DOI Artikel:
Giannopoulos, Nikolaos I.: Pharsalou antron epigegrammenon
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14366#0063
Φαρσάλον αντρον έπιγεγραμμένον' ΰπδ Ν. Γιαννόπουλου. 31
αε 1919
Ή μέν άνάγνωσις είναι εϋ/ερής, έλλειψις δέ
γραμμάτων έκ φθοράς του λίθου ή άλλως οΰοαμοΰ
παρατηρείται, ομαλής ούσης της επιφανείας του
βράσου' αί δέ άπό του 4ου στίχου και έξης λέξεις
είναι ακατανόητοι. Ό νους της επιγραφής είναι:
Ό Παντάλκηζ άνέϋηκεταϊζ ΰεαις (Νύμφαις) τόδ[\έ:)
τδ άντρον. "Αξιον περιεργίας είναι το ΤΟΔ, αντω-
νυμία δεικτική άνευ του Ε - Ή επιγραφή είνε εν μέ-
ρει έμμετρος.
4· έδύνατο νά άναπληρωϋή: τάν δέ δά-
φ((ναν)), δια τί δέ ένταΰθα έγένετο αποκοπή, εάν
δντως έννοήται δάφ-ναν, άγνοοΰ'μεν. Αλλά και αί
έφεξής εν στί/. 3 και 15 λέξεις αεδαπαεφανπ
είναι ακατανόητοι μή δυνάμενα; νά έρμηνευΟώσι
δι' ελληνικών λέξεων. Νομίζομεν λοιπόν ότι συμ-
βαίνει ενταύθα -κείνο, όπερ έσημειώσαμεν έν ΒΟΗ
19 1 2 668. οτι δήλα δή αί λέξεις αύται'ίσως είναι
άοναιόταται πελασγικά! μή δυνάμενα! νά έρμη-
νευΟώσιν ελληνιστί και άναοεοόαεναι εί; Οοησκευ-
τικήν χρήσιν, ώς συμβαίνει παρ' ήμΐν έν τή λα-
τρεία νά έ'χωμεν και λέξεις εβραϊκά;, ωσαννά,
αλληλούια, άμψ' κτλ. και έν τή δυσμική εκκλη-
σία λέξεις έλληνι/.άς, Κνπ'β βίβϊβοπ κτλ., άς
βεβαίως προφέρουσι μέν, δέν έννοουσι δέ οί ου-
σμικοί. Αλλ άλλοι κρινόντων.
Έπιγραφαί άγνώστοις λέξεσι καϊ έλληνικοΐς
γράμμασιν είναι γνωσταί ήμΐν έκ Κρήτης και έκ
Λήμνου (Οοινίνα]/ Β8Α 1903 125, ΟθΗ8%η-\-ΌΓινν-
δαβ/ι ΒΟΗ 1886 ι_6, Ναβίιιηαηβοπ+Κανο Α Μ
190850, Θωμόπουλος Πελασγικά σ.ΐκέ, εί/..ΙΙ).
2 (είκ. 1, 3).
Ή δευτέρα επιγραφή είνε έν δεξιά τω είσιόντι
κεχαραγμένη. Έν αρχή αυτής ή επιφάνεια του
βράχου είναι ανώμαλος. Έν τή αναγνώσει και ερ-
μηνεία της επιγραφής ταύτης έβοήθησέ μοι ές
Αθηνών ό κ. Αεονάρδος.
2' ό στί/ος κατά το μέσον είνε βεβλαμμένος έξ
αποκοπής τμήματος του βράχου, ώστε μετά το
ΠΑ εν τω σχηματισΟέντι κοιλώματι δέν φαίνονται
ίχνη γραμμάτων έσώΟη όμως έν τέλει έν Α, μεΟ'
ό έπονται Γχνη ενός έτι γράμματος αμυδρά και
ειτα ϋηλύς τε και άρσην, αί λέςεις ο αύται έπε-
ξηγοΰνται έν τώ 3<:' στί/ω.
3- ήδε' τό ϊ°' γράμμα εινε η, ίσφαλμένως δέ
έφωτογραφήβη ώς κ.
5' Άπόλλονι τό μέτρον απαιτεί Άπόλλωνή'
και Ιο Απόλλων τό α μακρόν, πρβ ΑΙΙβη ΡΑ8
1888,,.
ο' ανακτά εί μή ώς μακρόν έλήφΟη τό £ (πρβ
4 Ηβη ΡΑ8 188871^78, ΕΗοίίνιαηη 8Ε0
16 ώ2 12 "21 κέ άβ ,0) , γραπτέον ίσως άνακτι [[και])
Ήρακλεϊ.
5 έταίροις- πρβ και Πλουτ. ΉΟ. 278Λ.
6' Χίρωνος- καϊ έν στ. 18 Χίρων διά του ί,
ώς έν τή τελευταία έκδόσει του Ησιόδου (ΰπό
ΚζβοΙι).
6· ταντρον πρβ ΡΑ8 1888 12δ τ.α?<ζρο?'
έκ του ΙΟ 1 423, μιας των έπιγραφών του έν
Βάρη τής Αττικής άντρου τών Νυμφών: ΙΟ
423-431 (πρβ Ι2 τ. 45 155, ΌηηΗανι λΖΚ 1903
290 [πρβ ΗϊΙΙβν νθαβνΜηρβηΈίβ 1904 472],
ΒοϋβΗβ-\-ΟαηΙηβν ΙΟΕ II 199-201 και σ. 536,
ΒΙΟ 1050 1328)· τό αυτόθι ΙΟ 1 431 (= Ζίβίιβη
Β08 8, ΒΙΟ 1328) κατά Λεονάρδον είχεν έμμέ-
τρως (πρβ κατά μέρος καϊ τά έν I 423 \=ΕΗοίί-
ιηαηη 8ΕΟ.270].—425) ίσως ώδε: τάν\τ]ερ εχ,σο
κλύζετίε] (ηκλνζε(τ)) ,και τον δνβον νί{ζ}ε\τ}ε
(ή νί\ξ)ε π -
6" και Άοκλαπιοϋ· =κ ΑσκΛαπιοϋ (κράσις), πρβ
ΑΙΙβη ΡΑ8 1888 125 (άλλα τά έν 155 15δ), ΜβίβΙβν-
Μη$ ^-8β/ΐΐνϊ/ζβ7· Ο ΑΙ §25.
7' ώ)'α- τό μέτρον άπήτει ω άΊ'α ή ώνα|(πρβ
καϊ ΑΙΙβη ΡΑ8 1888 ι93[=ΐα IV 950]79).
7· Ιαρωτώ πρβ 16 ΙΧ2 461 38, ΟΗοίίυιαηιι
Οΐ> II σ. 39 272 313- και έν ΙΟ IV 917 κατά
Λεονάρδον, έάν τό έν στ. 8 πρό του ατα γράμμα
μή ή βέβαιον /ί, ίσως εκείτο καϊ τάίαρ\ωτ άτάϋτών.
9" εποιήσατα- μεταγραπτέον εποί?;σα|ν]]τ{ο}
ή εποί?;σα{ντ"} (δηλ. αί Νύμφαι), πρβ -4ί76?< ΡΑ8
1888ΐ5ο·
10' έπιβαινέμεναι, πρβ. 14 άναβαίνεν. ΤοΟ
χώρων το ρ έ/ει μακροτέραν τήν κάΟετον ή δέ
καμπύλη καταλαμβάνει /ώρον ίσον τφ μεγέΟει
τών λοιπών γραμμάτων του στί/ου.
II- έφύτευσε- πρβ ΙΟ I 425 (πρβ ά. έν τοις
περί του στ. 15) καποΐ' (πρβ Ζίβίιβη Β08 110[2]5
11410 ί 37 2 138 [10/1] 144 Α, [12;] β8ί 04) Νύ3μψαΐς
έψύτευοεν.
αε 1919
Ή μέν άνάγνωσις είναι εϋ/ερής, έλλειψις δέ
γραμμάτων έκ φθοράς του λίθου ή άλλως οΰοαμοΰ
παρατηρείται, ομαλής ούσης της επιφανείας του
βράσου' αί δέ άπό του 4ου στίχου και έξης λέξεις
είναι ακατανόητοι. Ό νους της επιγραφής είναι:
Ό Παντάλκηζ άνέϋηκεταϊζ ΰεαις (Νύμφαις) τόδ[\έ:)
τδ άντρον. "Αξιον περιεργίας είναι το ΤΟΔ, αντω-
νυμία δεικτική άνευ του Ε - Ή επιγραφή είνε εν μέ-
ρει έμμετρος.
4· έδύνατο νά άναπληρωϋή: τάν δέ δά-
φ((ναν)), δια τί δέ ένταΰθα έγένετο αποκοπή, εάν
δντως έννοήται δάφ-ναν, άγνοοΰ'μεν. Αλλά και αί
έφεξής εν στί/. 3 και 15 λέξεις αεδαπαεφανπ
είναι ακατανόητοι μή δυνάμενα; νά έρμηνευΟώσι
δι' ελληνικών λέξεων. Νομίζομεν λοιπόν ότι συμ-
βαίνει ενταύθα -κείνο, όπερ έσημειώσαμεν έν ΒΟΗ
19 1 2 668. οτι δήλα δή αί λέξεις αύται'ίσως είναι
άοναιόταται πελασγικά! μή δυνάμενα! νά έρμη-
νευΟώσιν ελληνιστί και άναοεοόαεναι εί; Οοησκευ-
τικήν χρήσιν, ώς συμβαίνει παρ' ήμΐν έν τή λα-
τρεία νά έ'χωμεν και λέξεις εβραϊκά;, ωσαννά,
αλληλούια, άμψ' κτλ. και έν τή δυσμική εκκλη-
σία λέξεις έλληνι/.άς, Κνπ'β βίβϊβοπ κτλ., άς
βεβαίως προφέρουσι μέν, δέν έννοουσι δέ οί ου-
σμικοί. Αλλ άλλοι κρινόντων.
Έπιγραφαί άγνώστοις λέξεσι καϊ έλληνικοΐς
γράμμασιν είναι γνωσταί ήμΐν έκ Κρήτης και έκ
Λήμνου (Οοινίνα]/ Β8Α 1903 125, ΟθΗ8%η-\-ΌΓινν-
δαβ/ι ΒΟΗ 1886 ι_6, Ναβίιιηαηβοπ+Κανο Α Μ
190850, Θωμόπουλος Πελασγικά σ.ΐκέ, εί/..ΙΙ).
2 (είκ. 1, 3).
Ή δευτέρα επιγραφή είνε έν δεξιά τω είσιόντι
κεχαραγμένη. Έν αρχή αυτής ή επιφάνεια του
βράχου είναι ανώμαλος. Έν τή αναγνώσει και ερ-
μηνεία της επιγραφής ταύτης έβοήθησέ μοι ές
Αθηνών ό κ. Αεονάρδος.
2' ό στί/ος κατά το μέσον είνε βεβλαμμένος έξ
αποκοπής τμήματος του βράχου, ώστε μετά το
ΠΑ εν τω σχηματισΟέντι κοιλώματι δέν φαίνονται
ίχνη γραμμάτων έσώΟη όμως έν τέλει έν Α, μεΟ'
ό έπονται Γχνη ενός έτι γράμματος αμυδρά και
ειτα ϋηλύς τε και άρσην, αί λέςεις ο αύται έπε-
ξηγοΰνται έν τώ 3<:' στί/ω.
3- ήδε' τό ϊ°' γράμμα εινε η, ίσφαλμένως δέ
έφωτογραφήβη ώς κ.
5' Άπόλλονι τό μέτρον απαιτεί Άπόλλωνή'
και Ιο Απόλλων τό α μακρόν, πρβ ΑΙΙβη ΡΑ8
1888,,.
ο' ανακτά εί μή ώς μακρόν έλήφΟη τό £ (πρβ
4 Ηβη ΡΑ8 188871^78, ΕΗοίίνιαηη 8Ε0
16 ώ2 12 "21 κέ άβ ,0) , γραπτέον ίσως άνακτι [[και])
Ήρακλεϊ.
5 έταίροις- πρβ και Πλουτ. ΉΟ. 278Λ.
6' Χίρωνος- καϊ έν στ. 18 Χίρων διά του ί,
ώς έν τή τελευταία έκδόσει του Ησιόδου (ΰπό
ΚζβοΙι).
6· ταντρον πρβ ΡΑ8 1888 12δ τ.α?<ζρο?'
έκ του ΙΟ 1 423, μιας των έπιγραφών του έν
Βάρη τής Αττικής άντρου τών Νυμφών: ΙΟ
423-431 (πρβ Ι2 τ. 45 155, ΌηηΗανι λΖΚ 1903
290 [πρβ ΗϊΙΙβν νθαβνΜηρβηΈίβ 1904 472],
ΒοϋβΗβ-\-ΟαηΙηβν ΙΟΕ II 199-201 και σ. 536,
ΒΙΟ 1050 1328)· τό αυτόθι ΙΟ 1 431 (= Ζίβίιβη
Β08 8, ΒΙΟ 1328) κατά Λεονάρδον είχεν έμμέ-
τρως (πρβ κατά μέρος καϊ τά έν I 423 \=ΕΗοίί-
ιηαηη 8ΕΟ.270].—425) ίσως ώδε: τάν\τ]ερ εχ,σο
κλύζετίε] (ηκλνζε(τ)) ,και τον δνβον νί{ζ}ε\τ}ε
(ή νί\ξ)ε π -
6" και Άοκλαπιοϋ· =κ ΑσκΛαπιοϋ (κράσις), πρβ
ΑΙΙβη ΡΑ8 1888 125 (άλλα τά έν 155 15δ), ΜβίβΙβν-
Μη$ ^-8β/ΐΐνϊ/ζβ7· Ο ΑΙ §25.
7' ώ)'α- τό μέτρον άπήτει ω άΊ'α ή ώνα|(πρβ
καϊ ΑΙΙβη ΡΑ8 1888 ι93[=ΐα IV 950]79).
7· Ιαρωτώ πρβ 16 ΙΧ2 461 38, ΟΗοίίυιαηιι
Οΐ> II σ. 39 272 313- και έν ΙΟ IV 917 κατά
Λεονάρδον, έάν τό έν στ. 8 πρό του ατα γράμμα
μή ή βέβαιον /ί, ίσως εκείτο καϊ τάίαρ\ωτ άτάϋτών.
9" εποιήσατα- μεταγραπτέον εποί?;σα|ν]]τ{ο}
ή εποί?;σα{ντ"} (δηλ. αί Νύμφαι), πρβ -4ί76?< ΡΑ8
1888ΐ5ο·
10' έπιβαινέμεναι, πρβ. 14 άναβαίνεν. ΤοΟ
χώρων το ρ έ/ει μακροτέραν τήν κάΟετον ή δέ
καμπύλη καταλαμβάνει /ώρον ίσον τφ μεγέΟει
τών λοιπών γραμμάτων του στί/ου.
II- έφύτευσε- πρβ ΙΟ I 425 (πρβ ά. έν τοις
περί του στ. 15) καποΐ' (πρβ Ζίβίιβη Β08 110[2]5
11410 ί 37 2 138 [10/1] 144 Α, [12;] β8ί 04) Νύ3μψαΐς
έψύτευοεν.