Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1920)

ΛΕ 1920

είτε καϊ έν προτομή (Βα^βί Ι,'&γΙ βγζ&ηΐϊη3 Ράτ\β
[49041 σ. 257 είκ. 84) ούδέποτε δμως φέρει αλλ ο
έπίθετον ή παρίσταται κατ1 άλλον τύπον. Ή Θεο-
τόκος ώς Άθηνιώτισσα θά παρίστατο ούτω έπι Φο-
ρητής εικόνος, ήτις ίσως έδωκε το όνομα και εις
τήν έκκλησίαν. Ποιος άλλως ο άληθής τύπος της
Αθηνιωτίσσης §έν γνωρίζομεν εισέτι καθ' ίσον τα
επί μολυβδοβούλλων μητροπολιτών τινών των Α-

51

θηνών και ιδία του Μιχαήλ Ακομινάτου έπίθετον
■τούτο αποδίδεται εις τύπον της Θεοτόκου Όδηγη-
τρίας. (ΒβϊιΙηηιύβνρβν $Ϊ£Ϊ11υ§ΓΒρΙιίΘ άβ ΓΕιη-
ρΪΓθ βγζ3ηΙίη, Ρ&πβ 1884 σ. 174.). Κατά συν-
επειαν ουδέν θετικον περί του τύπου τούτου γνω-
ρίζομεν, πάντως όμως είναι βέβαιον, οτι έν τη
κόγχη ή Θεοτόκος θά παρίστατο άπλώς ώς Πλα-
τυτέρα.

Ξνγγόπουλος' Παρθενώνος βυζαντινοί τοιχογραφίαι.

Έπιμετρον:

« θηοείου » τοιχογραφίαι.

Προς συμπλήρωσιν της όλης σειράς των εν το περιεχόμενον, σ/ετικον πάντως προς τήν άφι-

'Αθήναις βυζαντινών χρόνων τοιχογραφιών δέον ερωσιν του ναου, δεν δυνάμεθα δυστυχώς νά έν-

νά προστεθώσι τίνα περί των ολίγων λειψάνων ει- νοήσωμεν έκ τών έλα/ίστων σωζόμενων γραμ-

κόνων τών οιασωζομένων έπι τών έςωτερικών νιάτων.

τοίχων του καλουμένου Θησείου. Πολύ σπουδαιότερα είναι τά έπι της Β. έξωτε-

Τό «θησεϊον» άπο του 5ου ήδη αιώνος μετε- ρικής πλευράς του σηκου λείψανα. Αριστερά μι-

ποιήθη εις χριστιανικών ναόν. Κατά τους κυρίως κ,ρας θύρας, άνοιγείσης κατά τους βυζαντινούς

βυζαντινούς χρόνους περιελαμοάνετο έντό; τον /ρόνους και τοιχισθείσης κατά τήν περίοδον πιθα-

περιβόλου Μονής, ώς έΕάγεται εκ τών πολλών έπ: νώς τής Τουρκοκρατίας, εικονίζονται τρείς άγιοι

τών τοί/ων και τών κιόνων αύτου χαραγμάτων. όρθιοι. Τούτων καλλίτερον πιυς διασώζεται 6 πλη-

άναγραφόντων θανάτους ήγουυένων και μοναχών τίον τής θύρας ευρισκόμενος. Κάτωθεν έζωγρα-

άπό του 966 μέχρι του 1146 μ. Χ. ( Αρχιμ. τ,ημένου τόςΌυ, το οποίον κατά το άριστερΌν αύ-

Άντωνίνον. Περί τών χριστιανικών έν Αθήνα:ς του μέρος βαστάζεται υπό λεπτού κιονίσκου α>ε-

έπιγραφών Πετρούπολις 1874 ρωσσιστί σ Ισκέ.). 3οντος κιονόκρανον, διακρίνεται Αγιος Ιεράρχης

*Αν ομως κατά τους χριστιανικούς και ρυί,αντι- εντελώς κατά μέτωπον κρατών διά τής κάτωθεν

νους /ρόνους το μνημείον ή ή Μονή έτιματο έπ' του ένδύματος αύτου αριστεράς Εύαγγέλιον και

ονόματι του Αγ. Γεωργίου οεν είνα! διόλου βέ - διά τής οεςιας εύλογων είκ. 18). Τό σχήμα τούτο

βαιον καθ' όσον ή περί Μονής του Αγ. Γεωργίου Αγίου κάτωθεν τόξου οεν είναι ασύνηθες διά τήν

«εν τω Κεραμεικώ» μαρτυρία του Ακομινάτου περίοδον εις ήν ανήκει ή ήμετέρα τοιχογραφία,

είναι λίαν άόριστος και ασαφής. [Λάμπρου Μιχ. ήτις υπενθυμίζει τάς λίαν όμοιας τοιχογραφίας

Ακομινάτου τά σωζόμενα Αθήναι 1879—8Μ τάς εσχάτως άνευρεθείσας εν Αΐ'αβ-Ό]'αηιϊ τής

Π σ. 238. 15) Πάντως έκ τών πηγών έξάγετ»! Κων/ως [ΕύβνζοΙΙ Μίδδϊο» ίίΓοΙίθοΙοοίηυθ (3θ

οτι το όνομα τοΰτο εφερεν δ ναός κατά τους Οοη/ρΐθ Ραηδ 19*21 σ. 40 κέ. Πιν. XXXIV)

νους τής Τουρκοκρατίας (Καμπούρογλον ϊστο- ώς και άλλα τινά μνημεία έν οίς τήν μικρογρα-

ρία τών Αθηναίων II 306 κέ. Θ. Φιλαδελφέ(ος ρίαν του έν Παρισίοις χειρογράφου τών Αόγων

Ιστορία τών Αθηνών Αθήναι 1902 I 174 κέ.). Γρηγ. του Ναζιανζηνου [ΌίβΗΙ ε. ά. σ. 583 είκ.

Έπι τής εξωτερικής έπιφανείας του Δ. τοίχου 285) και τό δίπτυχον του 01ι&ηιΙ)θΐ*γ ( λνηΐϊΐ ε.ά.

τοΟ σηκου και ύπερθεν τής τετοιχισμένης νυν θύ- ?· 611 είκ. 527).

ρας διακρίνονται έλάχιστα ίχνη μακράς, »ξ 8 Άπό απόψεως σχεδίου αί τοιχογραφίαι αύται

τουλάχιστον στίχων, επιγραφής γεγραμμένη-ς διά του θησείου οιαφέρουσιν ούσιωδώς άπο τών άνα-

μέλανος χρώματος επί έρυθροΟ πεδίου, ης δμως λόγων παραστάσεων του Παρθενώνος (Είκ. I 1 — 13).