DOI Artikel:
Kastriōtēs, Panagiōtēs: Anaglyphon anathēmatikon
DOI Artikel:Kastriōtēs, Panagiōtēs: Perikleiou ōdeiou anaskaphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0241
ΑΕ 1917
Ανάγλνψον άναΰηματικόν. — Περικλείου Ωδείου άνασκαφαί' ΰπο Π. Καστριώτου. 229
II έπΐ τοΰ ώμου της δεξιάς μοροής της ύπο-
στηρι-Όύσης την κεφαλήν τοΰ άσθενοΰς παρατη-
ρούμενη άκρα /ε'ιρ έθεωρήθη ύ-ό τίνων, ώς &
δοΐιδηβ, ώς πλόκαμος κόμης καϊ εντεύθεν προήλ-
Οεν ή γνώμη, ότι ή μοροή εκείνη ήν γυναικεία,
ύ-ό δέ τοΰ Οοηζβ ώς /ε'ιρ τρίτης μορφής, δπερ
και έ3ε3αιώθη, διότι δια της έπιγενομένης συμ-
πληρώσεως, όντως ό Ασκληπιός έπιτίθη<τι, ώε εμ-
φαίνεται έκ της παρατιθεμένης εικόνος, την /εϊρα
επί της κεφαλής τοΰ άσθενοΰς προς ίασιν.
Το σύνολον της παραστάσεςος εμφαίνει λαμπράν
τε/νοτοοπίαν τοΰ Α πΧ αιώνος και θεωρείται εκ
των σπάνιων παραστάσεων 1, ο; ών άττοδεικνυεται,
1 ΙΙ?β τα &*' «ρ. 1397, 1841, 2441. 2462,2488 χα! 2508 τοΰ
Έ6ν'./.οΰ Μουσείου άναΟηαατ'./.α άνάγλυϊα. έ»' >Τ,ν ε^ονίζοντα; ιαμά-
ιων πράίίΐ; ώ; /.α; χΐιροιιργιχβί ■πιαβάαΐι·; έκ τοΰ "ΛΟ^νησιν Άσ/.λη-
πιίίου χρΜρχήαναι.— Κ«ί Κ. Κιιΐδοΐι: ΑΐΙίκοΙιβ Ηβϊ1§οΙΙβΓ,
ΟΪ698βη 1913, |ΜΤα ιΰ,αβτιχΛ» παραστάσεων τούτων από σ. 123,
Εν τξ 6*' ίο. 104, σ. 132 προνηχωνιται ό κλινήρη; κββ>νη( ιτοό;
δτι αί ΐατρικαί Οερα-εϊαι δεν έτελοΰντο παρά τοις
άρν-αίοις απλώς και μόνον οι έγκοιμησεως έν τοις
Άσκλη-ιείοις -, άλλα και διά της εμπράκτου άνα-
μίξεως τοΰ Οεοΰ έν τη θεραπευτική τών την 3οη-
Οειαν του Ασκληπιού επικαλουμένων, ώς το ήμέ-
τερον άνάγλυ·ρον καταδεικνύει, άλλά και διά χει-
ρουργικής έ~εμ3άσεως του Οεου, ώς ρεβαιοΐ επίσης
και το ύ~ό του συναδέλφου κ. Λεονάρόου δημο-
σιευθέν άςιολογώτατον έκ τοΰ Αμ$ιαοείου άνά-
γλυφον
Παναγιώτης Καστριώτης.
τόν έ;ετάσοντα ήρωα ίατρόν' πρ^ καί ΣβορΑνον: 'ΕΟν. Μουσεΐον
πίν. ΟΧΧΧΙΙΙ.
2 II. Κββββίίοο: 'Γό έν Έχώαύρω Ιερόν το3 Ασκληπιού 127.
—Άρα[}αντινοΰ : Ασκληπιεία 109. — Σχιύου Ζερβού: *Ή ααιευτικτ,
έν τοις προϊπποκρατι/.οίς ναοί; του Άσ/.λτ^'.οΰ».
3 'Λρ. Εύρετηρ. Γλυπτών 'Εθν. Μουσείου 3369 — ΛΕ 1916
119 Π Α Ε 1916 66.-ΑΛ 1916 έν τώ ΙΙαραρττίματι σ. 78, 3.
Περικλείου ωδείου άνασκαφαΐ
ύπό
Παναγιώτου Καστρκότου.
Έξηκολουθησαν και κατά τό παρόν ετος αί άπο
τετοαετία: έν τώ ώδείω του Πεοικλέουε άνασκα-
τ,αί -ρος εντελή άποκάλυψιν τών θεμέλιων τοΰ
άπό του παρελθόντος έτους εις οώς έλΟόντος τετρα-
πλεύοου οικοδομήματος ού κατά τήν ΒΔ γωνίαν
ΞΤ'ύΟη κατά /ώραν κείμενος, ορθοστάτης, έφ' ού
έστηρίζοντο οί ~ερ'ι το οικοδόμημα λίθινοι κίο-
νες, οι'τινες κατά Βιτροώβιον περιέθεον αυτό. Τοΰ
Ωδείου τούτου, ώς γνωστόν, μόνον οί έσ<.οτερικο'ι
κίονες και τά εδώλια ήσαν λίθινα, -άν δέ το
λοιπόν οίκοδόαημα ην έκ ςυλων έκ τών λαφύρων
και τών ναυαγίων τών -λοίων τοΰ ΠερσικοΟ στό-
λου, ά-ειρία δέ' τοιούτ(ον κεκαυμένων ςύλων εις
μεγάλα τεμά/ια ευρέθη και κατά τό παρόν ετος
εις το κάτιο στοώυ,α καθ όλην τήν έ'κτασιν τοΰ
άττοκαλυ'ρθέντος τοιούτου. 1->τ:ισης εύρομεν και
ήλους /ονδρούς, μεγάλου μεγέθους, οίτινες έ/ρη-
σιμευον —ρος συνοεσιν των οοκων της στέγης.
Ε&ρέθη δέ και πλήθος κεράμων στροοτήρων και
καλυπτήρων, ^ερουσών έςέ·/ον εσωΟεν οίονε'ι εμ3ο-
λον, δΐ' ού συνεκρατεϊτο ή μια κεραμ'ις -ρός τήν
άλλην. Τοΰτο Οεωροΰμεν άςιον μελέτης τών ση-
μερινών αρχιτεκτόνων προς έφαρμογην έν τή κα-
τασκευή τών στεγών.
Έκτος τών κεράμων τούτων της στέγης εύρο-
μεν -λήΟος άλλων κεραμίων -λακών (τεμά/ια τά
-/.εΐστα) λίαν νονόρών, έκ τού γείσου προερχομέ-
νων, εσωΟεν έγ/ρώαων, έρυΟρών και έπ αυτών
γραπτόν κόσμημα άνΟεμοειδές, μέλαν. Μιας τοιαύ-
της πλακός, σωΟείσης σ·/εδόν ακεραίου, παρένο-
μεν εικόνα (εΐκ.
Εκ τών τεκμηρίων τούτων, ατινα Οειοροΰμεν
πλέον άναμτ-ισ3ητΓτ(·κ ώς άνήκοντα εϊς αύτο το
ωοεϊον, πιστοΟται οι έκατοστήν φοράν, δτι τό οικο-
δόμημα, δπεο έφέρομεν εις 5ρώς, είναι αύτο τοΰτο τό
άνα^ητούμενον ώδεΐον, οττοιε δεικνύουσι καϊ οί Γερ-
μανικοί αρχαιολογικοί •/άρται τής-όλεως Αθηνών.
Τήν γνοήαην ήμών ταύτην ήν τίνες μετά δισταγμοΰ
μένρι τοΰδε παρεδένοντο, Οά ά-οδε/θώσιν νΰν και
είμεθα -επεισμένοι ό'τι θέ/.ουσι δικαιώσει ήμας.
Ανάγλνψον άναΰηματικόν. — Περικλείου Ωδείου άνασκαφαί' ΰπο Π. Καστριώτου. 229
II έπΐ τοΰ ώμου της δεξιάς μοροής της ύπο-
στηρι-Όύσης την κεφαλήν τοΰ άσθενοΰς παρατη-
ρούμενη άκρα /ε'ιρ έθεωρήθη ύ-ό τίνων, ώς &
δοΐιδηβ, ώς πλόκαμος κόμης καϊ εντεύθεν προήλ-
Οεν ή γνώμη, ότι ή μοροή εκείνη ήν γυναικεία,
ύ-ό δέ τοΰ Οοηζβ ώς /ε'ιρ τρίτης μορφής, δπερ
και έ3ε3αιώθη, διότι δια της έπιγενομένης συμ-
πληρώσεως, όντως ό Ασκληπιός έπιτίθη<τι, ώε εμ-
φαίνεται έκ της παρατιθεμένης εικόνος, την /εϊρα
επί της κεφαλής τοΰ άσθενοΰς προς ίασιν.
Το σύνολον της παραστάσεςος εμφαίνει λαμπράν
τε/νοτοοπίαν τοΰ Α πΧ αιώνος και θεωρείται εκ
των σπάνιων παραστάσεων 1, ο; ών άττοδεικνυεται,
1 ΙΙ?β τα &*' «ρ. 1397, 1841, 2441. 2462,2488 χα! 2508 τοΰ
Έ6ν'./.οΰ Μουσείου άναΟηαατ'./.α άνάγλυϊα. έ»' >Τ,ν ε^ονίζοντα; ιαμά-
ιων πράίίΐ; ώ; /.α; χΐιροιιργιχβί ■πιαβάαΐι·; έκ τοΰ "ΛΟ^νησιν Άσ/.λη-
πιίίου χρΜρχήαναι.— Κ«ί Κ. Κιιΐδοΐι: ΑΐΙίκοΙιβ Ηβϊ1§οΙΙβΓ,
ΟΪ698βη 1913, |ΜΤα ιΰ,αβτιχΛ» παραστάσεων τούτων από σ. 123,
Εν τξ 6*' ίο. 104, σ. 132 προνηχωνιται ό κλινήρη; κββ>νη( ιτοό;
δτι αί ΐατρικαί Οερα-εϊαι δεν έτελοΰντο παρά τοις
άρν-αίοις απλώς και μόνον οι έγκοιμησεως έν τοις
Άσκλη-ιείοις -, άλλα και διά της εμπράκτου άνα-
μίξεως τοΰ Οεοΰ έν τη θεραπευτική τών την 3οη-
Οειαν του Ασκληπιού επικαλουμένων, ώς το ήμέ-
τερον άνάγλυ·ρον καταδεικνύει, άλλά και διά χει-
ρουργικής έ~εμ3άσεως του Οεου, ώς ρεβαιοΐ επίσης
και το ύ~ό του συναδέλφου κ. Λεονάρόου δημο-
σιευθέν άςιολογώτατον έκ τοΰ Αμ$ιαοείου άνά-
γλυφον
Παναγιώτης Καστριώτης.
τόν έ;ετάσοντα ήρωα ίατρόν' πρ^ καί ΣβορΑνον: 'ΕΟν. Μουσεΐον
πίν. ΟΧΧΧΙΙΙ.
2 II. Κββββίίοο: 'Γό έν Έχώαύρω Ιερόν το3 Ασκληπιού 127.
—Άρα[}αντινοΰ : Ασκληπιεία 109. — Σχιύου Ζερβού: *Ή ααιευτικτ,
έν τοις προϊπποκρατι/.οίς ναοί; του Άσ/.λτ^'.οΰ».
3 'Λρ. Εύρετηρ. Γλυπτών 'Εθν. Μουσείου 3369 — ΛΕ 1916
119 Π Α Ε 1916 66.-ΑΛ 1916 έν τώ ΙΙαραρττίματι σ. 78, 3.
Περικλείου ωδείου άνασκαφαΐ
ύπό
Παναγιώτου Καστρκότου.
Έξηκολουθησαν και κατά τό παρόν ετος αί άπο
τετοαετία: έν τώ ώδείω του Πεοικλέουε άνασκα-
τ,αί -ρος εντελή άποκάλυψιν τών θεμέλιων τοΰ
άπό του παρελθόντος έτους εις οώς έλΟόντος τετρα-
πλεύοου οικοδομήματος ού κατά τήν ΒΔ γωνίαν
ΞΤ'ύΟη κατά /ώραν κείμενος, ορθοστάτης, έφ' ού
έστηρίζοντο οί ~ερ'ι το οικοδόμημα λίθινοι κίο-
νες, οι'τινες κατά Βιτροώβιον περιέθεον αυτό. Τοΰ
Ωδείου τούτου, ώς γνωστόν, μόνον οί έσ<.οτερικο'ι
κίονες και τά εδώλια ήσαν λίθινα, -άν δέ το
λοιπόν οίκοδόαημα ην έκ ςυλων έκ τών λαφύρων
και τών ναυαγίων τών -λοίων τοΰ ΠερσικοΟ στό-
λου, ά-ειρία δέ' τοιούτ(ον κεκαυμένων ςύλων εις
μεγάλα τεμά/ια ευρέθη και κατά τό παρόν ετος
εις το κάτιο στοώυ,α καθ όλην τήν έ'κτασιν τοΰ
άττοκαλυ'ρθέντος τοιούτου. 1->τ:ισης εύρομεν και
ήλους /ονδρούς, μεγάλου μεγέθους, οίτινες έ/ρη-
σιμευον —ρος συνοεσιν των οοκων της στέγης.
Ε&ρέθη δέ και πλήθος κεράμων στροοτήρων και
καλυπτήρων, ^ερουσών έςέ·/ον εσωΟεν οίονε'ι εμ3ο-
λον, δΐ' ού συνεκρατεϊτο ή μια κεραμ'ις -ρός τήν
άλλην. Τοΰτο Οεωροΰμεν άςιον μελέτης τών ση-
μερινών αρχιτεκτόνων προς έφαρμογην έν τή κα-
τασκευή τών στεγών.
Έκτος τών κεράμων τούτων της στέγης εύρο-
μεν -λήΟος άλλων κεραμίων -λακών (τεμά/ια τά
-/.εΐστα) λίαν νονόρών, έκ τού γείσου προερχομέ-
νων, εσωΟεν έγ/ρώαων, έρυΟρών και έπ αυτών
γραπτόν κόσμημα άνΟεμοειδές, μέλαν. Μιας τοιαύ-
της πλακός, σωΟείσης σ·/εδόν ακεραίου, παρένο-
μεν εικόνα (εΐκ.
Εκ τών τεκμηρίων τούτων, ατινα Οειοροΰμεν
πλέον άναμτ-ισ3ητΓτ(·κ ώς άνήκοντα εϊς αύτο το
ωοεϊον, πιστοΟται οι έκατοστήν φοράν, δτι τό οικο-
δόμημα, δπεο έφέρομεν εις 5ρώς, είναι αύτο τοΰτο τό
άνα^ητούμενον ώδεΐον, οττοιε δεικνύουσι καϊ οί Γερ-
μανικοί αρχαιολογικοί •/άρται τής-όλεως Αθηνών.
Τήν γνοήαην ήμών ταύτην ήν τίνες μετά δισταγμοΰ
μένρι τοΰδε παρεδένοντο, Οά ά-οδε/θώσιν νΰν και
είμεθα -επεισμένοι ό'τι θέ/.ουσι δικαιώσει ήμας.