Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1918)

Ε Α 1918

Η Αχαϊκή Συμπολιτεία κατ έπιγραφάς εξ Επιδαύρου· ύπό Π. Καββαδία. 135

Κατά το σχήμα τών γραμμάτων ή περί ης το ειρήνης, και λαμβάνεται πρόνοια περί των άμοι-

πρώτον Ό λόγος επιγραφή νπ' άρ. 3 (σ. 130) βαίων συμφερόντων πάντων των συμμάχων (στ.

δύναται νά άναχθή, ώς έν τοις έμπροσθεν ειπομεν (σ· 12-17, και 29- 30). Περιστρέφεται δ'ή έπι-

129), εις χρόνους της 3ης έκατονταετηρίδος π. Χ. ΥΡα?ή κατά το πλείστον περί τάς υποχρεώσεις και

Γίνεται δ' έν αυτή λόγος περί ττο/ίεω^ σχετιζο- τά δικαιώματα των πόλεων, έξ ών άπετελεΐτο τό

μένων προς άλλήλας και άποτελουσών, ως φαίνε- όμόσπονδον κράτος: Αί πόλεις συνεδέοντο εκάστη

ται, πολιτειακόν και στρατιωτικόν σύνδεσμον έμφα- προς την κοινήν πολιτείαν δια συνθήκης (στ. 37.

νιζόμενον ώςκοινήν πολιτείαν, ήτο ι ως κανονικώς και Πρβ. και στ. 8), μετεΐχον της νομοθετικής και διοι-

δημοκρατικώς συγκεκροτημένον όμόσπονδον Κρά- κητικής εξουσίας δι άντιπροσώπων, συνέδρων κα-

τος, ό'περ ειχε και συμμάχους και δή συμμάχους λουμένων, και ώφειλον νά άποστέλλωσι συνέδρους

βασιλείς. Πελοποννησιακόν δέ θά ήτο το κράτος εις τάς κοινάς συνόδους, άλλως ύφίσταντο ποινήν'

τούτο, άφ' ου έν Πελοποννήσω ευρέθη ή επιγραφή" άν δηλ. πόλις τις δεν άπέστελλε συνέδρους, ύπε-

άλλως έν τή ύπ' άρ. 3^ επιγραφή (στ.20>3 — 21 β) χρεοΰτο εις πληρωμήν δραχμών δύο καθ' ήμέραν

άπαντώσιν αί λ. Ηλείοι και Αχαιοί, λέξεις τουτέ- δι' έκαστον άπόντα σύνεδρον (στ. 37 — 39). Έν

στιν άνάγουσαι ήμας εις την Πελοπόννησον. Είχε καιρώ δέ πολέμου παρεΐχον αί πόλεις, ήν ώφειλον

δέ συνάψει συμμαχίαν το περί ου ό λόγος κράτος νά είσφέρωσιν εκάστη αυτών, κατά τάς συνθήκας,

μετά βασιλέων και άλλων συμμάχων, οίτινες έξε- στρατιωτικήν δύναμιν άν δέ τις τούτ<:υν δεν πα-

τείνοντο, ώς φαίνεται, έν τή έκτος τής Πελοποννή- Ρεΐ/.ε τΨ δύναμιν την τεταγμένην, ύπεχρεουτο εις

σου Ελλάδι, διότι ή επιγραφή είνε συντεταγμένη ήμερησίαν πληρωμην, όιαρκοΰντος του γ οίνου τής

ουχί έν τή δωρική, ώς ώφειλεν, άλλ' έν τή κοινή στρατείας, δρ. 50 καθ έκαστον ιππέα, δρ. 20

διαλέκτω, έν τή διεθνεΐ, ούτως ειπείν, γλώσση, καθ' έκαστον δπλίτην, δρ. 10 καθ' έκαστον ψιλόν

όπερ δηλοΐ οτι αύτη παρείχε ενδιαφέρον και εις και δρ. 5 καθ έκαστον τοξότην (στ. 40 — 44).

λαούς έκτος τής Πελοποννήσου (εις τους συμμά- Σημαντικά! δέ και χαρακτηριστικότατοι είνε αί

χους).— Ίοιαύτης χρήσεως τής κοινής διαλέ- έν τή επιγραφή διατάξεις αί περιστρεφόμενα», περί

κτου εχομεν πολλά παραδείγματα: Οί Αίγινήται το έκ των συνέδρων (αντιπροσώπου τών πόλεων)

λ. χ. τιμητικόν ψήφισμα σχετιζόμενον προς τούς άποτελούμενον σντε^ρίοΐ', όπερ είνε κυρίαρχον

βασιλείς τής Περγάμου και προωρισμένον νά γείνη άντιπροσωπευτικόν σώμα (βουλή), σώμα βουλευό-

γνουστον εις τούς βασιλείς τούτους, προερχόμενον μενον και άποφασίζον περί τών υποθέσεων τής

δ έκ τών μεταξύ του 158 και 144 π. Χ. χρόνων, κοινής πολιτείας και περί τών συμφερόντων τής

το έν ΙΟ. IV άρ. 1, έγραψαν έν τή κοινή οιαλέκτω, μετά βασιλέων και άλλων λαών συμμαχίας (στ.

έν ω και μετά τούς γ ρόνους ζούτους έξηκολούθουν 18 και 29—30). Οί σύνεδροι τυγχάνουσι βουλευτι-

γράφοντες έν δωρική διαλέκτω, ώς δείκνυται έκτου κήζ ασυλίας (στ. 20 —21) και αί αποφάσεις αυτών

ύστερωτέρων χρόνων ψηφίσματος ύπ'άρ.2 (16. IV). είνε ανέκκλητοι (στ. 18—19). Συνέρχονται δέ εϊς

Εν δέ τή και έν τοις προηγουμένοις, έν σ. 127, συνεδρίαν έν καιρώ πολέμου, οσάκις συμφέρει

μνημονευομένη επιγραφή, τή παρά ΌίΙΙθηβθΓ^θΓ (σ~· 11—14), και άποτελουσιν άπαρτιαν,άν προσ-

(8γ112. 106), βλέπομεν ότι και οί Άρκάδες ψήφι- έλθωσι πλειότεροι του ήμίσεος (υπέρ ήμισυ γινόμε-

σμα οι ού ανέδειξαν πρόξενον εαυτών Φύλαρχον νοί· Στ. 19), συνεδριάζουσι δ'όσας ήμέρας ήθελον

Λυσικράτους Αθήναιον έγραψαν έν τή κοινή δια- ορίσει οί πρόεδροι του συνεδρίου (στ. 14—15), οί-

λέκτω, έν ώ τά ύπό το ψήφισμα ονόματα τών τίνες και έκδίδουσι πρόγραμμα άναγράφον τά προς

δαμιοργών ανέγραψαν έν δωρική διαλέκτω — .Κα- συζήτησιν θέματα (στ. 25, 32). Συνέρχεται δέ

νονίζονται δέ και καθορίζονται έν τή επιγραφή αί τό συνέδριον, διαρκοΰντος μεν του κοινού πολέμου,

σχέσεις του Πελοποννησιακού τούτου κράτους προς «ου άν οί πρόεδροι καϊ ό βασιλεύς ή δ ύπό τών

τούς συμμάχους (λαούς μή βασιλευομένους) και βασιλέων αποδεδειγμένος στρατηγός παραγγέλλη»,

συμμάχου; βασιλείς (λαούς ή λαόν μοναρχικώς γενομένης δ' ειρήνης, |«ον άν οί στεφανϊται άγώνες

κυβερνώμενοι, αί έν καιρώ πολέμου και έν καιρώ άγωνται» (στ. 15—18). 'Εν καιρώ δέ πολέμου