80 Ξαν&ονδίδης- Κρητικοί επιγραφαί.
αε 1920
ή γυμνασίου" όλιγώτερον πιθανόν θεωρώ δτι θα
έλέγετο ούτως ό τόπος ενθα ήσκοΰντο οί νέοι εις
την τοξικήν. Ή κατάληξις -τρα δηλοΐ τον τόπον,
δπου τελείται ή πραξις ή δηλούμενη ύπο του
ρήματος δπως εις τα παλαίστρα, ορχήστρα, κονί-
στρα, κυλίστρα κ. τ. ο. καΐ τά παράλληλα δε έν
τη έπιγραφή άντρήιον, άγελα, χορός ένισχύουσι
τήν γνώμην ταύτην.
στ. 7. άδελπιός. Ή συμπλήρωσις σφόδρα αμ-
φίβολος, άφ' ου έκτος του Ε (το όποιον δυνατόν
νά ήτο και Β) άμυδρότατα άλλα ίχνη ύπάρχουσιν
έν τω λίθω. Επίσης και το Ρόν είπον εις το μέσον
του στίχου μόνον βχθίηρίϊ οαιιβα έγράφη ύφ' ημών,
μόνον δε τών τριών πρώτων γραμμάτων φαίνονται
άμυδρά λείψανα.
στ. 9. δ\πε ν[ίν. Και ή συμπλήρωσις αύτη δεν
είναι βεβαία.
στ. 11. όμόσει. Ή συμπλήρωσις φαίνεται πι-
θανή, μολονότι ελάχιστα ίχνη της λέξεως ΰπο-
©αίνονται.
Αί άνωτέρω γλωσσικά! παρατηρήσεις μαρτυ-
ροΟσιν οτι πλην τών καθαρώς δωρικών στοιχείων
της διαλέκτου τών Κρητών περιέχει ή επιγραφή
και στοιχειά τινα προγενεστέρας γλώσσης συγχω-
νευθέντα μετά τών δωρικών κατά τον έκδωρισμόν
της νήσου. Τά αρχαιότερα ταύτα στοιχεία, ώς
παρετήρησαν ήδη άλλοι οφείλονται εις μή δω-
ρικά φυλά της μέσης Ελλάδος, τά όποια εϊχον
προηγηθή τών Δωριέων εις τήν εις Κρήτην κάθοδον.
Και παλαιογραφικώς δε, ώς θά ίδωμεν κατωτέρω,
φθάνομεν εϊς το αυτό συμπέρασμα, άφ' ου ευρί-
σκονται γράμματα τύπου παλαιοτέρου και πλησιε-
στέρου προς τον ΦοινικικΌν άλφάβητον.
Β
Πλίνθος παχεΐα κογχυλιάτου λίθου ^εί«. 5^ ευ-
ρεθείσα μετά της προηγουμένης και του δωρικού
κιονόκρανου. Έχει διαστάσεις 60x55x30. Ή
ένεπίγραφος επιφάνεια έ'χει μήκος 0,60 και ύψος
0,30. Ό λίθος έχρησίμευε πιθανώς ώς βάθρον άνα-
θήματος, διότι εις τήν άνω έπιφάνείαν φέρει τόρ-
1 Κίβ8ΐίβΓ8, ϋίβ Ιοοδίβη νβΓδοΙιίβάβηΙιβϊΙθη ΐπι ϋί&ΐβ-
Ιίίβ Κγθ1;&8, ΜβγΙ)ιιι·£ σελ. 1908 90-94.
. . » '/Ί/Ι/Λ .....
.ΑΑΡ ΟΛ/Λ ΛΛ/Λ Κ ΛΛ
59 ΤΟ.1 ΟΤ2 3 \Α Α Χ V
Ο/Υ Α Κ Ο ΑΛ ΚΑ Κ Ο Ρ Ρ Ο
3: Κοννάβων άνά-&εοις.
(αί εικόνες 3-6 εγένοντο εκ χειρογράφων είκασμάτων.)
μον τετράγωνον και κοίλωμα άβαθες, ίνα τοποθε-
τήται το ανάθημα.
Ή έπιγραφή συνίστατο έκ τεσσάρων γραμμών,
ών ή πρώτη ήφανίσθη έκ φθοράς του λίθου* αί ακό-
λουθοι τρεις γραμμαί διατηρουσι πάντα τά γράμ-
ματα πλην τοΰ πρώτου της πρώτης γραμμής. Το
ύψος τών γραμμάτων είναι 4-4Υ2 εκατ.
Είναι γεγραμμένη βουστροφηδόν και εχει ούτως
............γαρον αμα κσ8ύ Ζανεΐ τολότρι4ον άκος κακόρρο
'Τσως το άνάθημα άνετέθη, διότι δ δείνα (θεός.
ή ιατρός) τή βοήθεια του Διός ίάσατο όλέθριόν τι.
ουσώδες νόσημα.
Ή πρώτη έλλιπής λέξις' γαρον θά είναι το τέ-
λος τοΰ όνόματος του ιατρού (;). Ο τύπος Ζανεΐ η^
Ζανεΐ είναι ή δοτική του Ζάν, δπως ό άλλος τύ-
πος Διεΐ.
τολότριον. Πιστεύω οτι δεν είναι το άλλότριον,
αλλά το όλέθριόν, γενόμενον εκ της ρίζης όΑο-(ές:
ής και τό όλοος κλπ.).
άκος είναι το άχος έπι σωματικού παθήματος,
τό νόσημα.
κακόρρο. Δεν πιστεύω ή λέξις νά σχετίζεται προς
τήν Κυπριακήν γλώσσαν του Ησυχίου «κακόρας^
κατακόψας παρ* Εύ'κλω» και δια το διττον ρ και
διά τον τύπον κακόρρο, το όποιον δεν είναι πιθανόν
νά είναι μετοχή δπως τό κακόρας. Μόνον άρα ώς:
έπίθετον του άκος ήτοι ακος κακόρρο = νόσος κα-
κόρρους, δυσώδης δύναται, ώς φρονώ, νά ληφθή.
Πολλαί άμφιβολίαι μοι μένουσιν εις τήν έρμη-
νείαν της μικρας έπιγραφής.
Τά γράμματα της έπιγραφής αυτής δσα σώ-
ζονται εχουσι τό αύτΌ σχήμα προς τά της προη-
2 Α. Τ1ιαιηΐ3, Οηβοϊα. ΌΐαΙβίΣΐ. σελ. 246.
3 Ίδε περί τούτου ΗθΓ\νβΓ(1βη, 1.6X10011 έν ττ; λέξει.
21 11 22
αε 1920
ή γυμνασίου" όλιγώτερον πιθανόν θεωρώ δτι θα
έλέγετο ούτως ό τόπος ενθα ήσκοΰντο οί νέοι εις
την τοξικήν. Ή κατάληξις -τρα δηλοΐ τον τόπον,
δπου τελείται ή πραξις ή δηλούμενη ύπο του
ρήματος δπως εις τα παλαίστρα, ορχήστρα, κονί-
στρα, κυλίστρα κ. τ. ο. καΐ τά παράλληλα δε έν
τη έπιγραφή άντρήιον, άγελα, χορός ένισχύουσι
τήν γνώμην ταύτην.
στ. 7. άδελπιός. Ή συμπλήρωσις σφόδρα αμ-
φίβολος, άφ' ου έκτος του Ε (το όποιον δυνατόν
νά ήτο και Β) άμυδρότατα άλλα ίχνη ύπάρχουσιν
έν τω λίθω. Επίσης και το Ρόν είπον εις το μέσον
του στίχου μόνον βχθίηρίϊ οαιιβα έγράφη ύφ' ημών,
μόνον δε τών τριών πρώτων γραμμάτων φαίνονται
άμυδρά λείψανα.
στ. 9. δ\πε ν[ίν. Και ή συμπλήρωσις αύτη δεν
είναι βεβαία.
στ. 11. όμόσει. Ή συμπλήρωσις φαίνεται πι-
θανή, μολονότι ελάχιστα ίχνη της λέξεως ΰπο-
©αίνονται.
Αί άνωτέρω γλωσσικά! παρατηρήσεις μαρτυ-
ροΟσιν οτι πλην τών καθαρώς δωρικών στοιχείων
της διαλέκτου τών Κρητών περιέχει ή επιγραφή
και στοιχειά τινα προγενεστέρας γλώσσης συγχω-
νευθέντα μετά τών δωρικών κατά τον έκδωρισμόν
της νήσου. Τά αρχαιότερα ταύτα στοιχεία, ώς
παρετήρησαν ήδη άλλοι οφείλονται εις μή δω-
ρικά φυλά της μέσης Ελλάδος, τά όποια εϊχον
προηγηθή τών Δωριέων εις τήν εις Κρήτην κάθοδον.
Και παλαιογραφικώς δε, ώς θά ίδωμεν κατωτέρω,
φθάνομεν εϊς το αυτό συμπέρασμα, άφ' ου ευρί-
σκονται γράμματα τύπου παλαιοτέρου και πλησιε-
στέρου προς τον ΦοινικικΌν άλφάβητον.
Β
Πλίνθος παχεΐα κογχυλιάτου λίθου ^εί«. 5^ ευ-
ρεθείσα μετά της προηγουμένης και του δωρικού
κιονόκρανου. Έχει διαστάσεις 60x55x30. Ή
ένεπίγραφος επιφάνεια έ'χει μήκος 0,60 και ύψος
0,30. Ό λίθος έχρησίμευε πιθανώς ώς βάθρον άνα-
θήματος, διότι εις τήν άνω έπιφάνείαν φέρει τόρ-
1 Κίβ8ΐίβΓ8, ϋίβ Ιοοδίβη νβΓδοΙιίβάβηΙιβϊΙθη ΐπι ϋί&ΐβ-
Ιίίβ Κγθ1;&8, ΜβγΙ)ιιι·£ σελ. 1908 90-94.
. . » '/Ί/Ι/Λ .....
.ΑΑΡ ΟΛ/Λ ΛΛ/Λ Κ ΛΛ
59 ΤΟ.1 ΟΤ2 3 \Α Α Χ V
Ο/Υ Α Κ Ο ΑΛ ΚΑ Κ Ο Ρ Ρ Ο
3: Κοννάβων άνά-&εοις.
(αί εικόνες 3-6 εγένοντο εκ χειρογράφων είκασμάτων.)
μον τετράγωνον και κοίλωμα άβαθες, ίνα τοποθε-
τήται το ανάθημα.
Ή έπιγραφή συνίστατο έκ τεσσάρων γραμμών,
ών ή πρώτη ήφανίσθη έκ φθοράς του λίθου* αί ακό-
λουθοι τρεις γραμμαί διατηρουσι πάντα τά γράμ-
ματα πλην τοΰ πρώτου της πρώτης γραμμής. Το
ύψος τών γραμμάτων είναι 4-4Υ2 εκατ.
Είναι γεγραμμένη βουστροφηδόν και εχει ούτως
............γαρον αμα κσ8ύ Ζανεΐ τολότρι4ον άκος κακόρρο
'Τσως το άνάθημα άνετέθη, διότι δ δείνα (θεός.
ή ιατρός) τή βοήθεια του Διός ίάσατο όλέθριόν τι.
ουσώδες νόσημα.
Ή πρώτη έλλιπής λέξις' γαρον θά είναι το τέ-
λος τοΰ όνόματος του ιατρού (;). Ο τύπος Ζανεΐ η^
Ζανεΐ είναι ή δοτική του Ζάν, δπως ό άλλος τύ-
πος Διεΐ.
τολότριον. Πιστεύω οτι δεν είναι το άλλότριον,
αλλά το όλέθριόν, γενόμενον εκ της ρίζης όΑο-(ές:
ής και τό όλοος κλπ.).
άκος είναι το άχος έπι σωματικού παθήματος,
τό νόσημα.
κακόρρο. Δεν πιστεύω ή λέξις νά σχετίζεται προς
τήν Κυπριακήν γλώσσαν του Ησυχίου «κακόρας^
κατακόψας παρ* Εύ'κλω» και δια το διττον ρ και
διά τον τύπον κακόρρο, το όποιον δεν είναι πιθανόν
νά είναι μετοχή δπως τό κακόρας. Μόνον άρα ώς:
έπίθετον του άκος ήτοι ακος κακόρρο = νόσος κα-
κόρρους, δυσώδης δύναται, ώς φρονώ, νά ληφθή.
Πολλαί άμφιβολίαι μοι μένουσιν εις τήν έρμη-
νείαν της μικρας έπιγραφής.
Τά γράμματα της έπιγραφής αυτής δσα σώ-
ζονται εχουσι τό αύτΌ σχήμα προς τά της προη-
2 Α. Τ1ιαιηΐ3, Οηβοϊα. ΌΐαΙβίΣΐ. σελ. 246.
3 Ίδε περί τούτου ΗθΓ\νβΓ(1βη, 1.6X10011 έν ττ; λέξει.
21 11 22