DOI Artikel:
Keramopulos, Antōnios D.: Eikones polemistōn tēs en Dēliō machēs (424 p. Ch.)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14367#0028
α Ε π 20
πάππου, αν τούτου ή δρασις κατεβιβάζετο πολύ Ό Ηυπιοΐΐθ (Οοηιρέβδ νβηάν,Β άβ ΓΑβαάλ 902
έν τω 4':' α ιών ι. Το ζήτημα του θηβαϊκού έργα- σ. 716-7) ανάγει την στήλην του Μνάσωνος και
στηρίου, μάλιστα ώς προς τον πρεσβύτερον Άρι- την του 'Ρύγχωνος εις το α' τρίτον του δ' αιώνος,
στείδην, δεν ελυσεν ουο' ή τελευταία μελέτη του ό νΌΠ^Γαίί (ε. ά. σ. 5(56) εις το πρώτον τέταρτον
δξύνου και πολυμαθοϋς, προώρως δ' άπολομένου του 4ου αι. π.Χ.,ό Βαΐΐθ (ε. ά.) τον μεν Μνάσωνα
έν τω πολεμώ Α. <Τ. Κθίηαοΐι (ε. ά. σ. 50 εξ.), εις το 440 περίπου τον δέ 'Ρύγχωνα, παραβάλλων
Έλλειψις αυτής είνε, ό'τι ου μόνον οέν έτίμησε τά αγγεία του Μειδίου, εις το τέλος του 4ου αι.,
δεόντως, άλλ' ουο' έμνημόνευσεν όλως της μαρ- και ό Κοάβηναΐάί έν μεν ΑτβΗ. Αηζ, 1913, 65
τυρίας του Πλινίου (Η η. 34, 50. 72), καθ ή ν ό αμφότερα εις την πρώτην δεκαετίαν του Πελοπον-
Άοιστείδης, ό'στις οέν δύναται νά είνε άλλος του νησιακου πολέμου (κατά τον Κεγο Ατβΐι. Αηζ.
Θηβαίου, ήτο μαθητής του Πολυκλείτου. "Οταν 1911, 123, όστις πάλιν κατ" έμέ Παναθήναια
δέ το ενδοςον στάίιον του Πολυκλείτου πιθανώς 1910, 222), έν δέ Μνϋ. 1913, 330 σημ. άμ-
άο/εται ήδη προ του 440 π. Χ. και δεν εχομεν φότερα ε^ Τον /ρόνον 450-440.
σαφείς αποδείξεις ότι εξακολουθεί μακράν μετά το II έμή χρονολογία των στηλών συνάγεται ουχί
420 περίπου, ήδύνατο ούτος νά είνε εις γλυπτι- έκ τεχνικών και αισθητικών λόγων, οίτινες θά ειχον
κήν δεςιότητα ενωρίς διδάσκαλος του ζωγράφου ασθενές κύρος ένεκα του μονήρους σχεδόν της χα-
Άοιστείδου, ώστε ό Αριστείδης πάλιν να είνε ρακτής εργασίας έν τη αρχαία τέχνη και της έπαρ-
κατηρτισμενος και ανεςαρτητος και ισως ενοοςος χιακης προελεύσεως αυτών εκ χωράς, έν ή οέν
τεχνίτης κατά την πρώτην δεκαετίαν του Πελο- είνε ασφαλείς αί κρίσεις κατ' αξιώματα τεχνικά
ποννησιακοΟ πολέμου, ής τό 424 ετος εϊνε σημαν- άλλαχου μορφωθέντα, άλλ' έκ σειράς ιστορικών
τικόν προς την μελέτην ημών ταύτην. και επιγραφικών συλλογισμών, εις ών τό πόρισμα
Αλλ' άφ' ου τοιούτος φημίζεται ό Θηβαίος έπιβάλλεται νά ύποτάςιυμεν τους αισθητικούς λό-
:Αριστείδης, τά δέ κρινόμενα ένταΟθα έργα είνε γους, οίτινες όμως πάλιν ουδαμώς άντιστρατεύον-
παντα θηβαϊκά, ώς 6ά δειχθή, δέν θά είποηαεν ται, καθώς εγώ αισθάνομαι.
πλέον νέον τι, σπεύδοντες νά δηλώσωμεν, ότι τον Κν τω μουσείω των Θηβών άπόκεινται όκτου
χ\οιστείοην τούτον υπολαμβάνομεν ποιητην τών ολόκληροι, άπλαΐ, ισαι και ό'μοιαι άλλήλαις όρ-
στηλών. Την γνώμην ταύτην έςηνεγκεν η δη ό Οογώνιοι επιτύμβιοι στήλαι (ΙΟ VII 1888 α ι).
νοΙΙ^ΐ'Σΐίϊ (ε. ά. σ. 570) γενικώτερον άποοούς τά μέγα θραύσμα, τό άνω, ενάτης και μικρόν της άνω
καλλιτεχνήματα «εις τό έργαστήριον του Αρι- γωνίας δεκάτης, πάσαι έκ βοιωτικού λευκού λίθου
στείδου», ό δέ 8ϊχ {Ίαίιτ}). 1909, σ. 10) «ουχί ή μαρμάρου 1 υπό του αυτού τεχνίτου ποιηθεϊσαι
άγαν άπιθάνως» εις τον 'Λριστείδην. Νυν έπι- και επομένως σύγχρονοι, προερχόμεναι δέ εκ τίνος
τρέπεται ισως νά ήνέ τις όριστικώτερος, €πειδή ή νεκροταφείου προς Α τών Θεσπιών κειμένου και δή
νρονικη τά£ις, ην άυ,έσωί κατωτέοω δίδω εις τά και έκ υ.εγάλου πολυανδοίου,κοσμουυ.ένου ποτέ ύπό
εονα, υ.ο'ι μαίνεται Οετικωτέοα' είνε δέ αύτη υ.άλ- αεγάλου λέοντο: *, άκεοάλου και άποδος νυν κα-
λον ποοστκουσα τεννίτη, όστις και κατά τον Πε- τακειμένου ποό της προσόψεως του πολυανδοίου. ι
λοποννησιακόν πόλεμον ήκμαζε και μαθητής του
------, >Γ.Γ
Πολυκλείτου ηδύνατο νά είνε" ούσκολον οέ είνε νά
1 Πρβλ. Εοάθίπναΐάΐ ^α}ι^1). 1913. 111.
2 Πρβλ. Ι,οΗϋΙιοΙνθ Λίΐιβη. Μϋί. 1879 σ. 297. Λ. ΚθίηαοΙι
ι
άποδώσωμεν εις άλλον τεχνίτην εργα ούτως άξια Εβν. ά. βί. θ?\ 1913. 354 έξ. Οοΐΐί^ηοι. 81αΙηβ8 ΐιιηβν. 231
λόγου, έν ώ έν Ηή3αΐς είργάζετο τότε καί δΐέπρε- (ελλιπής αύτυΟι η συγκεχυμένη ή βιβλιογραφία).
, . „ιΛ Λ, ) α (\, .> βις που; ανευοευεις απόκειται νυν εν τμ (9η|3αιχω αουσειω.
πεν ό ΑρίστείΟης. Εργον οε τι του ΑντίΟΟτου, 4 [Μετ' άληθοϋς αισχύνης προσθέτω κατ'α τας δ,ορθώσεις 'των
6 ΟΐίρθΟ (ΙϊΐηϊΟΣΙΙΙδ (Πλίν. 35\ 130), Οείκνύεΐ ΐ'σως, δοκιμίων της παρούσης μελέτης, ό'τι ευρέθησαν έν Θεσ-ιαι; το'-
' τ - ν -\ \ σον κακοί ανΟοωποι και άσεοεί'; έανάτω;, ώστε άονΟαένου του
οτι ο τύπος ούτος τίυν εικόνων εινε κληοονου,ικος „ \ , , ' .
' ετου; 1921 δια λογούς προσωπικού η εμψνλιον αισους ανετι-
έ'πείτα έν τώ ΟΟίωτίκφ έργαστηρίω καί ταΐς παρα- ναΡαν δια δυναμίτιδο; τον λέοντα ε!ς τεμάχια, «τίνα πρέπει να
ψυάσ'ν άύτου συγκολληδώσι. Με'χρι τοΰδε εϊνε γνωσταί εικόνες αυτοΰ, άνεπι-
τυνεΐς καί αύται, αί υπ' έμου δημοσιευθεΐσαι εν Πρακτικοΐς 1911
*
σ. 160 Ιξ.].
πάππου, αν τούτου ή δρασις κατεβιβάζετο πολύ Ό Ηυπιοΐΐθ (Οοηιρέβδ νβηάν,Β άβ ΓΑβαάλ 902
έν τω 4':' α ιών ι. Το ζήτημα του θηβαϊκού έργα- σ. 716-7) ανάγει την στήλην του Μνάσωνος και
στηρίου, μάλιστα ώς προς τον πρεσβύτερον Άρι- την του 'Ρύγχωνος εις το α' τρίτον του δ' αιώνος,
στείδην, δεν ελυσεν ουο' ή τελευταία μελέτη του ό νΌΠ^Γαίί (ε. ά. σ. 5(56) εις το πρώτον τέταρτον
δξύνου και πολυμαθοϋς, προώρως δ' άπολομένου του 4ου αι. π.Χ.,ό Βαΐΐθ (ε. ά.) τον μεν Μνάσωνα
έν τω πολεμώ Α. <Τ. Κθίηαοΐι (ε. ά. σ. 50 εξ.), εις το 440 περίπου τον δέ 'Ρύγχωνα, παραβάλλων
Έλλειψις αυτής είνε, ό'τι ου μόνον οέν έτίμησε τά αγγεία του Μειδίου, εις το τέλος του 4ου αι.,
δεόντως, άλλ' ουο' έμνημόνευσεν όλως της μαρ- και ό Κοάβηναΐάί έν μεν ΑτβΗ. Αηζ, 1913, 65
τυρίας του Πλινίου (Η η. 34, 50. 72), καθ ή ν ό αμφότερα εις την πρώτην δεκαετίαν του Πελοπον-
Άοιστείδης, ό'στις οέν δύναται νά είνε άλλος του νησιακου πολέμου (κατά τον Κεγο Ατβΐι. Αηζ.
Θηβαίου, ήτο μαθητής του Πολυκλείτου. "Οταν 1911, 123, όστις πάλιν κατ" έμέ Παναθήναια
δέ το ενδοςον στάίιον του Πολυκλείτου πιθανώς 1910, 222), έν δέ Μνϋ. 1913, 330 σημ. άμ-
άο/εται ήδη προ του 440 π. Χ. και δεν εχομεν φότερα ε^ Τον /ρόνον 450-440.
σαφείς αποδείξεις ότι εξακολουθεί μακράν μετά το II έμή χρονολογία των στηλών συνάγεται ουχί
420 περίπου, ήδύνατο ούτος νά είνε εις γλυπτι- έκ τεχνικών και αισθητικών λόγων, οίτινες θά ειχον
κήν δεςιότητα ενωρίς διδάσκαλος του ζωγράφου ασθενές κύρος ένεκα του μονήρους σχεδόν της χα-
Άοιστείδου, ώστε ό Αριστείδης πάλιν να είνε ρακτής εργασίας έν τη αρχαία τέχνη και της έπαρ-
κατηρτισμενος και ανεςαρτητος και ισως ενοοςος χιακης προελεύσεως αυτών εκ χωράς, έν ή οέν
τεχνίτης κατά την πρώτην δεκαετίαν του Πελο- είνε ασφαλείς αί κρίσεις κατ' αξιώματα τεχνικά
ποννησιακοΟ πολέμου, ής τό 424 ετος εϊνε σημαν- άλλαχου μορφωθέντα, άλλ' έκ σειράς ιστορικών
τικόν προς την μελέτην ημών ταύτην. και επιγραφικών συλλογισμών, εις ών τό πόρισμα
Αλλ' άφ' ου τοιούτος φημίζεται ό Θηβαίος έπιβάλλεται νά ύποτάςιυμεν τους αισθητικούς λό-
:Αριστείδης, τά δέ κρινόμενα ένταΟθα έργα είνε γους, οίτινες όμως πάλιν ουδαμώς άντιστρατεύον-
παντα θηβαϊκά, ώς 6ά δειχθή, δέν θά είποηαεν ται, καθώς εγώ αισθάνομαι.
πλέον νέον τι, σπεύδοντες νά δηλώσωμεν, ότι τον Κν τω μουσείω των Θηβών άπόκεινται όκτου
χ\οιστείοην τούτον υπολαμβάνομεν ποιητην τών ολόκληροι, άπλαΐ, ισαι και ό'μοιαι άλλήλαις όρ-
στηλών. Την γνώμην ταύτην έςηνεγκεν η δη ό Οογώνιοι επιτύμβιοι στήλαι (ΙΟ VII 1888 α ι).
νοΙΙ^ΐ'Σΐίϊ (ε. ά. σ. 570) γενικώτερον άποοούς τά μέγα θραύσμα, τό άνω, ενάτης και μικρόν της άνω
καλλιτεχνήματα «εις τό έργαστήριον του Αρι- γωνίας δεκάτης, πάσαι έκ βοιωτικού λευκού λίθου
στείδου», ό δέ 8ϊχ {Ίαίιτ}). 1909, σ. 10) «ουχί ή μαρμάρου 1 υπό του αυτού τεχνίτου ποιηθεϊσαι
άγαν άπιθάνως» εις τον 'Λριστείδην. Νυν έπι- και επομένως σύγχρονοι, προερχόμεναι δέ εκ τίνος
τρέπεται ισως νά ήνέ τις όριστικώτερος, €πειδή ή νεκροταφείου προς Α τών Θεσπιών κειμένου και δή
νρονικη τά£ις, ην άυ,έσωί κατωτέοω δίδω εις τά και έκ υ.εγάλου πολυανδοίου,κοσμουυ.ένου ποτέ ύπό
εονα, υ.ο'ι μαίνεται Οετικωτέοα' είνε δέ αύτη υ.άλ- αεγάλου λέοντο: *, άκεοάλου και άποδος νυν κα-
λον ποοστκουσα τεννίτη, όστις και κατά τον Πε- τακειμένου ποό της προσόψεως του πολυανδοίου. ι
λοποννησιακόν πόλεμον ήκμαζε και μαθητής του
------, >Γ.Γ
Πολυκλείτου ηδύνατο νά είνε" ούσκολον οέ είνε νά
1 Πρβλ. Εοάθίπναΐάΐ ^α}ι^1). 1913. 111.
2 Πρβλ. Ι,οΗϋΙιοΙνθ Λίΐιβη. Μϋί. 1879 σ. 297. Λ. ΚθίηαοΙι
ι
άποδώσωμεν εις άλλον τεχνίτην εργα ούτως άξια Εβν. ά. βί. θ?\ 1913. 354 έξ. Οοΐΐί^ηοι. 81αΙηβ8 ΐιιηβν. 231
λόγου, έν ώ έν Ηή3αΐς είργάζετο τότε καί δΐέπρε- (ελλιπής αύτυΟι η συγκεχυμένη ή βιβλιογραφία).
, . „ιΛ Λ, ) α (\, .> βις που; ανευοευεις απόκειται νυν εν τμ (9η|3αιχω αουσειω.
πεν ό ΑρίστείΟης. Εργον οε τι του ΑντίΟΟτου, 4 [Μετ' άληθοϋς αισχύνης προσθέτω κατ'α τας δ,ορθώσεις 'των
6 ΟΐίρθΟ (ΙϊΐηϊΟΣΙΙΙδ (Πλίν. 35\ 130), Οείκνύεΐ ΐ'σως, δοκιμίων της παρούσης μελέτης, ό'τι ευρέθησαν έν Θεσ-ιαι; το'-
' τ - ν -\ \ σον κακοί ανΟοωποι και άσεοεί'; έανάτω;, ώστε άονΟαένου του
οτι ο τύπος ούτος τίυν εικόνων εινε κληοονου,ικος „ \ , , ' .
' ετου; 1921 δια λογούς προσωπικού η εμψνλιον αισους ανετι-
έ'πείτα έν τώ ΟΟίωτίκφ έργαστηρίω καί ταΐς παρα- ναΡαν δια δυναμίτιδο; τον λέοντα ε!ς τεμάχια, «τίνα πρέπει να
ψυάσ'ν άύτου συγκολληδώσι. Με'χρι τοΰδε εϊνε γνωσταί εικόνες αυτοΰ, άνεπι-
τυνεΐς καί αύται, αί υπ' έμου δημοσιευθεΐσαι εν Πρακτικοΐς 1911
*
σ. 160 Ιξ.].