DOI Artikel:
Giannopoulos, Nikolaos I.: Pharsalou antron epigegrammenon
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14366#0065
Λ Ε 1019
11· [έ]ξεπονήοατο· πρβ ΑΕ 1911 66 9 εργα
έπονεϊτο ΑΙΙβη ΡΑ8 1888 ι3ΐ), Ι« I 423
τ/ιντρον έξηργύάξατο (περί του εργάζομαι πρβ ΑΑ
1916η 69» Α Ε 1918ιο8*2_*, Οτονηοή^ 203).
13; έ'ύοκ'· το μέτρον απαιτεί έ'(5ωκ .
1ΰ· υιός του 1 ε' ή άνάγνωαπς τοϋ' ι>ίύ? εΐνε ρε-
βαία, τό οέ μετά τοΰτο άναπληρΟΟταί μάλλον
τοϋ[<5 ε, ήγουν του Απόλλωνος (πρβ. στ. Η).
16· άπαντα { = άπαν&') ύγίειαν πρβ Λ/ΖβΗ ΡΑ8
^ΗΗΐίβχ,ι, ΜβώΙβ>·/ιαηβ ΟΑΙ § 24 σ. 69/0 και ο-.
XIII, εννέα [=εννέ') ετών — σωφροσνν>]ν δε '=δ')
1 2 12
ήοκι/σα [ = ήσκηο") ελιπον δε (=<5';) εϋκλειαν ΑΕ
3 4 5
1910β5/6> εργα(=εργ') έπονεΐτο ά. περίτοϋ" στ. 1.1.
19/20. μετά τήν λέςιν αναβαίνει ΰτ:άρ/ει κοί-
λωμα φυσικον καταλχμβάνον ύψος ίσον ουσΐ στί-
χο:ς και πλέον, όπερ ΰ~ερ-ηοήσας ό χαράκτης
έγραψε μετ' χυτό ευθύς ί^ΰεεε Πανί.
21 · [Αάχ]ο[ς]· πρβ Ι)Γ 549ο {^νοίψαίί Μη
1918415) μοίρης λά^ις— Μξις σπλάγχνων^ (περί
του /«|ίςπρβϋΐ54955.632 5313σ.531 θ317σ.δ34·
-ερ'ι του εν ΌΙ 5495 Όναάδης -τάδαι — ρβ χΰτ.
σ. 632, ΒΙ 5342 σ. 542, ΗίΙΙο'λΚ 1914 ΐ33β).
Αμοότερχι χί έπιγραφαΐ είναι Λίαν σπουοχΐχι,
ή μεν πρώτη οϋ μόνον οιά τήν /ρονολογικήν αυτής
άςίχν, αναγόμενη ει; τον -Χ Ε' αιώνα, άλλα και
οιά τάς εν αύτη άπχντώσκς άκχτανοήτους λέςεις
θρησκευτικής ίσως χρήσεως, ανήκουσας αναμφι-
βόλως ε;.ς άρχαιοτάτην άκχτέργκστον Πελασγικήν
γλώσσχν (προστιΟέμεΟα οτι τα γράμματα είσιν
ευμεγέθη και ευανάγνωστα, οϋοέν ο' ελλείπει εν
τή έζιγρα^η, διότι οεςιά ύ-χρχει χώρος μέχρι
050 επί του βράχου, έχων επιφάνειαν όμαλήν),
ή δε οευτέρχ ώς-εριέχουσχ υμνον εις θεούς, ήρωας
κα'ί Νυμφας, ολίγας οέ μόνον έ'χομεν έπιγραφας
έμμετρους, περιέχουσας ύμνους εις θεούς.
Ό Παντάλκης, Φαρσάλιος, ώς φαίνεται, άνέ-
θηκε το άντρον κατά τον πΧ Ε' αιώνα" κατά τον
110ν στί/ον έ'ρΰτευσε τον περί το άντρον χώρον
οιά οένορων «και έίξεπονήσατο χεροσίν », ήτοε
οιά τών αΰτοϋ' χειρών, έκόσμησε οέ το άντρον οιά
πινάκων και αγαλμάτων και πολλών οώρων.
Ό ΙΙαντάλκης ώς Φαρσάλιος οέν έουνατο με-
ταςύ τών έν τώ άντρω τιμωμένων θεών και ηρώων
και Νυμφών νά παραλίπη τήν λατρείαν του Χί-
ρωνος, οιότι πρώτον μέν ή λατρεία του Χίρωνος
ιδιάζει άντροις και άπροσίτοις ορεσι και βρά^οις
ιφηρσιν δρεοκώοις), έπειτα οί Φαρσάλιοι έσεμνύ-
νοντο ώς απόγονοι του Άχιλλέως, ού διδάσκαλος
ΰττήρςεν ο Χίρων, φημιζόμενος ώς σοφός και αοι-
δός και παρά τοις άρχαίοις συγγραφεΰσι και έν
στίχω 18^ της έμμετρου επιγραφής. Επομένως
οί ποιήσαντες το έ~ίγραμμα ήΟέλησαν νά έπεξη-
γήσωσι τοις συγχρόνοις και μεταγενεστέροις τά
κατά τον Παντάλκη κα'ι τήν λατρείαν τών έν τώ
άντρω τούτω τιμωμένων θεών τε και ηρώων.
Ιο ο' άντρον αρκούντως εύρϋ και επίμηκες πε-
ριέχει έπίχωσιν ίκανήν, άνασκαπτόμενον οέ Οά
αποκάλυψη ήμΐν ευρήματα σπουδαία, ίσως οέ και
παλαιοντολογικά, ώς ες άλλων άντρων πεοιενόν-
των έπιχώσεις εικάζεται.
Προ του άντρου κείνται κατά τε τήν είσοοον
και τήν κατωφέρειαν σποράοην άποτμήματα κερά-
μων και όστρακα αγγείων.
Έν Αθήναις.
Νικόλαος Ί. Γιαννόπουλος.
11· [έ]ξεπονήοατο· πρβ ΑΕ 1911 66 9 εργα
έπονεϊτο ΑΙΙβη ΡΑ8 1888 ι3ΐ), Ι« I 423
τ/ιντρον έξηργύάξατο (περί του εργάζομαι πρβ ΑΑ
1916η 69» Α Ε 1918ιο8*2_*, Οτονηοή^ 203).
13; έ'ύοκ'· το μέτρον απαιτεί έ'(5ωκ .
1ΰ· υιός του 1 ε' ή άνάγνωαπς τοϋ' ι>ίύ? εΐνε ρε-
βαία, τό οέ μετά τοΰτο άναπληρΟΟταί μάλλον
τοϋ[<5 ε, ήγουν του Απόλλωνος (πρβ. στ. Η).
16· άπαντα { = άπαν&') ύγίειαν πρβ Λ/ΖβΗ ΡΑ8
^ΗΗΐίβχ,ι, ΜβώΙβ>·/ιαηβ ΟΑΙ § 24 σ. 69/0 και ο-.
XIII, εννέα [=εννέ') ετών — σωφροσνν>]ν δε '=δ')
1 2 12
ήοκι/σα [ = ήσκηο") ελιπον δε (=<5';) εϋκλειαν ΑΕ
3 4 5
1910β5/6> εργα(=εργ') έπονεΐτο ά. περίτοϋ" στ. 1.1.
19/20. μετά τήν λέςιν αναβαίνει ΰτ:άρ/ει κοί-
λωμα φυσικον καταλχμβάνον ύψος ίσον ουσΐ στί-
χο:ς και πλέον, όπερ ΰ~ερ-ηοήσας ό χαράκτης
έγραψε μετ' χυτό ευθύς ί^ΰεεε Πανί.
21 · [Αάχ]ο[ς]· πρβ Ι)Γ 549ο {^νοίψαίί Μη
1918415) μοίρης λά^ις— Μξις σπλάγχνων^ (περί
του /«|ίςπρβϋΐ54955.632 5313σ.531 θ317σ.δ34·
-ερ'ι του εν ΌΙ 5495 Όναάδης -τάδαι — ρβ χΰτ.
σ. 632, ΒΙ 5342 σ. 542, ΗίΙΙο'λΚ 1914 ΐ33β).
Αμοότερχι χί έπιγραφαΐ είναι Λίαν σπουοχΐχι,
ή μεν πρώτη οϋ μόνον οιά τήν /ρονολογικήν αυτής
άςίχν, αναγόμενη ει; τον -Χ Ε' αιώνα, άλλα και
οιά τάς εν αύτη άπχντώσκς άκχτανοήτους λέςεις
θρησκευτικής ίσως χρήσεως, ανήκουσας αναμφι-
βόλως ε;.ς άρχαιοτάτην άκχτέργκστον Πελασγικήν
γλώσσχν (προστιΟέμεΟα οτι τα γράμματα είσιν
ευμεγέθη και ευανάγνωστα, οϋοέν ο' ελλείπει εν
τή έζιγρα^η, διότι οεςιά ύ-χρχει χώρος μέχρι
050 επί του βράχου, έχων επιφάνειαν όμαλήν),
ή δε οευτέρχ ώς-εριέχουσχ υμνον εις θεούς, ήρωας
κα'ί Νυμφας, ολίγας οέ μόνον έ'χομεν έπιγραφας
έμμετρους, περιέχουσας ύμνους εις θεούς.
Ό Παντάλκης, Φαρσάλιος, ώς φαίνεται, άνέ-
θηκε το άντρον κατά τον πΧ Ε' αιώνα" κατά τον
110ν στί/ον έ'ρΰτευσε τον περί το άντρον χώρον
οιά οένορων «και έίξεπονήσατο χεροσίν », ήτοε
οιά τών αΰτοϋ' χειρών, έκόσμησε οέ το άντρον οιά
πινάκων και αγαλμάτων και πολλών οώρων.
Ό ΙΙαντάλκης ώς Φαρσάλιος οέν έουνατο με-
ταςύ τών έν τώ άντρω τιμωμένων θεών και ηρώων
και Νυμφών νά παραλίπη τήν λατρείαν του Χί-
ρωνος, οιότι πρώτον μέν ή λατρεία του Χίρωνος
ιδιάζει άντροις και άπροσίτοις ορεσι και βρά^οις
ιφηρσιν δρεοκώοις), έπειτα οί Φαρσάλιοι έσεμνύ-
νοντο ώς απόγονοι του Άχιλλέως, ού διδάσκαλος
ΰττήρςεν ο Χίρων, φημιζόμενος ώς σοφός και αοι-
δός και παρά τοις άρχαίοις συγγραφεΰσι και έν
στίχω 18^ της έμμετρου επιγραφής. Επομένως
οί ποιήσαντες το έ~ίγραμμα ήΟέλησαν νά έπεξη-
γήσωσι τοις συγχρόνοις και μεταγενεστέροις τά
κατά τον Παντάλκη κα'ι τήν λατρείαν τών έν τώ
άντρω τούτω τιμωμένων θεών τε και ηρώων.
Ιο ο' άντρον αρκούντως εύρϋ και επίμηκες πε-
ριέχει έπίχωσιν ίκανήν, άνασκαπτόμενον οέ Οά
αποκάλυψη ήμΐν ευρήματα σπουδαία, ίσως οέ και
παλαιοντολογικά, ώς ες άλλων άντρων πεοιενόν-
των έπιχώσεις εικάζεται.
Προ του άντρου κείνται κατά τε τήν είσοοον
και τήν κατωφέρειαν σποράοην άποτμήματα κερά-
μων και όστρακα αγγείων.
Έν Αθήναις.
Νικόλαος Ί. Γιαννόπουλος.