DOI article:
Angeliai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14366#0114
102 Δ ) Άμφιάρειον
ΑΕ 1919
δέ της αριστεράς Ο 124, επειδή δέ τό μήκος τών σωζόμενων γραμ. Δυσμόθεν τοΰ 58» ηΰρέθη (τη 17 8 20) έν τω το!/ω ν (ό'που τ
μάτων Αμφιλο είνε Ο 10] προστιθεμένου του μήκους των έλλειπόν- γράμμα Φ) Ινωκοδομημένον μαρμάρινον βάθρον αγάλματος έπιγε-
των τριών γραμμάτων (σύν τω πρό τούτων μεταγραμματίο); ±0 051, γραμμε'νον, φέρον έπί τε του μετώπου καί των κροτάφων άνω μεν
δπελείπετό έν δεξιά μέχρι της δεξιάς του λίθου ακμής άνεπίγραφος γεϊσον συγκείμενον έκ πλίνθου και κυματίου (έξο/ή 0 031), κάτω δε
χώρος ±0 305 ( = 0 58 - [0 124 + 0 10 + 0 051]), ήγουν κατά παρεμφερή κο'ιμον 8ψ. 0 555, πλ. άνω Ο 534, πάχ. 0 285' άνω
±0 181 μείζων τοΰ έν αριστερά ;0 124)' έν ΰστέροις /ρόνοις επί και κάτω φέρει άνά ένα το'ρμον, τόν μεν άνω (μεμολυβδο/οημένονό
της άνω επιφανείας έπηνέ/θη έκ των προ'σθεν προς τά οπίσω έντομή 0 05x0 035, τόν δε κάτω 0 063x0 03 (βάΟ. 0 04;· ηΰοέθη
βαθεϊα (0 105) και πλατεία (προ'σθεν 0 105, όπισθεν 0 065), ΰφ' ης ορθόν κείμενον και τήν έπιγεγραμμένην ό'ψιν πρός έ'ω βλέπουσαν έ/ον)
και άπεκόπησαν τά είρημένα τρία γράμματα. ή επιγραφή (είκ. 4' γρ. ϋ'ψ. 0 007 — 0 015, μτγρ. 0 012_0 018.
4 (εκχνμματος δπιο&ία οψις): επιγραφή τεχνίτον ■
Φειδίας έπόησε.
άπέ'/ει άπό μέν τοΰ κάτω άκρου τοΰ γε'σου 0 073, άπό δέ της αρι-
στεράς τοΰ λίθου ακμής 0 055, άπό δέ της δεξιάς 0 113' αϊ γραφαί
των δύο λέξεων δέν είνε της Βοιωτικής διαλέκτου, άλλα της Ατθί-
δος, είκασ:όν δέ ότι ό τεχνίτης είνε έκγονος τοΰ γνωστοΰ ομωνύμου
(πρβ ΒΙηάηίΰζΤία ΑΙΛ&ηάΙ. ά. 83βο1ΐ8. 6β8. ά. ΥνΊββ. 1907
IV β)· Έπί τοΰ βάθρου τούτου ίσως ΐδρυτο τό εΐρημένον έπίκρανον.
Έν τω οϊ/.οδομήματι 59 ηΰρέθη (τή 10 9 20) άναγλύφου της πΧ
ΑάΖ έκατονταετηρίδος άπο'τμημα (κάτω αριστερά γωνία, ύ'ψ. 0 31,
πλ. 0 21, πά/. 0 10), έφ ' ου εικονίζεται ή 'Τγίεια καθημένη, πρός
δεξιά όρώσα, παρ' αύτη δέ Γστατο, ώς έκ λειψάνων είκάσαι, ό Άμφί-
λο/ος καί, ώς έπεικάσαι, ό Αμφιάραος, έπί άλλου δέ άποκόμματος
(κάτω δεξιά γωνία, ϋ'ψ. 0 19, πλ. 0 32, πά/. 0 07), δπερ ηΰρέθη
έν τω οίκοδομήματι 47 (τή 28 9 20), είνε δε, ώς φαίνεται, τοΰ αϋ-
τοΰ άνκγλύφου, παρίστανται έκ δεξιών προσερ/όμενοι ίκέται (σώζον-
ται τά κάτω πέντε ίκετίδων).
"Ετι δέ τώ 1920 ηΰρέθη έν χή νοτανατολική γωνία τοΰ 53α ένω-
κόδοιιημένη μαρμάρινη στήλη φέρουσα προξενίαν των Ώρωπίων
ίιτζϊο Μνησιθέου τοΰ Αριστείδου "Αθηναίου, της πΧ 3η? έκαντονταετη-
ρίδος. Έν τώ 58 ηΰρέθη είδώλιον κόρης, ήτις βρα/ΰν έζωμένον χιτώνα
φέρουσα και καταίτυγι κεκαλυμμένη έκράτει ί'σω; λύραν έρυθρώς
κε/ρωσμένην. ήτις ηΰρέθη πλησίον, της πΧ 3ης έκατονταετηρίδος.
Έν τώ οίκοδομήματι 49 ηΰρέθησαν (τή 12 10 20) δύο χαλκά
τριγωνικά είσιτητήρια (πά/. 0 0055· νΰν Ν Μ 1920κΓ' 61 62'
5 β), ων τό μεν έν έ/ον πλευράν 0 025 και άγον 14 Υ8· 12 φέρει
έμπαιστόν γράμμα Μ, έξ άργυροΰ ελάσματος πεποιημε'νον. περίτμη-
τον, τό δέ άλλο έχον πλευραν 0 024 καί έλκον ΙΐΥΟ· 57 φέρει όμοίω-
έμπεπαισμένον γράμμα Χ, προ Σβορωνος ΕΝΑ 189837 κέ Γ'-Ρ'.
Τώ 1919 καί 1920 ηΰρέθησαν πρός άλλοις καί πίθων πηλίνων κα;
άλλων αγγείων άποτμήματα καί πήλιναι άγνΰθες (πρβ Χατζη-Ζωγίδης
Άθ 1898541, Δραγούμης Άθ 1919ΐ55 λ. χήμη) καί λύχνου πήλινος
λίγδος ελλιπής καί μολυβδά συνάμματα, δι' ων συνεδέοντο διεροω-
γο'τα αγγεία. Νομίσματα δέ ηΰρέθησαν τώ 1919 καί 1920 αργυρά
μέν 6 (2 τω 1919 καί 4 τώ 1920), χαλκά δέ 230 (90 τω 1919 κα;
140 τώ 1920), έτι δέ 8 μολυβδά στάΟμια (τετράγωνα, κωνικά, πυρα-
μιδοειδή), κομισθέντα δέ πάντα Άθήναζε κατετέθησαν έν τώ νομι-
σματικό)- μουσείω (ΝΜ 1919 ΙΘ' 1920 ΚΕ")' κα< ™ μέν χαλκά νομί-
σματα εΤνε προς άλλοις Ώρωπίων ( Αμφιάραου κεφαλή, δελφίς
περί τρίαιναν Έρμοΰ κεφαλή, κηρυκεϊον πτερωτόν), Βοιωτών (Ποσει-
δών, Περσεφόνης κεφαλή κατενώπιον, Νίκη τριαινοφόρος, Ηρακλέους
κεφαλή, κορύνη, Βοιωτική άσπίς, τρίαινα; δελφίς, Ούρσος), Φωκέων
(Αθηνάς κεφαλή κατενώπιον), Λοκρών (σταφυλή), Φιλίππου (ίππεύς),
Αλεξάνδρου (φαρέτρα, κορύνη), Αντιγόνου Γονατά (Σάτυρος ίστάς
τρόπαιον |, Λημνίων, Λαρισαίων, Ίστιαιέων (ταϋρος), Χαλκιδέων (άετός
άγ/ων ό'φιν). Έρετριέων (βοϋς), Αθηναίων (Αθηνά πρόμα/ος, Γορ-
γό'νέιον, γλαΰξ δίσωμος, τέττιξ), Ελευσίνιων (Τριπτόλεμος», Μεγα-
ρέων (τρίπους), Αιγινητών (πρώρα), Κορινθίων ;ΙΙήγασος)· τά δέ
άργυρά είνε έ'ν μέν Βοιωτών (Βοιωτική άσπίς καί ΒΟ|((ωτών)),
κάνθαρος καί μηνίσκος' ηΰρέθη έν τώ κτίσματι 93 τή 3 9 19),
έν δέ τέτρα/μον Αλεξάνδρου (Ηράκλειος κεφαλή, Ζευς έπί θρόνου
καί Αλεξάνδρου καί όμοπλόκως ή μάλλον συμφυώς ΤΚ' ηΰρέθη
έν 26 τή 10 7 19), τρία δέ τέτραχμα Αθηναίων (Τριπτόλεμος έπί
άρματος δρακόντων ηΰρέθησαν έν 48 τή 21 9 20) καί έν τέτραχμον
Θράκης (Αλεξάνδρου κεφαλή μετά κέρατος "Άμμωνος καί βασιλέως
Λυσιμάχου· ηΰρέθη έν 49 τή 9 10 20)· πρβ. ΑΕ 1916ι2ι 1917242
1918ιιο.
21 2 21
Βασίλειος Λεονάρδος.
ΑΕ 1919
δέ της αριστεράς Ο 124, επειδή δέ τό μήκος τών σωζόμενων γραμ. Δυσμόθεν τοΰ 58» ηΰρέθη (τη 17 8 20) έν τω το!/ω ν (ό'που τ
μάτων Αμφιλο είνε Ο 10] προστιθεμένου του μήκους των έλλειπόν- γράμμα Φ) Ινωκοδομημένον μαρμάρινον βάθρον αγάλματος έπιγε-
των τριών γραμμάτων (σύν τω πρό τούτων μεταγραμματίο); ±0 051, γραμμε'νον, φέρον έπί τε του μετώπου καί των κροτάφων άνω μεν
δπελείπετό έν δεξιά μέχρι της δεξιάς του λίθου ακμής άνεπίγραφος γεϊσον συγκείμενον έκ πλίνθου και κυματίου (έξο/ή 0 031), κάτω δε
χώρος ±0 305 ( = 0 58 - [0 124 + 0 10 + 0 051]), ήγουν κατά παρεμφερή κο'ιμον 8ψ. 0 555, πλ. άνω Ο 534, πάχ. 0 285' άνω
±0 181 μείζων τοΰ έν αριστερά ;0 124)' έν ΰστέροις /ρόνοις επί και κάτω φέρει άνά ένα το'ρμον, τόν μεν άνω (μεμολυβδο/οημένονό
της άνω επιφανείας έπηνέ/θη έκ των προ'σθεν προς τά οπίσω έντομή 0 05x0 035, τόν δε κάτω 0 063x0 03 (βάΟ. 0 04;· ηΰοέθη
βαθεϊα (0 105) και πλατεία (προ'σθεν 0 105, όπισθεν 0 065), ΰφ' ης ορθόν κείμενον και τήν έπιγεγραμμένην ό'ψιν πρός έ'ω βλέπουσαν έ/ον)
και άπεκόπησαν τά είρημένα τρία γράμματα. ή επιγραφή (είκ. 4' γρ. ϋ'ψ. 0 007 — 0 015, μτγρ. 0 012_0 018.
4 (εκχνμματος δπιο&ία οψις): επιγραφή τεχνίτον ■
Φειδίας έπόησε.
άπέ'/ει άπό μέν τοΰ κάτω άκρου τοΰ γε'σου 0 073, άπό δέ της αρι-
στεράς τοΰ λίθου ακμής 0 055, άπό δέ της δεξιάς 0 113' αϊ γραφαί
των δύο λέξεων δέν είνε της Βοιωτικής διαλέκτου, άλλα της Ατθί-
δος, είκασ:όν δέ ότι ό τεχνίτης είνε έκγονος τοΰ γνωστοΰ ομωνύμου
(πρβ ΒΙηάηίΰζΤία ΑΙΛ&ηάΙ. ά. 83βο1ΐ8. 6β8. ά. ΥνΊββ. 1907
IV β)· Έπί τοΰ βάθρου τούτου ίσως ΐδρυτο τό εΐρημένον έπίκρανον.
Έν τω οϊ/.οδομήματι 59 ηΰρέθη (τή 10 9 20) άναγλύφου της πΧ
ΑάΖ έκατονταετηρίδος άπο'τμημα (κάτω αριστερά γωνία, ύ'ψ. 0 31,
πλ. 0 21, πά/. 0 10), έφ ' ου εικονίζεται ή 'Τγίεια καθημένη, πρός
δεξιά όρώσα, παρ' αύτη δέ Γστατο, ώς έκ λειψάνων είκάσαι, ό Άμφί-
λο/ος καί, ώς έπεικάσαι, ό Αμφιάραος, έπί άλλου δέ άποκόμματος
(κάτω δεξιά γωνία, ϋ'ψ. 0 19, πλ. 0 32, πά/. 0 07), δπερ ηΰρέθη
έν τω οίκοδομήματι 47 (τή 28 9 20), είνε δε, ώς φαίνεται, τοΰ αϋ-
τοΰ άνκγλύφου, παρίστανται έκ δεξιών προσερ/όμενοι ίκέται (σώζον-
ται τά κάτω πέντε ίκετίδων).
"Ετι δέ τώ 1920 ηΰρέθη έν χή νοτανατολική γωνία τοΰ 53α ένω-
κόδοιιημένη μαρμάρινη στήλη φέρουσα προξενίαν των Ώρωπίων
ίιτζϊο Μνησιθέου τοΰ Αριστείδου "Αθηναίου, της πΧ 3η? έκαντονταετη-
ρίδος. Έν τώ 58 ηΰρέθη είδώλιον κόρης, ήτις βρα/ΰν έζωμένον χιτώνα
φέρουσα και καταίτυγι κεκαλυμμένη έκράτει ί'σω; λύραν έρυθρώς
κε/ρωσμένην. ήτις ηΰρέθη πλησίον, της πΧ 3ης έκατονταετηρίδος.
Έν τώ οίκοδομήματι 49 ηΰρέθησαν (τή 12 10 20) δύο χαλκά
τριγωνικά είσιτητήρια (πά/. 0 0055· νΰν Ν Μ 1920κΓ' 61 62'
5 β), ων τό μεν έν έ/ον πλευράν 0 025 και άγον 14 Υ8· 12 φέρει
έμπαιστόν γράμμα Μ, έξ άργυροΰ ελάσματος πεποιημε'νον. περίτμη-
τον, τό δέ άλλο έχον πλευραν 0 024 καί έλκον ΙΐΥΟ· 57 φέρει όμοίω-
έμπεπαισμένον γράμμα Χ, προ Σβορωνος ΕΝΑ 189837 κέ Γ'-Ρ'.
Τώ 1919 καί 1920 ηΰρέθησαν πρός άλλοις καί πίθων πηλίνων κα;
άλλων αγγείων άποτμήματα καί πήλιναι άγνΰθες (πρβ Χατζη-Ζωγίδης
Άθ 1898541, Δραγούμης Άθ 1919ΐ55 λ. χήμη) καί λύχνου πήλινος
λίγδος ελλιπής καί μολυβδά συνάμματα, δι' ων συνεδέοντο διεροω-
γο'τα αγγεία. Νομίσματα δέ ηΰρέθησαν τώ 1919 καί 1920 αργυρά
μέν 6 (2 τω 1919 καί 4 τώ 1920), χαλκά δέ 230 (90 τω 1919 κα;
140 τώ 1920), έτι δέ 8 μολυβδά στάΟμια (τετράγωνα, κωνικά, πυρα-
μιδοειδή), κομισθέντα δέ πάντα Άθήναζε κατετέθησαν έν τώ νομι-
σματικό)- μουσείω (ΝΜ 1919 ΙΘ' 1920 ΚΕ")' κα< ™ μέν χαλκά νομί-
σματα εΤνε προς άλλοις Ώρωπίων ( Αμφιάραου κεφαλή, δελφίς
περί τρίαιναν Έρμοΰ κεφαλή, κηρυκεϊον πτερωτόν), Βοιωτών (Ποσει-
δών, Περσεφόνης κεφαλή κατενώπιον, Νίκη τριαινοφόρος, Ηρακλέους
κεφαλή, κορύνη, Βοιωτική άσπίς, τρίαινα; δελφίς, Ούρσος), Φωκέων
(Αθηνάς κεφαλή κατενώπιον), Λοκρών (σταφυλή), Φιλίππου (ίππεύς),
Αλεξάνδρου (φαρέτρα, κορύνη), Αντιγόνου Γονατά (Σάτυρος ίστάς
τρόπαιον |, Λημνίων, Λαρισαίων, Ίστιαιέων (ταϋρος), Χαλκιδέων (άετός
άγ/ων ό'φιν). Έρετριέων (βοϋς), Αθηναίων (Αθηνά πρόμα/ος, Γορ-
γό'νέιον, γλαΰξ δίσωμος, τέττιξ), Ελευσίνιων (Τριπτόλεμος», Μεγα-
ρέων (τρίπους), Αιγινητών (πρώρα), Κορινθίων ;ΙΙήγασος)· τά δέ
άργυρά είνε έ'ν μέν Βοιωτών (Βοιωτική άσπίς καί ΒΟ|((ωτών)),
κάνθαρος καί μηνίσκος' ηΰρέθη έν τώ κτίσματι 93 τή 3 9 19),
έν δέ τέτρα/μον Αλεξάνδρου (Ηράκλειος κεφαλή, Ζευς έπί θρόνου
καί Αλεξάνδρου καί όμοπλόκως ή μάλλον συμφυώς ΤΚ' ηΰρέθη
έν 26 τή 10 7 19), τρία δέ τέτραχμα Αθηναίων (Τριπτόλεμος έπί
άρματος δρακόντων ηΰρέθησαν έν 48 τή 21 9 20) καί έν τέτραχμον
Θράκης (Αλεξάνδρου κεφαλή μετά κέρατος "Άμμωνος καί βασιλέως
Λυσιμάχου· ηΰρέθη έν 49 τή 9 10 20)· πρβ. ΑΕ 1916ι2ι 1917242
1918ιιο.
21 2 21
Βασίλειος Λεονάρδος.