64 Θηβαϊκά Ευριπίδεια· ύπο Ά. Κεραμοπούλου.
αε 1918
έσχηματισμένον. Ή λέξις ενταύθα είχεν οιονεί Χει- ό'τι ό τειχικός στέφανος εμφανίζεται το πρώτον τώ
τουργικήν σημασίαν, παραδιδομένη ύπό των ιερέων 386 π. Χ. επί των νομισμάτων του θρακός βασι-
κά! των ίζοοζούλων άπΌ γενεάς εις γενεάν, καθώς λέως Εβριζέλμιδος, άγεται να δεχθή, δτι τά ύπό
καΐ εν ταΐς έκκλησίαις ημών διάφορα-ονόματα άλ- του Παυσανίου μνημονευόμενα παλαιά εκείνα άγάλ-
λοτε μεν γεν.κωτέρας νυν δέ περιορισμένης και μό- ματα εφερον άπλοΟν και ούχι τειχικόν πόλον, και,
νον εκκλησιαστικής χρήσεως (άρτος, ζέον, νάμα έπειδή τά νομίσματα τής Σμύρνης αντίκεινται προς
κλ.). την έκδοχήν ταύτην, πιστεύει, ότι ταύτα είκονίζου-
Έπειοή δέ ούτως αρχαϊκή είνε έν τη έννοια ταύτη σιν ούχι την ούτω μαρτυρουμένην υπό του Παυ-
ή λέςις πόλος, δια τούτο συνδέεται και μετ' άλ- σανίου Τύχην της πόλεως άλλ' Γσως την Κυβέλην
λων αρχαϊκών έργων. Παυσ. 7, 5, 9 « εστι δέ έν Προς την γνώμην ταύτην δεν δύναμαι νά συμφω-
Έρυθραΐς και Αθηνάς Πολιάδος ναός και άγαλμα νήσω" διότι και επί θηβαϊκών νομισμάτων ρωμαϊ-
ςύλου μεγέθει μέγα καθήμενόν τε έπι θρόνου, και κών χρόνων εχομεν όμοιας κεφαλάς θεάς μετάτειχι-
ήλακάτην έν έκατέρα των χειρών έχει και έπι της κου πόλου (Ιιή1ιοο£ ΒΙπιώθγ αηά ΟπΓάηθΓ Νιιτηίβ-
κεφαλής πόλον. Τούτο Ένδοίου (540 π.Χ. περί- πιαίίο βοηιηιβηΐ. οη Ραηβαη. σ. 112" Σβορώνος
που) τέ/νην και άλλοις έτεκμαιρόμεθα είναι, και Διεϋν. έφημ. τ. νομισμ. άργ. 1909-1910 σ. 276),
ές την έργασίαν όρώντες του ένδον αγάλματος και ήτις είνε ή έπι της Καδμείας λατρευομένη θεά Τύχη
ούχ ήκιστα έπι ταΐς Χάρισί τε και Ώραις, αί πριν ( Παυσ. 9, 16, 1). Άλλ' αύτη είνε ή αύτη προς
έσελθεϊν έστηκασιν έν ύπαίθρω λίθου λευκού ». την έπι του θηβαϊκής πιθανώς προελεύσεως μεγα-
Παυσ. 2, 10, 4 ές. «μετά τούτο ήδη τό τής Άφρο- ρικου σκύφου του Λονδίνου (ΒΗί. Μπβ. Οαί. Υα-
δίτης έστιν (έν Σικυώνι) ίερόν . . . . 5 τό μεν δή 56,9 IV 1(34 πίν. 16) είκονιζομένην και φέρου-,
άγαλμα (έν τω ίερώ) καθήμενόν Κάναχος Σικυώ- σαν προσγεγραμμένον τό όνομα Θήβη. Έπι έτέρου
νιος έποιησεν (περί τό 500 π. Χ.).....πεποίη- δέ τοιούτου σκύφου (ΚοβθΓί ^/ιτδ. 1908 πίν. 5)
ται δέ εκ χρυσού και έλέφαντος, φέρουσα έπι τη καλείται αύτη Θηβαία. 11 ταύτισις δ' αύτη άνα-
κεφαλή ττολον, τών χειρών δέ έχει τή μεν μήκωνα βιβάζεται εις τον 50ν αί. π. Χ. δια τής μελανο-
τή δέ ετέρα μήλον». μόρφου αγγειογραφίας \Υθ1ο1ίθΓ ΑΙίβ Όβη&τηάΙβν
Τις εινε ή οψις του πόλου τούτου τών άγαλμά- III, 21, 1 ((τθΐΊιαΓά Είν. ιιηά Οαηψ. Υαβδηδ.
των, οεικνύουσι τά νομίσματα τής Σμύρνης ε'ικο- σ. 44 πίν. Ο πρβλ. Τσούνταν Εφημ. Αρχ. 1883
νίζοντα την Τύχην τής πόλεως. Ούτος είνε αυτό σ.177), ενθα ή πολοφόρος μορφή ονομάζεται Θήβα.
τούτο κύκλος τει/ών μετά πύργοον. Ανάλογος ήτο "Οτι δέ τοιαύτη ήτο ή Γύχη τών χρόνων του Πιν-
ό πόλος τών λοιπών αγαλμάτων, εις ά αποδίδει Ό δάρου, λέγει αύτός ούτος έν τω άποσπ. 39 παρά
Παυσανίας αυτόν, ΐνα εύρίσκηται έν τή κυριολε- Παυσ. 4, 30, 6 λέγοντι « ήσε δέ και Πίνδαρος
ξία. Αλλά τά έ'ργα τής τέχνης δεικνύουσι και άλ- άλλα τε εις την Τύχην και δή και φερέπολιν άνε-
λας Τύχας πόλεων ή πόλεις φερούσας πόλον (πρβλ. κάλεσεν αυτήν ». Τό όνομα τούτο, έ'χον παραλλή-
τήν 7\»χόποΑίν=Τύχην πόλεως έν Ηαπιαπη-Ραοΐι- λους σχηματισμούς ώς σωσίπολις, έλέπολις κ.τ.τ.
δίθϊη Ββίδβη ίη Κ1βίηα8ίβη ιιηά ΝονάΒ^νίβη δηλοϊ αναμφιβόλως ουχί την φέρουσαν άπλώς πό-
σ. 114 Β στ. 4 και σ. 118), κατά δέ τους ρωμαϊ- λον αλλά τειχικόν πόλον, τειχικήν στεφάνην πυρ-
κούς χρόνους και έπαρχίαι και αύται αί ήπειροι εί- γοφόρον, διότι αύτη μόνη είνε είκών πόλεως, πό-
κονίζονται μετά τοιούτου πόλου, Ό τύπος δέ είνε έν λις. Τοιούτον λοιπόν πόλον εφερον και τά παλαιά
χρήσει και σήμερον ακόμη εις πλαστικάς πρόσωπο- εκείνα αγάλματα τά μνημονευόμενα ύπο του Παυ-
ποιησεις πόλεων 1. σανίου, και ταύτα μιμούνται τά νομίσματα τών
Ο V. Κ. ΜπΙΙθγ ορίζων δι' άλλων συλλογισμών πόλεων. Όμοίαν παλαιάν χ_ρήσιν τής λέξεως 1 εχει
1 Ο&ΓβΐηϋθΓ^ - 8ί1£ΐίθ ΏίοΙίοη. ά. αηί. αρθρ. βΟΤΟηα σ. 1 Έπι άλλης έννοια; δεν είνε άγνωστο; τοις τραγικοί; ή λε'ξις
1536 ΜύΙΙβΓ Ηαηάύ. ά. ΑνοΗ. § 405, 158 ΒαυίϊΐβίδΙβΓ πόλος· π. χ. Αίσχ. Προμ. 427. Βύριπ. Όρ. 1685 = ουρανός. Πρβλ.
ΌβηΚιη. ν. 1920 εξ. ΡιΐΓίΛν&η§1βΓ ΒαιηιηΙ. ΒαΐιιίΓοίί ττίν. 25 "Ησύχ. και Μ3&88 Αταίβα σ. 123 έξ. 137 έξ. ΚοθοΙιθγ Οιηρϊια.
(κεφαλή έκ 'Ρεθύμνης αετά πόλου, άνερ/οαε'νη εις τό 300 -ερίπου Ιθ8 1913, 41 ες. κ. ά. ΟίβίβΓΪΟΪΙ ΜίίΗνα8ΐίί. 12, 70, 72, 61.
π. Χ. V. Κ. ΜπΙΙθγ Όβν ΡοΙοβ 1915 σ! 22 χ. ά Αύναχαβ 176, 184, 186, 189.
21 12 18
αε 1918
έσχηματισμένον. Ή λέξις ενταύθα είχεν οιονεί Χει- ό'τι ό τειχικός στέφανος εμφανίζεται το πρώτον τώ
τουργικήν σημασίαν, παραδιδομένη ύπό των ιερέων 386 π. Χ. επί των νομισμάτων του θρακός βασι-
κά! των ίζοοζούλων άπΌ γενεάς εις γενεάν, καθώς λέως Εβριζέλμιδος, άγεται να δεχθή, δτι τά ύπό
καΐ εν ταΐς έκκλησίαις ημών διάφορα-ονόματα άλ- του Παυσανίου μνημονευόμενα παλαιά εκείνα άγάλ-
λοτε μεν γεν.κωτέρας νυν δέ περιορισμένης και μό- ματα εφερον άπλοΟν και ούχι τειχικόν πόλον, και,
νον εκκλησιαστικής χρήσεως (άρτος, ζέον, νάμα έπειδή τά νομίσματα τής Σμύρνης αντίκεινται προς
κλ.). την έκδοχήν ταύτην, πιστεύει, ότι ταύτα είκονίζου-
Έπειοή δέ ούτως αρχαϊκή είνε έν τη έννοια ταύτη σιν ούχι την ούτω μαρτυρουμένην υπό του Παυ-
ή λέςις πόλος, δια τούτο συνδέεται και μετ' άλ- σανίου Τύχην της πόλεως άλλ' Γσως την Κυβέλην
λων αρχαϊκών έργων. Παυσ. 7, 5, 9 « εστι δέ έν Προς την γνώμην ταύτην δεν δύναμαι νά συμφω-
Έρυθραΐς και Αθηνάς Πολιάδος ναός και άγαλμα νήσω" διότι και επί θηβαϊκών νομισμάτων ρωμαϊ-
ςύλου μεγέθει μέγα καθήμενόν τε έπι θρόνου, και κών χρόνων εχομεν όμοιας κεφαλάς θεάς μετάτειχι-
ήλακάτην έν έκατέρα των χειρών έχει και έπι της κου πόλου (Ιιή1ιοο£ ΒΙπιώθγ αηά ΟπΓάηθΓ Νιιτηίβ-
κεφαλής πόλον. Τούτο Ένδοίου (540 π.Χ. περί- πιαίίο βοηιηιβηΐ. οη Ραηβαη. σ. 112" Σβορώνος
που) τέ/νην και άλλοις έτεκμαιρόμεθα είναι, και Διεϋν. έφημ. τ. νομισμ. άργ. 1909-1910 σ. 276),
ές την έργασίαν όρώντες του ένδον αγάλματος και ήτις είνε ή έπι της Καδμείας λατρευομένη θεά Τύχη
ούχ ήκιστα έπι ταΐς Χάρισί τε και Ώραις, αί πριν ( Παυσ. 9, 16, 1). Άλλ' αύτη είνε ή αύτη προς
έσελθεϊν έστηκασιν έν ύπαίθρω λίθου λευκού ». την έπι του θηβαϊκής πιθανώς προελεύσεως μεγα-
Παυσ. 2, 10, 4 ές. «μετά τούτο ήδη τό τής Άφρο- ρικου σκύφου του Λονδίνου (ΒΗί. Μπβ. Οαί. Υα-
δίτης έστιν (έν Σικυώνι) ίερόν . . . . 5 τό μεν δή 56,9 IV 1(34 πίν. 16) είκονιζομένην και φέρου-,
άγαλμα (έν τω ίερώ) καθήμενόν Κάναχος Σικυώ- σαν προσγεγραμμένον τό όνομα Θήβη. Έπι έτέρου
νιος έποιησεν (περί τό 500 π. Χ.).....πεποίη- δέ τοιούτου σκύφου (ΚοβθΓί ^/ιτδ. 1908 πίν. 5)
ται δέ εκ χρυσού και έλέφαντος, φέρουσα έπι τη καλείται αύτη Θηβαία. 11 ταύτισις δ' αύτη άνα-
κεφαλή ττολον, τών χειρών δέ έχει τή μεν μήκωνα βιβάζεται εις τον 50ν αί. π. Χ. δια τής μελανο-
τή δέ ετέρα μήλον». μόρφου αγγειογραφίας \Υθ1ο1ίθΓ ΑΙίβ Όβη&τηάΙβν
Τις εινε ή οψις του πόλου τούτου τών άγαλμά- III, 21, 1 ((τθΐΊιαΓά Είν. ιιηά Οαηψ. Υαβδηδ.
των, οεικνύουσι τά νομίσματα τής Σμύρνης ε'ικο- σ. 44 πίν. Ο πρβλ. Τσούνταν Εφημ. Αρχ. 1883
νίζοντα την Τύχην τής πόλεως. Ούτος είνε αυτό σ.177), ενθα ή πολοφόρος μορφή ονομάζεται Θήβα.
τούτο κύκλος τει/ών μετά πύργοον. Ανάλογος ήτο "Οτι δέ τοιαύτη ήτο ή Γύχη τών χρόνων του Πιν-
ό πόλος τών λοιπών αγαλμάτων, εις ά αποδίδει Ό δάρου, λέγει αύτός ούτος έν τω άποσπ. 39 παρά
Παυσανίας αυτόν, ΐνα εύρίσκηται έν τή κυριολε- Παυσ. 4, 30, 6 λέγοντι « ήσε δέ και Πίνδαρος
ξία. Αλλά τά έ'ργα τής τέχνης δεικνύουσι και άλ- άλλα τε εις την Τύχην και δή και φερέπολιν άνε-
λας Τύχας πόλεων ή πόλεις φερούσας πόλον (πρβλ. κάλεσεν αυτήν ». Τό όνομα τούτο, έ'χον παραλλή-
τήν 7\»χόποΑίν=Τύχην πόλεως έν Ηαπιαπη-Ραοΐι- λους σχηματισμούς ώς σωσίπολις, έλέπολις κ.τ.τ.
δίθϊη Ββίδβη ίη Κ1βίηα8ίβη ιιηά ΝονάΒ^νίβη δηλοϊ αναμφιβόλως ουχί την φέρουσαν άπλώς πό-
σ. 114 Β στ. 4 και σ. 118), κατά δέ τους ρωμαϊ- λον αλλά τειχικόν πόλον, τειχικήν στεφάνην πυρ-
κούς χρόνους και έπαρχίαι και αύται αί ήπειροι εί- γοφόρον, διότι αύτη μόνη είνε είκών πόλεως, πό-
κονίζονται μετά τοιούτου πόλου, Ό τύπος δέ είνε έν λις. Τοιούτον λοιπόν πόλον εφερον και τά παλαιά
χρήσει και σήμερον ακόμη εις πλαστικάς πρόσωπο- εκείνα αγάλματα τά μνημονευόμενα ύπο του Παυ-
ποιησεις πόλεων 1. σανίου, και ταύτα μιμούνται τά νομίσματα τών
Ο V. Κ. ΜπΙΙθγ ορίζων δι' άλλων συλλογισμών πόλεων. Όμοίαν παλαιάν χ_ρήσιν τής λέξεως 1 εχει
1 Ο&ΓβΐηϋθΓ^ - 8ί1£ΐίθ ΏίοΙίοη. ά. αηί. αρθρ. βΟΤΟηα σ. 1 Έπι άλλης έννοια; δεν είνε άγνωστο; τοις τραγικοί; ή λε'ξις
1536 ΜύΙΙβΓ Ηαηάύ. ά. ΑνοΗ. § 405, 158 ΒαυίϊΐβίδΙβΓ πόλος· π. χ. Αίσχ. Προμ. 427. Βύριπ. Όρ. 1685 = ουρανός. Πρβλ.
ΌβηΚιη. ν. 1920 εξ. ΡιΐΓίΛν&η§1βΓ ΒαιηιηΙ. ΒαΐιιίΓοίί ττίν. 25 "Ησύχ. και Μ3&88 Αταίβα σ. 123 έξ. 137 έξ. ΚοθοΙιθγ Οιηρϊια.
(κεφαλή έκ 'Ρεθύμνης αετά πόλου, άνερ/οαε'νη εις τό 300 -ερίπου Ιθ8 1913, 41 ες. κ. ά. ΟίβίβΓΪΟΪΙ ΜίίΗνα8ΐίί. 12, 70, 72, 61.
π. Χ. V. Κ. ΜπΙΙθγ Όβν ΡοΙοβ 1915 σ! 22 χ. ά Αύναχαβ 176, 184, 186, 189.
21 12 18