Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1918)

52 Ό Ιουστινιανός έν Θεσσαλονίκη. — Περί των βασιλ. τάφων της ακροπόλεως Μυκηνών. αε ΐ9ΐβ

του Μυστρα, έν ταΐς έκκλησίαις του οποίου κίονες και των ευσεβών δωρητών δικαίαν άπαθανάτισιν.

και τοίχοι φέρουσι χαρακτούς ή γραπτούς χρυσό- Σημ Έν σ> ^ γ?_ ((χαί , &ντ. αύτοΰ το3 ^

βούλλους λόγους και ιδιωτικά έγγραφα αποτελούν- Ιΐοαδ»· έν α. 44α28 γρ. Ιουστινιανού· έν σ. 44ο29 γρ. ίυββπιιΐδ.

τα καΐ άνεξίτηλον κτηματολόγια του ίερου τόπου Γεώργιος Π. Οικονόμος.

Περι των βασιλικών τάφων της ακροπόλεως των Μυκηνών

υπο

Αντωνίου Κεραμοπούλλου.

α) Ό βό&ρος. μυκηναϊκά « μινύεια » και τινα κεκοσμημένα διά

λευκό0 χρώματος όστρακα, θραΟσμα εργαλείου

Μεταςύ του πρώτου (Α) καί του τετάρτου (Δ) λίθινου οιατρήτου, πιθανώς σφύρας, και όψιανου

τών βασιλικών καθέτων τάφων της ακροπόλεως τεμάχια, προσέτι δε βώλον χώματος, έν ω ήτο

τών Μυκηνών (δρα Τσούντα Μυκήναι σ. 96 έξ.) κυανουν χρώμα, έλασμα μολύβδινον συνεπτυγμέ-

παρεμβάλλεται ώς διαχώρισμα ό λευκάζων μαλα- νον, εις βάθος τούτο δύο μέτρων από της έπιφα-

κός πωρολιθικός αυτοφυής βράχος, όστις δεν σώζε- νείας του δυτικού μέρους του βράχου, και τεμάχιον

ται ολόκληρος μέχρι της επιφανείας του περικλεί- κέρατος έλάφου. Ανθρακες ήσαν υψηλά αραιοί τήδε

στου κυκλικού χώρου τών τάρων. Ελλείπει μέγα κακεΐσε έν τοις χώμασιν. Άλλ' εις τό βάθος τών

μέρος, το νοτανατολικόν, το §έ λοιπόν είνε ίκα- 2 μ. παρά το ΝΑ άκρον τών χωμάτων ευρέθη

νώς ύπόκοιλον σπηλαιωδώς. Ό κοίλος χώρος ήτο στρώμα πύρας εκτάσεως 0 50 περίπου" τούτο έπλη-

πλήρης λίθων καί χωμάτων, άτινα όμως σύν τω σίαζε προς τά επιπόλαια χώματα, άτινα άποτε-

χρόνω καταρρεύσαντα έν μέρει πρός τό Ν μέρος, λουντα πρός Ν τήν κλιτύν ούτως ειπείν της προσ-

ήραιώθησαν εις το ύψηλόν στρώμα ή κατεκάθισαν χώσεως του σπηλαίου καί μή κωλυόμενα πρός το

Ιν γένει, ώστε ό έπ' αυτών στηριζόμενος ύπόκοι- μέρος τούτο υπό βράχου, μή έκτεινομένου ενταύθα

λος βράχος, άπολέσας τό έρεισμα τούτο, ένέδωκε άτε πιθανώτατα καταπεσόντος ποτέ, ήπλοΰντο έπι-

μετά βροχήν τω 1913 καί διαρραγείς κατέπεσεν κλινή πρός τον Δ τάφον. Έν τοις έπιπολαίοις τού-

εΐς μεγάλους όγκους, ών τινές μέν κατεκυλίσθη- τοις χώμασιν εις τό άκρον αυτών ευρέθη άνω μέ-

σαν εις τον τάφον, βλάψαντες έν μέρει καί τόν ρος σώματος μυκηναϊκού ειδωλίου τών συνήθων,

βόρειον έσωτερικόν ξηρότοιχον τούτου, άλλοι δε Τπό τήν άνω ρηθεΐσαν πυράν 0 40 βαθύτερον ήτο

κατέπεσον εις τον ύποκείμενον αύτοΐς χώρον του άλλη μείζων, έκτεινομένη πρός τά ένδον του σπη-

σπηλαίου. Μεταβάς δ' εγώ εκεί (Ίούλ. 1913) διέ- λαίου μέχρις 1 μ. άπο του βορείου τοιχώματος του

λυσα καί άπεμάκρυνα τά έν τω τάφω καταπεσόντα σπηλαίου μετά στρώματος τέφρας παχ_. Ο 01. Ή

τεμάχια, άνασυνεκρότησα τόν βλαβέντα ξηρότοιχον κοίτη αυτής ήτο έσκληρυμμένη υπό του πυρός"

καί έστερέωσα τό ύπόλοιπον του κοίλου βράχου, κτί- ύπ' αυτήν 0.15 βαθύτερον ήτο ετέρα κατά το

σας τοΐχον καί πληρώσας το μεταξύ αύτου καί του κέντρον του σπηλαίου εκτάσεως 0 50 περίπου καί

βράχου μέρος διά λίθων καί χωμάτων. Αλλά προ ύπ' αυτήν εις βάθος 0 20 έσχηματίζετο κοίλον το

της κτίσεως ταύτης καί της πληρώσεως άνέσκαψα δάπεδον τοΰ σπηλαίου καλυπτόμενον σχεδόν όλον

το κοίλον του βράχου (πρβ. Παναθήναια 1913). Οπό άνθρακούχου τέφρας, ήτις εις τό ΝΑ άκρον

Ήτο δε τοΟτο πλήρες χωμάτων καί λίθων, ών ήτο παχύτερα.

πολλοί ήσαν ποτάμιοι μείζονες τών χειροπληθών" Ή όψις του σωζόμενου σπηλαίου ήτο άκανόνι-

τά χώματα περιεΐχον πολλά μυκηναϊκά καί προ- στος περιφερική, ίχνη δε εργασίας επί τών παρειών