DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Ho Ioustinianos en Thessalonikē
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0055
ΑΕ 1918
Ο Ιουστινιανός εν Θεσσαλονίκη ■ υπό Γ. Οικονόμου. 45
δλης Γερμανικής όμοφυλίας. ϊοϋτο όέ οφείλεται
Γσως εις τήν πάλαιαν τιτλοφορίαν των Ρωμαίων
αυτοκρατόρων, οίτινες, καίπερ σαφώς μετά των
άλλων Ρωμαίων διακρίνοντες τά διάφορα Γερμα-
νικά φΟλα, δεν άνέγραφον έν άρχη μεταξύ των
τίτλων ή το καθολικον φυλετικόν έπίθετον Γερμα-
νικός, εις ο προσετίθεντο κατ'ολίγον και τά ειδικά
φυλετικά επίθετα. Παρά το ΟθΠΊΐ&ηιοιίδ άναγρά-
©εται και το είδικον ΟοίΙιίοιΐ8 παοά τώ Κλαυδίω
τω Β'το πρώτον. Αλαμαννικός και Φραγκικός ανα-
φαίνονται ,βραδύτατα. Άλαμαννικόν δέ εύρίσκομεν
πρώτην φοράν τον Κωνσταντΐνον τον Μέγαν τω
331 ΟΙΕ III 7000. Οί δέ τίτλοι Άλανικός και
ΟύανδαλικΌς δεν ευρέθησαν προ του Ιουστινιανού.
(Ραιι1γ I 1280-8θθο1ί).
Οί Άλεμάνοι ή Αλαμαννοι ήσαν ομάς τις γερ-
μανικών φύλων ομόρων τοις Τωμαίοις κατά τον
άνω 'Ρήνον και τον άνω Δούναβιν, έ'νθα και έκυ-
ριάρχησαν έπι τέλους έκδιώξαντες τούς "Ρωμαίους
(Ιΐιπι παρά Ραα1γ I 1277). Προς τούς Άλαμάν-
νους τούτους κατελθόντας έπολέμησε και ό Ιου-
στινιανός.
Εις Γερμανικά γνωστά φυλα αναφέρονται και
τά επόμενα επίθετα Γοτθικός Φραγκικός, την σει-
ράν τών οποίων κλείει το καθολικον Γερμανικός.
Τά εναντίον τών Γερμανικών λαών καθόλου κατορ-
θώματα τοΰ Ιουστινιανού περιέγραψεν, ως γνω-
στόν, ό Προκόπιος.
Το έπίθετον Άντικός είναι άπό τών Άντών
είλημμένον, λαοΰ Βενδικου, ό όποιος μετά τήν
άποχώρησιν τών Γερμανικών φυλών και τήν πτώ-
σιν του κράτους τών Ουννων έξηπλώθη έν τω 6^
αίώνι προς ανατολάς τών παραδουνάβιων Σλοβένων
ανά τά Καρπάθια και μεταξύ τών ποταμών Δανά-
στριδος (του πρώην Τύραντος, νυν δέ Δνειστέρου)
και Δανάπριδος (του παλαιού Βορυσθένους, νυν δέ
Δνειπέρου). Πεοί το 600 στενοχωρηθέντα υπό τών
Άβ άρων Τούρκων και τών Βουλγάρων ήναγκάσθη-
σαν δύο τών Αντικών τούτων φύλων, οί Σέρβοι
και οί Χορβαται (Κροάται), νά κατέλθωσι νοτιώ-
τερον εις τήν Ίλλυρίαν, ένω παρέμειναν έν τή
προτέρα αύτών θέσει τά ύστερον ύπο το όνομα
'Ρώσσοι γνωστά φυλα. (ΤοίΉ&δοΙίΘΐί ΕΕ I 2338).
Εις τήν νότιον Ρωσσίαν άνήκουσι και οί επόμε-
νοι Αλανοί, οί όποιοι ήσαν μέγας, εις πολλά φυλα
διηρημένος, νομαδικός λαός κατοικών τάς προς
βορραν της Κασπίας θαλάσσης και του Καυκάσου
μέχρι του Τανάϊδος στέππας, άπό δέ της ένάρξεως
τών εκστρατειών τών Ρωμαίων αυτοκρατόρων
άντι τών Σαρματών έμφανιζόμενος. Ζώσι δέ μέχρι
σήμερον οί Άλανοι έπι τοΟ Καυκάσου γνωστοί ύπό
το όνομα Όζέται, αύτοι εαυτούς καλούντες Ίρ
ή ΑΐΓγα ήτοι 'Αρίους, τήν δέ χώραν αύτών Ιγ0π-
ΑΐΓγαη& ήτοι Άριανήν. Γείτονες και ομόφυλοι
αύτών ήσαν οί διαβόητοι Βάνδαλοι ή Βανδ'ίλοι,
οί'τινες και συνεκυβερνώντο τό πρώτον, έ'χομεν δέ
έπι Ιουστινιανού ακόμη τον Γελίμερον Βανδίλων
τεκαι Αλανών βασιλέα (Τοηιαδοΐΐθΐί έν ΚΕ 11282).
Περί του Αφρικδς δέν παρίσταται ανάγκη ιστο-
ρικής ερμηνείας, διότι είναι εις πάντα πρόχειροι
αί έν Αφρική στρατιωτικά! πράξεις του αύτοκρά-
τορος.
Περί τών έπομένων ήθικών τρόπον τινά τίτλων
αρκεί ή άνάμνησις ό'τι άποδίδουσι τά 'Ρωμαϊκά
ρΐιΐ8 ίθΐίχ ΐηο1γί;υ8 νΐοίοΓ (αο) ίπιιπιρϊιειΙοΓ (8θΐη-
ρθΓ) αυ^ιΐδίιΐδ, άτινα περί του Ιουστινιανού προ-
κειμένου άπαντώσι έν τω λατινικώ άντιστοίχω τοΟ
πρωτοκόλλου έν οοάίο. οοηβίίίυί. ΙΠ = Βγζ. Ζθίί.
1906, 168. Ή έλλην. άπόδοσις εχει και τι πλέον
ώς προς το 3ΐι§ιΐ8ΐ;ιΐ8 ή 8θΠΐρΘΓ &υ§\ διότι και
μεταφράζει καΐ μεταγράφει αυτό. Έν ταΐς ελλη-
νιστί συντεταγμέναις έπιγ'ραφαΐς ρωμαϊκού" περιε-
χομένου είναι γνωστόν ό'τι το &υ§ιΐ8ίιΐ8 ή έγράφετο
αϋγουστος, σπανιώτατα δ ό'μως τούτο, ή μετεφρά-
ζετο σεβαστός. Έν τοις ύστέροις Ρωμαϊκοΐς χρό-
νοις είναι επίσης σύνηθες έκάτερον, έπικρατέστερον
δέ τέλος καθίσταται τό αϋγουστος, άλλά δέν ευρί-
σκονται έν έπιγραφαΐς παραδείγματα της παραθέ-
σεως αμφοτέρων. Μόλις δέ περί Αέοντος του Α'
(457-473) άπαντα ΟΙΟ IV 8619 Αυτοκράτωρ
Καίσαρ Φλ. Αέων ευσεβής νικητής τροπαιούχος
άεισέβαστος αϋγουστος έόνιος, εξακολουθεί δέ ή
παράθεσις αύτη τών ταυτοσήμων επιθέτων έν τή
Βυζ. επιγραφική, έφ'ό'σον διαρκεί ή αυτή Ρωμαϊκή
διατύπωσες του πρωτοκόλλου.
Περί της αποδόσεως τών Λατινικών τίτλων εις
τήν Έλληνικήν πρβ. Ώανΐά Μα^ΐθ Όβ Κοιη&ηο-
γιιιίι ϊογϊ8 ραβίίοί δαοπηυθ νοο^Ιηιϋδ 8ο11θιήιίϊ-
1>ιΐ8 ίη ^Γαθοοηι 8θπήοπθιή οοηνβΓ8Ϊ8 (1905).
Ίδια δέ περί της τιτλοφορίας τών ρωμ. αύτοκρα-
Ο Ιουστινιανός εν Θεσσαλονίκη ■ υπό Γ. Οικονόμου. 45
δλης Γερμανικής όμοφυλίας. ϊοϋτο όέ οφείλεται
Γσως εις τήν πάλαιαν τιτλοφορίαν των Ρωμαίων
αυτοκρατόρων, οίτινες, καίπερ σαφώς μετά των
άλλων Ρωμαίων διακρίνοντες τά διάφορα Γερμα-
νικά φΟλα, δεν άνέγραφον έν άρχη μεταξύ των
τίτλων ή το καθολικον φυλετικόν έπίθετον Γερμα-
νικός, εις ο προσετίθεντο κατ'ολίγον και τά ειδικά
φυλετικά επίθετα. Παρά το ΟθΠΊΐ&ηιοιίδ άναγρά-
©εται και το είδικον ΟοίΙιίοιΐ8 παοά τώ Κλαυδίω
τω Β'το πρώτον. Αλαμαννικός και Φραγκικός ανα-
φαίνονται ,βραδύτατα. Άλαμαννικόν δέ εύρίσκομεν
πρώτην φοράν τον Κωνσταντΐνον τον Μέγαν τω
331 ΟΙΕ III 7000. Οί δέ τίτλοι Άλανικός και
ΟύανδαλικΌς δεν ευρέθησαν προ του Ιουστινιανού.
(Ραιι1γ I 1280-8θθο1ί).
Οί Άλεμάνοι ή Αλαμαννοι ήσαν ομάς τις γερ-
μανικών φύλων ομόρων τοις Τωμαίοις κατά τον
άνω 'Ρήνον και τον άνω Δούναβιν, έ'νθα και έκυ-
ριάρχησαν έπι τέλους έκδιώξαντες τούς "Ρωμαίους
(Ιΐιπι παρά Ραα1γ I 1277). Προς τούς Άλαμάν-
νους τούτους κατελθόντας έπολέμησε και ό Ιου-
στινιανός.
Εις Γερμανικά γνωστά φυλα αναφέρονται και
τά επόμενα επίθετα Γοτθικός Φραγκικός, την σει-
ράν τών οποίων κλείει το καθολικον Γερμανικός.
Τά εναντίον τών Γερμανικών λαών καθόλου κατορ-
θώματα τοΰ Ιουστινιανού περιέγραψεν, ως γνω-
στόν, ό Προκόπιος.
Το έπίθετον Άντικός είναι άπό τών Άντών
είλημμένον, λαοΰ Βενδικου, ό όποιος μετά τήν
άποχώρησιν τών Γερμανικών φυλών και τήν πτώ-
σιν του κράτους τών Ουννων έξηπλώθη έν τω 6^
αίώνι προς ανατολάς τών παραδουνάβιων Σλοβένων
ανά τά Καρπάθια και μεταξύ τών ποταμών Δανά-
στριδος (του πρώην Τύραντος, νυν δέ Δνειστέρου)
και Δανάπριδος (του παλαιού Βορυσθένους, νυν δέ
Δνειπέρου). Πεοί το 600 στενοχωρηθέντα υπό τών
Άβ άρων Τούρκων και τών Βουλγάρων ήναγκάσθη-
σαν δύο τών Αντικών τούτων φύλων, οί Σέρβοι
και οί Χορβαται (Κροάται), νά κατέλθωσι νοτιώ-
τερον εις τήν Ίλλυρίαν, ένω παρέμειναν έν τή
προτέρα αύτών θέσει τά ύστερον ύπο το όνομα
'Ρώσσοι γνωστά φυλα. (ΤοίΉ&δοΙίΘΐί ΕΕ I 2338).
Εις τήν νότιον Ρωσσίαν άνήκουσι και οί επόμε-
νοι Αλανοί, οί όποιοι ήσαν μέγας, εις πολλά φυλα
διηρημένος, νομαδικός λαός κατοικών τάς προς
βορραν της Κασπίας θαλάσσης και του Καυκάσου
μέχρι του Τανάϊδος στέππας, άπό δέ της ένάρξεως
τών εκστρατειών τών Ρωμαίων αυτοκρατόρων
άντι τών Σαρματών έμφανιζόμενος. Ζώσι δέ μέχρι
σήμερον οί Άλανοι έπι τοΟ Καυκάσου γνωστοί ύπό
το όνομα Όζέται, αύτοι εαυτούς καλούντες Ίρ
ή ΑΐΓγα ήτοι 'Αρίους, τήν δέ χώραν αύτών Ιγ0π-
ΑΐΓγαη& ήτοι Άριανήν. Γείτονες και ομόφυλοι
αύτών ήσαν οί διαβόητοι Βάνδαλοι ή Βανδ'ίλοι,
οί'τινες και συνεκυβερνώντο τό πρώτον, έ'χομεν δέ
έπι Ιουστινιανού ακόμη τον Γελίμερον Βανδίλων
τεκαι Αλανών βασιλέα (Τοηιαδοΐΐθΐί έν ΚΕ 11282).
Περί του Αφρικδς δέν παρίσταται ανάγκη ιστο-
ρικής ερμηνείας, διότι είναι εις πάντα πρόχειροι
αί έν Αφρική στρατιωτικά! πράξεις του αύτοκρά-
τορος.
Περί τών έπομένων ήθικών τρόπον τινά τίτλων
αρκεί ή άνάμνησις ό'τι άποδίδουσι τά 'Ρωμαϊκά
ρΐιΐ8 ίθΐίχ ΐηο1γί;υ8 νΐοίοΓ (αο) ίπιιπιρϊιειΙοΓ (8θΐη-
ρθΓ) αυ^ιΐδίιΐδ, άτινα περί του Ιουστινιανού προ-
κειμένου άπαντώσι έν τω λατινικώ άντιστοίχω τοΟ
πρωτοκόλλου έν οοάίο. οοηβίίίυί. ΙΠ = Βγζ. Ζθίί.
1906, 168. Ή έλλην. άπόδοσις εχει και τι πλέον
ώς προς το 3ΐι§ιΐ8ΐ;ιΐ8 ή 8θΠΐρΘΓ &υ§\ διότι και
μεταφράζει καΐ μεταγράφει αυτό. Έν ταΐς ελλη-
νιστί συντεταγμέναις έπιγ'ραφαΐς ρωμαϊκού" περιε-
χομένου είναι γνωστόν ό'τι το &υ§ιΐ8ίιΐ8 ή έγράφετο
αϋγουστος, σπανιώτατα δ ό'μως τούτο, ή μετεφρά-
ζετο σεβαστός. Έν τοις ύστέροις Ρωμαϊκοΐς χρό-
νοις είναι επίσης σύνηθες έκάτερον, έπικρατέστερον
δέ τέλος καθίσταται τό αϋγουστος, άλλά δέν ευρί-
σκονται έν έπιγραφαΐς παραδείγματα της παραθέ-
σεως αμφοτέρων. Μόλις δέ περί Αέοντος του Α'
(457-473) άπαντα ΟΙΟ IV 8619 Αυτοκράτωρ
Καίσαρ Φλ. Αέων ευσεβής νικητής τροπαιούχος
άεισέβαστος αϋγουστος έόνιος, εξακολουθεί δέ ή
παράθεσις αύτη τών ταυτοσήμων επιθέτων έν τή
Βυζ. επιγραφική, έφ'ό'σον διαρκεί ή αυτή Ρωμαϊκή
διατύπωσες του πρωτοκόλλου.
Περί της αποδόσεως τών Λατινικών τίτλων εις
τήν Έλληνικήν πρβ. Ώανΐά Μα^ΐθ Όβ Κοιη&ηο-
γιιιίι ϊογϊ8 ραβίίοί δαοπηυθ νοο^Ιηιϋδ 8ο11θιήιίϊ-
1>ιΐ8 ίη ^Γαθοοηι 8θπήοπθιή οοηνβΓ8Ϊ8 (1905).
Ίδια δέ περί της τιτλοφορίας τών ρωμ. αύτοκρα-