DOI Artikel:
Xyngopulos, Andreas: Parthenōnos byzantinai toichographiai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14367#0051
Ξυγγόπουλος' Παρθενώνος βυζαντινοί τοιχογραφίαι. 41
Α Ε 1920
κρίνεται δηλαδή μ.ορτις καθήμενη και περιβε-
βλημένη ίμάτιον πλούσιας έχον πτυχές φέρουσα
δέ την δεξιά ν χεΐραν διαγωνίως προ; αριστερά (Ηκ.
7). Την παράστασιν ής ή μορφή αύτη άτετέλε1
αέρος δυνάμεθα νά εύρωμεν έάν παραβάλωμεν τά
διασωθέντα ιχνη της καθήμενης μορφής προς την
έπι της έπιχρύσου άργυρας ανάγλυφου πλακός
του Λούβρου παράστασιν την είκονίζουσαν τάς
Μυροφόρους προ του κενού μνημείου [ΌϊβΚΙ ε.ά.
σ. 638 ε'ικ. 323;. Οΰτω λοιπόν παρατηρουμεν, οτι
ό επί της πλακός ταύτης παρ ισιωμένος άγγελος
Γ: Α. πλενρά. "Αγγελος προ του ΑΙνημείον.
(είκ. 8.), ε/ει την αυτήν ά/.ριβώς στάσιν και
την αυτήν εν γένει μορφήν πρΌς την ήμετέράν
τοιχογραφίαν. Έκ της όμοιότητος δέ, ήτις με "
τα£υ των δύο τούτων παραστάσεων υπάρχει συν-
άγομεν, οτι και ή τοιχογραφία του Παρθενώνος
εις όμοίαν τινά σύνθεσιν ανήκει και συνεπώς οτι
ή διασωζωμένη μορφή είνε ό άγγελος ό καθήμε-
νος προ του κενού μνημείου.
Έπι του τμήματος λοιπόν τούτου του Δ τοίχου
Φαίνεται, οτι υπήρχε συνεχής σειρά παραστά-
σεων έκ του βίου του Ίησου και ούχι το σύνη-
θες δωδεκάορτον. Ούτω οέ συμπληρουντες και τό
μεταςύ της Σταυρώσεως και του Επιταφίου
θρήνου κενόν διά της Άποκαθηλώσεως, ής δια-
κρίνονται άμυδρά τινα ιχνη, έ'χομεν τήν σειράν :
Σταύρωσις, Άποκαθήλωσις, Επιτάφιος Θρήνος,
Μυροφόροι προ του Μνημείου. Ή τελευταία δέ
αύτη σκηνή έπέχει κατά τους βυζαντινούς χρό-
νους, ως γνωστόν, τον τόπον της Αναστάσεως
άντικαθιστωμένη πολλάκις ή και συνεικονιζομένη
μετά της εις Άδου καθόδου. Το τμήμα λοιπόν
τούτο του τοίχου ήτο έντελώς αυτοτελές.
Τό πρός βορραν τμήμα του δυσμικου τοίχου
διασώζει αρκετά υπολείμματα διακοσμήσεως, ώστε
νά δύναται τις νά διακρίνη τήν διάταςΊν των ίπ
αύτοΰ παραστάσεων.
Έπι του τοίχου τούτου εχομεν μέγα παραλ-
<§.' Πλαζ Λούβρου. "Αγγελος προ τον Μνημείου.
ληλόγραμμον διαιρούμενον εις τρεις τουλάχιστον
ζώνας, ών ή μεν κατωτέρα ούδεμίαν δεικνύει ύπο-
διαίρεσιν και θά έφερε, ως εικάζω έκ των διασω-
θέντων ιχνών, σειράν άγίοον όρθιων ισταμένων
άναλόγων προς τους του βορείου τοίχου. Αί δύο
άνώτεραι ζώναι υποδιαιρούνται εις τρία εκάστη
τετράγωνα τμήματα περιλαμβάνοντα ανά μίαν
παράστασιν. Έκ τών παραστάσεων τούτων
ουδέν σχεδόν διεσώθη ώστε νά είναι δυνατή ή
άναγνώρισις τών έν αύταϊς εικονογραφικών θεμά-
των πλήν ί'σως μιας εν τή μεσαία ζώνη παρά τήν
θύραν ευρισκομένης εν ή νομίζω οτι διέκρινα, λίαν
όμως άμυδρώς, ίχνη της Θεοτόκου κρατούσης τον
Ίησουν έν τή σκηνή της Υπαπαντής. Τούτο δμως
δεν δύναται απολύτως νά βεβαιωθή.
Τό όλον δέ παραλληλόγραμμον περιεβάλλετο
εςωθεν και κατά τάς τέσσάρας, ώς φαίνεται, πλευ-
ράς-καίτοι έκ της άνω πλευράς ουδέν σήμερον
διασώζεται-υπό σειράς κύκλων περικλειόντων προ-
τομάς άγίων (στηθάρια). (είκ. 0.) Τών στηθα-
6
Α Ε 1920
κρίνεται δηλαδή μ.ορτις καθήμενη και περιβε-
βλημένη ίμάτιον πλούσιας έχον πτυχές φέρουσα
δέ την δεξιά ν χεΐραν διαγωνίως προ; αριστερά (Ηκ.
7). Την παράστασιν ής ή μορφή αύτη άτετέλε1
αέρος δυνάμεθα νά εύρωμεν έάν παραβάλωμεν τά
διασωθέντα ιχνη της καθήμενης μορφής προς την
έπι της έπιχρύσου άργυρας ανάγλυφου πλακός
του Λούβρου παράστασιν την είκονίζουσαν τάς
Μυροφόρους προ του κενού μνημείου [ΌϊβΚΙ ε.ά.
σ. 638 ε'ικ. 323;. Οΰτω λοιπόν παρατηρουμεν, οτι
ό επί της πλακός ταύτης παρ ισιωμένος άγγελος
Γ: Α. πλενρά. "Αγγελος προ του ΑΙνημείον.
(είκ. 8.), ε/ει την αυτήν ά/.ριβώς στάσιν και
την αυτήν εν γένει μορφήν πρΌς την ήμετέράν
τοιχογραφίαν. Έκ της όμοιότητος δέ, ήτις με "
τα£υ των δύο τούτων παραστάσεων υπάρχει συν-
άγομεν, οτι και ή τοιχογραφία του Παρθενώνος
εις όμοίαν τινά σύνθεσιν ανήκει και συνεπώς οτι
ή διασωζωμένη μορφή είνε ό άγγελος ό καθήμε-
νος προ του κενού μνημείου.
Έπι του τμήματος λοιπόν τούτου του Δ τοίχου
Φαίνεται, οτι υπήρχε συνεχής σειρά παραστά-
σεων έκ του βίου του Ίησου και ούχι το σύνη-
θες δωδεκάορτον. Ούτω οέ συμπληρουντες και τό
μεταςύ της Σταυρώσεως και του Επιταφίου
θρήνου κενόν διά της Άποκαθηλώσεως, ής δια-
κρίνονται άμυδρά τινα ιχνη, έ'χομεν τήν σειράν :
Σταύρωσις, Άποκαθήλωσις, Επιτάφιος Θρήνος,
Μυροφόροι προ του Μνημείου. Ή τελευταία δέ
αύτη σκηνή έπέχει κατά τους βυζαντινούς χρό-
νους, ως γνωστόν, τον τόπον της Αναστάσεως
άντικαθιστωμένη πολλάκις ή και συνεικονιζομένη
μετά της εις Άδου καθόδου. Το τμήμα λοιπόν
τούτο του τοίχου ήτο έντελώς αυτοτελές.
Τό πρός βορραν τμήμα του δυσμικου τοίχου
διασώζει αρκετά υπολείμματα διακοσμήσεως, ώστε
νά δύναται τις νά διακρίνη τήν διάταςΊν των ίπ
αύτοΰ παραστάσεων.
Έπι του τοίχου τούτου εχομεν μέγα παραλ-
<§.' Πλαζ Λούβρου. "Αγγελος προ τον Μνημείου.
ληλόγραμμον διαιρούμενον εις τρεις τουλάχιστον
ζώνας, ών ή μεν κατωτέρα ούδεμίαν δεικνύει ύπο-
διαίρεσιν και θά έφερε, ως εικάζω έκ των διασω-
θέντων ιχνών, σειράν άγίοον όρθιων ισταμένων
άναλόγων προς τους του βορείου τοίχου. Αί δύο
άνώτεραι ζώναι υποδιαιρούνται εις τρία εκάστη
τετράγωνα τμήματα περιλαμβάνοντα ανά μίαν
παράστασιν. Έκ τών παραστάσεων τούτων
ουδέν σχεδόν διεσώθη ώστε νά είναι δυνατή ή
άναγνώρισις τών έν αύταϊς εικονογραφικών θεμά-
των πλήν ί'σως μιας εν τή μεσαία ζώνη παρά τήν
θύραν ευρισκομένης εν ή νομίζω οτι διέκρινα, λίαν
όμως άμυδρώς, ίχνη της Θεοτόκου κρατούσης τον
Ίησουν έν τή σκηνή της Υπαπαντής. Τούτο δμως
δεν δύναται απολύτως νά βεβαιωθή.
Τό όλον δέ παραλληλόγραμμον περιεβάλλετο
εςωθεν και κατά τάς τέσσάρας, ώς φαίνεται, πλευ-
ράς-καίτοι έκ της άνω πλευράς ουδέν σήμερον
διασώζεται-υπό σειράς κύκλων περικλειόντων προ-
τομάς άγίων (στηθάρια). (είκ. 0.) Τών στηθα-
6