Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1920)

96 Σ. Παπαστινρίδον Κόινλος.

ΑΕ 1920·

2 (οπισΰία δψις) : ιμαχιοφ όρος άνήρ.

Ό άνήρ ούτος παρίσταται όρθιος, στηριζόμενο; διαφορά αΰτη [Βεβαίως μόνον εις την άνάγκην της

επί οζώδους ράβδου, έχων τον ένα πόδα έπι του ποικιλίας πρέπει ν' άποδοθή, άνάγκην πολύ έπι-

έτέρου. Ή κεφαλή στρέφεται προς τά αριστερά, τακτικήν, φαίνεται, παρά τω τεχνίτη τούτω,,

ενώ ή ράχις εικονίζεται καθ' όλον της το πλάτος, άφοΰ έπι της αυτής όψεως άγγείων, άλλων μέν-

άκριβώς ώς το στήθος του νεανίου τής πρόσθιας μορφών το περίγραμμα τής κόμης είναι κατά τον

όψεως. Εχε ι στρέψει την προσοχήν εις άνηρτημέ- ενα τρόπον, άλλων οέ κατά τον έτερον (βλ. Η&γ-

νον προ αύτου φονευμένον λαγωάν, όστις φαίνεσαι ί\νί§, ΜθίδΙθΓδοΙι&Ιθη πίν. XXXIV).
οτι τον εμβάλλει εις σοβαράς σκέψεις. Λαγουοί έπι άγγείων είναι συνηθέστατοι, κυρίως

Ότι δεν έδωκε σημασίαν εις την ο ψ ι ν ταύτην ζώντες, προσφερόμενοι ώς ερωτικό ν δώρον εις νέους,

του άγγείου ό τεχνίτης, φαίνεται όχι μόνον ε/, τής άλλα και φονευμένοι άπαντώσιν ένίοτε, (πρβλ. Ε

άπλότητοςκαί κοινοτοπίας τής παραστάσεως, άλλα Ά?χ Έφημ. 1908, πίν. 8 (Ρωμαίος) και άγ-6

και εκ τής τεχνικής έκτελέσεως αυτής. Αί γραμ- γεΐον ΈΟν. Μουσείου ύπ' άριθ. 1482). Άγγειον

μαί αί δηλουσαι τάς πτυχάς εχουσιν άχθη έπιπο- έ'χον παράστασιν λαγωου τοιουτοτρόπως άνηρτη-

λαίως και εν σπουδή και δέν παρέχουσα την προο- μένου δεν γνωρίζω άλλο ή μίαν κύλικα τοΟ Ίέρω-

πτικήν έντύπωσιν, ήν είδομεν εις το ίμάτιον του νος (Ηορρΐη, Ηαηάβοοίί σ. 45) δστις άλλως

νεανίου. Ή μέλαινα παρυφή μόνον εις μικρόν μέ- φαίνεται νά είχεν άουναμίαν εις το ζώον τούτο,

ρος του ιματίου άπεδόθη, ενώ φυσικώτερον Οά ήτο διότι συχνότατα το απεικονίζει. Δέν πιστεύω οτι

νά άπεικονισθή και εις τό άλλο μέρος αύτου. Κατά ό τεχνίτης έ| άρχής είχεν ύπ' όψει νά παραστήσω

τύχην βεβαίως συνέβη ο οφθαλμός ένταΟθα νά τον λαγωόν πιθανώτερον είναι δτι, άφου παρέστη-

παρασταθή περισσότερον κατά φύσιν ή εις την σε τον ίματιοφόρον άνδρα, εσκέφθη νά προσθέση

μορφήν τοΟ νέου, διότι τά πάντα μας πείθουσιν τι το δικαιολογούν τήν παρουσίαν του και τήν σο-

οτι τήν όψιν ταύτην του άγγείου ούδόλως έφρόν- βαρότητα τής στάσεώς του και άδηλον πώς άπε-

τισε νά περιποιηΟή ό τεχνίτης. Και αύτη ή κόμη φάσισε νχ είλονίση το ζώον τοΰτο. Δέν είναι άπί-

έ'χει άποδοθή κατά άτελέστατον συμβατικον τρό- θανόν νά επέδρασαν προς τοΰτο τά εργα τοίι Ίέ—

πον. ΤΙ έρυθρά γραμμή ήτις χωρίζει τήν κόμην ρωνος, δστις πρέπει νά ήτο σύγχρονος του.
άπό του μέλανος γανώματος τής επιφανείας δέν
είναι καμπύλη, όπως εις τήν κόμην του παιδός

άλλ' αποτελείται έκ πολλών μικρότερων και ή Σέμνη Παπααπυρίδου

23 11 22