DOI Artikel:
Diamantaras, Achilleus S.: Eis Megistēs epigraphēn (CIG 4301d)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14366#0108
96
αε 1919
Εις Μεγίστης έπιγραφην (Οία 430ΐ·*)
υπό
"Αχιλλέως Διαμαντάρα.
Παρά την καμπήν της ανατολικής πλευράς του
λιμένος της νήσου Μεγίστης ύψοΟται καθέτως πα-
ράλιος απότομος βράχος, προς βορραν έστραμμέ-
νος, Κοντσονμαρτα ΰπό των νΟν Μεγιστέων λεγό-
μενος. Τό δψος του βράχου τούτου από της έπι-
Φανείας της θαλάσσης εϊνε 3 75, το δε μήκος 4 75.
Έπ αύτοϋ' εϊσι κεχαραγμέναι δύο Ελληνικά! έπι-
γραφαί, ών ή έτερα, εκδοθείσα ύπ' έμοΟ έσφαλ-
μένως και ελλιπώς έν ΒΟΗ 1894331 και εν μετα-
γραφή υπό ΗβΙ)θΐτ1βγ και Κ&ΠηΙία έν Ββιιΐί-
8θ1ΐΓΪίΙβη τήςέν Βιέννη Άκαδημείας ΧΙ,ν 19, βρέ-
χεται οιαρκώς ΰπο των θαλασσίων υδάτων.
Η δέ άλλη επιγραφή, κεχαραγμένη προς ανα-
τολάς της είρημένης επιγραφής, όλίγω υψηλότε-
ρον αυτής, έν που μέτρον υπέρ την θάλασσαν,
βρέχεται ύπο της θαλάσσης έν καιρώ τρικυμίας.
Εξεδόθη εσφαλμένως έν ΟΙΟ 4301*1. Ασφαλώς
ή έπιγραφή (γρ. υψ. 0 05-0 10) έχει ώς έξής:
τιμω.οε:
τοδεμνημα
μηδειεαδι
κηειημηδεαπαλιυη
5 ειδεμηεεθωα-ιαρτο λοε
τουδαιμονοε
καιθεοισχθονιοισ
Τίμω[ν]ος
τόδε μνήμα
μη δ εις άδι-
κη ση μηδέ άπαλίψη-
5 εί δέ μη, εσθω ά[μ]αρτ[ω]λός
τοϋ δαίμονος
και θεοΐς χθονίοις.
Ϊ6 α έν τώ τελευταίω στίχω γέγραπται σ.
"Ανωθεν της έπιγραφής εινε λελαξευμένη τετρα-
γωνική βαθεϊα κοιλότης, έν ή άναγέγλυπται εϊκών,
παριστώσα δύο άνδρας, ών Ό έν δεξιά τώ όρώντι
κάθηται έπι έδρας, ό δέ έτερος ίσταται δρθιος,
άλλ' ό χρόνος και μάλιστα ή της θαλάσσης έπί-
δοασις έφθειοαν τά άνάγλυφα ταύτα τοσούτον,
ώστε υ,άλις διακρίνονται ώς κατατομαί. Ως δ εστίν
εΐκάσαι έκ των έπιγραφών, τό έτερον τών άναγλύ-
φων παριστά τον Τίμωνα, ώ και άνηκε το μνη-
μεΐον. Και. ΰψηλότερον τών έπιγραφών έπι τοΟ
αύτοΰ βράχου ύπάρχουσιν άκανονίστως άλλαι πέντε
τοιαΟται τετραγωνικά! κοιλότητες, ών έν μια δια-
κρίνεται έφθαρμένη άνάγλυφος παράστασις ανδρός
ισταμένου.
Ή σύνταξις της λέξεως αμαρτωλός μετά μόνης
της δοτικής πτώσεως εϊνε συνήθης έν ταΐς άραΐς
τώς Αυκιακών έπιγραφών, μετά μόνης δέ της γε-
νικής ευρηται εν τινι έπιγραφή «αμαρτωλός έστω
θεών πάντων και Λητούς και τών τέκνων» (ΚβΐΒΘΐι
ϊη ί,γ1αθΐι, Ββιι-Νϊ, Ν° 29). Ή δέ ΐν τη προκει-
μένη έπιγραφή σύνταξις μετά γενικής άμα και
δοτικής άμαρτωλός τοϋ δαίμονος καΐ ΰ·εοΐς χ&ο-
νίοΐζ εινε τό μόνον ς κ τών έν ταΐς Αυκιακαϊς έπι-
γραφαϊς παράδειγμα, εξ ό'σων έγώ τουλάχιστον
γινώσκω.
Έν Μεγίστη, νοεμβρίω φΟίνοντι 1915.
Άχιλλενς Σ. Διαμαντάρας.
19 5 21
αε 1919
Εις Μεγίστης έπιγραφην (Οία 430ΐ·*)
υπό
"Αχιλλέως Διαμαντάρα.
Παρά την καμπήν της ανατολικής πλευράς του
λιμένος της νήσου Μεγίστης ύψοΟται καθέτως πα-
ράλιος απότομος βράχος, προς βορραν έστραμμέ-
νος, Κοντσονμαρτα ΰπό των νΟν Μεγιστέων λεγό-
μενος. Τό δψος του βράχου τούτου από της έπι-
Φανείας της θαλάσσης εϊνε 3 75, το δε μήκος 4 75.
Έπ αύτοϋ' εϊσι κεχαραγμέναι δύο Ελληνικά! έπι-
γραφαί, ών ή έτερα, εκδοθείσα ύπ' έμοΟ έσφαλ-
μένως και ελλιπώς έν ΒΟΗ 1894331 και εν μετα-
γραφή υπό ΗβΙ)θΐτ1βγ και Κ&ΠηΙία έν Ββιιΐί-
8θ1ΐΓΪίΙβη τήςέν Βιέννη Άκαδημείας ΧΙ,ν 19, βρέ-
χεται οιαρκώς ΰπο των θαλασσίων υδάτων.
Η δέ άλλη επιγραφή, κεχαραγμένη προς ανα-
τολάς της είρημένης επιγραφής, όλίγω υψηλότε-
ρον αυτής, έν που μέτρον υπέρ την θάλασσαν,
βρέχεται ύπο της θαλάσσης έν καιρώ τρικυμίας.
Εξεδόθη εσφαλμένως έν ΟΙΟ 4301*1. Ασφαλώς
ή έπιγραφή (γρ. υψ. 0 05-0 10) έχει ώς έξής:
τιμω.οε:
τοδεμνημα
μηδειεαδι
κηειημηδεαπαλιυη
5 ειδεμηεεθωα-ιαρτο λοε
τουδαιμονοε
καιθεοισχθονιοισ
Τίμω[ν]ος
τόδε μνήμα
μη δ εις άδι-
κη ση μηδέ άπαλίψη-
5 εί δέ μη, εσθω ά[μ]αρτ[ω]λός
τοϋ δαίμονος
και θεοΐς χθονίοις.
Ϊ6 α έν τώ τελευταίω στίχω γέγραπται σ.
"Ανωθεν της έπιγραφής εινε λελαξευμένη τετρα-
γωνική βαθεϊα κοιλότης, έν ή άναγέγλυπται εϊκών,
παριστώσα δύο άνδρας, ών Ό έν δεξιά τώ όρώντι
κάθηται έπι έδρας, ό δέ έτερος ίσταται δρθιος,
άλλ' ό χρόνος και μάλιστα ή της θαλάσσης έπί-
δοασις έφθειοαν τά άνάγλυφα ταύτα τοσούτον,
ώστε υ,άλις διακρίνονται ώς κατατομαί. Ως δ εστίν
εΐκάσαι έκ των έπιγραφών, τό έτερον τών άναγλύ-
φων παριστά τον Τίμωνα, ώ και άνηκε το μνη-
μεΐον. Και. ΰψηλότερον τών έπιγραφών έπι τοΟ
αύτοΰ βράχου ύπάρχουσιν άκανονίστως άλλαι πέντε
τοιαΟται τετραγωνικά! κοιλότητες, ών έν μια δια-
κρίνεται έφθαρμένη άνάγλυφος παράστασις ανδρός
ισταμένου.
Ή σύνταξις της λέξεως αμαρτωλός μετά μόνης
της δοτικής πτώσεως εϊνε συνήθης έν ταΐς άραΐς
τώς Αυκιακών έπιγραφών, μετά μόνης δέ της γε-
νικής ευρηται εν τινι έπιγραφή «αμαρτωλός έστω
θεών πάντων και Λητούς και τών τέκνων» (ΚβΐΒΘΐι
ϊη ί,γ1αθΐι, Ββιι-Νϊ, Ν° 29). Ή δέ ΐν τη προκει-
μένη έπιγραφή σύνταξις μετά γενικής άμα και
δοτικής άμαρτωλός τοϋ δαίμονος καΐ ΰ·εοΐς χ&ο-
νίοΐζ εινε τό μόνον ς κ τών έν ταΐς Αυκιακαϊς έπι-
γραφαϊς παράδειγμα, εξ ό'σων έγώ τουλάχιστον
γινώσκω.
Έν Μεγίστη, νοεμβρίω φΟίνοντι 1915.
Άχιλλενς Σ. Διαμαντάρας.
19 5 21