DOI Artikel:
Kastriōtēs, Panagiōtēs: Trikkēs Asklēpieion
DOI Artikel:Leonardos, Basileios I.: Amphiareiou epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0083
Τρίκκης 'Αοκληπιεϊον.— 'Αμφιαρείου έπιγραφαί. 73
ΑΕ 1918
μίσεως του Ασκληπιού ύπο τών έν αύτοΐς θέρα-
πευομένων και άλλων θεραπευομένων δια ταύτα
ποοσώπων.
Ευτυχώς από τίνος ήρςατο ό αρχαιολογικός κό-
σμος μετά προσοχής εξ ελπίδων νά στρέφη το βλέμ-
μα προς τάς θεσσαλικάς χώρας και νά κρατύνη-
ται ό ισχυρισμός οτι υπό την γήν της Θεσσαλίας
αδύνατον νά μή κρύπτωνται σαφή και διδακτικά
ίχνη πανάρχαιου πολιτισμού, διότι είναι πλέον
άκραδάντως παραδεδεγμένρν οτι έν τοις θεσσαλι-
κοΐς πεδίοις έζησαν και ηύξησαν λαοί πανάρχαιοι,
συρράξεις δέ και μεταναστεύσεις έΟνών και λαών
εκείθεν το πρώτον άρξάμεναι, μετεδόθησαν και εις
την λοιπήν Ελλάδα. Έκ της μακράς ταύτης έν
τοις παναρχαίοις χρόνοις διαπάλης τών βορειοτέ-
ρων λαών, διά της Πίνδου εις τα θεσσαλικά πεδία
είσορμησάντων, εθνη και οικήσεις ανετράπησαν και
έςέλιπον και ύπο τά Ιρείπια ετάφη ίσως πολιτισμός
περίεργος και διδακτικός, ου μόλις μία πτυχή άνε-
σύοθη διά του παρά το Διμίνι και Σέσκλον και τό
παρά το Βελεστΐνον (αρχαίας Φεράς) Πιλάφ-Τεπέ,
και έν τή γραφική κοιλάδι τών Τεμπών και έν Γόν-
νοις και έν Παγασαις και άλλαχοΰ έπιτυχώς γενο-
μένων συστηματικών άνασκαφικών έρευνών υπό
των ημέτερων κ. κ. Ζ^ταη, Ισουντα, Λεοναροου,
Κουρουνιώτου και Άρβανιτοπούλου, ώς και της
έν Αθήναις Αγγλικής άρχαιολογικής Σχολής,
καθ' άς οικήσεις και άκοοπόλεις λαού" πολλώ άο-
χαιοτέρου του Μυκηναϊκού και Κυκλαδικού άνεφά-
νησαν.
Ηδη μετά τήν άνεύρεσιν τών τριών διασήμων
Ασκληπιείων, του τών Αθηνών υπό τής Αρχαιο-
λογικής Εταιρείας (ΠΑΕ 1876-78. — ΟίΓείΓά
Σ'ΑββΙέρίβίοη ά'ΑΜιβηββ), του τής Επιδαύρου
οια του Π. Καββ αοίου Οανν&άίειβ ΡΌηίΙΙβ8
Ερΐάαηνβ —Το έν Έπιδαύρω ιερόν τον Ασκλη-
πιού 1 881) και του τής Κώ ύπο του Ηθγζο§ (Κοί-
8β/ιβ ΡοΥ8β1ιηηρβη ιιηά ΡΉηάβ, Εθίρζί§- 1909.
— Του αυτού Κοίθ8 ιιηά Κθ8 έν Ηβ 1895 51)
έπεβάλλετο υπό τής έπιστήμης ή ένέργεια άνασκα-
φών έν Θεσσαλία προς άποκάλυψιν και του τής
Τρίκκης, του άρχαιοτάτου και έπιφανεστάτου τών
Ασκληπιείων, ώς ονομάζει αυτό Ό Στράβων.
Άθηνησι
Παναγιώτης Καατριώτης.
"Αμφιαρείου έπιγραφαί
(συνέχεια πρός ΑΕ 1917 39 ά9.91-92 231 ά6.93-9^
υπο
Βασιλείου Λεοναρδου.
95-97 (είκ. 1-3 ο.74 76\ 4). τοΟ κόσμου 0 44 , πάχ. άνω 0335 (άνευ του κό-
σμου 0 315). Έπι τής άνω επιφανείας έν μέσω
Αεωσΰ'ένους και Δικαιογένους και Φιλοκλέους φέρει παραλληλόγραμμον τόρμον' έπι τής οπίσθιας
και άλλων υπό τών τής Αεωντίόος έφηβων στεφά- επιφανείας φέρει, ίσως χάριν προσερείσεως, έγ-
νωσις (πΧ 324/3). Βάθρον έπιχωρίου άσβεστολί- γλυμμα (υψ'. 009, πλ. 007-0045, βάθ. ώς 0 05)
0ου ώς σκληροΟ πώρου, έπιγεγραμμένον έπι τής άπέχον από μεν τής άνω ακμής του λίθου 033,
πρόσθιας επιφανείας, ήγουν του μετώπου (άρ. 95), από δέ τής αριστεράς (τω τήν οπισθίαν του λίθου
και έπι τής αριστεράς και τής δεξιάς, ήγουν τών έπίφάνειαν όρώντι) 0 14. Του άριστερου κροτάφου
κροτάφων (άρ. 96 και 97), και φέρον έπι τών έπι- το κάτω, σχεδόν τό ήμισυ, ηύρέθη άποκατεαγός
φανειών τούτων άνω μεν γεΐσον συγκείμενον έκ (το άποκάταγμα τούτο περιέχει τους τελευταίους
πλίνθου καίκυματίου, κάτω δέ παρεμφερή κόσμον τεσσάρας και ήμισυ στίχου τής αυτόθι επιγραφής
ύψ. 0 /3 (ύψ. άνευ του άνω και του κάτω κό- και άντίστοιχον μέρος τής 1η? σελίδος τής μετω-
σμου 0 585), πλ. άνω 0 485 (πλ. έμπροσθεν άνευ πιαίας επιγραφής, στ. 27-41). Του μετώπου τά
10
ΑΕ 1918
μίσεως του Ασκληπιού ύπο τών έν αύτοΐς θέρα-
πευομένων και άλλων θεραπευομένων δια ταύτα
ποοσώπων.
Ευτυχώς από τίνος ήρςατο ό αρχαιολογικός κό-
σμος μετά προσοχής εξ ελπίδων νά στρέφη το βλέμ-
μα προς τάς θεσσαλικάς χώρας και νά κρατύνη-
ται ό ισχυρισμός οτι υπό την γήν της Θεσσαλίας
αδύνατον νά μή κρύπτωνται σαφή και διδακτικά
ίχνη πανάρχαιου πολιτισμού, διότι είναι πλέον
άκραδάντως παραδεδεγμένρν οτι έν τοις θεσσαλι-
κοΐς πεδίοις έζησαν και ηύξησαν λαοί πανάρχαιοι,
συρράξεις δέ και μεταναστεύσεις έΟνών και λαών
εκείθεν το πρώτον άρξάμεναι, μετεδόθησαν και εις
την λοιπήν Ελλάδα. Έκ της μακράς ταύτης έν
τοις παναρχαίοις χρόνοις διαπάλης τών βορειοτέ-
ρων λαών, διά της Πίνδου εις τα θεσσαλικά πεδία
είσορμησάντων, εθνη και οικήσεις ανετράπησαν και
έςέλιπον και ύπο τά Ιρείπια ετάφη ίσως πολιτισμός
περίεργος και διδακτικός, ου μόλις μία πτυχή άνε-
σύοθη διά του παρά το Διμίνι και Σέσκλον και τό
παρά το Βελεστΐνον (αρχαίας Φεράς) Πιλάφ-Τεπέ,
και έν τή γραφική κοιλάδι τών Τεμπών και έν Γόν-
νοις και έν Παγασαις και άλλαχοΰ έπιτυχώς γενο-
μένων συστηματικών άνασκαφικών έρευνών υπό
των ημέτερων κ. κ. Ζ^ταη, Ισουντα, Λεοναροου,
Κουρουνιώτου και Άρβανιτοπούλου, ώς και της
έν Αθήναις Αγγλικής άρχαιολογικής Σχολής,
καθ' άς οικήσεις και άκοοπόλεις λαού" πολλώ άο-
χαιοτέρου του Μυκηναϊκού και Κυκλαδικού άνεφά-
νησαν.
Ηδη μετά τήν άνεύρεσιν τών τριών διασήμων
Ασκληπιείων, του τών Αθηνών υπό τής Αρχαιο-
λογικής Εταιρείας (ΠΑΕ 1876-78. — ΟίΓείΓά
Σ'ΑββΙέρίβίοη ά'ΑΜιβηββ), του τής Επιδαύρου
οια του Π. Καββ αοίου Οανν&άίειβ ΡΌηίΙΙβ8
Ερΐάαηνβ —Το έν Έπιδαύρω ιερόν τον Ασκλη-
πιού 1 881) και του τής Κώ ύπο του Ηθγζο§ (Κοί-
8β/ιβ ΡοΥ8β1ιηηρβη ιιηά ΡΉηάβ, Εθίρζί§- 1909.
— Του αυτού Κοίθ8 ιιηά Κθ8 έν Ηβ 1895 51)
έπεβάλλετο υπό τής έπιστήμης ή ένέργεια άνασκα-
φών έν Θεσσαλία προς άποκάλυψιν και του τής
Τρίκκης, του άρχαιοτάτου και έπιφανεστάτου τών
Ασκληπιείων, ώς ονομάζει αυτό Ό Στράβων.
Άθηνησι
Παναγιώτης Καατριώτης.
"Αμφιαρείου έπιγραφαί
(συνέχεια πρός ΑΕ 1917 39 ά9.91-92 231 ά6.93-9^
υπο
Βασιλείου Λεοναρδου.
95-97 (είκ. 1-3 ο.74 76\ 4). τοΟ κόσμου 0 44 , πάχ. άνω 0335 (άνευ του κό-
σμου 0 315). Έπι τής άνω επιφανείας έν μέσω
Αεωσΰ'ένους και Δικαιογένους και Φιλοκλέους φέρει παραλληλόγραμμον τόρμον' έπι τής οπίσθιας
και άλλων υπό τών τής Αεωντίόος έφηβων στεφά- επιφανείας φέρει, ίσως χάριν προσερείσεως, έγ-
νωσις (πΧ 324/3). Βάθρον έπιχωρίου άσβεστολί- γλυμμα (υψ'. 009, πλ. 007-0045, βάθ. ώς 0 05)
0ου ώς σκληροΟ πώρου, έπιγεγραμμένον έπι τής άπέχον από μεν τής άνω ακμής του λίθου 033,
πρόσθιας επιφανείας, ήγουν του μετώπου (άρ. 95), από δέ τής αριστεράς (τω τήν οπισθίαν του λίθου
και έπι τής αριστεράς και τής δεξιάς, ήγουν τών έπίφάνειαν όρώντι) 0 14. Του άριστερου κροτάφου
κροτάφων (άρ. 96 και 97), και φέρον έπι τών έπι- το κάτω, σχεδόν τό ήμισυ, ηύρέθη άποκατεαγός
φανειών τούτων άνω μεν γεΐσον συγκείμενον έκ (το άποκάταγμα τούτο περιέχει τους τελευταίους
πλίνθου καίκυματίου, κάτω δέ παρεμφερή κόσμον τεσσάρας και ήμισυ στίχου τής αυτόθι επιγραφής
ύψ. 0 /3 (ύψ. άνευ του άνω και του κάτω κό- και άντίστοιχον μέρος τής 1η? σελίδος τής μετω-
σμου 0 585), πλ. άνω 0 485 (πλ. έμπροσθεν άνευ πιαίας επιγραφής, στ. 27-41). Του μετώπου τά
10