DOI Artikel:
Skias, Andreas: Anakoinōseis
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14366#0057
Λ Ε 1919
τις ο/'. μικρός. Αρχαιοτέρων χρόνων λείψανα δεν
φαίνονται, ό δέ τόπος πεδινός ών και άνόχυρος
φαίνεται ήκιστα πρόσφορος προς ί'δρυσιν πόλεως
αρχαίας. Έν τη εκκλησία ύπάρχει και κακότεχνος
παλαιός μαρμάρινος κίων μικρός και άρράβδωτος.
Κατερχόμενοι δέ έκ της θέσεως ταύτης προς τον
Αλυειόν εύρίσκομεν πλήθος οστράκων, πίθων και
άλλων ευτελών άγγείων εις άπόστασιν διακοσίων
-ερίπου μέτρων προς ανατολάς τοΟ χανίου της
Μιράκας και άλλα όστρακα πέντε περίπου λεπτά
της ώρας άνατολικώτερον. Εν τη τελευταία ταύτη
θέσει λέγεται δτι ευρέθη προ δλίγων ετών πολύτι-
μος προϊστορικός δακτύλιος πωληθείς έν τη αλ-
λοδαπή .
Έκ τίνος τών θέσεων τούτων προέρχεται και
αρχαία στήλη έκ λευ.κοΟ μαρμάρου ελλιπής
κάτωθεν και κατά την προς δεξιάν άνω γωνίαν,
ένωκοδομημένη έν τη οικία του Γεωργίου Ρουμε-
λιώτου έν Μιράκα. Τό ΰψος αυτής εϊνε 0,54, το
δέ πλάτος 0,33. Φέρει άναγεγλυμμένον άετωμά-
τιον μετά άσπιδοειδοΰς κύκλου, εκατέρωθεν δέ της
κορυφής αύτοΰ δύο μικρούς στεφάνους. Κάτωθεν
τοΟ άετώματος υπάρχει έγγεγλυμμένη δέλτος έν
τή θέσει άρχαιοτέρας επιγραφής άποξεσθείσης, ώς
Φαίνεται, έντος δέ τής δέλτου εχουσι χαραχθή οί
δύο πρώτοι στίχοι τής ακολούθου επιγραφής, ης
οί έτεροι δύο στί/οι κείνται κάτωθι τής δέλτου.
Τά γράμματα εΐνε ευμεγέθη και διατηρούνται κα-
λώς, άλλ' άτέ/νως κεχαραγμένα.
χ6ρ0ονη06ιταιβλ
ΑΟΤωΑΝβθΗΚΑΝΙ
ΔίωΟΥΝΔΟΥλωΟΤΗ
ΛΛη ν μ ν η μη οχ α ρι ν
Χερσονησεΐται Βλ-
άστω άνέθηκαν ί-
δίω συνδούλω στή-
λ{λ)ην μνήμης χάριν.
Περί τών άναθεσάντων την στήλην ταύτην
Χερσονησιτών νομίζω οτι έπιτρέπεται νά είκάσω-
μεν οτι ήσαν αιχμάλωτοι τών Οΰννων, μεθ' ών
κατά θεοφάνην (σελ. 102 άβ Βοοι*) επί Θεοδοσίου
του Μικρού" «προήλΰεν Αττίλας και μέχρι θαλάσ-
σης έκατέρας, τής τε τον Πόντου και τής προς
Καλλιπόλει και. Σηστώ πάσαν πάλιν και φρούρια
δούλου μένος πλην Αδριανουπόλεως και Ηρά-
κλειας, τής τότε Περίν&ου κληΦείσης, ώστε και
εις ΆΦύραν αυτόν φρούριον έλΦεΐν». "Ετεροι δέ
πάλιν «Οϋνοι» ήτοι Άβαρες επί Ιουστινιανού έν
έτει 539 έςηνδραπόδισαν πλείστους έκ τών κατοί-
κων τής θρακικής Χερσονήσου και εκείθεν έπεξέ-
τειναν τάς έπιδρομάς αυτών τό μεν εις την Μικράν
Άσίαν, τό δέ εις την παλαιάν "Ελλάδα μέχρι του
Ισθμού. (Προκόπιος περί τοΰ Περσ. πολ. II, 4,
«,εκτεινάν τε και ήνδραπόδισαν απαντάς »\ Κατά
τινα τών επιδρομών τούτων πιθανώς αιχμάλωτοι
τίνες Χερσονησΐται αγόμενοι δέσμιοι ύπό τών Οΰν-
νων ίσως μέχρι τών πλησίον τής Πελοποννήσου
χωρών ή μέχρι τών παραλίων του Ιονίου πελά-
γους, άπηλευθερώθησαν διά λύτρων και εύρον
άσυλον έν Ολυμπία' αυτόθι δέ διατρίβοντες άνή-
γειραν την στήλην ταύτην επί κενοταφίου εις
ανήμην ενός τών συναιχμαλώτων αυτών.
Ζ'. Σικυώνος τοπογραφικά. Έν ετει 1906
ή Γενική Εφορεία τών αρχαιοτήτων παρέσχεν εις
τον γαιοκτήμονα Κ. Π απαρρηγόπουλον ώς ~λη-
ρεξούσιον χωρικών τίνων κατοικούντων έν τω χω-
ρίω Μεγάλη Βάλτσα τοΟ δήμου Σικυωνίων άδειαν
προς ΐδιωτικήν άνασκαφήν, άνέθεσε δ' εις Ιμέ την
έπιτήρησιν τής ανασκαφής ταύτης. Ή Μεγάλη
Βάλτσα κείται εις άπόστασιν τριών κα'ι πλέον ώρών
άπο τής κωμοπόλεως Κιάτου έν τή αρχή τής χα-
ράδρας του πρός δυσμάς τής κωμοπόλεως ταύτης,
προς ανατολάς δέ τοΰ Ξυλοκάστρου ρέοντος χει-
μάρρου τοΟ Διμηνιού, διερχομένου έντος στενής
κοίτης μετά λίαν απόκρημνων άργιλωδών όχθών,
έν τή αριστερά δέ οχθη. ϊήν θέσιν του χωρίου
τούτου δεικνύει κα^ώς ό έν τω συγγράαματι Γεω-
γραφία πολιτική αρχαία και νέα τοΰ νομοϋ Αργο-
λίδος και Κορινϋίας του Α. Μηλιαράκη χάρτης,
όστις όμως γράφει αϋτό Μπάλτσα [σελΛ ί^ί—115
και σελ. 117), ένφ έγώ ήκουσα τό όνομα προφεοό-
μενον πάντοτε μετά τοΟ β, ώς γράφεται και έν τη
έπισήμψ απογραφή τοΰ πλη&υσμοΰ τοΰ Βασιλείου
τής Ελλάδος τή ένεργηθείση ύπό Γ. ΧωματιανοΟ
κατα τήν 27 Όκτωβρίου 1907 (του.. η . σελ.
386). Ή δδό ς ή άγουσα έκ Κιάτου εις το χωρίον
τοΟτο διέρχεται κατά το πλείστον έπί τής δεξιάς
όχθης εις μέγα ΰψος άπο τής κοίτης. Ανωθεν τής
Μεγάλης Βάλτσας έκτείνεται ευρύ άγονον όροπέ-
τις ο/'. μικρός. Αρχαιοτέρων χρόνων λείψανα δεν
φαίνονται, ό δέ τόπος πεδινός ών και άνόχυρος
φαίνεται ήκιστα πρόσφορος προς ί'δρυσιν πόλεως
αρχαίας. Έν τη εκκλησία ύπάρχει και κακότεχνος
παλαιός μαρμάρινος κίων μικρός και άρράβδωτος.
Κατερχόμενοι δέ έκ της θέσεως ταύτης προς τον
Αλυειόν εύρίσκομεν πλήθος οστράκων, πίθων και
άλλων ευτελών άγγείων εις άπόστασιν διακοσίων
-ερίπου μέτρων προς ανατολάς τοΟ χανίου της
Μιράκας και άλλα όστρακα πέντε περίπου λεπτά
της ώρας άνατολικώτερον. Εν τη τελευταία ταύτη
θέσει λέγεται δτι ευρέθη προ δλίγων ετών πολύτι-
μος προϊστορικός δακτύλιος πωληθείς έν τη αλ-
λοδαπή .
Έκ τίνος τών θέσεων τούτων προέρχεται και
αρχαία στήλη έκ λευ.κοΟ μαρμάρου ελλιπής
κάτωθεν και κατά την προς δεξιάν άνω γωνίαν,
ένωκοδομημένη έν τη οικία του Γεωργίου Ρουμε-
λιώτου έν Μιράκα. Τό ΰψος αυτής εϊνε 0,54, το
δέ πλάτος 0,33. Φέρει άναγεγλυμμένον άετωμά-
τιον μετά άσπιδοειδοΰς κύκλου, εκατέρωθεν δέ της
κορυφής αύτοΰ δύο μικρούς στεφάνους. Κάτωθεν
τοΟ άετώματος υπάρχει έγγεγλυμμένη δέλτος έν
τή θέσει άρχαιοτέρας επιγραφής άποξεσθείσης, ώς
Φαίνεται, έντος δέ τής δέλτου εχουσι χαραχθή οί
δύο πρώτοι στίχοι τής ακολούθου επιγραφής, ης
οί έτεροι δύο στί/οι κείνται κάτωθι τής δέλτου.
Τά γράμματα εΐνε ευμεγέθη και διατηρούνται κα-
λώς, άλλ' άτέ/νως κεχαραγμένα.
χ6ρ0ονη06ιταιβλ
ΑΟΤωΑΝβθΗΚΑΝΙ
ΔίωΟΥΝΔΟΥλωΟΤΗ
ΛΛη ν μ ν η μη οχ α ρι ν
Χερσονησεΐται Βλ-
άστω άνέθηκαν ί-
δίω συνδούλω στή-
λ{λ)ην μνήμης χάριν.
Περί τών άναθεσάντων την στήλην ταύτην
Χερσονησιτών νομίζω οτι έπιτρέπεται νά είκάσω-
μεν οτι ήσαν αιχμάλωτοι τών Οΰννων, μεθ' ών
κατά θεοφάνην (σελ. 102 άβ Βοοι*) επί Θεοδοσίου
του Μικρού" «προήλΰεν Αττίλας και μέχρι θαλάσ-
σης έκατέρας, τής τε τον Πόντου και τής προς
Καλλιπόλει και. Σηστώ πάσαν πάλιν και φρούρια
δούλου μένος πλην Αδριανουπόλεως και Ηρά-
κλειας, τής τότε Περίν&ου κληΦείσης, ώστε και
εις ΆΦύραν αυτόν φρούριον έλΦεΐν». "Ετεροι δέ
πάλιν «Οϋνοι» ήτοι Άβαρες επί Ιουστινιανού έν
έτει 539 έςηνδραπόδισαν πλείστους έκ τών κατοί-
κων τής θρακικής Χερσονήσου και εκείθεν έπεξέ-
τειναν τάς έπιδρομάς αυτών τό μεν εις την Μικράν
Άσίαν, τό δέ εις την παλαιάν "Ελλάδα μέχρι του
Ισθμού. (Προκόπιος περί τοΰ Περσ. πολ. II, 4,
«,εκτεινάν τε και ήνδραπόδισαν απαντάς »\ Κατά
τινα τών επιδρομών τούτων πιθανώς αιχμάλωτοι
τίνες Χερσονησΐται αγόμενοι δέσμιοι ύπό τών Οΰν-
νων ίσως μέχρι τών πλησίον τής Πελοποννήσου
χωρών ή μέχρι τών παραλίων του Ιονίου πελά-
γους, άπηλευθερώθησαν διά λύτρων και εύρον
άσυλον έν Ολυμπία' αυτόθι δέ διατρίβοντες άνή-
γειραν την στήλην ταύτην επί κενοταφίου εις
ανήμην ενός τών συναιχμαλώτων αυτών.
Ζ'. Σικυώνος τοπογραφικά. Έν ετει 1906
ή Γενική Εφορεία τών αρχαιοτήτων παρέσχεν εις
τον γαιοκτήμονα Κ. Π απαρρηγόπουλον ώς ~λη-
ρεξούσιον χωρικών τίνων κατοικούντων έν τω χω-
ρίω Μεγάλη Βάλτσα τοΟ δήμου Σικυωνίων άδειαν
προς ΐδιωτικήν άνασκαφήν, άνέθεσε δ' εις Ιμέ την
έπιτήρησιν τής ανασκαφής ταύτης. Ή Μεγάλη
Βάλτσα κείται εις άπόστασιν τριών κα'ι πλέον ώρών
άπο τής κωμοπόλεως Κιάτου έν τή αρχή τής χα-
ράδρας του πρός δυσμάς τής κωμοπόλεως ταύτης,
προς ανατολάς δέ τοΰ Ξυλοκάστρου ρέοντος χει-
μάρρου τοΟ Διμηνιού, διερχομένου έντος στενής
κοίτης μετά λίαν απόκρημνων άργιλωδών όχθών,
έν τή αριστερά δέ οχθη. ϊήν θέσιν του χωρίου
τούτου δεικνύει κα^ώς ό έν τω συγγράαματι Γεω-
γραφία πολιτική αρχαία και νέα τοΰ νομοϋ Αργο-
λίδος και Κορινϋίας του Α. Μηλιαράκη χάρτης,
όστις όμως γράφει αϋτό Μπάλτσα [σελΛ ί^ί—115
και σελ. 117), ένφ έγώ ήκουσα τό όνομα προφεοό-
μενον πάντοτε μετά τοΟ β, ώς γράφεται και έν τη
έπισήμψ απογραφή τοΰ πλη&υσμοΰ τοΰ Βασιλείου
τής Ελλάδος τή ένεργηθείση ύπό Γ. ΧωματιανοΟ
κατα τήν 27 Όκτωβρίου 1907 (του.. η . σελ.
386). Ή δδό ς ή άγουσα έκ Κιάτου εις το χωρίον
τοΟτο διέρχεται κατά το πλείστον έπί τής δεξιάς
όχθης εις μέγα ΰψος άπο τής κοίτης. Ανωθεν τής
Μεγάλης Βάλτσας έκτείνεται ευρύ άγονον όροπέ-