Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1918)

αε 1918

Εις Νυκοπόλεως έπιγραφάς- νπό Α. Χατζή. 33

εν
σ.

Περί της έπιγραφής έ'γραψεν δ Ά. Φιλαδελφεύς στίχου τέλος δ Ά. Φιλαδελφεύς βέβαιοι δτι έν

Π ΑΕ 1915 σ. 70· ετι πρβ. Γ. Σωτηρίου ε. ά. τη β' σειρά κείται )60ΝΤΑ0 και δτι το πρώτον

11 και 22. Έν ΑΕ 1916 σ. 72 ό Ά. Φιλα- γράμμα μόνον Θ ή Ο δύναται να είναι.

■δελοεύς εδειξεν δτι ή επιγραφή ήτο τετράστιχος" Κατά ταύτα δφείλομεν νά άναγνώσωμεν οΰτω:

κατά ταΰτα ή έπιγραφή έ'νει έν τω ψηφιδωτω ώδε:

1 ' Π [--]\Μ0ΝΑ0[---] 36ΟΝΤΑ0

[_------]\ΜΟΝΑΟ 1

^ ^/ —

[------] )60Ν1 ΑΟ

^_ _ _ _ _ _ _ _ _ _| Ασφαλής άνάγνωσις των τελευταίων γραμμά-

|·_ ___ _ _ _ _ _ _ _ _| 2 των ουδεμία χωρεί' διότι δύναται τις νά ανάγνω-

ση: -Ιο έόντας ή - ~!#ε όντας ή _ ^]ΰέοντας.

Επειδή πάσαι αί έπιγραφαΐ της βασιλικής (πλήν
της Β') είναι έμμετροι, πρέπει νά δε'/θώμεν ώς ^·
πιΟανωτάτην τήν γνώμην του Γ. Σωτηρίου σ. 22 Όφελλνρας
δτι και αύτη είναι έμμετρος Ούτος συμπληροΐ ώδε:

Τδ δνομα τούτο άναγινώσκεται έν ψηοιδωτώ
[-(ονόματα ιών αδελφών)--όμα]ίμονας β1χονίζοντι γυμνον έ'^ηβον πρβ. Ά. Φιλαδελβέά

[μέγα χλέος δλης «<£τρη]ς 4 έόντας. ^ {^ ^ ^ ^ 88 ΑΕ 1916 ^ {

Διά τους έξης λόγους δεν συμφωνουμεν τή συμ- κ

*\ > . > , ~__» > * *\ « ' Τδ δνομα τοΰτο άν μή είναι ςενικδν νομιΤομεν

πληρώσει ταύτη: εν τω ποωτω στιχω η λ. ομαι- " ~ 1 · η · ι

^ας δεν δύναται νά κείται έν τέλει δακτυλικού '6χι δύναταί κατά ™ν ε^ς τ?άπον νά έρμηνευ^.

έξαμέτρου· (ό τελευταίος πούς οφείλει νά είναι ή Είκάζομεν δηλ. οτιτδ δνομα τούτο ε'χει σχηματισθή

σπονδεΐος ή τροχαίος). Ό δεύτερος στίχος αετοί- 6'πως τ* Όφ^νδρος, Όφελοκλείδας (πρβ. 7^-

κώς δεν ε'χει ύγιώς· ετι παρατηρώ δτι ή έπιγραφή ΒββΜβ1 ΟΗθο1ί· Ρ^οηβηηαιηβη σ. 227)· το β'

Ϊχει τεσσάρας σειράς· καθ' ύπολογισμόν μου (πρβ. ™νθετικόν είναι τδ ούσιαστικδν λύρα (πρβ. Εύλύ-

ΑΕ 1916 είκ. 29) εις δακτύλιος στίχο; απαιτεί ?ας^' τ>0 "νο^α εδει νά εΙνα' '°?ελ (λ) ολύ?ας' άλλά

δύο σειράς έν τή έπιγραφή*· ήτοι τά γράμματα δίά Τνωσ^ν αί'ίαν έϊ^ε™ Όφελλύρας' πρβ. τα

\ΜΟΝΑΟ εκειντο έν τω μέσω του α' δακτυλικού ά?*αϊα (= ΈλλανόνικοςΚ Παλαμήδης

(= Παλαμομηδης), Αρτεμίδωρος ( = Άρτεμιδόδω-

1 Τό πρώτον γράμμα δύναται να είναι και Α και Δ και Λ και Μ και Χ. \ 'ΤΆ Ι 'Τ Λ,Ν

2 Ό Γ. Σωτηρίου ε. ά. άναγινώσκει τα σωζόμενα γράμματα ούτω: ?0ζ)' 1σί0ω90? [ = Ισίόοόωρο; ) ' δμοΐα παραόεί-

ιμοναο οβοΝΤΑΟ· άλλ' ϊδέ τας παρατηρήσει; του Ά. Φιλα- γματα ήδύνατά τις και έκ τή; νεωτέοας έλληνι-

δελφέως, ΑΕ 1916 σ. 72, σηα. 1. , λ, '

ο -λ γ ν - ι/ -35 ~ - - κγ]ς να παράθεση.

.» I . —ωτηριου οεν λέγει τούτο οιαρρηοην αλλα τούτο οηλο·. 1 11
παρ ' αΰτω' ή συμπληρωσις: πάτρη]; Ιόντα;.

4 Πρβ'. ίπιγραφήν Γ' κ*ΐ Δ''στίχ. 4. , Έν τΤ) ενόψει, σ. 28 κ«τ. 13. προσθ..: Ε') ΠΑΕ 1915 70·

5 Ό υπολογισμός θά ητο ασφαλέστερο;, άν έγίνετο επί τοΰ ψηφί- ^ ^ ΠΑΕ 1915 75·
θωτ')ΰ' επι τοΰ ψηφιδωτού μόνον δύναταί τι; προσέτι νά ύπολογίσν-,

πόσα είναι τά ελλείποντα γράμματα. ΆντώνίΟζ Χ. Χατζής.

5