DOI Artikel:
Leonardos, Basileios I.: Amphiareiou epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0098
88 Αμφιαρείον έπιγραφαί' νπδ Β. Λεονάρδον.
ΑΕ 1918
λιπών, ένεσφήνωκε μεταξύ του στίχου ο καί του ά ίσως ενδέχεται νά άναγνωσθώσιν ώς ταμιοιυ και
α7. Καί περί μεν του Φρεάριοι πρβ ά. σ. 80α. Περί άναπληρωθώσι (((Πο)))τάμιοι ύ(((πένερΰ'εν))) ·καί εί-
δε τοΟ όνόματος του εφήβου ρητέον δτι δμοιον όνομα κότερον μεν δτι ταύτα έκ τύχης τίνος γενόμενα
κεχάρακται και έν α12· Έάν ύποτεθή ότι εις ήν ο φαίνονται ώς γράμματα" εί δ' ύποτεθείη δτι γραμ-
έφηβος, κακώς δίς άναγεγραμμένος, συμπεραν- μάτων είσί λείψανα, ίσως ενδέχεται νά ύπολήφθη
τέον δτι, δέον αυτόν πρώτον τών Φρεαρίων εφήβων ότι μετά την εν τη Ιϊΐ σελίδι ένσφήνωσιν του Φρεά-
άναγράψαι, σφάλεις έχάραξε τό όνομα έν α12 κα' ριοι ήθέλησεν έπι της αύτής γραμμής αντιστοίχως
είτα έπανορθώσας τή ενσφηνώσει (α6) τό σφάλμα νά χαράξη εν τή 2? σελίδι τό λήμμα Ποτάμιοι ντΐέ-
έπελάθετο τό α12 έκκολάψαι, ή ότι μετά την ένσφή- νερΰεν και ότι άρξάμενος τούτου και μέχρι του V
νωσιν, προ της του α12 αναγραφής γενομένην, έπι- χωρήσας μετέγνω και έπιλαθόμενος αυτά άπαλεΐ-
λαθόμενος δτι ειχεν αυτό ούτως χαράξας, εγραψεν ψαι προσέθηκε τό Εϋπολις Καλλιάδον, ώστε τούτου
αύτο πάλιν έν α12. Άλλ' αμφοτέρων τών σκεμμά- τό τελευταΐον γράμμα, ν, έκάλυψε τό Π και μέ-
των τούτων άπιθάνων όντων, εικάζεται δτι ούο ρος του μετά τούτο γράμματος, ο, του ύποτιθε-
ύπήρχον έφηβοι ό'μοιον τό τε όνομα και τό πατρό- μένου Ποτάμιοι- τό δε έν τή 2? σελίδι άπαντι-
6εν φέροντες. Και ή μεν παράλειψις οιά χώρου έλ- κρύ του α7 νυν καλώς σωζόμενόν Ποτάμιοι νπε-
λείψιν ήκέσθη ενσφηνώσει τε άμα και συμπτύξει" νερΰεν (β7), δεν είνε μετ' εκθέσεως κεψαραγμενον
δέον γαρ έν ουσ'ι τά παραλελειμμένα άναγράψαι (πρβ ά. σ. 77α), άλλ' ούτως, ώστε τό 10ν γράμ-
στίχοις, έν μεν τώ, καθάπερ και τά άλλα λήμ- μα, 77, κείται επί τής αύτής τω Ή γράμματι
ματα, :ο Φρεάριοι, έν δέ τώ το του εφήβου όνο- του υποκειμένου ονόματος ΠαράμνϋΌς (β8} έπινοου
μα σύν τώ πατρόθεν, έχάραςε τάς τρεις λέςεις έν μενης καθέτου. Δύο ούν ομωνύμων Φρεαρίων τιθε-
ένί, αΰ' ό δέ λόγος, οι όν έσφάλη, εί παρέλειπε μεν μένων, α6 καί αΙ2, και αμφοτέρων έλλογουμένων, οί
μόνον το Ενπολις Καλλιάδον, έχάραττε δέ προση- Φρεάριοι έφηβοι είσιν αριθμόν τρεισκαίδεκα καί δή
κόντοος το Φρεάριοι, θά ήκάζετο ίσως οτι είνε ή τών ,καί οί σύμπαντες έφηβοι έξήκοντα τρεις. Καί περί
δύο εφήβων ομωνυμία" είκότερον είνε ότι παραχθείς μεν τών δύο ομωνύμων προστεθήτω ότι ήσαν, ώς
ύπό του υποκειμένου Καλλιμάχου (α7), παρεμφε- είκάσαι, έξανέψιοι κατά τοιόνδε τι στέμμα:
ρους όντος τώ Καλλιάδον, άπεΐδε πρό του δέοντος
άντί τούτου είς εκείνο. Εγνω δέ το σφάλμα, ότε (Καλλιάδης *)
ειχεν ήδη γράψας ού μόνον τους Φρεαρίους πάντας (Εΰπολις1) (υι ^ ί)ΐ)
καί τό λήμμα ' Υβάδαι (α19), άλλα καί ενα-γε τών
Ύβαδών, διότι άλλως τον νυν έν α6 ένεσφηνωμένον Καλλιάδης2 Καλλιάδης3
Λ ι / > Τ ^ ^6 ^72 ϊ'αθ
τ)α άνέγραφεν όσονουν προτερον εν τοις Φρεαριοις | ____
ή καί τελευταΐον, ήγουν ύπό το α18, έκκολάπτων Εΰπολις2 (υ2 ή θ2) Εύ'πολις3
έν ανάγκη τήν βραχεΐαν λέςιν Υβάδαι καί άντεγ- 95 α6 95 α12
γράφων έπ αύτής τον έ'φηβον' ίσως δ' ίσως ένδέ-
χεται καί ότι, ότε εγνω τό σφάλμα, ειχεν ήδη γρά- περί δέ τών δύο ονομάτων ειρήσθω ότι Εΰπολις μεν
ψας καί τάς τρεις σελίδας, ήγουν σύμπαντα τον Φρεάριος ουδείς άλλος ηύρηται, Εΰπολις δέ άπλώς,
κατάλογον, εί γέ τί που έστι κρίναι έκ του μεταξύ άνευ του δημόθεν, άπαντα έν ΡΑ 5934, άλλος έν
του στίχου Ο και τών στίχων β7 καί γ7 μεταστιχίου, ΡΑ 5935, άλλος ό γνωστός τής άρχαίας κωμω-
οπερ έστί το αύτο τώ τε μεταξύ του στίχου 5 καί δίας ποιητής (ό Σωσ,ιπόλιδος, ΡΑ 5936, πρβ ]¥ίΙ-
τοϋ ο7 καί τοις άλλοις άπασι (πρβ άλλως περί του λβϋη ΙΤΌΑ 107 115 123 167 178), άπαντες της
1ου στίχου ά. σ. 74α). Μετά τό Φρεάριοι Ενπολις πΧ 5η? έκατονταετηρίδος' Καλλιάδης δέ Φρεάριος
Καλλιάδον (α6), ά ευκρινώς άναγινώσκονται, ίχνη ηύρηται πρύτανις έν Αεωντίδος'καταλόγω ΙΟ- ΙΙ5
τινά επί του αυτού στίχου αλλά όλίγω ύψίτερον, 872ι>α9 (πΧ 400-350, ΙανίβΙά ΗΟΕ II 177"
πάντα πλήν ενός, του ώς τ φαινομένου, έλάττω, περί του αυτόθι γραμματέως πρβ ΙΟ III 1038
σφόδρα αμφίβολα, παρέχουσιν όψιν γραμμάτων, 1045, ΙΙ5 871 ΒΗΙΙαηί 8Α 431 116), ΡΑ
<? 5 19 ι
ΑΕ 1918
λιπών, ένεσφήνωκε μεταξύ του στίχου ο καί του ά ίσως ενδέχεται νά άναγνωσθώσιν ώς ταμιοιυ και
α7. Καί περί μεν του Φρεάριοι πρβ ά. σ. 80α. Περί άναπληρωθώσι (((Πο)))τάμιοι ύ(((πένερΰ'εν))) ·καί εί-
δε τοΟ όνόματος του εφήβου ρητέον δτι δμοιον όνομα κότερον μεν δτι ταύτα έκ τύχης τίνος γενόμενα
κεχάρακται και έν α12· Έάν ύποτεθή ότι εις ήν ο φαίνονται ώς γράμματα" εί δ' ύποτεθείη δτι γραμ-
έφηβος, κακώς δίς άναγεγραμμένος, συμπεραν- μάτων είσί λείψανα, ίσως ενδέχεται νά ύπολήφθη
τέον δτι, δέον αυτόν πρώτον τών Φρεαρίων εφήβων ότι μετά την εν τη Ιϊΐ σελίδι ένσφήνωσιν του Φρεά-
άναγράψαι, σφάλεις έχάραξε τό όνομα έν α12 κα' ριοι ήθέλησεν έπι της αύτής γραμμής αντιστοίχως
είτα έπανορθώσας τή ενσφηνώσει (α6) τό σφάλμα νά χαράξη εν τή 2? σελίδι τό λήμμα Ποτάμιοι ντΐέ-
έπελάθετο τό α12 έκκολάψαι, ή ότι μετά την ένσφή- νερΰεν και ότι άρξάμενος τούτου και μέχρι του V
νωσιν, προ της του α12 αναγραφής γενομένην, έπι- χωρήσας μετέγνω και έπιλαθόμενος αυτά άπαλεΐ-
λαθόμενος δτι ειχεν αυτό ούτως χαράξας, εγραψεν ψαι προσέθηκε τό Εϋπολις Καλλιάδον, ώστε τούτου
αύτο πάλιν έν α12. Άλλ' αμφοτέρων τών σκεμμά- τό τελευταΐον γράμμα, ν, έκάλυψε τό Π και μέ-
των τούτων άπιθάνων όντων, εικάζεται δτι ούο ρος του μετά τούτο γράμματος, ο, του ύποτιθε-
ύπήρχον έφηβοι ό'μοιον τό τε όνομα και τό πατρό- μένου Ποτάμιοι- τό δε έν τή 2? σελίδι άπαντι-
6εν φέροντες. Και ή μεν παράλειψις οιά χώρου έλ- κρύ του α7 νυν καλώς σωζόμενόν Ποτάμιοι νπε-
λείψιν ήκέσθη ενσφηνώσει τε άμα και συμπτύξει" νερΰεν (β7), δεν είνε μετ' εκθέσεως κεψαραγμενον
δέον γαρ έν ουσ'ι τά παραλελειμμένα άναγράψαι (πρβ ά. σ. 77α), άλλ' ούτως, ώστε τό 10ν γράμ-
στίχοις, έν μεν τώ, καθάπερ και τά άλλα λήμ- μα, 77, κείται επί τής αύτής τω Ή γράμματι
ματα, :ο Φρεάριοι, έν δέ τώ το του εφήβου όνο- του υποκειμένου ονόματος ΠαράμνϋΌς (β8} έπινοου
μα σύν τώ πατρόθεν, έχάραςε τάς τρεις λέςεις έν μενης καθέτου. Δύο ούν ομωνύμων Φρεαρίων τιθε-
ένί, αΰ' ό δέ λόγος, οι όν έσφάλη, εί παρέλειπε μεν μένων, α6 καί αΙ2, και αμφοτέρων έλλογουμένων, οί
μόνον το Ενπολις Καλλιάδον, έχάραττε δέ προση- Φρεάριοι έφηβοι είσιν αριθμόν τρεισκαίδεκα καί δή
κόντοος το Φρεάριοι, θά ήκάζετο ίσως οτι είνε ή τών ,καί οί σύμπαντες έφηβοι έξήκοντα τρεις. Καί περί
δύο εφήβων ομωνυμία" είκότερον είνε ότι παραχθείς μεν τών δύο ομωνύμων προστεθήτω ότι ήσαν, ώς
ύπό του υποκειμένου Καλλιμάχου (α7), παρεμφε- είκάσαι, έξανέψιοι κατά τοιόνδε τι στέμμα:
ρους όντος τώ Καλλιάδον, άπεΐδε πρό του δέοντος
άντί τούτου είς εκείνο. Εγνω δέ το σφάλμα, ότε (Καλλιάδης *)
ειχεν ήδη γράψας ού μόνον τους Φρεαρίους πάντας (Εΰπολις1) (υι ^ ί)ΐ)
καί τό λήμμα ' Υβάδαι (α19), άλλα καί ενα-γε τών
Ύβαδών, διότι άλλως τον νυν έν α6 ένεσφηνωμένον Καλλιάδης2 Καλλιάδης3
Λ ι / > Τ ^ ^6 ^72 ϊ'αθ
τ)α άνέγραφεν όσονουν προτερον εν τοις Φρεαριοις | ____
ή καί τελευταΐον, ήγουν ύπό το α18, έκκολάπτων Εΰπολις2 (υ2 ή θ2) Εύ'πολις3
έν ανάγκη τήν βραχεΐαν λέςιν Υβάδαι καί άντεγ- 95 α6 95 α12
γράφων έπ αύτής τον έ'φηβον' ίσως δ' ίσως ένδέ-
χεται καί ότι, ότε εγνω τό σφάλμα, ειχεν ήδη γρά- περί δέ τών δύο ονομάτων ειρήσθω ότι Εΰπολις μεν
ψας καί τάς τρεις σελίδας, ήγουν σύμπαντα τον Φρεάριος ουδείς άλλος ηύρηται, Εΰπολις δέ άπλώς,
κατάλογον, εί γέ τί που έστι κρίναι έκ του μεταξύ άνευ του δημόθεν, άπαντα έν ΡΑ 5934, άλλος έν
του στίχου Ο και τών στίχων β7 καί γ7 μεταστιχίου, ΡΑ 5935, άλλος ό γνωστός τής άρχαίας κωμω-
οπερ έστί το αύτο τώ τε μεταξύ του στίχου 5 καί δίας ποιητής (ό Σωσ,ιπόλιδος, ΡΑ 5936, πρβ ]¥ίΙ-
τοϋ ο7 καί τοις άλλοις άπασι (πρβ άλλως περί του λβϋη ΙΤΌΑ 107 115 123 167 178), άπαντες της
1ου στίχου ά. σ. 74α). Μετά τό Φρεάριοι Ενπολις πΧ 5η? έκατονταετηρίδος' Καλλιάδης δέ Φρεάριος
Καλλιάδον (α6), ά ευκρινώς άναγινώσκονται, ίχνη ηύρηται πρύτανις έν Αεωντίδος'καταλόγω ΙΟ- ΙΙ5
τινά επί του αυτού στίχου αλλά όλίγω ύψίτερον, 872ι>α9 (πΧ 400-350, ΙανίβΙά ΗΟΕ II 177"
πάντα πλήν ενός, του ώς τ φαινομένου, έλάττω, περί του αυτόθι γραμματέως πρβ ΙΟ III 1038
σφόδρα αμφίβολα, παρέχουσιν όψιν γραμμάτων, 1045, ΙΙ5 871 ΒΗΙΙαηί 8Α 431 116), ΡΑ
<? 5 19 ι