DOI article:
Kastriōtēs, Panagiōtēs: Anaglyphon anathēmatikon
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0240
228 Άνάγλνφον άναϋη ματικόη- ύπό II. Καοτριώτου.
έν ετει 1874 έν τφ παρά τήν Αγίαν I ριάδα /ώρω,
ενθα ώς γνωστόν, συνελέγοντο χί έκασταχοΟ άνευ-
ρισκόμεναι, κατά καιρούς και έν τοϊς πέρις οιε-
σπαρμέναι άρν/αιότητες, ώς είπομεν έν τω προλό-
γω του ήμετέρου Καταλόγου των I λυπτών τού
Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Προέρχεται
ο εκ. τής συλλογής τής ΑΕτ (λιθ. αρ. 173) και
έθεωρήθη ύπό τε τού Οοπζ<3 και άλλων έκδοτων
αύτοΟ * έσ^αλαένως ώς εικονι'-ον νεκοικόν ΐΑνη-
μείον και δή πρό&εσιν νεκροϋ. Και έπΐ λέςει λέγει
ό Οοηζβ: «γενειοφόρος νεκρός άνήρ (πρόσωπον
άποκεκοουμένονI σινόόνι περιελιγμένος, εχει τους
πόδας προς αριστερά και νπδ δύο μορφών έπ'ι
κλίνης τεϋειμέ\'ος εις πρόϋ·εσιν. Και ή μεν προς
τους πόδας μορφή είναι γυναικεία και έν ποδηρει
χιτώνι και ίματίω έζωμένΐ), η δέ προς τή κεφαλή
κατά 8β/ΐδηβ θεωρείται έπίοης γυναικεία, ώς έκ
των έπι της ράχεως πιπτι'ιντων πλοκάμων) και οΓ-
τινες, <ο; κατόπιν άπιόείγβη, ήπαν δι'ικινλοι χει-
ρός). Αλλ ό 8ροβΙ Ισχυρίζεται <">η είναι τουναν-
τίον ανδρική καΐλας χαϊ δ Ποστολάχας, ι/έη<>ι·οα
Ιμάτιον, προς όν ουμφωνεϊ καΰ' ύπι'ιδειξιν τοϋ
ψοΙΙβτ» και δ Ζιι/ιιι, δεν άναγνωριζουαιν δμως
μετά τοϋ Ιη/ύβΙ ότι ή προκειμένη χειρ ανήκει είς
τρίτην καταοτραφεΐοαν μορφήν».
Γήν γνώμην των έκδοτων τοϋ ανάγλυφου τού-
του αναιρεί τελέως τό έσ/άτιυ; έν τβΐς άποΟηκαις
τοϋ Μουσείου εύρεΟέν. και άπό πολλού άπαρατήρη-
τον κείμενον, Οπό τοϋ άρνιτε/νίτου τοϋ εργαστη-
ρίου των εκμαγείων I. Βούδα τεμά/ιον ανάγλυ-
φου^ (είχ. Ι?), ήτοι το δεξιόν έλλεΐπον τεμάχιον,
τοϋ Οπό τοϋ Οοηζβ δημοσιευθέντος, όπερ συμπλη-
ροΟν το πρώτον παρέχει καί την έςηγησιν, ό'τ·. το
έν λόγω άνάγλυφον δεν είναι νεκρικόν, είκονίζον
δηλαδή πρόΰεοιν νεκροϋ, ώς μέχρι τούδε έςελαμ-
1 Π. Καστοιίότου: Κατάλογος τ'Γιν Γλυκιά** τοϋ Εθνικού Άρ-
ναιολογιχου Μουοΐίου, 3.
2 Ρθΐ'νβηο^ΐιι Ιν ΑτοΙιϋοΙ. ΖβϊΙιιη^ 1864. Αηζβϊ^βι· 8.297
- δοΗοηβ, ΟποοΙι. Κβϋβίβ ιι. 120.—Ββηηιΐοΐ'ί, ΟηβοΙι. υικί
βίοϊΐ. νβδβηΐ). 8. 7. Αηη. 21. Κβνιΐθ ΑγοΙιθοΙ. 1872 8. 339 Κ.
(ϋιιιηοηΐ. Μβίβη^βκ (1'μοΜοΙ. 8. 69 ΐ(,). 8>'1ϊβ1 584, Οοΐ-
Η^ηοη, ('ίΐΐβίο^ιιβ άβδ νβΒθδ ρβϊηΐΒ ιΐυ ιηαδββ (1β \ά 8ο-
οίβΐβ Αΐ'βΐιόοΐ. ά'ΑίΙιοηβΗ 201. ΜίΙοΙιΙιοΓβι-, Μίαίιοίΐιπι^οι
6, 183.
:( 'ΑρΛ. 103 ιβοττηοίου Ά-οθτ/.η; Γλυκτβν ΈθνιχοΟ Μου·
α Ε ίου.
ΑΕ υπ
βάνετο, άλλα παρίστησιν ίαμα, ώς το άνάγλυφον
το ύπο τοΟ συναδέλφου /.. Αεονάρδου έν τω Αμ-
οαιρείω εύρε Οεν και έν τ/ ΑΕ (1916 119-120,
πρ(ϊ ΠΑΕ 191 β ΒΗ) δημοσιευθέν. Διά της συναρ-
μολογήσεως του νέου δεςιού τεμαχίου του ανάγλυ-
φου (είκ. 2) προς το υπό του Οοηζβ δημοσιευθέν
(είκ. 1 ) άποκατεστάΟη εις άρτ:ον το ό'λον άνάγλυ-
φον (είκ. 3) καϊ οΰτως ένομεν μιαν συνολικήν
αύτοΟ εικόνα, ήτις καταδείκνυε: άσ^αλώς πλέον
ότι δέν πρόκειται περί προθέσεως νεκροϋ, ώς ό
Οοηζβ και άλλοι περί αύτοΟ άσ·/οληΟέντες ά~ε-
φήναντο άλλα περ! Ιάματο; κάμνοντας, έαν δε
δέν ήσαν άποκεκρουμέναι αί μορ·ραί, Οά ήτο τό
άνάγλυφον έκ τών σπουόαιοτάτων τοϋ Εθνικού
ημών Μουσείου κειμηλίων.
Κατ' έμήν γνώμην το άνάγλυφον τοΰτο παρί-
στησιν επίσκεψιν Ιατρικήν τοΟ ΑσκληπιοΟ προς
κάμνοντα, όστις μή δυνάμενος νά προσέλΟη αύτο-
προσώπιος τω ϊατρώ, οέρεται υπό δύο συγγενών,
δίκην νοσοκόμων, ή [Βοηθών ιατρών, εντός σινδόνος
έ~Ί κλίνης προς έπισκεψιν και Οερα-είαν ύπό του
θεού έν αύτώ τώ ίερώ τοϋ Ασκληττιοϋ, όπερ δυνά-
μεθα νά θεωρήσωμεν ώς τάς ΐατρικάς κλινικάς
τών σημερινών χρόνων.
Εν τω νέω συγκολληΟέντι τεμα/ιω (εϊκ. 2)
ό Ασκληπιός ταρισταται ύπό τήν συνήθη αύτώ
αορτ/ήν, ήτοι φέρων -οοήοες ίμάτιον και έπακουμ-
^ίών διά τής δεξιάς μασ/άλης έπ'ι τής ράβδου.
Οπισθεν ο αύτοΟ άκολουΟεΐ άλλη μορφή γυναι-
κεία, ή Γγίεια, ώς έν τοις πλείστοις άναγλύφοις
φέρεται. Εκ τής διαθέσεως δέ τών είκονιζομένων
μορφών ραίνεται, ότι ό Ασκληπιός έ-ιτι'Οησι τήν
δεςιαν χείρα έπ'ι τον κάμνοντα προς ίασιν (5«ΐ Γ//ς
έπιίίέοεως τής χειρός, ώς γίνεται έτι κα'ι νϋν ύπο
τών ίατοών τών διά τής εβαρμογη; τού ζωΐκοΟ
μαγνητισμού (υπνωτισμού I ^ητουντιον τήν ίασιν
τών άσΟενών και τών [εθέων τών δι έπιΟέσεως
έςορκιζόντων τά άκάΟαρτα πνεύματα, ώς παραοέ-
'/εται καϊ ή ήμετέρα Εκκλησιά, διατηρούσα ίοιον
εόνολόγιον δι έκάστην τών θεραπειών.
4 Άριί. ίΟίίτηρίου Γλνχτβν 'ΚΟν. ΜοΜίίου 3369.
χόν ΜονοεΤον», Κ ω ζηιιοαιΕύε: τ» άνιθτ,ματικί ά/ί;λυιι τοΰ
'ΙίΟν. Άργαιολογ(χο9 Ιλονοιιου, χβρι^λαβι και το πα-.ον κνάγλυ^ον
(ύΐϊ*αρΐθ· 1|, υ.τ, θόίι)θ/^α; αΰτο νεκ&ίκόν.
έν ετει 1874 έν τφ παρά τήν Αγίαν I ριάδα /ώρω,
ενθα ώς γνωστόν, συνελέγοντο χί έκασταχοΟ άνευ-
ρισκόμεναι, κατά καιρούς και έν τοϊς πέρις οιε-
σπαρμέναι άρν/αιότητες, ώς είπομεν έν τω προλό-
γω του ήμετέρου Καταλόγου των I λυπτών τού
Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Προέρχεται
ο εκ. τής συλλογής τής ΑΕτ (λιθ. αρ. 173) και
έθεωρήθη ύπό τε τού Οοπζ<3 και άλλων έκδοτων
αύτοΟ * έσ^αλαένως ώς εικονι'-ον νεκοικόν ΐΑνη-
μείον και δή πρό&εσιν νεκροϋ. Και έπΐ λέςει λέγει
ό Οοηζβ: «γενειοφόρος νεκρός άνήρ (πρόσωπον
άποκεκοουμένονI σινόόνι περιελιγμένος, εχει τους
πόδας προς αριστερά και νπδ δύο μορφών έπ'ι
κλίνης τεϋειμέ\'ος εις πρόϋ·εσιν. Και ή μεν προς
τους πόδας μορφή είναι γυναικεία και έν ποδηρει
χιτώνι και ίματίω έζωμένΐ), η δέ προς τή κεφαλή
κατά 8β/ΐδηβ θεωρείται έπίοης γυναικεία, ώς έκ
των έπι της ράχεως πιπτι'ιντων πλοκάμων) και οΓ-
τινες, <ο; κατόπιν άπιόείγβη, ήπαν δι'ικινλοι χει-
ρός). Αλλ ό 8ροβΙ Ισχυρίζεται <">η είναι τουναν-
τίον ανδρική καΐλας χαϊ δ Ποστολάχας, ι/έη<>ι·οα
Ιμάτιον, προς όν ουμφωνεϊ καΰ' ύπι'ιδειξιν τοϋ
ψοΙΙβτ» και δ Ζιι/ιιι, δεν άναγνωριζουαιν δμως
μετά τοϋ Ιη/ύβΙ ότι ή προκειμένη χειρ ανήκει είς
τρίτην καταοτραφεΐοαν μορφήν».
Γήν γνώμην των έκδοτων τοϋ ανάγλυφου τού-
του αναιρεί τελέως τό έσ/άτιυ; έν τβΐς άποΟηκαις
τοϋ Μουσείου εύρεΟέν. και άπό πολλού άπαρατήρη-
τον κείμενον, Οπό τοϋ άρνιτε/νίτου τοϋ εργαστη-
ρίου των εκμαγείων I. Βούδα τεμά/ιον ανάγλυ-
φου^ (είχ. Ι?), ήτοι το δεξιόν έλλεΐπον τεμάχιον,
τοϋ Οπό τοϋ Οοηζβ δημοσιευθέντος, όπερ συμπλη-
ροΟν το πρώτον παρέχει καί την έςηγησιν, ό'τ·. το
έν λόγω άνάγλυφον δεν είναι νεκρικόν, είκονίζον
δηλαδή πρόΰεοιν νεκροϋ, ώς μέχρι τούδε έςελαμ-
1 Π. Καστοιίότου: Κατάλογος τ'Γιν Γλυκιά** τοϋ Εθνικού Άρ-
ναιολογιχου Μουοΐίου, 3.
2 Ρθΐ'νβηο^ΐιι Ιν ΑτοΙιϋοΙ. ΖβϊΙιιη^ 1864. Αηζβϊ^βι· 8.297
- δοΗοηβ, ΟποοΙι. Κβϋβίβ ιι. 120.—Ββηηιΐοΐ'ί, ΟηβοΙι. υικί
βίοϊΐ. νβδβηΐ). 8. 7. Αηη. 21. Κβνιΐθ ΑγοΙιθοΙ. 1872 8. 339 Κ.
(ϋιιιηοηΐ. Μβίβη^βκ (1'μοΜοΙ. 8. 69 ΐ(,). 8>'1ϊβ1 584, Οοΐ-
Η^ηοη, ('ίΐΐβίο^ιιβ άβδ νβΒθδ ρβϊηΐΒ ιΐυ ιηαδββ (1β \ά 8ο-
οίβΐβ Αΐ'βΐιόοΐ. ά'ΑίΙιοηβΗ 201. ΜίΙοΙιΙιοΓβι-, Μίαίιοίΐιπι^οι
6, 183.
:( 'ΑρΛ. 103 ιβοττηοίου Ά-οθτ/.η; Γλυκτβν ΈθνιχοΟ Μου·
α Ε ίου.
ΑΕ υπ
βάνετο, άλλα παρίστησιν ίαμα, ώς το άνάγλυφον
το ύπο τοΟ συναδέλφου /.. Αεονάρδου έν τω Αμ-
οαιρείω εύρε Οεν και έν τ/ ΑΕ (1916 119-120,
πρ(ϊ ΠΑΕ 191 β ΒΗ) δημοσιευθέν. Διά της συναρ-
μολογήσεως του νέου δεςιού τεμαχίου του ανάγλυ-
φου (είκ. 2) προς το υπό του Οοηζβ δημοσιευθέν
(είκ. 1 ) άποκατεστάΟη εις άρτ:ον το ό'λον άνάγλυ-
φον (είκ. 3) καϊ οΰτως ένομεν μιαν συνολικήν
αύτοΟ εικόνα, ήτις καταδείκνυε: άσ^αλώς πλέον
ότι δέν πρόκειται περί προθέσεως νεκροϋ, ώς ό
Οοηζβ και άλλοι περί αύτοΟ άσ·/οληΟέντες ά~ε-
φήναντο άλλα περ! Ιάματο; κάμνοντας, έαν δε
δέν ήσαν άποκεκρουμέναι αί μορ·ραί, Οά ήτο τό
άνάγλυφον έκ τών σπουόαιοτάτων τοϋ Εθνικού
ημών Μουσείου κειμηλίων.
Κατ' έμήν γνώμην το άνάγλυφον τοΰτο παρί-
στησιν επίσκεψιν Ιατρικήν τοΟ ΑσκληπιοΟ προς
κάμνοντα, όστις μή δυνάμενος νά προσέλΟη αύτο-
προσώπιος τω ϊατρώ, οέρεται υπό δύο συγγενών,
δίκην νοσοκόμων, ή [Βοηθών ιατρών, εντός σινδόνος
έ~Ί κλίνης προς έπισκεψιν και Οερα-είαν ύπό του
θεού έν αύτώ τώ ίερώ τοϋ Ασκληττιοϋ, όπερ δυνά-
μεθα νά θεωρήσωμεν ώς τάς ΐατρικάς κλινικάς
τών σημερινών χρόνων.
Εν τω νέω συγκολληΟέντι τεμα/ιω (εϊκ. 2)
ό Ασκληπιός ταρισταται ύπό τήν συνήθη αύτώ
αορτ/ήν, ήτοι φέρων -οοήοες ίμάτιον και έπακουμ-
^ίών διά τής δεξιάς μασ/άλης έπ'ι τής ράβδου.
Οπισθεν ο αύτοΟ άκολουΟεΐ άλλη μορφή γυναι-
κεία, ή Γγίεια, ώς έν τοις πλείστοις άναγλύφοις
φέρεται. Εκ τής διαθέσεως δέ τών είκονιζομένων
μορφών ραίνεται, ότι ό Ασκληπιός έ-ιτι'Οησι τήν
δεςιαν χείρα έπ'ι τον κάμνοντα προς ίασιν (5«ΐ Γ//ς
έπιίίέοεως τής χειρός, ώς γίνεται έτι κα'ι νϋν ύπο
τών ίατοών τών διά τής εβαρμογη; τού ζωΐκοΟ
μαγνητισμού (υπνωτισμού I ^ητουντιον τήν ίασιν
τών άσΟενών και τών [εθέων τών δι έπιΟέσεως
έςορκιζόντων τά άκάΟαρτα πνεύματα, ώς παραοέ-
'/εται καϊ ή ήμετέρα Εκκλησιά, διατηρούσα ίοιον
εόνολόγιον δι έκάστην τών θεραπειών.
4 Άριί. ίΟίίτηρίου Γλνχτβν 'ΚΟν. ΜοΜίίου 3369.
χόν ΜονοεΤον», Κ ω ζηιιοαιΕύε: τ» άνιθτ,ματικί ά/ί;λυιι τοΰ
'ΙίΟν. Άργαιολογ(χο9 Ιλονοιιου, χβρι^λαβι και το πα-.ον κνάγλυ^ον
(ύΐϊ*αρΐθ· 1|, υ.τ, θόίι)θ/^α; αΰτο νεκ&ίκόν.