DOI Artikel:
Leonardos, Basileios I.: Amphiareiou epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0107
Α Ε 1918
Άμφιαρείου έπιγραφαί' ύπο Β. Λεονάρδον.
97
οοον, ήν στρατηγός έπί την Μουνιχίαν καί τά τηγία, μετά δέ ταύτα επί τοις Άρπαλείοις κα-
ια (8βΙίαβίβτ ϋδΖ III 3081, α. σ. 93α). τηγορηθείς υπό του δήμου άπαντος (Δείν. Γ' 14)
νεω
Άπήρε ο' δ "Αρπαλος, ώς εικάζεται, περί το εαρ άπεχειροτονήθη άπό του κοσμητευειν, πέρας δέ,
του πΧ 325/4 εκ Κιλικίας έλπίζων δτι ου μόνον τρις έξεληλεγμένος ύπό της ες Αρείου πάγου
τοις Άθηναίοις μάλιστα δια την Σάμον και τοις βουλής, ες γε μησίν, ους ή βουλή αυτη έζήτη-
ΑίτωΛοΐς ένεκα των Οϊνιαδών άλλα καί άλλοις σεν, ύστερον της κατηγορίας (ή καθ' όλου επί
των Ελλήνων άπήρεσκεν ή προς τους φυγάδας τοις Άρπαλείοις κατηγορία έγένετο μετά την εις
περί καθόδου επιστολή του Άλεςάνδρου, περί ής Όλυμπίαν μετάβασιν του Δημοσθένους), ήγουν εν
παρά Διοδώρω (ΙΗ' 8) φέρεται: « διόπερ ύπογύων τω /ειμώνι του 324/3, εκδοθείσης της του Αρείου
οντιυν των Όλυμπίων έξέπεμψεν εϊς τήν Ελλάδα πάγου αποφάσεως, είσελθών εις το δικαστήριον
Νικάνορα τον Σταγιρίτην, δούς έπιστολήν περί της ώφλε των Αρπαλείων μετά τον Δεινάρ/ου λόγον
καθόδου" ταύτην δέ προσέταςεν έν τή πανηγύρει (Δείναρχ. κΦιλ. 1 3-5 7 12-16 18 19 22 πρβ
διά του νικήσαντος κήρυκος άναγνωσθήναι τοις Δείν. κΔημοσθ. 45 105, Δημοσθ. Έπιστ. Γ' 31,
πληθεσι. τούτου δέ ποιήσαντος το προστα/θέν λα- Διονυσ. Άλικ. Δείν. Γ, 8βΙιαβίβν ΏβΖ III 324
βών δ κήρυξ άνέγνω (δηλ. αγομένων των όλυμ- 3253 3261 329 3461' περί της τριηραρχίας αυτού
πίων, ήγουν Ιουλίου φθίνοντος [ν.], του πΧ 324/3) πρβ ά. σ. 96α" ειρήσθω.δέ δτι και δ Δημάδης, δ
τήν έπιστολήν τήνδε - »' τά της προστάςεως ταυ- μακεδονίζων ρήτωρ, όστις έν τή περί των Άρ-
της (περί της λέξεως πρβ Τπερείδ. κΔημοσθ. ΙΕ παλείων ζητήσει « έψηφίσατο ι^εόν τον Άλέξαν-
έπιταγμάτων, ΚΙΟ 417 [πρβ 462] διάγραμίδ\μα, δρον τρισκαιδέκατον» (Αϊλιαν. III Ε' 12, πρβ
πρβ και Διοδ. ΙΗ' 55 διάγραμμα και έν ΙΗ' 56 ΔΑαερτ. Ρ ' 63: «ψηφισαμένων Αθηναίων Άλέ-
διαγράμματα, ΟΗοίίπιαηη ΟΌ II 119 διαγράφα ςανδρον Διόνυσον, κάμε, έ'φη [δηλ. Διογένη;],
πολλάκις ένικώς και άπας, 032/3» πληθυντικώς) .Ζαραττπ' ποιήσατε»), έφ' ω και επεβλήθη αυτω
ήσαν ήδη τω Αρπάλω πρότερον γνωστά, ώς και ζημία έκατδν ή δέκα ταλάντων, κατεδικάσθη μεν
εκ του πλήθους συνάγεται των φυγάδων, οί'τινες τότε μετα των άλλων ώς είληφώς έςακισχιλίους
ήσαν « άπηντηκότες άπαντες έπί τήν πανήγυριν, γρυσου στατήρας, άλλ' εμεινεν έν Αθήναις, υστε-
οντες πλείους των δισμυρίων » (Διοδ. ΙΗ' 8), πρβ ρον δέ, ότε ήλθεν ή πρώτη περί του θανάτου του
Δείναρχ. κΔημοσθ. : « 81 — Δημοσθένης — νυν εις Αλεξάνδρου φήμη, και πάλιν, μετά τον Έλληνικόν
Όλυμπίαν, έπεί Νικανορι διά της άρχεθεωρίας έν- πόλεμον, αναφαίνεται έν τοις πράγμασι (Αίλίαν.
τυχεΐν έβούλετο. 82 — επειδή δέ τους φυγάδας ΠΙ Β' 19 Ε' 12, Άθήν. 25115, πρβ Δημάδ.
Άλέξανδρον έ'φασαν κατάγειν και Νικάνωρ εις Άποσπ. 12[20] 34[42] 44[52], δαιφρβ Ο Α II
Όλυμπίαν ήκεν, άρχεθέωρον αυτόν έπέδωκε τή 315, Τπερείδ. Α' 25, Δείναρχ. Α' 94, Πλουτ.
βουλή_103. και συ πάντων εναντίον των Ελλήνων Ήθ. 219β, Όνο]/8βιι ΟΗ 12 273 κέ, 281 284,
διειλεγμένος Νικάνορι καί κε/ρηματικώς ( έν 8θΚαβί&τ ϋδΖ III 325 351 387, Ββίοβίι 00 1111
Όλυμπία) περί ών ήβουληθης» (πρβ Ότο^ββη 50 61, Μ*β*0 00Μ8 I 208, ΚίνβΗηβν ΡΑ 3263,
ΟΗ Ι2 276, 86/ιαβίβν ΌδΖ III 308 315 317, ΑΔ 1915 ι95 201 224).
Νίβ8β 00Μ8 I 1781" ειρήσθω ένθάδε δτι έν Δει- Κατά ταύτα ό Αεωσθένης ώς συστεφανωθείς τω
νάρχ. κΔημ. 5 ίσως εκείτο: εΐ{περ) μέλλει τΫ\ πα Φιλοκλεΐ κοσμητεύοντι έστρατήγησε και τον του
τρ'ιδι τις αιτία, έν δέ 25 ίσως: εάν τις δπλα διά πΧ 324/3 ένιαυτδν (πρβ ά. σ. 94β).
της χώρας τ{η)ς Αθηναίων). Καί τον μεν του 96 β2.6'2σωφρονιστήν ^υμοχάρην δΑημοχάρον
325/4 ένιαυτον ό Φιλοκλής ήν, ώς είρηται, στρα- ^Λευκονοέα (Αεωντίδος)' της Δημοσθένους οικίας"
τηγός, εις δέ τον έπε/εΐ ένιαυτον, 324/3, '/ειρο- Δημοχάρης1 Λευκονοευς φέρεται άνήρ της Δημο-
τονηθείς κοσμητής έστεφανώθη μετά τινα '/ρό- σθένους μητραδέλφης («δ τήν τηθίδα τήν έμήν
νον, ίσως ισταμένου του βοηδρομιώνος (πρβ ά. ε/ων » Δημοσθ. ΚΖ'818, ΡΑ 3715)" δ δέ πατήρ
σ. 81α), ύπο των έφήβων έπί τή τότε κοσμητεία του ένθάδε θυμονάρους εϊνε, ώς είκάσαι, Δημοχά-
ίσως οέ καί έπί τή του προτέρου ένιαυτου στρα- ρης2 ό Αάνητος1, άδελφιδοΟς του Δημοσθένους,
13
Άμφιαρείου έπιγραφαί' ύπο Β. Λεονάρδον.
97
οοον, ήν στρατηγός έπί την Μουνιχίαν καί τά τηγία, μετά δέ ταύτα επί τοις Άρπαλείοις κα-
ια (8βΙίαβίβτ ϋδΖ III 3081, α. σ. 93α). τηγορηθείς υπό του δήμου άπαντος (Δείν. Γ' 14)
νεω
Άπήρε ο' δ "Αρπαλος, ώς εικάζεται, περί το εαρ άπεχειροτονήθη άπό του κοσμητευειν, πέρας δέ,
του πΧ 325/4 εκ Κιλικίας έλπίζων δτι ου μόνον τρις έξεληλεγμένος ύπό της ες Αρείου πάγου
τοις Άθηναίοις μάλιστα δια την Σάμον και τοις βουλής, ες γε μησίν, ους ή βουλή αυτη έζήτη-
ΑίτωΛοΐς ένεκα των Οϊνιαδών άλλα καί άλλοις σεν, ύστερον της κατηγορίας (ή καθ' όλου επί
των Ελλήνων άπήρεσκεν ή προς τους φυγάδας τοις Άρπαλείοις κατηγορία έγένετο μετά την εις
περί καθόδου επιστολή του Άλεςάνδρου, περί ής Όλυμπίαν μετάβασιν του Δημοσθένους), ήγουν εν
παρά Διοδώρω (ΙΗ' 8) φέρεται: « διόπερ ύπογύων τω /ειμώνι του 324/3, εκδοθείσης της του Αρείου
οντιυν των Όλυμπίων έξέπεμψεν εϊς τήν Ελλάδα πάγου αποφάσεως, είσελθών εις το δικαστήριον
Νικάνορα τον Σταγιρίτην, δούς έπιστολήν περί της ώφλε των Αρπαλείων μετά τον Δεινάρ/ου λόγον
καθόδου" ταύτην δέ προσέταςεν έν τή πανηγύρει (Δείναρχ. κΦιλ. 1 3-5 7 12-16 18 19 22 πρβ
διά του νικήσαντος κήρυκος άναγνωσθήναι τοις Δείν. κΔημοσθ. 45 105, Δημοσθ. Έπιστ. Γ' 31,
πληθεσι. τούτου δέ ποιήσαντος το προστα/θέν λα- Διονυσ. Άλικ. Δείν. Γ, 8βΙιαβίβν ΏβΖ III 324
βών δ κήρυξ άνέγνω (δηλ. αγομένων των όλυμ- 3253 3261 329 3461' περί της τριηραρχίας αυτού
πίων, ήγουν Ιουλίου φθίνοντος [ν.], του πΧ 324/3) πρβ ά. σ. 96α" ειρήσθω.δέ δτι και δ Δημάδης, δ
τήν έπιστολήν τήνδε - »' τά της προστάςεως ταυ- μακεδονίζων ρήτωρ, όστις έν τή περί των Άρ-
της (περί της λέξεως πρβ Τπερείδ. κΔημοσθ. ΙΕ παλείων ζητήσει « έψηφίσατο ι^εόν τον Άλέξαν-
έπιταγμάτων, ΚΙΟ 417 [πρβ 462] διάγραμίδ\μα, δρον τρισκαιδέκατον» (Αϊλιαν. III Ε' 12, πρβ
πρβ και Διοδ. ΙΗ' 55 διάγραμμα και έν ΙΗ' 56 ΔΑαερτ. Ρ ' 63: «ψηφισαμένων Αθηναίων Άλέ-
διαγράμματα, ΟΗοίίπιαηη ΟΌ II 119 διαγράφα ςανδρον Διόνυσον, κάμε, έ'φη [δηλ. Διογένη;],
πολλάκις ένικώς και άπας, 032/3» πληθυντικώς) .Ζαραττπ' ποιήσατε»), έφ' ω και επεβλήθη αυτω
ήσαν ήδη τω Αρπάλω πρότερον γνωστά, ώς και ζημία έκατδν ή δέκα ταλάντων, κατεδικάσθη μεν
εκ του πλήθους συνάγεται των φυγάδων, οί'τινες τότε μετα των άλλων ώς είληφώς έςακισχιλίους
ήσαν « άπηντηκότες άπαντες έπί τήν πανήγυριν, γρυσου στατήρας, άλλ' εμεινεν έν Αθήναις, υστε-
οντες πλείους των δισμυρίων » (Διοδ. ΙΗ' 8), πρβ ρον δέ, ότε ήλθεν ή πρώτη περί του θανάτου του
Δείναρχ. κΔημοσθ. : « 81 — Δημοσθένης — νυν εις Αλεξάνδρου φήμη, και πάλιν, μετά τον Έλληνικόν
Όλυμπίαν, έπεί Νικανορι διά της άρχεθεωρίας έν- πόλεμον, αναφαίνεται έν τοις πράγμασι (Αίλίαν.
τυχεΐν έβούλετο. 82 — επειδή δέ τους φυγάδας ΠΙ Β' 19 Ε' 12, Άθήν. 25115, πρβ Δημάδ.
Άλέξανδρον έ'φασαν κατάγειν και Νικάνωρ εις Άποσπ. 12[20] 34[42] 44[52], δαιφρβ Ο Α II
Όλυμπίαν ήκεν, άρχεθέωρον αυτόν έπέδωκε τή 315, Τπερείδ. Α' 25, Δείναρχ. Α' 94, Πλουτ.
βουλή_103. και συ πάντων εναντίον των Ελλήνων Ήθ. 219β, Όνο]/8βιι ΟΗ 12 273 κέ, 281 284,
διειλεγμένος Νικάνορι καί κε/ρηματικώς ( έν 8θΚαβί&τ ϋδΖ III 325 351 387, Ββίοβίι 00 1111
Όλυμπία) περί ών ήβουληθης» (πρβ Ότο^ββη 50 61, Μ*β*0 00Μ8 I 208, ΚίνβΗηβν ΡΑ 3263,
ΟΗ Ι2 276, 86/ιαβίβν ΌδΖ III 308 315 317, ΑΔ 1915 ι95 201 224).
Νίβ8β 00Μ8 I 1781" ειρήσθω ένθάδε δτι έν Δει- Κατά ταύτα ό Αεωσθένης ώς συστεφανωθείς τω
νάρχ. κΔημ. 5 ίσως εκείτο: εΐ{περ) μέλλει τΫ\ πα Φιλοκλεΐ κοσμητεύοντι έστρατήγησε και τον του
τρ'ιδι τις αιτία, έν δέ 25 ίσως: εάν τις δπλα διά πΧ 324/3 ένιαυτδν (πρβ ά. σ. 94β).
της χώρας τ{η)ς Αθηναίων). Καί τον μεν του 96 β2.6'2σωφρονιστήν ^υμοχάρην δΑημοχάρον
325/4 ένιαυτον ό Φιλοκλής ήν, ώς είρηται, στρα- ^Λευκονοέα (Αεωντίδος)' της Δημοσθένους οικίας"
τηγός, εις δέ τον έπε/εΐ ένιαυτον, 324/3, '/ειρο- Δημοχάρης1 Λευκονοευς φέρεται άνήρ της Δημο-
τονηθείς κοσμητής έστεφανώθη μετά τινα '/ρό- σθένους μητραδέλφης («δ τήν τηθίδα τήν έμήν
νον, ίσως ισταμένου του βοηδρομιώνος (πρβ ά. ε/ων » Δημοσθ. ΚΖ'818, ΡΑ 3715)" δ δέ πατήρ
σ. 81α), ύπο των έφήβων έπί τή τότε κοσμητεία του ένθάδε θυμονάρους εϊνε, ώς είκάσαι, Δημοχά-
ίσως οέ καί έπί τή του προτέρου ένιαυτου στρα- ρης2 ό Αάνητος1, άδελφιδοΟς του Δημοσθένους,
13