Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1918)

Α Ε 1918

ο Αριστοφάνης Όρν. 179, 182 έ'ξ. λέγων

«ήν δ' οίκίσητε τούτο καί φράξηΰ' άπαξ,
εκ τοϋ πόλου τούτον κεκλήσεται πόλις.»

"Ωστε πόλος εί'νε ό Φραγμός ο κτιζόμενος περι
τάς πόλεις, το τειχικόν έ'ρυμα πόλεως 1.

Την λέξιν λοιπόν ταύτην, ήτις επί της σημα-
σίας ταύτης ήτο έν χρήσει κατά' τον 60ν και ο°.ν
αΐ. π. Χ. νομίζω, ότι πρέπει νά τοποθετήσωμεν
εις τον νοσοΟντα στίχον των Φοινισσών. Έν μόνον
γράμμα μετεβλήθη υπό τίνος απρόσεκτου βιβλιο-
-γράφου παλαιοτέρου των χρόνων του την γελοιό-
τητα του στίχου διιδόντος σχολιαστου. Τό λάθος
ήτο ευχερές νά συμβή, διότι έπτάπνργος πόλος ήτό
τι ασύνηθες, ποιητικόν, εν ω έπτάπνργος ή επτά-
πυλος πόλις ήτο το πασίγνωστον περί Θηβών και
σύνηθες ρήμα. Ό στίχος λοιπόν έ'λεγεν :

1 Ποβλ. την σημασίαν, ήν δίδει η!; τό ρήμα πολίζω Ό Σ/ολ.
Όα. Όδ. λ 288 λέγων : «ίνα τό μεν έκτισαν εΐ'η αντί του ο'κισθήναι
εποίησαν, τό δε πύργωσαν αντί του επόλισαν, ήγουν ώς πόΧιν ετεί-
χισαν.

« Εσται τάδ ■ έλΦών δ' έπτάπυργον ες ττόΛ,ον
τας"ω λοχαγούς προς πύλαισιν. *~

Εντελώς όμοια παραφθορά της αυτής περιπε-
τειώδους και άρχαιοπινοΰς λέξεως πόλος εϊ/ε γίνει
έν Σγ. Όμ. Ίλ. Ζ 92: « φασΐ το διοπετές (άγαλμα
της Αθηνάς του Ιλίου) άρνός δοράν ήμ^ιέσθαι,
εχειν δε στέμματα και ήλακάτην, έν δε τή κεφαλή
πόλιν κάν τή δεξιά δόρυ». Ό Ευστάθιος ενταύθα
έγραψε πΐλον, ό δε δηΐιη αποκατέστησε το ορθόν
ττό/Ιον, εί και θά ήδύνατο ενταύθα άνευ περιπλο-
κών νά κεΤται πόλιν, καθώς έν τω πινδαρικώ επι-
θέτω φερέπολις (πρβλ. Μ&&88 ε. ά. 133).

2 Ήσαν γεγραμμένα τάνωτέρω και ητο ή προτεραία της ανακοι-
νώσεως αυτών έν τη αιθούση της έν Αθήναις Επιστημονικής Εται-
ρείας, οτε έν τή βιβλιοθήκη ταύτης ενέτυχον τή έκδόσει των Φοινισ-
σών του Εύριπίδου (1846) υπό ΟθθΙΪΙΙΒ, όστις (σ. 144 ες.) έκ περι-
ουσίας φιλολογικής προετεινε τήν αυτήν διόρθωσιν του στίνου. Άλλ'
επειδή μετά τον ΟββΙΪΙΙδ οί έκδόται ό'/ι μόνον δεν έδέ'/θησαν τήν
διόρθωσιν, άλλ' ουδε μνημονεύουσιν αυτής, τα δ' έμά επιχειρήματα
είνε και άλλης φύσεως, δεν ένο'μισα περιττών τόν γενόμενον κόπον
ουδε τήν δημοσίευσιν τών ανωτέρω ασκοπον.

Άντ. Δ. Κεραμόπονλλος.

Τρίκκης Άσκληπιεΐον

υπό

Παναγιώτου Καστριώτου.

Έν έ'τει 1903 ένεργήσας δαπάνη του δήμου
Τρικκαίων άνασκαφάς έν Τρίκκη τής Θεσσαλίας
προς άνακάλυψιν του έκεΐ αναφερομένου Ασκλη-
πιείου, έπέτυχον κατόπιν σκααρικών έρευνών νά
εύρω ασφαλή και βέβαια λείψανα του περιφήμου
εκείνου ίερου τεμένους, τά δε πορίσματα τής ανα-
σκαφής ταύτης έδημοσίευσα έν ιδία πραγματεία
υπό τόν τίτλον « Τό έν Τρίκκη τής Θεσσαλίας
ΆσκληπιεΤον » Άθήνησι 1903.

Αφορμήν εις τήν ενταύθα δημοσίευσιν περικο-
πής τής πραγματείας μου εκείνης μοι παρέσχεν ό
συνάδελφος κ. Α. Άρβανιτόπουλος, όστις γρά-
φων έν τοις Πρακτικοΐς τής Αρχαιολογικής Έται-

οείας 1945 σ. 169 περί τών έν Θεσσαλία συντελε-
σθεισών κατά τήν τελευταίαν δεκαπενταετίαν άνα-
σκαφικών έργασιών, ύπό τε ήμετέρων και ξένων
άρ/αιολόγων, έγραψε περι τών έν Τρίκκη ύπ' έμου
τω 1903 γενομένων προς άνακάλυψιν του αρχαιο-
τάτου τής -όλεως έκείνης Ασκληπιείου τάδε :

« Εν αντί] δε τή Τρίκκτ) έμά&ομεν δτι υπήρχε
τις παλαιός α Τεκές» ήτοι Τονρκικόν μοναστήριον,
ον κατέχει νϋν ή οικία Βεΐκογλου έκεΐ λέγουσιν
οί γέροντες ότι έίδον πολλάς μαρμαρίνας πλάκας
πλήρεις ελληνικών γραμμάτων « κεφαλαίων » , όν-
τως δ έν τή ΰέσει έκείντ] εΐχον εύρεΰ'ή αί άπελευ-
Φερωτικαι έπιγραφαΐ και τδ επιτύμβιοι1 επίγραμμα,

9