DOI Artikel:
Leonardos, Basileios I.: Amphiareiou epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0089
ΑΕ 1918
Αμφιαρείου έπιγραφαί' νπό Β. Λεονάρδου. 79
ύπολοξον [και του έν τώ προηγουμένω στίχωδ96 τον τω 378//, πολλάκις οέ άπο του 350/9, μόνη
Λ του ' Αλωπεκή^εν] το άριστερσν σκέλος ολίγον δέκατα τά ένθάδε από του 323/2. Μνημονευθητω-
είνε λοςόν], ή δέ μετά την δευτέραν γραμμήν κά- σαν δε ιδία τάδε: Α&ίεκελειής (πρβ Έκαλειής ΙΟ
θετός ώς εφαπτομένη τοϋ' επομένου γράμματος ο II 864 γ16, ο υπό Όΐί,ίθηββΓ^θΓ έν Ηβ 1882 34 41
και φαινόμενη ώς συνέχεια λεπτοτάτης γραμμής, άναγινώσκεται Έκαλείης { Έκαλέιης;) = Έκαλέης
ή εκ βλάβης του λίθου γενομένη φέρεται πρΌς τούς κατά το ΧΑί-ΚΙΔΕΕ^ = Χαλκιδέης ΙΟ 12 27357
έςής υποκειμένους στίχους, ενδέχεται νά θεωρηθη του πΧ 445/4, Άγρνλέης ΙΟ I 3383 του πΧ
τυχαία, αλλά, επειδή και πολλαχου άλλοθι της 408/7, ίππέης II 16731 του πΧ 394/3, πρβ 'Λψ-
έπιγραφής τά γράμματα πυκνώς κεχαραγμένα έφά- κυλειής II 94/ β9, οοτ. ένικ. ΑνκνλεεΧ I 18523,
πτονται αλλήλων, ή δέ δευτέρα γραμμή προεκτεί- δνομ. έν. '^λωτζεκείε^ς I 1223, '^ωττεκείεΐυς I
νεται προς τά άνω άριστερά, καθάπερ έν τη έπι- 1232, ^λωτζεκ^είενς I 1245, γεν. ' Αλωπεκειώς\<2
γραφή καθ' δλου ή του ν μέση γραμμή, οέν φαί- 225\5, οοτ. Α λωπεκεεΐ I 18410, ^ωπεκεεΓ I
νεται δέ ευθεία γραμμή συνδέουσα τά κάτω άκρα 18529· έν τω είρημένω βουλευτικωτου" πΧ 335/4 κα-
τών πρώτων δύο γραμμών ώστε, καίπερ της πρώ- ταλόγω,ΚίνβΚηβν ΑΜ 1904 244 [πρβ 8ηηάιυαΙΙ ΚΙ
της γραμμής ούχ ίκανώς λοςής ούσης, άποτελου- 1909 366=ΚΙΟ 1525], άπαντώσι Βατής β 15, Κεί-
μενου γράμματος δ νά άναγνωσθή Ενκλείδου, 6ρ- ί?"7£Υι2' -Κολών [ε]ες δ 15, Άνακαιής η<18, Πίαλλη-
θώς άνεγνώσθη Εύκλείνου [πρβ το έπίθετον εν'κΑεί- ν[^]ς ι<7) και Αεκ123ελέες 810 439 (=ΙΟ ΙΙδ 841*,
νος (παρά το κλέος) μάλλον ή το κλίΤ?/ και κλίνω, μετά το πΧ 360/9), Αεκελεής 10 II 1006 Β9 (πρΌ
Μβί8ΐβνΚαη8 ΟΑΙ 49],τόδέένδ91 ήν ίσως ΙΓάψίπ- τοΰ πΧ 350/9), ζΙεκελείς Λυσ. Κ Γ 3, ΙΟ II 944 ρ 83.
πος [πρβ άλλους Καλλίππους έν ΡΑ 8079 8080], (πΧ ± 325/4)· πρβ ΜβίεΙβνΚαηΒ ΟΑΙ 42 140
έν δέ δ95 κείται, ώς και έν ΙΟ δηλοϋται, θ εόξενος κέ, ένθάδε έξης έν τοΤς περί τού Αεκελέα 96 β10.
[[πατρόθεν]] .ίΤρίω ευς, εν δέ δ 96 εκείτο ίσους '2{=Εϋ Περί της τών δημοτικών ονομάτων γραφής εί-
ή Έπ ή Τσ ή Λε)]αν(5ρος ούτως ίσως μάλλον ή ρήσθωσαν ιδία τάδε'
-4υσ ή .Λ/ί'κ] άναπληρωτέον καί το έν ΙΟ II 1614χ Αεκελέα 96 β10' εκ του Αεκελενς, πρβ Τρινεμεύς
όνομα], έν δέ δ99 μάλλον Τιλμοκράτης [πρβ άλλον ΑΕ 1917 41 ρ 24 44 β (πΧ 328/7)" άλλαι γραφαί.
ι ιμοκρατη εν ΡΑ 137801 , ένδέδ100 ίσω: Κάλλισ το- άπαντώσιν αιδε : Ζΐεκελεε?5ς ΙΟ II4 σ. 74 75 (πολ-
μα[χος [πρβ ΙΟ III 1573], περί δέ του ένδ111 §((>- λάκις* το ΙΟ III 3570 υποπτον), Λεκελείενς II
νοι)), πρβ έξης σ. 82.). ή δέ αιτιατική της 3^ [671;] 1982, ΣΒυζ., γεν. Αεκελεέως III 1651,
κλίσεοκ ένθάδε άπαντα μόνον τρις, εις -ηνλήγουσα δοτ. Αεκελεεΐ 8Ι03 1 0738, Αεκελειει ΙΟ II 652
[ΔΐΜωογ4νψ9Π-Λ^ Θυμοχάρψ 96 β4, Λεωο&ενψ (=8Ι02 586)Π 6706, [Αεκελεΐ ΨΔημοσθ. ΝΒ' 3,
)α4, πρβ Μοΐρις 123 : «Αημοσΰένην, Άττικώς. πληθ. δνομ, ζΙεκελεΓς κλπ (δρ. ά. σ. 79 β), γεν.
Αημοσΰένη, το άνάλογον, Έλληνικώς»), ειοήσθω Αεκελέων Αυσ. ΚΓ' 3, Αεκελ,ειών (πρβ Πλαταιών
δέ και οτι το όνομα Φερεκλείδης τήν αιτίατικήν έν Αίσ/ύλ. Περσ. 817, Έρετριών 8Ι03 1 063, ΚηβΚ-
^72 Αβ7 π [15] έχει Φερεκλείδη ( πρβ ηβν + ΒΙα88 00 I 448) ή Λεκέδων II 841 ^{=810
ΜβΪ8(βνίιαη8 ΟΑΙ 119 2), ένθάδε δέ (του αΰτοΰ ^39)33 42, οοτ. Ζΐεκελεϋσ^ ΊΙροδ. θ' 73, αϊτ. Ζίε-
άνδρός το όνομα) κανονικώς Φερεκλείδην 97β4' κελέας Ήροδ. θ'73" Αεκελείης ή Αεκελέης (δηλ.
προ ΜβΪ8ίβνΗαη8 ΟΑΙ 133-6, Κΐι}ΐ7ΐβν + Β1α88 της) Ήροδ. θ' 15, Αεκελέης (δηλ. της) Ηροδ. θ"
00 I 434 512 κε. 73, ΚηβΗηβν+Β1α,88 00 I 250, έπίθ. Λεκελείκος
Πληθυντική ονομαστική τών εις - ενς ένθάδε (π?β Ήρωδιαν. [Σβηίζ] I 151 19 44424 491 14
άπαντα τετράκις, δίς μεν εις -ής [Αενκονοής 86028 ' περι του Άκαδήμεια - Άκαδημεικός κλπ
95ρ36 , Κολωνής 95γ12), δίς δέ εις -έίς (Έχαλεϊς πρβ &ίντος ΑΕΕτ (=Άθ) 1905346-367), έπιρρ.
95α80 , Σουνιε[ΐς^2Ζ). Ή δια του ής γραφή είνε, ώς Αεκελειά'&εν ΣΒυζ. Αεκελείαϋεν; ■ κατά Ήρωδια-
γνωστόν, ή άρχαιοτέρα, ηυρηται δέ μέχρι του πΧ νον [I 277 39 500 22] λέγεται καί Αεκελιά, όθεν
350/9, ένίοτε δέ καί μέχρι τοΟ 325/4 και (κατά Αεκελιάΰεν προπερισπωμένως), Αεκελήϋεν ΓΙροδ.
τά ένθάδε δύο) 324/3, ή δέ διά του εις άπαντα πρώ- θ' 73 (κωδ. ά' Αεκελεήΰεν κωδ. Ι)' πρβ Ηοίί-
24 1 19
Αμφιαρείου έπιγραφαί' νπό Β. Λεονάρδου. 79
ύπολοξον [και του έν τώ προηγουμένω στίχωδ96 τον τω 378//, πολλάκις οέ άπο του 350/9, μόνη
Λ του ' Αλωπεκή^εν] το άριστερσν σκέλος ολίγον δέκατα τά ένθάδε από του 323/2. Μνημονευθητω-
είνε λοςόν], ή δέ μετά την δευτέραν γραμμήν κά- σαν δε ιδία τάδε: Α&ίεκελειής (πρβ Έκαλειής ΙΟ
θετός ώς εφαπτομένη τοϋ' επομένου γράμματος ο II 864 γ16, ο υπό Όΐί,ίθηββΓ^θΓ έν Ηβ 1882 34 41
και φαινόμενη ώς συνέχεια λεπτοτάτης γραμμής, άναγινώσκεται Έκαλείης { Έκαλέιης;) = Έκαλέης
ή εκ βλάβης του λίθου γενομένη φέρεται πρΌς τούς κατά το ΧΑί-ΚΙΔΕΕ^ = Χαλκιδέης ΙΟ 12 27357
έςής υποκειμένους στίχους, ενδέχεται νά θεωρηθη του πΧ 445/4, Άγρνλέης ΙΟ I 3383 του πΧ
τυχαία, αλλά, επειδή και πολλαχου άλλοθι της 408/7, ίππέης II 16731 του πΧ 394/3, πρβ 'Λψ-
έπιγραφής τά γράμματα πυκνώς κεχαραγμένα έφά- κυλειής II 94/ β9, οοτ. ένικ. ΑνκνλεεΧ I 18523,
πτονται αλλήλων, ή δέ δευτέρα γραμμή προεκτεί- δνομ. έν. '^λωτζεκείε^ς I 1223, '^ωττεκείεΐυς I
νεται προς τά άνω άριστερά, καθάπερ έν τη έπι- 1232, ^λωτζεκ^είενς I 1245, γεν. ' Αλωπεκειώς\<2
γραφή καθ' δλου ή του ν μέση γραμμή, οέν φαί- 225\5, οοτ. Α λωπεκεεΐ I 18410, ^ωπεκεεΓ I
νεται δέ ευθεία γραμμή συνδέουσα τά κάτω άκρα 18529· έν τω είρημένω βουλευτικωτου" πΧ 335/4 κα-
τών πρώτων δύο γραμμών ώστε, καίπερ της πρώ- ταλόγω,ΚίνβΚηβν ΑΜ 1904 244 [πρβ 8ηηάιυαΙΙ ΚΙ
της γραμμής ούχ ίκανώς λοςής ούσης, άποτελου- 1909 366=ΚΙΟ 1525], άπαντώσι Βατής β 15, Κεί-
μενου γράμματος δ νά άναγνωσθή Ενκλείδου, 6ρ- ί?"7£Υι2' -Κολών [ε]ες δ 15, Άνακαιής η<18, Πίαλλη-
θώς άνεγνώσθη Εύκλείνου [πρβ το έπίθετον εν'κΑεί- ν[^]ς ι<7) και Αεκ123ελέες 810 439 (=ΙΟ ΙΙδ 841*,
νος (παρά το κλέος) μάλλον ή το κλίΤ?/ και κλίνω, μετά το πΧ 360/9), Αεκελεής 10 II 1006 Β9 (πρΌ
Μβί8ΐβνΚαη8 ΟΑΙ 49],τόδέένδ91 ήν ίσως ΙΓάψίπ- τοΰ πΧ 350/9), ζΙεκελείς Λυσ. Κ Γ 3, ΙΟ II 944 ρ 83.
πος [πρβ άλλους Καλλίππους έν ΡΑ 8079 8080], (πΧ ± 325/4)· πρβ ΜβίεΙβνΚαηΒ ΟΑΙ 42 140
έν δέ δ95 κείται, ώς και έν ΙΟ δηλοϋται, θ εόξενος κέ, ένθάδε έξης έν τοΤς περί τού Αεκελέα 96 β10.
[[πατρόθεν]] .ίΤρίω ευς, εν δέ δ 96 εκείτο ίσους '2{=Εϋ Περί της τών δημοτικών ονομάτων γραφής εί-
ή Έπ ή Τσ ή Λε)]αν(5ρος ούτως ίσως μάλλον ή ρήσθωσαν ιδία τάδε'
-4υσ ή .Λ/ί'κ] άναπληρωτέον καί το έν ΙΟ II 1614χ Αεκελέα 96 β10' εκ του Αεκελενς, πρβ Τρινεμεύς
όνομα], έν δέ δ99 μάλλον Τιλμοκράτης [πρβ άλλον ΑΕ 1917 41 ρ 24 44 β (πΧ 328/7)" άλλαι γραφαί.
ι ιμοκρατη εν ΡΑ 137801 , ένδέδ100 ίσω: Κάλλισ το- άπαντώσιν αιδε : Ζΐεκελεε?5ς ΙΟ II4 σ. 74 75 (πολ-
μα[χος [πρβ ΙΟ III 1573], περί δέ του ένδ111 §((>- λάκις* το ΙΟ III 3570 υποπτον), Λεκελείενς II
νοι)), πρβ έξης σ. 82.). ή δέ αιτιατική της 3^ [671;] 1982, ΣΒυζ., γεν. Αεκελεέως III 1651,
κλίσεοκ ένθάδε άπαντα μόνον τρις, εις -ηνλήγουσα δοτ. Αεκελεεΐ 8Ι03 1 0738, Αεκελειει ΙΟ II 652
[ΔΐΜωογ4νψ9Π-Λ^ Θυμοχάρψ 96 β4, Λεωο&ενψ (=8Ι02 586)Π 6706, [Αεκελεΐ ΨΔημοσθ. ΝΒ' 3,
)α4, πρβ Μοΐρις 123 : «Αημοσΰένην, Άττικώς. πληθ. δνομ, ζΙεκελεΓς κλπ (δρ. ά. σ. 79 β), γεν.
Αημοσΰένη, το άνάλογον, Έλληνικώς»), ειοήσθω Αεκελέων Αυσ. ΚΓ' 3, Αεκελ,ειών (πρβ Πλαταιών
δέ και οτι το όνομα Φερεκλείδης τήν αιτίατικήν έν Αίσ/ύλ. Περσ. 817, Έρετριών 8Ι03 1 063, ΚηβΚ-
^72 Αβ7 π [15] έχει Φερεκλείδη ( πρβ ηβν + ΒΙα88 00 I 448) ή Λεκέδων II 841 ^{=810
ΜβΪ8(βνίιαη8 ΟΑΙ 119 2), ένθάδε δέ (του αΰτοΰ ^39)33 42, οοτ. Ζΐεκελεϋσ^ ΊΙροδ. θ' 73, αϊτ. Ζίε-
άνδρός το όνομα) κανονικώς Φερεκλείδην 97β4' κελέας Ήροδ. θ'73" Αεκελείης ή Αεκελέης (δηλ.
προ ΜβΪ8ίβνΗαη8 ΟΑΙ 133-6, Κΐι}ΐ7ΐβν + Β1α88 της) Ήροδ. θ' 15, Αεκελέης (δηλ. της) Ηροδ. θ"
00 I 434 512 κε. 73, ΚηβΗηβν+Β1α,88 00 I 250, έπίθ. Λεκελείκος
Πληθυντική ονομαστική τών εις - ενς ένθάδε (π?β Ήρωδιαν. [Σβηίζ] I 151 19 44424 491 14
άπαντα τετράκις, δίς μεν εις -ής [Αενκονοής 86028 ' περι του Άκαδήμεια - Άκαδημεικός κλπ
95ρ36 , Κολωνής 95γ12), δίς δέ εις -έίς (Έχαλεϊς πρβ &ίντος ΑΕΕτ (=Άθ) 1905346-367), έπιρρ.
95α80 , Σουνιε[ΐς^2Ζ). Ή δια του ής γραφή είνε, ώς Αεκελειά'&εν ΣΒυζ. Αεκελείαϋεν; ■ κατά Ήρωδια-
γνωστόν, ή άρχαιοτέρα, ηυρηται δέ μέχρι του πΧ νον [I 277 39 500 22] λέγεται καί Αεκελιά, όθεν
350/9, ένίοτε δέ καί μέχρι τοΟ 325/4 και (κατά Αεκελιάΰεν προπερισπωμένως), Αεκελήϋεν ΓΙροδ.
τά ένθάδε δύο) 324/3, ή δέ διά του εις άπαντα πρώ- θ' 73 (κωδ. ά' Αεκελεήΰεν κωδ. Ι)' πρβ Ηοίί-
24 1 19