Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1918)

68 Τρίκκης Άοκληπιεΐον υπό Π. Καστριώτου.

ΑΕ 1918

ώθησε με εις τήν διάτρησιν του ρωμαϊκών /ρόνων άλλο άνάλογον προς την λατρείαν του Ασκληπιού

μωσαϊκού εκείνου του κοινοΟ, ώς είπον, άλλως και κτίριον, πιστοί και ή ου μακράν αύτοΟ προς Α.

άνευ τίνος αρχαιολογικής άξιας, καί μετ' έκπλή- ύπαρςις λουτρώνος άρχαίου, εκ πλίνθων, ή δέ έπι-

ςεως εις βάθος τριών μέτρων άπο της επιφανείας τοπία παράδοσις λέγει ότι και έπ'ι τουρκοκρατίας

της σημερινής όδοΰ και 1 μ. άπο του μωσαϊκού, ΰπήρς"εν αυτόθι λουτοών (ώς γνωστόν ταύτα άνη-

άνεκάλυψα τείχος ίσοδομικόν εκ μεγάλων πώρων γείροντο επί τόπων υγιεινών, πλησίον πηγής άφθό-

λίθων πά/. 1,40 και ύψ. ένιαχοΰ μεν 1, άλλα/ου νων διαυγών υδάτων, διότι ειχον ώς νόμον άπαρά-

δέ 2 μέτρων και άλλαχοΰ πλέον τι ή έ'λαττον. Τό βατον τήν επιμελή διά θερμών και ψυχρών λου-

τείχος τούτο χρόνων ελληνικών ον— διότι το υπερ- τρών καθαριότητα τών τ,ροσ ζ αγομένων άσθενών.

θεν αυτού μωσαϊκόν είναι ρωμαϊκών χρόνων — Τινά τούτων ώφειλον τήν εαυτών δάςαν εις τάς ία-

παρηκολούθησα οι' ανασκαφής εν συνεχεία κατά ματικάς αυτών πηγάς καί επί πάσι τούτοις έστήρι-

παραλλήλους διευθύνσεις μέχρις εκτάσεως 50 μέ- ζον τήν θεραπευτικήν αυτών δύναμιν). Το ζήτημα

τρων και εντός τών αυλών τριών παρακειμένων οί- τελειωτικώς θά λυθή εάν διενεργηθώσι συστημα-

κιών (Α. Ζουρνατζή, Δ. Τηλεγράφου και εν τή τικαι άνασκαφαί, άποζημιουμένων τών περί αυτό

αυλή ενός κλιβάνου), ών οί ίδιοκτήται πάνυ εύγε- ιδιοκτητών. Ούχ ήττον δμως χάριν τής γενομένης

νώς έπέτρεψάν μοι τήν επί τούτω άπαιτουμένην ύπ έμου εργασίας δεν έπεχώσθη το άνακαλυφθέν

έκσκαφικήν έργασίαν, επί βλάβη τής ιδιοκτησίας εν τε τοις ύπογείοις τής οικίας Α. Ζουρνατζή καί

αύτών. Μέρος δε του άνακαλυφθέντος δαπέδου του εξωθι αυτής εν τή όδώ μέρος του άρχαίου οίκοδο-

άρχαίου εκείνου οικοδομήματος είναι έστρωμένον μήματος, άλλα περιετοιχίσθη διά σίδηρου κιγκλι-

διά παχειών μαρμάρινων πλακών — όπερ δυνάμεθα δώματος ίνα ή όρατόν τοις μέλλουσι νά έπισκεφθώ-

νά ύποθέσωμεν υπάρχον καί καθ ό'λην τήν έκτα- σιν αυτό καί Ίνα χρησιμεύση ώς αφετηρία τών μελ-

σιν του οικοδομήματος μήκους 50 μέτρων καί πλά- λουσών ανασκαφών, έξ ών θά άποδειχθή άναμφι-

τους 10 — καί τούτο ενισχύει έτι μάλλον τήν άρ- βόλως πλέον ποίον εκ τών Ελληνικών Άσκλη-

χικώ: έκφρασθεϊσαν ίδέαν ημών, ότι ενταύθα εκείτο πιείων ήν το άρχαιότατον, άφοϋ ήδη γινώσκομεν

τό άβατον του Ασκληπιείου τής Τρίκκης, άτε σχε- ότι ή καταγωγή τής λατρείας του Ασκληπιού είναι

δον δμοιον ώς πρός τήν εκτασιν προς το εν Έπι- αί θεσσαλικαί χώραι Εστιαιώτις, Πελασγιώτις καί

δαύρω υπό του κ. Καββαδίου άποκαλυφθέν (πρβ. Μαγνησία, ήτοι αί χώραι τών Λαπιθών, τών Φλε-

I ό έν Επιδαύρω ιερόν του Ασκληπιού σ. 121 κέ.) γύων καί Μινυών' εκ τών χωρών δέ τούτων ή λα-

Ένταυθα κατά Στράβωνα (Η. 374 «Καιτόίε- τρεία εισήχθη εις Βοιωτίαν, Φωκίδα, Άρκαδίαν,

ρόν πλήρες έχοντος άεϊ τών τε καμνόντων καί τών Μεσσηνίαν, Αργολίδα, Άττικήν, Κών καί Ρόδον

άνακειμένων πινάκων, εν οίς άναγεγραμμέναι τνγ- καί εκ τών χωρών τούτων εις άλλας πόλεις τής

χάνουσιν αί ϋεραπεΐαι καΰάπερ έν Κω τε καί έν Μικράς Ασίας καί νήσους τοΟ Αιγαίου πελάγους

Τρίκκΐ)») άνέκειντο οί πίνακες, ους ό Παυσανίας ώς θά ίδωμεν εν τοίς περαιτέρω,

στήλας καλεί έν Έπιδαύρω, έφ' ών ήσαν άναγε- Ο Στράβων (437, 20) λέγει περί ίρίκκης:

γραμμένοι οί τρόποι τής θεραπείας τών άσθενών «εστί <5' ^ μεν Τρίκκη δπον τό Ιερόν τον Αοκλη-

καί ή νόσος εξ ής έκαστος αύτών έ'πασχεν. Εκ τής τό άρχαιότατον και έπιφανέστατον, όμορος τοις

γενομένης ανασκαφής απεδείχθη ό'τι τό Άσκλη- Αόλοψι και τοις περί Πίνδον τόποις ». Ωστε ή

πιείον τής Ίρίκκης κατεστράφη επί τών ρωμαϊκών Γρίκκη ώς πατρίς του Ασκληπιού ε σχε τον άρχαιό-

χρόνων καί δή κατά τους πρώτους μ. Χ. αιώνας, τατον ναόν αύτου, εις ον προσερχόμενοι οί πάσχον-

άφ ού τό δάπεδον αύτου κείται υπό τό ψηφιδω- τες έζήτουν βοήθειαν.

τον τών χρόνων τούτων καί είναι ές" εκείνων τών Η Τρίκκη ή κυριωτάτη αύτη πόλις τής Εστιαι-

άπλών ψηφιδωτών, τά όποια άπαντώσι καθ έκα- ώτιδος κείται έπί τής άριστεράς όχθης τοΟ ΑηΟαίου

τοντάδας άνά τάς άρχαιολογικάς τής Ελλάδος πό- ποταμού (Στράβων 647), του σήμερον Τρικκαλι-

λεις. Οτι οέ τό ύπ έμοΰ άποκαλυφθέν δοκιμαστι- νου λεγομένου, όστις πηγάζων έκ τών Χασίων ορέων

κώς ίορυμα δύναται νά θεωρηθή ώς τό "Αβατον, ή καί ρέων διά τής πόλεως τών Τρικκάλων στρέφε-