοιχεία μαρτυοοΟντα δτι
συνείχοντο οι λίθοι προς τοϊχον πάχους (· / 75.
Λ;ά τούτο και ύπέλαβον κατ άρνά; δτι οί λίθοι
ούτοι χνήκον ε·.; τα; έλλειπούσας παραστάδας τον
δπισθονάου. Επειδή ό'μως ό έτερο; τούτων διατηρεί
μήκος της λείας πλευράς μείζον τών 096, ή δ' άν-
τιστοιχος οιαστασις των σωζόμενων παρασταοων
εινε 092, ή υπόθεσις χύτη άποκλείεται, οί οέ λί-
θοι τοποθετοΟνται άναγκαστικώς εί; την μόνην χπο-
μένουσκν δυνατήν θέσιν ήτοι ει; τήν θύοαν, ή; τότε
ό τοί/ο; εί/ε πάνος το χντό και οί μακοοϊ ήτοι
11 / /·>. Προςτο συμπέρασμα τοΟτο συμφωνοΟσι καΐ
οί έπΐ τών διασωθέντων τεμαχίων τοινοβάτου τον
θυράου τοίχου γόμφοι, οίτινες καίτοι ό λίθος έχει
πλάτος I ~"2;> εινε τοποθετημένοι (είκ. 11) κατά
το προς τον ποόναον ήμισυ χυτών, εις ην άπόστα-
σ·ν Οχ έτοποθετοΟντο οι* τοϊχον πάνους κατά τον;
ίρθοστάτας 0 815. Εάν λοιπόν τοποθετήσωα,εν τον
λίθο ν της εϊκ. 14 κατά τον; σταθμούς της Ούρα;
παρατηροΟμεν οτ; ή θυρ* έσνημάτιζε ποος τον τη-
κον παρασταδοειδή έζοχήν πλάτους ,0 76 και έξο-
χης μέχρι 0285; Ομοία ε:ο/ή υπήρχε και εν τω
εν "Ολυμπία ναώ τον Λ·.ο; (ΟΙγιηρίΗ I)ϊρ Ηβιι-
άθΠ^ΠίδΙθΓ πίν. IX) και εν τω εν Αϊγίνη ναώ της
Αφαίας (ΡαΓίνδιι^ΙθΓ Αθ&ίηβ πίν. 13).
ΠερατοΟντες τήν περιγραβήν τον προδόμου ποο-
σθέτομεν δτι επί τε της προς τον κίονα τον προ-
οομου όψεως των παοασταοων κα.'. επί των χιονών
τον προύόμου διετηρήθησαν κατά τον πόοχ σαφή τά
Γχνη βάσεως βιηκούσης καθ όλον το ποόσωπον
τον προοόμου. ιό ΰψος της βάσεως ταύτης ή το
Ο 18.) ή οέ τομή μασναλοειδής μεν κατά χκοα
/:να, ώς εν τω ναώ τής Αθήνας Νίκης, ορθογώ-
νιος οέ κατά τά μέσα μεταστύλια (είκ. 15). Λ·;
ετέρου επί τε τών κιόνων πλαγίως και έπι τών πα-
ραστάοων όιετηρήθησαν, κατ κποστάσεις περίπου