DOI Artikel:
Angeliai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0120
110 'Αγγελίαι: Α) Αθηνών] Περίκλειον ώδεΐον.— Β) 'Αμφιάρειον.
ΑΕ 1918
αρμούς καλώς δι' άναθυρώσεως άρμόττοντας, τήν δέ προα&ίαν
όμως επιφάνειαν άνώμαλον.»
νβον'Εξ ορθοστατών Γ, κειμένων κατά 0 22 έσώτερον τώ 1 ανα-
βαθμών. Εκ τών ορθοστατών εις και μόνον διεσώθη κατα χω-
ράν, ό της ΒΑ γωνίας εχων μήκος 1 33, ϋψος 0 97 και πά-
χος 0 44 (αί διαστάσεις, αϊτινες αναφέρονται έν Α Ε 1915 152,
δεν είναι ακριβείς). Φέρει δ'ό ορθοστάτης οντος προσπεφνκός (0 015)
τμήμα τον καθέτως έπ αυτόν χωροΰντος σκέλους τον τοίχου, δατις
έπεξετείνετο κατά τε την ΒΑ και τήν ΒΔ υγιές πλενράν ώς αννά-
γεται έκ της πλατείας άναθνρώαεως ην φέρει δ σωζόμενος ορθο-
στάτης εκατέρωθεν, ήτοι επί της ανατολικής αΰτοϋ πλευράς και
επί της ρηθείσης άποφνσεως. Το ακριβές νψος τον τοίχου δεν γι-
νώσκομεν, διότι άλλοι ανώτεροι τών ορθοστατών δόμοι δεν περιε-
αώθηααν. Είναι δ'μως πιθανώτατσν δτι θά έξικνεΐτο κατά 2 45
άνω του αναβαθμού ητοι μέχρι τής οριζοντίως ώμαλισμένης επι-
φανείας τον βράχου, ήτις άπετέλει το διάζωμα. Κύριος σκοπός τοϋ
τοίχου ήτο ή έπένδυσις τοϋ βράχου εσωτερικώς, ον μην άλλα και
ή συγκράτηαις τών χωμάτων, δι' ών έπλιηροϋντο τά μεταξύ τοίχου
καϊ βράχου κενά έπετυγχάνετο ή όριζοντιότης τοϋ εδάφους τοϋ
3 20 ενρέος διαζώματος. Φαίνεται δε μάλιστα δτι δια το άσθενές
πάχος τοϋ εξεταζομένου τοίχου (Ο 425) κατεσκευάσθηοαν αί κατά
τόπους (5-6 μ.) αωζόμεναι ένισχυτικαϊ άντηρίδες (0 46-^0 60)
αί είσχωρονσαι εις το οώμα τοϋ βράχου. Εις τάς άντηρίδας δέ
ταύτας έχρησιμοποιήθησαν πωρόλιθοι προερχόμενοι εξ άλλου κτι-
ρίου, ώς δεικνύει ή άντεατραμμμένη άναθνρωσις, και νποτομή ήν
φέρουσιν. Συνεδέοντο δ' αί άντηρίδες προς τούς λίθους τον τοίχου
δια χονδρών πειοσχήμων συνδέσμων ών, ώς γνωστόν, χρήσις άπο-
κλ.ειατική έγίνετο κα'ά τούς ρωμαϊκούς μάλιστα χρόνους.»
«Κατά τήν έξωτερικήν γραμμήν τοϋ διαζώματος άνευρέθη σει-
ρά λίθων Δ ύψους Ο 405 και πλάτους 0 90 εχόντων τούς αρμούς
καλώς άρμόττοντας και μίαν όρατήν άρα, τήν προσ&ίαν,επιφάνειαν.
Οι λίθοι ούτοι δύνανται άριστα νά χαρακτηρισ&ώσιν ώς εδώλια.*
Επί τών λίθων Δ βαίνει Ο 47 έσώτερον τοίχος Ε μεταγενε-
στέρων χρόνων εξ αργών τά πολλά λίθων, άντικαταατήσας κατά
πάααν πιθανότητα άρχαιάτεραν τοιχον έν τη αυτή θέσει εύρισκόμε-
νον ου λείψανα συμπεριλήφθησαν εν τη άνακατασκενη.»
« Ως έν τω άνω διαζώματι, ούτω και κάτω περί τήν όρχήστραν
είμαι βέβαιος δτι θά ύπήρχον έδώλ.ια και δή κατά την προέκτασιν
τών λίθων Β. τήν βεβαιότητά μον δέ στηρίζω επί τών εξής κυ-
ρίως λόγων : Ώς εΐπον ήδη, ή και σήμερον δρατή εξωτερική σει-
ρά τών λίθων Β εΐναι άνωμάλως λελαξενμένη, τόσον μάλιστα πο-
λύ ώστε. λαμβανομένης υπ δψιν τής επιμελείας με&' ής εξετελέ-
σθη τό οικοδόμημα, αδύνατον νά παραδεχθώμεν δτι προωρίζετο
νά είναι δρατή. θά ύπήρχε λοιπόν άναγκαίως προ αντής σειρά τις
λίθων, δι' ους μάλιστα υπάρχει και προσφορώτατον θεμέλιον, ή
άλλ.ως ύπερβολικώς (10 58) πλατεία ενθνντηρία Α. Τό νψσς τής
έλ.λειπούσης σειράς εδωλίων (ών ενκολωτάτη ή κατά τούς μετα-
γενεστέρους χρόνους άφαίρεσις λόγω τής παντελούς ελλείψεως
συνδέσμων) ήτο 0 405 ακριβώς δηλαδή τόσον δσον και τό ϋψος
τών εδωλίων Δ τοϋ άνω διαζώματος. Τό ακριβές δμως πλάτος
αύτών (πάντως έλασσον τών 0 58) αγνοείται, ώς άγνοεϊται και ή
διατομή αύτών, ήν έαχεδίασα δι' έστιγμένης γραμμής εν τω δια-
γράμματι δμοίαν προς τήν τών θεάτρων)» .
Άθήνησι
Παναγιώτης Καστριώτης.
Β) Αμφιάρειον.
Τώ 1918 έπανελήφθη επί της δεξιάς τής -/αράδρα; ο/θης ή τοϋ
χειμερινού καταγωγίου έρευνα, απεκαλύφθη δε άπαν σ/εδον τό βόρειον
σκέλος τής διπλεύρου και τοις οίκήμασιν όμοτεγοϋς στοάς (ΑΕ 1917
239 είκ. 1 άρ· 27 29 —41). Ή έπίχωσις άπετελεϊτο μάλιστα ίχ τών έν
νεώτεροι; νρόνοις καταπιπτόντων χωμάτων τής βορείου κλειτύος
του προσκειμένου δρους (πρβ Α Ε 1917 240α 5/β)· Του έκ δυσμών
5ου οικήματος (16) τό θύρωμα έν ύστερο·.; /ρόνοις ένεφρά/θη κοι-
νοϊς λίθοι; καί τισι κεραμίδων άποτμήμασιν, έγένετο δέ τοΰτο ίσως ϊνα
τό 5°^ οί'κημα συνδεθή δια θυρώματος μετά τοϋ 4ου (15). Οί κίο-
νες συνέκειντο, ώς είκάσαι, εκ δύο υψηλών σφονδύλων, ηύρέθησαν δέ
τίνες τών κάτω σφονδύλων (30 34 36 38 39 40) κατά -/οίραν. Καί
εις μεν τών δυσμικωτάτων (30) σώζεται εις ϋψος 1 44, εις δέ τών μέ -
σων (34) εις ϋψος 1 96. άλλος (36) εις 0 75, άλλος (37) είς 1 20"
έτι δέ ηύρέθησαν σφόνδυλοί τίνες πεπτωκότες, ών είς, ώς έκ του με-
γάλου ύψους (1 69| είκάσαι, είνε τίνος τών πλησίον κιόνων, έπειδή δέ
ηύρέθη βορράθεν μεν τών κιόνων 39 καί 40 δυσμόθεν δέ του αυτόθι
διανόμου (γ$) καί, ώς έκ τής κάτω περιγλυφής δήλον, είνε ό κάτο;
σφόνδυλος, τών δέ πλησίον κιόνων 36 - 39 τά κάτω σώζονται κατά
-/ο}ραν, εικός ότι είνε τοϋ παρά τόν διάνομον κίονος (40). Τών μι-
κρών ευρημάτων μνημονευθήτωσαν στάθμια πήλινα πυραμιδοειδή, ών
έν έφερε σφραγίδα (τοϋ άρ-/οντος ή του έργαστηριάρ-^ου κλπ, πρβ
ΝΪ188071 ΤΑΙΛΓΚΪ08 57 59 60, ΑΕ 1916 12ΐ), κατεαγότων αγ-
γείων σύνδεσμοι μόλυβδοι, λύ/νων άποτμη'ματα. Τά ευρεθέντα νομί-
σματα 'Αθήναζε κομισθέντα κατετέθησαν έν τώ νομισματικώ μουσείο;
{ΝΜ 1918 ΙΘ'), είνε δέ έν άργυροΰν Βοιωτών (κάνθαρος) καί χαλκά
παντοδαπά, Αθηναίων (Ζευς πολιεϋς κεραυνοβόλο;), Βοιωτών, Αιτω-
λών, Μακεδονίας (Αντιγόνου Γόνατα [Σάτυρος έγείρων τρόπαιον]
ν.αί Φιλίππου Ε' [ίππεύς στέφανων τόν ΐ'ππον]), Μεγαρέων, Φωκέων,
ύΧαλκιδέων.
Προς τή άλλη έργασία '/άριν τής πρός τόν /είμαρρον πλημυρουν-
τα ασφαλείας τής πρωπέρυσιν αποκαλυφθείσης κρήνης (ΑΕ 1916 ιΐ9
ΠΑΕ 1916 65 ) ώρθώθη λίθοις ίκανοΐς έρυμα επί τής κοίτης πρός
τή κρήνη, ηύθετίσθη δέ προσφόρω: καί η κοίτη, ί'να μη μέγας καί
πολύς προς τήν κρήνην ρέων ύποσκάπτη αυτήν. Τό κτίσμα σύγκειται
έκ δεξαμενής τετραπλεύρου (είκ.1 καί 4αβγδεζηϋ·α) καί περιβόλου τε-
τραπλεύρου μετά κλίμα/.ος μεταξύ, είς τόν επί τής βορείου πλευράς
τή; δεξαμενή; κρουνόν καταγούσης, είνε δέ ίσόδομον, τής πΧ 41Ί?
έκατονταετηοίδος, δια πλινθίδων ύποσκλήρου ασβεστόλιθου ισοϋψών
μεν καθ' όλου (±0 48) καί πώς που ίσοπλατών (0 275—0 47,
0 42 - 0 465 0 49) εστι δ' όπου καί ΐσόμήκων ώκοδομημένον, τάς
όρατάς επιφανείας, ήγουν τής αέν δεξαμενής τάς έξωτερικάς του δέ
περιβόλου τάς έσωτερικάς, εϋθυτόμους Ινον. Καί ή μεν δεξαμενή,
επί τοϋ στομίου έκ τεσσάρων (καί ενός έλάττονος, είκ. 1 καί 4 ο-ηζ-)
άνο) άλλήλοις ϊσοπέδο;ν λίθων συγκειμένη, έ·/ει βάθος μέν ±: 1 92,
πλάτο; δέ έσοηερικόν επί μέν τοϋ στομίου ± 0 85 [άπό Δ πρό;
Α, εϊκ. 1 κλ] καί ± 0 87 [άπό Β πρό; Ν, είκ. 1 μν\ (ούτω; γρ. έν
ΑΕ 1916 119α 20/ι ΠΑΕ 1916 65 κάτ. 4), ύπο δέ τα χείλη μέχρι
τοϋ πυθμένος κατά δόμους κανονικώς πως διάφορον (έν είκ. 1 καί 4
ή διαφορά δηλοϋται διά στικτών γραμμών)· ή γάρ βόρειος καί ή δυ-
σμική πλευρά σύγκεινται έκ τεσσάρων στοί/ων, ών οί λίθοι έκαστοι
κατίσ-/ουσιν άπαν του τοί/ου τό πάγος, τοΰτο δέ φαίνεται πρώτον
μέν καί μάλιστα έπί τής άνω έπιφανείας, έπειτα έπί τής δυσμι-
κή; έξω, ενθα προφαίνεται τό δυσμικόν άκρον του τε προίτου, ή'γουν
του κατωτάτου, τή; βορείου πλευρά; στοίχου, όστις καί εξέχει του
δυσμικοϋ στοί/ου ± 0 083 (είκ. 1 ξπ), καί του τρίτου αυτή;
στοίχου, είτα έπί τών εσωτερικών τή; δεξαμενή; παρειών, αίτινε;,
καίπερ έτι καί νΰν ολω; τώ έπιχρίματι κάλλιστα σωζομένω κεκα-
λυμμέναι, φέρουσιν αντιστοίχως τοϊ; δόμοι; όμαλά;, ώ; ειπείν, άνω-
ΑΕ 1918
αρμούς καλώς δι' άναθυρώσεως άρμόττοντας, τήν δέ προα&ίαν
όμως επιφάνειαν άνώμαλον.»
νβον'Εξ ορθοστατών Γ, κειμένων κατά 0 22 έσώτερον τώ 1 ανα-
βαθμών. Εκ τών ορθοστατών εις και μόνον διεσώθη κατα χω-
ράν, ό της ΒΑ γωνίας εχων μήκος 1 33, ϋψος 0 97 και πά-
χος 0 44 (αί διαστάσεις, αϊτινες αναφέρονται έν Α Ε 1915 152,
δεν είναι ακριβείς). Φέρει δ'ό ορθοστάτης οντος προσπεφνκός (0 015)
τμήμα τον καθέτως έπ αυτόν χωροΰντος σκέλους τον τοίχου, δατις
έπεξετείνετο κατά τε την ΒΑ και τήν ΒΔ υγιές πλενράν ώς αννά-
γεται έκ της πλατείας άναθνρώαεως ην φέρει δ σωζόμενος ορθο-
στάτης εκατέρωθεν, ήτοι επί της ανατολικής αΰτοϋ πλευράς και
επί της ρηθείσης άποφνσεως. Το ακριβές νψος τον τοίχου δεν γι-
νώσκομεν, διότι άλλοι ανώτεροι τών ορθοστατών δόμοι δεν περιε-
αώθηααν. Είναι δ'μως πιθανώτατσν δτι θά έξικνεΐτο κατά 2 45
άνω του αναβαθμού ητοι μέχρι τής οριζοντίως ώμαλισμένης επι-
φανείας τον βράχου, ήτις άπετέλει το διάζωμα. Κύριος σκοπός τοϋ
τοίχου ήτο ή έπένδυσις τοϋ βράχου εσωτερικώς, ον μην άλλα και
ή συγκράτηαις τών χωμάτων, δι' ών έπλιηροϋντο τά μεταξύ τοίχου
καϊ βράχου κενά έπετυγχάνετο ή όριζοντιότης τοϋ εδάφους τοϋ
3 20 ενρέος διαζώματος. Φαίνεται δε μάλιστα δτι δια το άσθενές
πάχος τοϋ εξεταζομένου τοίχου (Ο 425) κατεσκευάσθηοαν αί κατά
τόπους (5-6 μ.) αωζόμεναι ένισχυτικαϊ άντηρίδες (0 46-^0 60)
αί είσχωρονσαι εις το οώμα τοϋ βράχου. Εις τάς άντηρίδας δέ
ταύτας έχρησιμοποιήθησαν πωρόλιθοι προερχόμενοι εξ άλλου κτι-
ρίου, ώς δεικνύει ή άντεατραμμμένη άναθνρωσις, και νποτομή ήν
φέρουσιν. Συνεδέοντο δ' αί άντηρίδες προς τούς λίθους τον τοίχου
δια χονδρών πειοσχήμων συνδέσμων ών, ώς γνωστόν, χρήσις άπο-
κλ.ειατική έγίνετο κα'ά τούς ρωμαϊκούς μάλιστα χρόνους.»
«Κατά τήν έξωτερικήν γραμμήν τοϋ διαζώματος άνευρέθη σει-
ρά λίθων Δ ύψους Ο 405 και πλάτους 0 90 εχόντων τούς αρμούς
καλώς άρμόττοντας και μίαν όρατήν άρα, τήν προσ&ίαν,επιφάνειαν.
Οι λίθοι ούτοι δύνανται άριστα νά χαρακτηρισ&ώσιν ώς εδώλια.*
Επί τών λίθων Δ βαίνει Ο 47 έσώτερον τοίχος Ε μεταγενε-
στέρων χρόνων εξ αργών τά πολλά λίθων, άντικαταατήσας κατά
πάααν πιθανότητα άρχαιάτεραν τοιχον έν τη αυτή θέσει εύρισκόμε-
νον ου λείψανα συμπεριλήφθησαν εν τη άνακατασκενη.»
« Ως έν τω άνω διαζώματι, ούτω και κάτω περί τήν όρχήστραν
είμαι βέβαιος δτι θά ύπήρχον έδώλ.ια και δή κατά την προέκτασιν
τών λίθων Β. τήν βεβαιότητά μον δέ στηρίζω επί τών εξής κυ-
ρίως λόγων : Ώς εΐπον ήδη, ή και σήμερον δρατή εξωτερική σει-
ρά τών λίθων Β εΐναι άνωμάλως λελαξενμένη, τόσον μάλιστα πο-
λύ ώστε. λαμβανομένης υπ δψιν τής επιμελείας με&' ής εξετελέ-
σθη τό οικοδόμημα, αδύνατον νά παραδεχθώμεν δτι προωρίζετο
νά είναι δρατή. θά ύπήρχε λοιπόν άναγκαίως προ αντής σειρά τις
λίθων, δι' ους μάλιστα υπάρχει και προσφορώτατον θεμέλιον, ή
άλλ.ως ύπερβολικώς (10 58) πλατεία ενθνντηρία Α. Τό νψσς τής
έλ.λειπούσης σειράς εδωλίων (ών ενκολωτάτη ή κατά τούς μετα-
γενεστέρους χρόνους άφαίρεσις λόγω τής παντελούς ελλείψεως
συνδέσμων) ήτο 0 405 ακριβώς δηλαδή τόσον δσον και τό ϋψος
τών εδωλίων Δ τοϋ άνω διαζώματος. Τό ακριβές δμως πλάτος
αύτών (πάντως έλασσον τών 0 58) αγνοείται, ώς άγνοεϊται και ή
διατομή αύτών, ήν έαχεδίασα δι' έστιγμένης γραμμής εν τω δια-
γράμματι δμοίαν προς τήν τών θεάτρων)» .
Άθήνησι
Παναγιώτης Καστριώτης.
Β) Αμφιάρειον.
Τώ 1918 έπανελήφθη επί της δεξιάς τής -/αράδρα; ο/θης ή τοϋ
χειμερινού καταγωγίου έρευνα, απεκαλύφθη δε άπαν σ/εδον τό βόρειον
σκέλος τής διπλεύρου και τοις οίκήμασιν όμοτεγοϋς στοάς (ΑΕ 1917
239 είκ. 1 άρ· 27 29 —41). Ή έπίχωσις άπετελεϊτο μάλιστα ίχ τών έν
νεώτεροι; νρόνοις καταπιπτόντων χωμάτων τής βορείου κλειτύος
του προσκειμένου δρους (πρβ Α Ε 1917 240α 5/β)· Του έκ δυσμών
5ου οικήματος (16) τό θύρωμα έν ύστερο·.; /ρόνοις ένεφρά/θη κοι-
νοϊς λίθοι; καί τισι κεραμίδων άποτμήμασιν, έγένετο δέ τοΰτο ίσως ϊνα
τό 5°^ οί'κημα συνδεθή δια θυρώματος μετά τοϋ 4ου (15). Οί κίο-
νες συνέκειντο, ώς είκάσαι, εκ δύο υψηλών σφονδύλων, ηύρέθησαν δέ
τίνες τών κάτω σφονδύλων (30 34 36 38 39 40) κατά -/οίραν. Καί
εις μεν τών δυσμικωτάτων (30) σώζεται εις ϋψος 1 44, εις δέ τών μέ -
σων (34) εις ϋψος 1 96. άλλος (36) εις 0 75, άλλος (37) είς 1 20"
έτι δέ ηύρέθησαν σφόνδυλοί τίνες πεπτωκότες, ών είς, ώς έκ του με-
γάλου ύψους (1 69| είκάσαι, είνε τίνος τών πλησίον κιόνων, έπειδή δέ
ηύρέθη βορράθεν μεν τών κιόνων 39 καί 40 δυσμόθεν δέ του αυτόθι
διανόμου (γ$) καί, ώς έκ τής κάτω περιγλυφής δήλον, είνε ό κάτο;
σφόνδυλος, τών δέ πλησίον κιόνων 36 - 39 τά κάτω σώζονται κατά
-/ο}ραν, εικός ότι είνε τοϋ παρά τόν διάνομον κίονος (40). Τών μι-
κρών ευρημάτων μνημονευθήτωσαν στάθμια πήλινα πυραμιδοειδή, ών
έν έφερε σφραγίδα (τοϋ άρ-/οντος ή του έργαστηριάρ-^ου κλπ, πρβ
ΝΪ188071 ΤΑΙΛΓΚΪ08 57 59 60, ΑΕ 1916 12ΐ), κατεαγότων αγ-
γείων σύνδεσμοι μόλυβδοι, λύ/νων άποτμη'ματα. Τά ευρεθέντα νομί-
σματα 'Αθήναζε κομισθέντα κατετέθησαν έν τώ νομισματικώ μουσείο;
{ΝΜ 1918 ΙΘ'), είνε δέ έν άργυροΰν Βοιωτών (κάνθαρος) καί χαλκά
παντοδαπά, Αθηναίων (Ζευς πολιεϋς κεραυνοβόλο;), Βοιωτών, Αιτω-
λών, Μακεδονίας (Αντιγόνου Γόνατα [Σάτυρος έγείρων τρόπαιον]
ν.αί Φιλίππου Ε' [ίππεύς στέφανων τόν ΐ'ππον]), Μεγαρέων, Φωκέων,
ύΧαλκιδέων.
Προς τή άλλη έργασία '/άριν τής πρός τόν /είμαρρον πλημυρουν-
τα ασφαλείας τής πρωπέρυσιν αποκαλυφθείσης κρήνης (ΑΕ 1916 ιΐ9
ΠΑΕ 1916 65 ) ώρθώθη λίθοις ίκανοΐς έρυμα επί τής κοίτης πρός
τή κρήνη, ηύθετίσθη δέ προσφόρω: καί η κοίτη, ί'να μη μέγας καί
πολύς προς τήν κρήνην ρέων ύποσκάπτη αυτήν. Τό κτίσμα σύγκειται
έκ δεξαμενής τετραπλεύρου (είκ.1 καί 4αβγδεζηϋ·α) καί περιβόλου τε-
τραπλεύρου μετά κλίμα/.ος μεταξύ, είς τόν επί τής βορείου πλευράς
τή; δεξαμενή; κρουνόν καταγούσης, είνε δέ ίσόδομον, τής πΧ 41Ί?
έκατονταετηοίδος, δια πλινθίδων ύποσκλήρου ασβεστόλιθου ισοϋψών
μεν καθ' όλου (±0 48) καί πώς που ίσοπλατών (0 275—0 47,
0 42 - 0 465 0 49) εστι δ' όπου καί ΐσόμήκων ώκοδομημένον, τάς
όρατάς επιφανείας, ήγουν τής αέν δεξαμενής τάς έξωτερικάς του δέ
περιβόλου τάς έσωτερικάς, εϋθυτόμους Ινον. Καί ή μεν δεξαμενή,
επί τοϋ στομίου έκ τεσσάρων (καί ενός έλάττονος, είκ. 1 καί 4 ο-ηζ-)
άνο) άλλήλοις ϊσοπέδο;ν λίθων συγκειμένη, έ·/ει βάθος μέν ±: 1 92,
πλάτο; δέ έσοηερικόν επί μέν τοϋ στομίου ± 0 85 [άπό Δ πρό;
Α, εϊκ. 1 κλ] καί ± 0 87 [άπό Β πρό; Ν, είκ. 1 μν\ (ούτω; γρ. έν
ΑΕ 1916 119α 20/ι ΠΑΕ 1916 65 κάτ. 4), ύπο δέ τα χείλη μέχρι
τοϋ πυθμένος κατά δόμους κανονικώς πως διάφορον (έν είκ. 1 καί 4
ή διαφορά δηλοϋται διά στικτών γραμμών)· ή γάρ βόρειος καί ή δυ-
σμική πλευρά σύγκεινται έκ τεσσάρων στοί/ων, ών οί λίθοι έκαστοι
κατίσ-/ουσιν άπαν του τοί/ου τό πάγος, τοΰτο δέ φαίνεται πρώτον
μέν καί μάλιστα έπί τής άνω έπιφανείας, έπειτα έπί τής δυσμι-
κή; έξω, ενθα προφαίνεται τό δυσμικόν άκρον του τε προίτου, ή'γουν
του κατωτάτου, τή; βορείου πλευρά; στοίχου, όστις καί εξέχει του
δυσμικοϋ στοί/ου ± 0 083 (είκ. 1 ξπ), καί του τρίτου αυτή;
στοίχου, είτα έπί τών εσωτερικών τή; δεξαμενή; παρειών, αίτινε;,
καίπερ έτι καί νΰν ολω; τώ έπιχρίματι κάλλιστα σωζομένω κεκα-
λυμμέναι, φέρουσιν αντιστοίχως τοϊ; δόμοι; όμαλά;, ώ; ειπείν, άνω-