DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Ho Ioustinianos en Thessalonikē
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0054
44 Ό 'Ιουστινιανός εν Θεσσαλονίκη· υπό Τ. Οικονόμου.
ΑΕ 1918
έκ Συρίας ΟπΌ του Ορρθηΐΐθίιη και Βιΐ098 έν Βγζ.
ΖθΐίδοΙίΓ. 1905 (14) σ. 55 κέ. (πρβ. Βγζ. Ζ. 1906,
281) δημοσιευθεΐσαι ύπ' άριθ. 88 και 89 και εκ
Κθηηβδπη, της αρχαίας Χαλκίδος, προερχόμεναι
κτιτορικαι πλάκες, των όποιων είναι άξια σημειώ-
σεως ή διατύπωσις: αρ. 88 έκ των ευσεβών φιλο-
τιμιών του γαληνότατου .... ημών δεσπότου Φλ.
Ιουστινιανού του αιωνίου Αύγουστου και αύτοκρά-
τορος πρόνοια. Αογγίνου κλπ. 89: έκτίσΦη συν
Θεώ έκ τών ευσεβών φιλοτιμιών του [γαληνότα-
του . . . ] ημών δεσπότου Φλ. Ιουστινιανού [αυτό],
κράτορος πρόνοια Αογγίνου κλπ., ένθα ευχερώς
θά ήδύνατο ό εκδότης νά συμπληρώση τα ελλεί-
ποντα έκ της προγενεστέρας. Προκειμένου δε περί
Ιουστινιανού Ό τίτλος του δεσπότου έδει νά άνα-
μνήση το ύπό του Ίω. Αυδοΰ περί άρχών I, 67
Βοηη περί του Ιουστινιανού λεγόμενον: ανέχεται
ή τοϋ ήμερωτάτου βασιλέως ημών έπιείκεια καίπερ
υπέρ πάντας τούς πώποτε βεβασιλευκότας μετριά-
ζοντος και δεσπότης οίον πατήρ άγαϋ·ός δνομάζε-
σΰ'αι, ούχ δτι χαίρει άλλ' έρυΰρια μάλλον τούς
τιμάν οίομένους δοκεϊν μη προσίεσΰ'αι. Ήμερωτά-
του δε = τω γαληνότατου της Συρίας επιγραφής.
"Αλλη επιγραφή εις Τουστινιανόν αναφερομένη
παρά ΒιΐΓίοη και ϋταΐίθ ϋηβχρΙοΓθά 8γήα
(1872 Εοηάοη) άρ. 47. (πρβ. Βγζ. ΖθΐίδοΙίΓ.
αύτ. 55).
Του Ίουστιανιανου πιστού έν Ιησού Χριστώ
τώ Θεώ βασιλέως διάταγμα έδημοσίευσε και ό
Πέτρος Παππαγεωργίου τω 1900 ϋη έά'ύ άθ
ΓβιιιρθΓθΠΓ Λυβίΐηίθη II, άνευρων εν μόνον τεμά-
χιον έκ πολλών της έπιγραφής, άτινα είχεν ιδεί
πρότερον, έδημοσίευσε δε μόνον δύο εξ αυτών χω-
ρίς νά έννοήση το περιεχόμενον ό Δήμιτσας έν
Μακεδονία 519 έ. άο. 589-590. Το τεμάχ ιον
τοΰτο του διατάγματος άπέδωκεν ό Π. εις τον Ίου-
στινιανον τον Β', τον έπιλεγόμενον ρινότμητον,
θά έξετάσωμεν δε κατωτέρω επανερχόμενοι εις το
πράγμα, άν τό πόρισμα εκείνο δύναται νά σταθή.
Η νέα έκ του Άγιου Δημητρίου έπιγραφή,
όπως έκ του υπέρ τον πρώτον στίχον χώρου είναι
σαφές, δεν είχεν άλλον προς τά άνω στίχον, διότι
ό κενός χώρος είναι διπλάσιος του έν τη επιγραφή
διαστίχου διαστήματος, ούδαμου δε φαίνεται ίχνος
γράμματος τίνος. Ή αρχή άρα του διατάγματος
εΰρίσκετο προς τά άριστερά, έκ δε της συμπληρώ-
σεως τών έπινικίων τίτλων κατά τούς άλλοθεν
μεμαρτυρημένους, αποκαθίσταται τό έλλεΐπον
πλάτος τοΟ κειμένου. "Οτι δε τό άπολεσθέν άριστε-
ρον τεμάχιον ήτο ίκανόν, τό δε προς δεξιά έλλεΐπον
μικρόν, συνάγεται έκ της άναγκαίας εισαγωγικής
διατυπώσεως του διατάγματος μέχρι του ονόματος
του αυτοκράτορας έν συνδυασμώ προς τόν άριθμόν
τών έκπεσόντων τίτλων. Ό έν τή έπιγραφή της
Τραπεζούντας απαντών εισαγωγικός τύπος είναι
μάλλον άρμόδιος νά πλήρωση τό έλλεΐπον κενόν,
διότι ό έν τω Πασχαλίω Χρονικώ είναι μακρύτερος
του ημετέρου προς τάριστερά κενοΰ χώρου, ό'στις,
ως είπον, είναι άσφαλώς καθωρισμένος έκ τών
τίτλων.
Έν τω δευτέρω στίχω το ηκ?/ς τροπαιούχος
είναι, κατά τά άλλοθεν παραδεδομένα, έλλιπές και
έσφαλμένον άντί νικητής τροπ., ό'περ και άποκατέ-
στησα, θά ήτο δε πολύ τολμηρόν άλλο τι νά συμ-
πληρώσωμεν (οίον Θεσσαλονίκης κτλ.). Ουδέ χρω-
ματικώς ποτε δεδηλωμένην βραχυγραφίαν θά ήτο
έπιτετραμμένον νά δεχ_θή τις έν άσυνήθει λέξει,
τοσούτω μάλλον καθ' όσον είναι γνωστή και ή
αποστροφή του Ιουστινιανού άπό τών βραχυγρα-
φιών, τάς όποιας μάλιστα περί νόμων και νομικών
εγγράφων προκειμένου ρητώς και δι' ίδιας νομικής
διατάξεως άπηγόρευσεν έν Οοά. Ιιΐδΐίηϊ&η. I 17 1
§ 13 θά. Κγπ^θγ: Ιιιβαΐϊΐιΐδ ηοη ρβΓ 8ΐ§1οπιιη
οαρίίοηθδ θί οοΓηρθηάίοδα αθηΐ^ιτι&ία οοάίοΐδ
ίθχίαιη οοηδοηβΐ. Εειηάθΐη ααίθΐη ροθηαιη ία\-
δΐίειίϊδ οοηδίϊίιππιυδ ειάνθΓδίΐδ Θ08 ηπί ΐη ροδίθ-
Γυηι Ιθ^θδ ηο8ΐΓ&8 ρβΓ 8Ϊ§1ογοιπ οβδουπίαίβδ
&α8ΐ ϋιΐΓθπηί οοπ80ΓΪΙ)θγθ. Δεν φαίνεται δε και
άλλαχοΰ που της έπιγραφής σύντμησις'έκτός του
έν τω τροπαιούχος συμπλέγματος του ου, και τού-
του κατ' ανάγκην δια τήν παράληψιν του υ, ώς
νομίζω, έκ τών υστέρων διορθωθέντος διά της προσ-
θήκης τών δύο μικρών κεραιών άνω. 'Αλλά κα[
έν ταΐς άλλαις γνωσταΐς έπιγραφαΐς του Ιουστι-
νιανού δεν άπαντώσι βραχυγραφίαι.
Έκ τών έπινικίων έπιθέτων του σ.ύτο'/.ράτορος
παρατηρουμεν δτι διακρίνονται άκριβέστερον αί.
έπί μέρους φυλαί τών Γερμανών, άναγράφονται
δε και τά έπί μέρους ονόματα και τό γενικόν της
ΑΕ 1918
έκ Συρίας ΟπΌ του Ορρθηΐΐθίιη και Βιΐ098 έν Βγζ.
ΖθΐίδοΙίΓ. 1905 (14) σ. 55 κέ. (πρβ. Βγζ. Ζ. 1906,
281) δημοσιευθεΐσαι ύπ' άριθ. 88 και 89 και εκ
Κθηηβδπη, της αρχαίας Χαλκίδος, προερχόμεναι
κτιτορικαι πλάκες, των όποιων είναι άξια σημειώ-
σεως ή διατύπωσις: αρ. 88 έκ των ευσεβών φιλο-
τιμιών του γαληνότατου .... ημών δεσπότου Φλ.
Ιουστινιανού του αιωνίου Αύγουστου και αύτοκρά-
τορος πρόνοια. Αογγίνου κλπ. 89: έκτίσΦη συν
Θεώ έκ τών ευσεβών φιλοτιμιών του [γαληνότα-
του . . . ] ημών δεσπότου Φλ. Ιουστινιανού [αυτό],
κράτορος πρόνοια Αογγίνου κλπ., ένθα ευχερώς
θά ήδύνατο ό εκδότης νά συμπληρώση τα ελλεί-
ποντα έκ της προγενεστέρας. Προκειμένου δε περί
Ιουστινιανού Ό τίτλος του δεσπότου έδει νά άνα-
μνήση το ύπό του Ίω. Αυδοΰ περί άρχών I, 67
Βοηη περί του Ιουστινιανού λεγόμενον: ανέχεται
ή τοϋ ήμερωτάτου βασιλέως ημών έπιείκεια καίπερ
υπέρ πάντας τούς πώποτε βεβασιλευκότας μετριά-
ζοντος και δεσπότης οίον πατήρ άγαϋ·ός δνομάζε-
σΰ'αι, ούχ δτι χαίρει άλλ' έρυΰρια μάλλον τούς
τιμάν οίομένους δοκεϊν μη προσίεσΰ'αι. Ήμερωτά-
του δε = τω γαληνότατου της Συρίας επιγραφής.
"Αλλη επιγραφή εις Τουστινιανόν αναφερομένη
παρά ΒιΐΓίοη και ϋταΐίθ ϋηβχρΙοΓθά 8γήα
(1872 Εοηάοη) άρ. 47. (πρβ. Βγζ. ΖθΐίδοΙίΓ.
αύτ. 55).
Του Ίουστιανιανου πιστού έν Ιησού Χριστώ
τώ Θεώ βασιλέως διάταγμα έδημοσίευσε και ό
Πέτρος Παππαγεωργίου τω 1900 ϋη έά'ύ άθ
ΓβιιιρθΓθΠΓ Λυβίΐηίθη II, άνευρων εν μόνον τεμά-
χιον έκ πολλών της έπιγραφής, άτινα είχεν ιδεί
πρότερον, έδημοσίευσε δε μόνον δύο εξ αυτών χω-
ρίς νά έννοήση το περιεχόμενον ό Δήμιτσας έν
Μακεδονία 519 έ. άο. 589-590. Το τεμάχ ιον
τοΰτο του διατάγματος άπέδωκεν ό Π. εις τον Ίου-
στινιανον τον Β', τον έπιλεγόμενον ρινότμητον,
θά έξετάσωμεν δε κατωτέρω επανερχόμενοι εις το
πράγμα, άν τό πόρισμα εκείνο δύναται νά σταθή.
Η νέα έκ του Άγιου Δημητρίου έπιγραφή,
όπως έκ του υπέρ τον πρώτον στίχον χώρου είναι
σαφές, δεν είχεν άλλον προς τά άνω στίχον, διότι
ό κενός χώρος είναι διπλάσιος του έν τη επιγραφή
διαστίχου διαστήματος, ούδαμου δε φαίνεται ίχνος
γράμματος τίνος. Ή αρχή άρα του διατάγματος
εΰρίσκετο προς τά άριστερά, έκ δε της συμπληρώ-
σεως τών έπινικίων τίτλων κατά τούς άλλοθεν
μεμαρτυρημένους, αποκαθίσταται τό έλλεΐπον
πλάτος τοΟ κειμένου. "Οτι δε τό άπολεσθέν άριστε-
ρον τεμάχιον ήτο ίκανόν, τό δε προς δεξιά έλλεΐπον
μικρόν, συνάγεται έκ της άναγκαίας εισαγωγικής
διατυπώσεως του διατάγματος μέχρι του ονόματος
του αυτοκράτορας έν συνδυασμώ προς τόν άριθμόν
τών έκπεσόντων τίτλων. Ό έν τή έπιγραφή της
Τραπεζούντας απαντών εισαγωγικός τύπος είναι
μάλλον άρμόδιος νά πλήρωση τό έλλεΐπον κενόν,
διότι ό έν τω Πασχαλίω Χρονικώ είναι μακρύτερος
του ημετέρου προς τάριστερά κενοΰ χώρου, ό'στις,
ως είπον, είναι άσφαλώς καθωρισμένος έκ τών
τίτλων.
Έν τω δευτέρω στίχω το ηκ?/ς τροπαιούχος
είναι, κατά τά άλλοθεν παραδεδομένα, έλλιπές και
έσφαλμένον άντί νικητής τροπ., ό'περ και άποκατέ-
στησα, θά ήτο δε πολύ τολμηρόν άλλο τι νά συμ-
πληρώσωμεν (οίον Θεσσαλονίκης κτλ.). Ουδέ χρω-
ματικώς ποτε δεδηλωμένην βραχυγραφίαν θά ήτο
έπιτετραμμένον νά δεχ_θή τις έν άσυνήθει λέξει,
τοσούτω μάλλον καθ' όσον είναι γνωστή και ή
αποστροφή του Ιουστινιανού άπό τών βραχυγρα-
φιών, τάς όποιας μάλιστα περί νόμων και νομικών
εγγράφων προκειμένου ρητώς και δι' ίδιας νομικής
διατάξεως άπηγόρευσεν έν Οοά. Ιιΐδΐίηϊ&η. I 17 1
§ 13 θά. Κγπ^θγ: Ιιιβαΐϊΐιΐδ ηοη ρβΓ 8ΐ§1οπιιη
οαρίίοηθδ θί οοΓηρθηάίοδα αθηΐ^ιτι&ία οοάίοΐδ
ίθχίαιη οοηδοηβΐ. Εειηάθΐη ααίθΐη ροθηαιη ία\-
δΐίειίϊδ οοηδίϊίιππιυδ ειάνθΓδίΐδ Θ08 ηπί ΐη ροδίθ-
Γυηι Ιθ^θδ ηο8ΐΓ&8 ρβΓ 8Ϊ§1ογοιπ οβδουπίαίβδ
&α8ΐ ϋιΐΓθπηί οοπ80ΓΪΙ)θγθ. Δεν φαίνεται δε και
άλλαχοΰ που της έπιγραφής σύντμησις'έκτός του
έν τω τροπαιούχος συμπλέγματος του ου, και τού-
του κατ' ανάγκην δια τήν παράληψιν του υ, ώς
νομίζω, έκ τών υστέρων διορθωθέντος διά της προσ-
θήκης τών δύο μικρών κεραιών άνω. 'Αλλά κα[
έν ταΐς άλλαις γνωσταΐς έπιγραφαΐς του Ιουστι-
νιανού δεν άπαντώσι βραχυγραφίαι.
Έκ τών έπινικίων έπιθέτων του σ.ύτο'/.ράτορος
παρατηρουμεν δτι διακρίνονται άκριβέστερον αί.
έπί μέρους φυλαί τών Γερμανών, άναγράφονται
δε και τά έπί μέρους ονόματα και τό γενικόν της