Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1918)

120 Ή Αχαϊκή Συμπολιτεία κατ έπιγραφάς εξ Επιδαύρου· νπο Π. Καββαδία.

ΑΕ 1918

του τότε εις Πελοπόννησον υπό της Συγκλήτου Ρωμαίους συνάπτοντες φιλικάς και συμμαχικάς

άποσταλέντος Γαΐου Σουλπικίου Γάλλου, εις ον προς αυτούς σχέσεις" ειχον δέ λόγον προς τοΟτο

ειχε δοθή ιδιαιτέρα παραγγελία να προσπαθήση νά και συμφέρον. Έβλεπον ούτοι την ίξασθένησιν και

άποσπάση από της Συμπολιτείας, δσον το δυνατόν την κατάπτωσιν της Συμπολιτείας και προέβλε-

πολλάς πόλεις (Πανσ. 7,11,3). Εις τοιαύτας δ ^αύ- πον τον εκ Ρώμης κίνδυνον και τάς έπικειμένας

θαιρεσίας ματαίαν άντέταξεν άντίστασιν ή έν τη συμφοράς της Πελοποννήσου. Ευλόγως άρα θά

Συμπολιτεία ΰπερισχύσασα από του 150/49 δη- έδύναντο νά σπεύσωσιν ίνα λαβωσι μέτρα παρέ-

μοκρατική μερις υπό τους δημαγωγούς Δίαιον και χοντα αύτοΐς άσφάλειαν και ήσυχίαν έν τοις να-

Κριτόλαον. Ό Δίαιος έσπευσε νά θέση εις έφαρμο- λεποΐς έκείνοις καιροΐς 2.

γήν τον έν αχρηστία διατελούντα νόμον περί άπο- Κατά ταύτα θά ήθελέ τις νά άναγάγη την αετά

στολής πρέσβεων εις ξένην έπικράτειαν άπαγορευ- της Ρώμης συμμαχίαν της Επιδαύρου εϊς τούς

σας εις τούς Σπαρτιάτας νά πέμψωσιν ιδίαν πρε- χρόνους τούς μεταξύ 165 και 150 και ούτω νά

σβείαν εις Ρώμην [Παυσ 7,12)" τοιαύτη όμως χρονολόγηση τήν προκειμένην έπιγραφήν. Τοιαύτη

ενέργεια άμεσον αποτέλεσμα εσχε άπόφασιν και εκδοχή όμως προσκρούει εις έπιγραφήν εύρεθεΐσαν

διαταγήν της Συγκλήτου άνακοινωθεΐσαν (148 π.Χ.) έν τη περιοχή της πόλεως της Επιδαύρου, εξ ής

εις τούς έν Κορίνθω συνηγμένους Αχαιούς, όπως μανθάνομεν ότι οί Έπιδαύριοι έπολέμησαν και

άποχωρισθώσι πλέον άπο της Συμπολιτείας ή Λα- ούτοι κατά των Ρωμαίων, μετά των λοιπών

κεδαίμων και ή Κόρινθος αύτή και τό Αργός και Αχαιών, έν τή επί του ΊσΟμου μάχη του 146^.

ό Όρχομενός και ή πρός Οίτη Ηράκλεια [Πάνο. Κατά τούτο άρα τό έ'τος δεν θά ήσαν φίλοι και

7, 14). Οργή και άγανάκτησις κατέλαβε τούς έν σύμμαχοι των Ριυμαίων, διότι άλλως οεινήν θά

τή Συμπολιτεία επί μονω τω άκουσματι τούτω. ύφίσταντο παρά τούτων τιμωρίαν ούχι τοσούτον

Έπηκολούθησε δε κήρυςις πολέμου κατά της Ρώ- ώς πολεμήσαντες κατ' αυτών 4, δσον ώς άπιστή-

μης καί τών φίλων αύτή πόλεων και γενικός συν- σαντες και παρασπονδήσαντες προς αυτούς. Συμ-

αγερμός τών Άχ^αιών υπό τον Δίαιον καί τον Κρι- φοράν όμως ούδεμί'αν υπέστησαν, διότι ό Μόμμιος

τόλαον, όστις ήγαγεν εις τήν τω 146 φοβεράν έν έπεσκέφθη το Ιερόν του Ασκληπιού, κακόν τι δέ

τω Ίσθμώ σύρραξιν τής Αχαϊκής Πελοποννήσου δεν επραξεν έν αύτώ, άλλ' αφιέρωσε καί ανάθημα

πρός τούς Ρωμαίους. Έν ταύτη τή μάχη άπω- εΙς τον Άσκληπιόν 5. Ουδέ δύναται νά προβληθή,
λετο ές ολοκλήρου ή τών Ελλήνων ελευθερία,

, ' ΛΖ ι λ Γ> -\ -λ -\ ·\ ι λ », 2 Ούτω σκεπτόαενοι τυνόν καί πολιτευόαενοι οί Έπιδαύριοι θα

κατεστοαφη η Ι\οοινυος, οιελυ'ίη πολλά παρούσα „ .' „ , , , , , ,. „ , '

ι ι ι · < 1 συνεαορφουντο ποος οσα και επίσημοι εν τοις Α"/αιοις επρεσρευον,

ή τών Αχαιών Συμπολιτεία καί ύπεδουλώθη ή λ. χ. ό Άρίσταινος, όστις πεπεισμένος ών οτι πάσα άντίστ*σις της

Πελοπόννησος καί ή λοιπή Ελλάς κυβερνώμενη Συμπολιτείας εναντίον των Ρωμαίων 'έμελλε νά άπολήξη εις τελείαν

Ν ■ ι καταστροφήν τών Ά*/αιών, έγένετο φιλορρωμαϊος καί επεδίωκε νά

του λοίποΰ ώς ρωμαϊκή επαρχία ύπαγομένη ύπό άποτρέψη άπΰ των έαυτοΰ συμπολιτών τον περί Υπάρξεως άγωνα

τόν Οωααΐον δίΟΐκητήν τής Μακεδονίας. δι'αυθορμήτου υποταγής εις τους Ρωμαίους. «Δυο είνε οί σκοποί πά-

»σης πολιτείας, έλεγεν ό Άρίσταινος, «τότε καλόν καί το συμφέρον
»οίς μεν οΰν εφικτός έστιν ή του καλοΰ κτήσις, ταύτης άντέ-/εσθαι δεΐν

Τά εκτεθέντα άγουσίν εϊς τό συμπέρασμα ότι »τοϋς όρθώς πολιτευόμενους· οίς δ' αδύνατος, έπί τήν του συμφέροντος

κατά τούς χρόνους τούς μεταξύ 165 καί 150 πό- **"Ρίδα ««αφιύγβιν· ™ δ" έχατέρων αποτυγχάνει μέγιστον εΐνα(

, ν «τεκμη'ριον άβου/ίας» (Πολ. 24,14).

λεις άνηκουσαι εις την Συμπολιτειαν ευχερώς καί 3ισ IV [ΟΙΟ. ΡβΙορη. I) 894.-Ή έπΐγραφή £ρχιτα<

ατιμωρητί έδύναντο νά άποστώσΐν άπ' αύτής ^. ώί «Οί'δε άπέθανον έν ται παρατάξει έπί του Ισθμού (πρβ.

■χτ \ ι ν \ , , ιπ λ / Πολ 3. 22, 2: «ή Άναιών καί Ρωμαίων περί τόν Ισθμον ηαράτα-

ΐΥατα τούτους αοα τους γοονους οι ϋπιοαυριοι „ . , , „ , . , Μ ' „ ,Γ >Τ, δ ,

1 " Α.» ί αναγράφει όε τα ονόματα Ιοο πολεμιστών ες Επιδαύρου

έδύναντο νά προσχωρήσωσιν άμέσως προς τούς πεσόντων έν τη μάχτ).

4 Πρός τάς μικράς Άχ^αϊκας πόλεις, αίτινες μετέσ/ον της μάχη;

1 Προ του 183 πόλεις άφιστάμεναι άπό τής Συμπολιτείας δέν του 146, οί Ρωμαίοι προσηνέχθησαν, ώς φαίνεται, μετά τίνος έπιει-

έφοδουντο μέν νά πάθωσί τι έχ μέρους τής Ρώμης ;ΐδε σ. 119), εδύ- κείας, άρκεσθέντες εις σκληράν τιμωρίαν τών μεγάλων καί σημαντι-

\ιαντο όμως νά τιμωρηθώσιν υπό τών Ά/αιών, οί'τινες εΐ-/ον κών πόλεων καί τών έν ταϊς πόλεσιν εχθρών τής Ρώμης τών προκα-

χατ' εκείνους τούς χρόνους τήν πρός τούτο ίσχύν άλλ'ύστερον, ιδίως λεσάντων τήν έν τοις Άχαιοϊς έξέγερσιν κατά τών Ρωμαίων καί

άπο του 165 (σ. 119) οί μεν Αχαιοί ήσαν ανίσχυροι, ή δέ Ρώμη οϋ άντίστασιν κατά τής Ρώμης.

μόνον εμενεν αδιάφορος,άλλά κιί έπροστάτευε τάς άποστάτιδας πόλεις. ό Ρ. Οβνναάϊαδ : ΡθίΐίΙΙβ8 ά'Ερίάαητβ I άρ. 130. — ΙΟ,