DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0008
Λ ε 1921
I
Το Κοινόν των Ελλήνων κατ" έπιγραφην Επιδαύρου | ΑΕ 1918, 128
(καταστατικόν εγγραφον του υπό τους Μακεδόνας Κοινού των Ελλήνων)
υπο
Σωκράτους Β. Κουγέα.
Σημ. Ή παρούσα μελέτη άνεκοινώθη έν τή Επιστημονική Εταιρεία κατά την συνεδρίαν της 30ής Μαρτίου 1922.— Χάριν
συντομίας σημειοΰται ενταύθα εφάπαξ πλήρης ό τίτλος βιβλίων τινών, είς α γίνονται συχναί παραπομπαΐ έν τή παρούση πρα-
γματεία.
ΑΕ — Αρχαιολογική Έφημερίς.
Ββίοβίι : — Οπθο1ιΪ8ο1ιθ Οβδοΐιίοΐιΐβ τ. I - III έ'κδ. 2«·
Δρόϋζεν: — Ιστορία του Μακεδόνικου Ελληνισμού, ελληνική μετάφρασις της ΟβββΗίβΜβ άβ8 ΗβΙΙβηίβηΐΊΙδ έν τή Βι-
βλιοθήκη Μαρασλή υπό 'Ιω. Πανταζίδου και Ίω. Δελλίον τ. I - III.
8.Θ.Ό.Ι : — 8αιηιιι 1 ιιη§· ά. οπβοΐιίδοΐιβη ΒΪ3ΐβ]ϊί-Ιη8θ1ιπίί;βη υπό Οοΐΐϊίζ - Ββοΐιίβΐ.
Όηύοΐβ: — Ι.β8 1,ΐο·αβ8 βίοΙΪΘΐιηβ βΐ αοΐιββηηβ.
Ηβηχι&ηη- βννο&οάα — ΟπθοΙιϊθοΙιθ 8ΐ33ΐ8&1ΐβΓΐΰιιΐθΓ III έκδ. 6ί .
ΗϊοΙΐ8-Η.ί1Γ. — ΟΓββΙί ΗΪ8ΐοΐ'ΐθ8ΐ Ιιΐ8οπρίίοιΐ8 έ'κδ. 1901.
ΚαβΓ8ί: — (τβδοΐιϊοΐιΐβ οΙβ8 Ηβ1Ιβηι'8ηιιΐ8 I έ'κδ 2« . 1917.
ΙιΆΓΓβΙά: —- Η3ΐι<3βιιοΙι <1θγ ^πβοΐιϊδοΐιβη Ερϊ^ΓβρΙιϊΙί.
ΐνι'βββ : — (^βδοΐιίοΐιΐβ άβΓ ^πβόΐιίβοΐίθη αηά ιηαΐίβάοηϊδίίΐιβιι 8ΐϋίΐΙβιι τ Ι-ΙΙΙ
Ρ-λν ΐΙΕ· — ΡααΙγ - Ψιβ8θ\73 - ΚγοΙΙ, Κβίΐΐ - Εηονίίίοραβάΐβ άβι* ΙίΐΒβδίβοΚβη Α11βΓίιΐΗΐ8ννΊ88βη8θ1ΐ3Ϊί.
8ο1ΐΆίβΓ. — Οθΐιιθ8ΐ1ιβηβ8 αηά δβίηβ ΖβίΙ. τ. I - III εκδ. 2« ,
8γ11ο@β . — ΌίΜβηϋβνρβτ, 8γ11θ£β Ιηδοπρίίοηιιιη βΓ&βΟΗΠιπι εκδ. 3η .
8\νθΐ)θάίΙ — Οϊθ ΟΓΪΘΟίΐΪΒΡίίθη νοΙΙίδββΒοΐΊΐίίδδβ.
1. Ή γνώμη τον εκδότου.
Εν τω προ ολίγων (Ληνών έκδοθέντι 4" τεύχει
της Αρχαιολογικής Εφημερίδος του έτους 1918
ό καθηγητής Π. Καββαδίας !>πο τον τίτλο ν «\ΕΓ
'Αχαϊκή Συμπολιτεία κατ έπιγραφάς εξ Επι-
δαύρου» έδημοσίευσε και ήρμήνευσεν έπιγραφην
(την ύπ' αριθ. 3, 3α και 3? σελ. 128 κ.έ.), ήτις,
ευρεθείσα εσχάτως έν Έπιοαύρω, είναι μεγίστης
αληθώς σπουδαιότητος. Άλλ' ή ερμηνεία τοΟ σο-
φού σκαπανέως της ιεράς Επιδαύρου, άν και μα-
κρά και ενδελεχής., περιέχει ασάφειας τινάς, ενια-
ίου οέ και ισχυρισμούς προσκρούοντας πρός τε
αλλήλους και προς αυτήν τήν άκρίβειαν των πρα-
γμάτων. Ούτω π χ. προκειμένου περί της σχέσεως
των τριών επιγραφικών τεμαχίων (3, 3α και 3β )
προς άλληλα, ενώ βεβαιοΟται (σελ. 129) δτι «και
αί τρεις έπιγραφαΐ έχαράχθησαν συγχρόνως και
οή ύπο της αυτής χειρός», και δτι άπετέλουν μίαν
στήλην, ολίγον ανωτέρω (σ. 128) λέγεται περί
μεν της ύπ' αριθ. 3α οτι αύτη Τΐιϋν,νόν $ά άπετέ-
λει μέρος της ύπ' αριθ. 3 επιγραφής, περι δέ της
ύπ' αριθ. 3β οτι είναι άλλη επιγραφή και δτι αύτη
δεν άπετέλει μέρος τής ύπ' αριθ. 3 επιγραφής. Έν
σελ. 135 λέγεται δτι έν τή έπιγραφή «κανονίζον-
ται και καθορίζονται αί σχέσεις του Πελοποννη-
σιακού κράτους προς συμμάχους (λαούς μή βασι-
λευομένους) και συμμάχους βαοιλεΐς», αμέσως δέ
κατωτέρω λέγεται οτι ή έπιγραφή περιστρέφεται
κατά το πλείστον περί τάς ύποχρεώσεις και τά δι-
καιώματα των πόλεων, έΗ ών άπετελεΐτο το όμό-
σπονδον καάτος» Έν μεν σελ. 136 όοίζεται δτι
ή έπιγραφή είναι «ψήφισμα και ούχι άλλο τι», έν
οέ σελ. 139 χαρακτηρίζεται αύτη ώς νόμος και
μάλιστα ειδικός νόμος. Περί τών έν τή έπιγραφή
αναφερομένων βασιλέων ενώ συχνά αναγκάζεται
νά όμιλήση ό εκδότης, ουδέποτε ονομάζει ουδέ
ορίζει αυτούς, πλήν άπαξ μόνον λέγων, δτι οί βασι-
λείς είναι οί τής Μακεδονίας, άλλ' έκ τούτων όνο-"
μάζει μόνον Άντίγονον τον Δώσωνα, μή έςηγών
τήν έπανειλημμένην έμφάνισιν τοΟ πληθυντικού
τύπου βασιλείς.
Αί μικραι αύται άσάφειαι προέρχονται έκ τοΰ δτι ■
ό έκδοτης έν τή ερμηνεία τής επιγραφής έβάδισεν
1
I
Το Κοινόν των Ελλήνων κατ" έπιγραφην Επιδαύρου | ΑΕ 1918, 128
(καταστατικόν εγγραφον του υπό τους Μακεδόνας Κοινού των Ελλήνων)
υπο
Σωκράτους Β. Κουγέα.
Σημ. Ή παρούσα μελέτη άνεκοινώθη έν τή Επιστημονική Εταιρεία κατά την συνεδρίαν της 30ής Μαρτίου 1922.— Χάριν
συντομίας σημειοΰται ενταύθα εφάπαξ πλήρης ό τίτλος βιβλίων τινών, είς α γίνονται συχναί παραπομπαΐ έν τή παρούση πρα-
γματεία.
ΑΕ — Αρχαιολογική Έφημερίς.
Ββίοβίι : — Οπθο1ιΪ8ο1ιθ Οβδοΐιίοΐιΐβ τ. I - III έ'κδ. 2«·
Δρόϋζεν: — Ιστορία του Μακεδόνικου Ελληνισμού, ελληνική μετάφρασις της ΟβββΗίβΜβ άβ8 ΗβΙΙβηίβηΐΊΙδ έν τή Βι-
βλιοθήκη Μαρασλή υπό 'Ιω. Πανταζίδου και Ίω. Δελλίον τ. I - III.
8.Θ.Ό.Ι : — 8αιηιιι 1 ιιη§· ά. οπβοΐιίδοΐιβη ΒΪ3ΐβ]ϊί-Ιη8θ1ιπίί;βη υπό Οοΐΐϊίζ - Ββοΐιίβΐ.
Όηύοΐβ: — Ι.β8 1,ΐο·αβ8 βίοΙΪΘΐιηβ βΐ αοΐιββηηβ.
Ηβηχι&ηη- βννο&οάα — ΟπθοΙιϊθοΙιθ 8ΐ33ΐ8&1ΐβΓΐΰιιΐθΓ III έκδ. 6ί .
ΗϊοΙΐ8-Η.ί1Γ. — ΟΓββΙί ΗΪ8ΐοΐ'ΐθ8ΐ Ιιΐ8οπρίίοιΐ8 έ'κδ. 1901.
ΚαβΓ8ί: — (τβδοΐιϊοΐιΐβ οΙβ8 Ηβ1Ιβηι'8ηιιΐ8 I έ'κδ 2« . 1917.
ΙιΆΓΓβΙά: —- Η3ΐι<3βιιοΙι <1θγ ^πβοΐιϊδοΐιβη Ερϊ^ΓβρΙιϊΙί.
ΐνι'βββ : — (^βδοΐιίοΐιΐβ άβΓ ^πβόΐιίβοΐίθη αηά ιηαΐίβάοηϊδίίΐιβιι 8ΐϋίΐΙβιι τ Ι-ΙΙΙ
Ρ-λν ΐΙΕ· — ΡααΙγ - Ψιβ8θ\73 - ΚγοΙΙ, Κβίΐΐ - Εηονίίίοραβάΐβ άβι* ΙίΐΒβδίβοΚβη Α11βΓίιΐΗΐ8ννΊ88βη8θ1ΐ3Ϊί.
8ο1ΐΆίβΓ. — Οθΐιιθ8ΐ1ιβηβ8 αηά δβίηβ ΖβίΙ. τ. I - III εκδ. 2« ,
8γ11ο@β . — ΌίΜβηϋβνρβτ, 8γ11θ£β Ιηδοπρίίοηιιιη βΓ&βΟΗΠιπι εκδ. 3η .
8\νθΐ)θάίΙ — Οϊθ ΟΓΪΘΟίΐΪΒΡίίθη νοΙΙίδββΒοΐΊΐίίδδβ.
1. Ή γνώμη τον εκδότου.
Εν τω προ ολίγων (Ληνών έκδοθέντι 4" τεύχει
της Αρχαιολογικής Εφημερίδος του έτους 1918
ό καθηγητής Π. Καββαδίας !>πο τον τίτλο ν «\ΕΓ
'Αχαϊκή Συμπολιτεία κατ έπιγραφάς εξ Επι-
δαύρου» έδημοσίευσε και ήρμήνευσεν έπιγραφην
(την ύπ' αριθ. 3, 3α και 3? σελ. 128 κ.έ.), ήτις,
ευρεθείσα εσχάτως έν Έπιοαύρω, είναι μεγίστης
αληθώς σπουδαιότητος. Άλλ' ή ερμηνεία τοΟ σο-
φού σκαπανέως της ιεράς Επιδαύρου, άν και μα-
κρά και ενδελεχής., περιέχει ασάφειας τινάς, ενια-
ίου οέ και ισχυρισμούς προσκρούοντας πρός τε
αλλήλους και προς αυτήν τήν άκρίβειαν των πρα-
γμάτων. Ούτω π χ. προκειμένου περί της σχέσεως
των τριών επιγραφικών τεμαχίων (3, 3α και 3β )
προς άλληλα, ενώ βεβαιοΟται (σελ. 129) δτι «και
αί τρεις έπιγραφαΐ έχαράχθησαν συγχρόνως και
οή ύπο της αυτής χειρός», και δτι άπετέλουν μίαν
στήλην, ολίγον ανωτέρω (σ. 128) λέγεται περί
μεν της ύπ' αριθ. 3α οτι αύτη Τΐιϋν,νόν $ά άπετέ-
λει μέρος της ύπ' αριθ. 3 επιγραφής, περι δέ της
ύπ' αριθ. 3β οτι είναι άλλη επιγραφή και δτι αύτη
δεν άπετέλει μέρος τής ύπ' αριθ. 3 επιγραφής. Έν
σελ. 135 λέγεται δτι έν τή έπιγραφή «κανονίζον-
ται και καθορίζονται αί σχέσεις του Πελοποννη-
σιακού κράτους προς συμμάχους (λαούς μή βασι-
λευομένους) και συμμάχους βαοιλεΐς», αμέσως δέ
κατωτέρω λέγεται οτι ή έπιγραφή περιστρέφεται
κατά το πλείστον περί τάς ύποχρεώσεις και τά δι-
καιώματα των πόλεων, έΗ ών άπετελεΐτο το όμό-
σπονδον καάτος» Έν μεν σελ. 136 όοίζεται δτι
ή έπιγραφή είναι «ψήφισμα και ούχι άλλο τι», έν
οέ σελ. 139 χαρακτηρίζεται αύτη ώς νόμος και
μάλιστα ειδικός νόμος. Περί τών έν τή έπιγραφή
αναφερομένων βασιλέων ενώ συχνά αναγκάζεται
νά όμιλήση ό εκδότης, ουδέποτε ονομάζει ουδέ
ορίζει αυτούς, πλήν άπαξ μόνον λέγων, δτι οί βασι-
λείς είναι οί τής Μακεδονίας, άλλ' έκ τούτων όνο-"
μάζει μόνον Άντίγονον τον Δώσωνα, μή έςηγών
τήν έπανειλημμένην έμφάνισιν τοΟ πληθυντικού
τύπου βασιλείς.
Αί μικραι αύται άσάφειαι προέρχονται έκ τοΰ δτι ■
ό έκδοτης έν τή ερμηνεία τής επιγραφής έβάδισεν
1