Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1920)

Α Ε 1920

Σχεδόν ούδεμίαν έχω άμφιβολίαν, ότι ό Σαυ- και τον του Αχαρνέως Κλειππίδου υίου του Δει-

•γένης και ό Κοίρανος τοΟ-ΤαναγραϊχοΟ πολυαν- νίου παράΒπίοΙεηθΓ ΑΪΙιβη.ΜίΙί, XI, 1915,σ.8έξ.

ορίου είνε τά αυτά πρόσωπα προς τους ομώνυμους Αλλ' ει καί δια της έςηγήσεως ταύτης ποιοΟ-

πολεμιστάς των χαρακτών στηλών της Τανάγρας, μα ι, ώς νομίζω, ίκανώς εκποδών την δυσγέρειαν

εινε οί αύτοί άνορες οί πεσόντες εί: την παρά τό την προκύπτουσαν εκ τη ρ διαφοράς ττιζ ΥοαΦΥίί

Δήλιον μά/ην. Αί χαρακταί στήλαι, ποιηθεΐσαι τών ονομάτων των δύο Ταναγραίων πολεμιστών,

"βεβαίως αμέσως μετά την μάχην, ήσαν ίδρυμέναι νομίζω, ό'τι ή μόνη ορθή έξήγησις της ύπαρχού-

έπί κενοταφίων ιδιωτικών έν τω μέσω τών λοιπών σης ταύτης ποικιλίας εινε άλλη: δτι δηλ. αί χα-

οίκογενειακών τάφων τών ηρώων πολεμιστών, ώς ρακταί στήλαι της Τανάγρας έποιήθησαν εις την

συνέβαινε τούτο και έν Αθήναις κατά τό πρόχει- σύμμαχον τότε τών Γαναγραίων πόλιν τών Θηβών,

οον παράδειγμα του έν Κορίνθω πεσόντος ίππέως ενθα το Γ και το Ο I έγράφοντο πάντοτε ώς γοά-

.Δεξίλεω, του υίου του Αυσανίου (πρβλ. ΒγποΙπιθγ φονται επί τών χαρακτών στηλών. Δια τούτο ειπον

Αίήβη. ΜίίίβίΙ. 1910, σ. 191 ίς. και τά εκεί πα- ανωτέρω, ότι και έπιγραφικοί λόγοι άνάγουσι τάς

ρατιθέμενα άλλα παραδείγματα). χαρακτάς στήλας της Τανάγρας εις Θήβας. Τά

Μικρά τις δμως διαφορά τό μεν παλαιογραφική πράγματα λοιπΌν εχουσιν ενίοτε ούτως, ώστε, άν

το δε ορθογραφική ύττάρ/ει μεταξύ τών χαρακτών που άπορώμεν πολύ ή ολίγον, -ρέπει μάλλον νά

τηλών της Τανάγρας και του λίθου του πολυαν- οιοασκώμεΟα τταρά νάμφισβητώμεν περί τών γε-

σ

δρίου. Εις τό όνομα του Σαυγένουςτό γάμμα γρά- γονότων.

φεται έπι μεν του λίθου του πολυανδρίου ως Λ 1ά μέχρι τούδε συμπεράσματα συνοψίζονται

επί όέ της -/αρακτής στήλης ώς Γ. Αλλά τοιαύ- ώς έςής: Οί Ταναγραΐοι Σαυγένης και Κοίρανος

τη εναλλαγή της αοοφήε του γράαυ.ατο; παρατη- τών ναοακτών στηλών, εΐνε τά αυτά -οόσουττα

ρεΐται και εις συγγρόνους έπιγραφάς τών θεσ~ιών, ποόρ τον Σαυγένην και Κοίοανον του Ταναγοαϊκοΰ

•ό δε Κΐΐ'οΐιΐιοίϊ δεν άποκλείει την γνώμην δρα πολυανδρίου. Οί νεκοοί του πολυανδρίου τούτου

<ανω σ. 1 9 II), ότι τούτο δύναται νά προέρχηται καί εινε νεκροί ανδρών πεσόντων εις την παρά τό Δή-

ές αυθαιρέτου ατομικής καλλιγοαφίας του /αρά- λιον μάνην 424 π. Χ.). Αί ταναγοαϊκαί ναοα-

ς^ντος τάς έπιγραφάς. Ορθογραφική οιαφορά κταί στήλαι έποιήθησαν έν θήβαις έν τω έ ρ γ α -

ΰπάρ/ει έν τή γραφή της πρώτης συλλαβής του στηρίω του Αριστείδου αμέσως μετά τό 424 π.Χ.
ονόματος του Κοιοάνου, ήτις έν μεν τώ λίθω του ΙΙοό: άπόδειςΊν τών συυ.-εοασυ.άτο^ν τούτων

πολυανδρίου γράφεται δι' ΟΕ, επί όέ της χαρα- έποιησάμην '/ρήσιν τεκμηρίων, άτινα ήδυνάμην

κτής στήλης δι' ΟΙ- Ο λίθος του -τολυανορίου νά έςεύρο), ΰφ ους ορούς Ιργάζεται ή άρχαιολο-

■γράφει κατά κανόνα το Α| καί ΟΙ οι Α Ε και Ο Ε για. Τά τεκμήρια ταύτα δέν ίίνε βεβαίως ρηταί

ί'Αβαεόδωοος, Ρεογαένετος, Χοεοίλορ, Άοισστό- καί κατηγορηματικά! άτ:οόεί:ειε, ώστε νά ποοκύ-

θοενοε). Άλλά τον κανόνα τούτον δέν τηρεί άπα- πττ έ: αυτών βεβαιάτης αναμφισβήτητος. Τήν ές

ρεγκλίτως, διότι γράφει τό όνομα Αιογ^ίνας καί το αυτών όμως πηγκ'ζουσαν μεγάλην πιθανότητα ού-

ονομα Πνρραΐος δι' ΑΙ. Όμοια δε ορθογραφία δεις, νου,ίζω,'θά άρνηθή.

του ΟΙ παρατηρείται καί εις συντετριμμένην σύγ- 'Γπολείπεται νά έπινειρήσω ήδη νά περιλάβω

γρονον ποό^ τον λίθον του πολυανδρίου Γαναγοαϊ- εις -ο πλαίσιον τών άνιοτέοίο ίστοοικών πορισμά-

κήν έπιγραφήν, ήτις έφερε -ιθανώς το όνομα χων καί τούς έπίσης έν πολεμώ πεσόντας Θηβαίους

Χοιρίλος δι ΟΙ γεγραμμένον (ΙΟ. VII, 670). τ:ολεμιστάς Μνάσωνα και Ρύγ/ωνα. Ομολογώ

Τοιαύτη ορθογραφική ποικιλία καί παλαιογραφίκή δέ, οτι ώς ποός τούτου: ό συλλογισμός μου εινε

■ 1*11-1 I I 1 ι ' * \ ι ι ι

αυθαιρεσία τών '/αραςάντοον έπιγραφάς -αρατη- ασθενέστερος. Διότι οί Θηβαίοι κατά τον Πελοπον-

ρεΐται καί επί τών συγχρόνων οστράκων τών χρη- νησιακόν πόλεαον ά-ίόλεσαν νεκρούς καί έν τή

σιυ.ο-οιηθέντων έν Αθήναις ποόε τον έξοστρακι- περιφήμω προσβολή τών Πλαταιών τώ 431 καί

•σμόν του αντιπάλου του Πεοικλέους θουκυδίδου παοά το Δήλιον τώ 424 καί κατά τήν έκοίοοςιν

του υίου του Μελησίου ήδη ποό του 440 π. Χ. τών βαρβάρων θρακών τών καταστρεψάντων τώ

I ι ) ι ι ι ι Γ ιι ιι ι