DOI article:
Philadelpheus, Alexandros: Nikopoleōs anaskaphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0047
ΑΕ 1918
Νικοπόλεως άνασκαφαί' ύπδ Α. Φιλαδελφέως. 37
(είκονοστάσιον της Αγίας Μαρίας έν Κοσμέδιν) πλευράν του νάρθηκος, αποτελείται δ' εκ διπλής
και σ. 174 κ. έ. Επίσης \νιι1£ί, Αΐϊΐβοηθηβπΐδ- σειράς πενταλόβων φύλλων άκάνθης και έκ ζεύγους
ίηη§ άρ. 181 σελ. 61, εκ Νικαίας VI αι. και ελίκων ανά έκάστην πλευράν. Ό τύπος ούτος έπε-
άρ. 182 εκ του Μακρί-κιοϊ της Κωνσταντινουπό- κράτησεν ιδίως περι τον Ε' και ρ' μΧ αιώνος,
λεως του αύτου αιώνος. Πρβ τέλος ΒΓΠ8ί,αη§8- Ύπάρχουσι δε πολυαριθμότατα εν τε τη Ελλάδι
ρΐαίίθ αιΐ8 8θΓ£ΐθ8 ιι. Βειίίοΐιοδ 1>βί ΡηΙ^Ιιβν, 1β8 και απανταχού του άρ/αίου /ριστιαν. κόσμου, οίον
Εηοΐθηηθ8 θ^ϋδθβ άθ Οοη/ρίβ. έν Κωνσταντινουπόλει, Ρώμη, Ραβένη, Βενετία
25) Κωνόκρανον Κορινϋτακοϋ ρνΰ'μον, κατά Κρήτη *λπ. Η προέλευσις των πλείστων τούτων
τον βυζαντινΌν τύπον άποκεκρουσμένον κατά το εϊνε έκ Βυζαντίου, ώς μαρτυρεί το έκ Προκονή-
άνω μέρος και κατά τάς κορυφάς τών φύλλων, σου μάρμαρον, εξ ού είναι γεγλυμμένα. Πρβ
ύψ. 0 32, δμ. περι την βάσιν 0 32, άνω δε Ό ^ηΐίί Αΐίοΐιπδίΐ α. πιίίίθΙειΙΙθΓΐ. Βί1ά\νβι·]ίθ I
άβαξ κατά μεν τάς κυρτάς πλευράς 0 45, διάγω- Τθίΐ, σ. 56. άρ. 165 και 166. Όμοια έν Καίβη-
άθΓ άί&πιί Κωνσταντινουπόλεως, έν Άγίω Λ αυ-
ρεντίω εκτός τών τειχών της Ρώμης κλπ. Ομοια
κιονόκρανα ύπάρχουσι πολλά και έν Κορίνθω. Ταύτα
άνευρον έν τη οικία Θεοδώρου, πρώην Ρέντη, έν
Νέα Κορίνθω, προέρχονται δ ες" άνασκαφής, ήν
ένήργησεν ιδία δαπάνη ό θεοφ. Ρέντης, έν άγρώ
αύτου κειμένω έν θέση «διαβατική» ήμίσειαν ώραν
μακράν της Κορίνθου και παρά τον άρχαΐον αυτής
λιμένα Λέχαιον. Ταύτα, τή άδεια τής χήρας καξ
Σοφίας θ. Ρέντη, μετεκόμισα και έτοποθέτησα
ποοσωρινώς ε^οθεν του Μουσείου τής Παλαιάς
η , , Κορίνθου ίείκ. 5, τά τέσσαοα κιονόκρανα προς τά-
-ί; κιονοκρανον βνζαντιακον. 1 ν ι ι ι
ριστερά).
νίωςδέ061. (είκ.4). Ευρέθη κατά την δυσμικήν 26) Κιονόκρανου κορινθιακού το άνω άκρον
5: κιονόκρανα βνζαντιακά προερχόμενα εκ τής ϋ·έσεο)ς «Διαβατική» τής Νεας Κορίνϋον παρά το άρχαΐον Λέχαιον.
μετά τμήματος τοΟ άβακος. *Ύψ. 019, πάχος 0 27, πτος μίσ/ος φυτού ή οφις (εικ. 8, δ).
άβαξ 0 65. Έπι τής κυρίας όψεως του άβακος, 27) Κωνόκρανον ίωνικόν μετ' έπικράνον βυ-
ήτις φέρει γλυφήν τεκτονικήν, παρίσταται άνάγλυ- ζαντίακου τύπου έκ λευκού μαρμάρου. Μήκος
Νικοπόλεως άνασκαφαί' ύπδ Α. Φιλαδελφέως. 37
(είκονοστάσιον της Αγίας Μαρίας έν Κοσμέδιν) πλευράν του νάρθηκος, αποτελείται δ' εκ διπλής
και σ. 174 κ. έ. Επίσης \νιι1£ί, Αΐϊΐβοηθηβπΐδ- σειράς πενταλόβων φύλλων άκάνθης και έκ ζεύγους
ίηη§ άρ. 181 σελ. 61, εκ Νικαίας VI αι. και ελίκων ανά έκάστην πλευράν. Ό τύπος ούτος έπε-
άρ. 182 εκ του Μακρί-κιοϊ της Κωνσταντινουπό- κράτησεν ιδίως περι τον Ε' και ρ' μΧ αιώνος,
λεως του αύτου αιώνος. Πρβ τέλος ΒΓΠ8ί,αη§8- Ύπάρχουσι δε πολυαριθμότατα εν τε τη Ελλάδι
ρΐαίίθ αιΐ8 8θΓ£ΐθ8 ιι. Βειίίοΐιοδ 1>βί ΡηΙ^Ιιβν, 1β8 και απανταχού του άρ/αίου /ριστιαν. κόσμου, οίον
Εηοΐθηηθ8 θ^ϋδθβ άθ Οοη/ρίβ. έν Κωνσταντινουπόλει, Ρώμη, Ραβένη, Βενετία
25) Κωνόκρανον Κορινϋτακοϋ ρνΰ'μον, κατά Κρήτη *λπ. Η προέλευσις των πλείστων τούτων
τον βυζαντινΌν τύπον άποκεκρουσμένον κατά το εϊνε έκ Βυζαντίου, ώς μαρτυρεί το έκ Προκονή-
άνω μέρος και κατά τάς κορυφάς τών φύλλων, σου μάρμαρον, εξ ού είναι γεγλυμμένα. Πρβ
ύψ. 0 32, δμ. περι την βάσιν 0 32, άνω δε Ό ^ηΐίί Αΐίοΐιπδίΐ α. πιίίίθΙειΙΙθΓΐ. Βί1ά\νβι·]ίθ I
άβαξ κατά μεν τάς κυρτάς πλευράς 0 45, διάγω- Τθίΐ, σ. 56. άρ. 165 και 166. Όμοια έν Καίβη-
άθΓ άί&πιί Κωνσταντινουπόλεως, έν Άγίω Λ αυ-
ρεντίω εκτός τών τειχών της Ρώμης κλπ. Ομοια
κιονόκρανα ύπάρχουσι πολλά και έν Κορίνθω. Ταύτα
άνευρον έν τη οικία Θεοδώρου, πρώην Ρέντη, έν
Νέα Κορίνθω, προέρχονται δ ες" άνασκαφής, ήν
ένήργησεν ιδία δαπάνη ό θεοφ. Ρέντης, έν άγρώ
αύτου κειμένω έν θέση «διαβατική» ήμίσειαν ώραν
μακράν της Κορίνθου και παρά τον άρχαΐον αυτής
λιμένα Λέχαιον. Ταύτα, τή άδεια τής χήρας καξ
Σοφίας θ. Ρέντη, μετεκόμισα και έτοποθέτησα
ποοσωρινώς ε^οθεν του Μουσείου τής Παλαιάς
η , , Κορίνθου ίείκ. 5, τά τέσσαοα κιονόκρανα προς τά-
-ί; κιονοκρανον βνζαντιακον. 1 ν ι ι ι
ριστερά).
νίωςδέ061. (είκ.4). Ευρέθη κατά την δυσμικήν 26) Κιονόκρανου κορινθιακού το άνω άκρον
5: κιονόκρανα βνζαντιακά προερχόμενα εκ τής ϋ·έσεο)ς «Διαβατική» τής Νεας Κορίνϋον παρά το άρχαΐον Λέχαιον.
μετά τμήματος τοΟ άβακος. *Ύψ. 019, πάχος 0 27, πτος μίσ/ος φυτού ή οφις (εικ. 8, δ).
άβαξ 0 65. Έπι τής κυρίας όψεως του άβακος, 27) Κωνόκρανον ίωνικόν μετ' έπικράνον βυ-
ήτις φέρει γλυφήν τεκτονικήν, παρίσταται άνάγλυ- ζαντίακου τύπου έκ λευκού μαρμάρου. Μήκος