DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0020
-Λ Ε !!»_'!
Αόις πόσον ζωνταναί ακόμη ήσαν μετά ενα και έπέ-
κεινα αιώνα επί της βασιλείας Αντιγόνου του Δώ-
σωνος και Φιλίππου του Ε' αί του Αλεξάνδρου
παραδόσεις (Πολύβ. V, 10,9. /7αν* VII, 7,5 ).
Παοά πάντα δ' όαως ταύτα έπιβάλλεται νά έοευ-
νηθή εις ποίαν έκ των ανωτέρω πέντε περιπτώσεων
άναφέοεται ή ποοκειυ,ένη επιγραφή.
"Αν είχομεν άλώβητών τήν αρχήν του έγγραφου,
ζήτημα τοιούτον δεν θά υπήρχε, διότι εν αύτη
ασφαλώς Οά άνεφέρετο το όνομα του περί ού ό λό-
γος βασιλέως. Άλλα ταύτης έκπεσούσης, πρέπει
εις άλλα τεκμήρια να καταφυγωμεν. ί ο σχήμα
των γραΐΛαάτων οένπαοέ/ει, ώ: μαίνεται, άσφα-
λες χρονολογικόν τεκμήριον εν τή περιπτώσει
ταύτη, καθ ήν οί ειδικοί περί τ ν. ς έπιγραοάς δια-
φωνουσιν. Ό μεν Καββαδίας (έ'νθ.ά. σ. 129) ίσχυ
ρίζεται ότι το σχήμα των γραμμάτων ανάγει τήν
έπιγραφήν εις τους χρόνους της 3^ εκατονταετή-
ρίδος π. Χ. Ό \νΠΙιβ1ιη (ε. ά. σ. 33) λέγει ότι
επί τή βάσει της γραφής κα'ι μάλιστα εν παραβολή
προς τήν στήλην του Ίσύλλου (Ι.Ο. IV, 9ο0' ή
στήλη αύτη του Ισύλλου ανήκει κατά τον λ¥ίΙα-
ΎΠΟΐυίίζ εις τους περί το 280,κατά τόν ¥ταβη&βΙ
εις τους περί το 300, κατά τόν Β1α88 εις τους
περί το 218 π. Χ. χρόνους) ήδυνήθη νά καθο-
ριση ότι τα λείψανα της προκειμένης επιγραφής
ασφαλώς δύνανται νά άναχθώσι και εις τόν 40ν
π. Χ. αιώνα. Ό δε ΡΥ&θηΙίβΙ, ό'στις έξέδωκεν
έν τω Οοΐ'ριΐδ (I. Ο·. IV, 924 τά προ εικοσι-
πενταετία; ευρεθέντα υακοότερα ταΟτα τεαά-
χια της επιγραφής, φρονεί ότι άνήκουσι κατά
τήν γραφήν εις τήν 4'Ί" ή τήν 3'Γ'ν εκατονταετη-
ρίδα. Ευρισκόμενοι δέ προ τοιαύτης διαφωνίας
οφείλομεν άλλαχου νά ζητήσωμεν τά πραγμα-
τικά χρονολογικά τεκμήρια της επιγραφής. Είναι
δέ ταύτα πολλά, άλλ' ες αυτών προέχουσι κυρίως
δύο, τά ακόλουθα.
Έν τω σωζομένω τμήματι της επιγραφής πα-
ρατηρουμεν ότι κατά περίεργον τρόπον έν τοις πέντε
χωρίοις, ένθα γίνεται λόγος περι βασιλέως, παρά
τόν ένικον φέρεται ή λέξις αμέσως και κατά πλη-
θυντικών τύπον, ήτοι έν στ. 13: \τώι βασιλεΐ\ ή τώι
υπό των βασιλέων επί της κοι\ν]ής φυλακής κατα-
λελειμμένωι. στ. 16 καϊ ό βασιλεύς ή δ ν π ό των
βασιλέων αποδεδειγμένος στρ' ατ\ηγός, στ. 29
τοΐς βασιλενσιν, στ. 36 τ\ών βασιιλέων, στ. Β 26
των βασιλέων. Ό και μετά της ελαχίστης προσοχής
αναγιγνώσκων τήν έπιγραφήν πείθεται ότι δεν είναι
δυνατόν νά γίνηται λόγος ενταύθα περί αρχόντων
βασιλέων ή περί πολλών βασιλέων διαφόρων χω-
ρών, ώς ήσαν π. χ. οί άνακηρύςαντες εαυτούς
βασιλείς διάδοχοι του Μ. Αλεξάνδρου, ουδέ θά
ήδύνατο νά νοηθή διορισμός ενός και μόνου κοινού
αντιπροσώπου ύπό πολλών και διαφόρων βασιλέων
εν τοιουτω συνεοριω, α)ς αναφέρεται εν τή επι-
γραφή ό νπο των βασιλέων έπι της κοινής φυλακής
καταλελειμ μένος (στ. 13), ή Ό υπό των βασιλέων
αποδεδειγμένος στρατηγός [ατ. 17). Πρόκειται λοι-
πόν περι μιας βασιλείας κατεχόμενης υπό δύο
βασιλέων, ήν όμως εκπροσωπεί έν τω τόπω και έν
τοις πράγμασιν, εις ά άφορα ή επιγραφή, ό έτερος
ές αυτών, ό βασιλεύς. Κατ ανάγκην λοιπόν ή
ήμετέρα επιγραφή πρέπει νά άναχθή εις μίαν έκ
τών ανωτέρω εκτεθεισών πέντε περιπτώσεων, ήτις
παρουσιάζει συμβασιλείαν δύο Μακεδόνων βασι-
λέων Περι τών δύο βασιλέων της Σπάρτης, ώς
παοατηοεΐ καϊ ό Καββαδίας ε. ά. σ. 137, δεν
δύναται νά γίνη λόγος ενταύθα. I Ιεοΐ τή; έςτινή-
σεως του τύπου βασιλέων έν ταΐς έπιγραφαΐς πα-
ράβαλε τήν όρθήν παρατηρησιν τοΟ Άρβανιτοπού-
λου Α. Ε. 1913 σ. 44, καθ ήν ή πληθυντική
εκφορά δήλοι ότι Ό βασιλεύς είχεν δρίσει μέτοχον
της βασιλείας και τής ενεργού διοικήσεως τόν διά-
δοχον, ή οτι μεγαλοπρε-ώς ονομάζεται ούτοος ή
βασιλική οικογένεια).
Ί ο δεύτερον σημεΐον, έφ' ού θά στηριχθώμεν
δπως χρονολογήσί,υμεν το εγγραφον, είναι καθαρώς
έπιγραφικόν. Κν στ. 31 του τεμαχίου Β'( = 3β
παρά Καββαδία) φέρεται βασιλείαν τήν Α..., όπου
ό εκδότης σημειοΤ (σελ. 148): «'Αμφίβολον είναι,
άν τό τελευταΐον γράμμα είναι Α ή Α. Μετ' αυτό
δέ σώ'ίεται έν τώ άποκεκομ.υ.ένω λίθω κάθετο;
κεραία γράμματος, ήτοι I ή άλλο τι γράμμα» Ή
ιδίοις όμμασιν έςέτασις του λίθου μέ έ'πεισεν οτι
ενταύθα έχομεν άσφαλέστατον Α. Ή δέ μετ' αυτό
κεραία του ακολούθου γράμματος είναι μεν κατακό-
ρυφος I, άλλά δεν παρουσιάζει σαφή τά ίχνη τής
εφαπτομένης λοξής γραμμής του Ν. Παρετήρησα
ό'μως και άλλα Ν τήςέπιγραφής,όπου ή λοξή γραμμή
δεν εφάπτεται τών δύο κατακορύφων π. χ. έν στ.
Αόις πόσον ζωνταναί ακόμη ήσαν μετά ενα και έπέ-
κεινα αιώνα επί της βασιλείας Αντιγόνου του Δώ-
σωνος και Φιλίππου του Ε' αί του Αλεξάνδρου
παραδόσεις (Πολύβ. V, 10,9. /7αν* VII, 7,5 ).
Παοά πάντα δ' όαως ταύτα έπιβάλλεται νά έοευ-
νηθή εις ποίαν έκ των ανωτέρω πέντε περιπτώσεων
άναφέοεται ή ποοκειυ,ένη επιγραφή.
"Αν είχομεν άλώβητών τήν αρχήν του έγγραφου,
ζήτημα τοιούτον δεν θά υπήρχε, διότι εν αύτη
ασφαλώς Οά άνεφέρετο το όνομα του περί ού ό λό-
γος βασιλέως. Άλλα ταύτης έκπεσούσης, πρέπει
εις άλλα τεκμήρια να καταφυγωμεν. ί ο σχήμα
των γραΐΛαάτων οένπαοέ/ει, ώ: μαίνεται, άσφα-
λες χρονολογικόν τεκμήριον εν τή περιπτώσει
ταύτη, καθ ήν οί ειδικοί περί τ ν. ς έπιγραοάς δια-
φωνουσιν. Ό μεν Καββαδίας (έ'νθ.ά. σ. 129) ίσχυ
ρίζεται ότι το σχήμα των γραμμάτων ανάγει τήν
έπιγραφήν εις τους χρόνους της 3^ εκατονταετή-
ρίδος π. Χ. Ό \νΠΙιβ1ιη (ε. ά. σ. 33) λέγει ότι
επί τή βάσει της γραφής κα'ι μάλιστα εν παραβολή
προς τήν στήλην του Ίσύλλου (Ι.Ο. IV, 9ο0' ή
στήλη αύτη του Ισύλλου ανήκει κατά τον λ¥ίΙα-
ΎΠΟΐυίίζ εις τους περί το 280,κατά τόν ¥ταβη&βΙ
εις τους περί το 300, κατά τόν Β1α88 εις τους
περί το 218 π. Χ. χρόνους) ήδυνήθη νά καθο-
ριση ότι τα λείψανα της προκειμένης επιγραφής
ασφαλώς δύνανται νά άναχθώσι και εις τόν 40ν
π. Χ. αιώνα. Ό δε ΡΥ&θηΙίβΙ, ό'στις έξέδωκεν
έν τω Οοΐ'ριΐδ (I. Ο·. IV, 924 τά προ εικοσι-
πενταετία; ευρεθέντα υακοότερα ταΟτα τεαά-
χια της επιγραφής, φρονεί ότι άνήκουσι κατά
τήν γραφήν εις τήν 4'Ί" ή τήν 3'Γ'ν εκατονταετη-
ρίδα. Ευρισκόμενοι δέ προ τοιαύτης διαφωνίας
οφείλομεν άλλαχου νά ζητήσωμεν τά πραγμα-
τικά χρονολογικά τεκμήρια της επιγραφής. Είναι
δέ ταύτα πολλά, άλλ' ες αυτών προέχουσι κυρίως
δύο, τά ακόλουθα.
Έν τω σωζομένω τμήματι της επιγραφής πα-
ρατηρουμεν ότι κατά περίεργον τρόπον έν τοις πέντε
χωρίοις, ένθα γίνεται λόγος περι βασιλέως, παρά
τόν ένικον φέρεται ή λέξις αμέσως και κατά πλη-
θυντικών τύπον, ήτοι έν στ. 13: \τώι βασιλεΐ\ ή τώι
υπό των βασιλέων επί της κοι\ν]ής φυλακής κατα-
λελειμμένωι. στ. 16 καϊ ό βασιλεύς ή δ ν π ό των
βασιλέων αποδεδειγμένος στρ' ατ\ηγός, στ. 29
τοΐς βασιλενσιν, στ. 36 τ\ών βασιιλέων, στ. Β 26
των βασιλέων. Ό και μετά της ελαχίστης προσοχής
αναγιγνώσκων τήν έπιγραφήν πείθεται ότι δεν είναι
δυνατόν νά γίνηται λόγος ενταύθα περί αρχόντων
βασιλέων ή περί πολλών βασιλέων διαφόρων χω-
ρών, ώς ήσαν π. χ. οί άνακηρύςαντες εαυτούς
βασιλείς διάδοχοι του Μ. Αλεξάνδρου, ουδέ θά
ήδύνατο νά νοηθή διορισμός ενός και μόνου κοινού
αντιπροσώπου ύπό πολλών και διαφόρων βασιλέων
εν τοιουτω συνεοριω, α)ς αναφέρεται εν τή επι-
γραφή ό νπο των βασιλέων έπι της κοινής φυλακής
καταλελειμ μένος (στ. 13), ή Ό υπό των βασιλέων
αποδεδειγμένος στρατηγός [ατ. 17). Πρόκειται λοι-
πόν περι μιας βασιλείας κατεχόμενης υπό δύο
βασιλέων, ήν όμως εκπροσωπεί έν τω τόπω και έν
τοις πράγμασιν, εις ά άφορα ή επιγραφή, ό έτερος
ές αυτών, ό βασιλεύς. Κατ ανάγκην λοιπόν ή
ήμετέρα επιγραφή πρέπει νά άναχθή εις μίαν έκ
τών ανωτέρω εκτεθεισών πέντε περιπτώσεων, ήτις
παρουσιάζει συμβασιλείαν δύο Μακεδόνων βασι-
λέων Περι τών δύο βασιλέων της Σπάρτης, ώς
παοατηοεΐ καϊ ό Καββαδίας ε. ά. σ. 137, δεν
δύναται νά γίνη λόγος ενταύθα. I Ιεοΐ τή; έςτινή-
σεως του τύπου βασιλέων έν ταΐς έπιγραφαΐς πα-
ράβαλε τήν όρθήν παρατηρησιν τοΟ Άρβανιτοπού-
λου Α. Ε. 1913 σ. 44, καθ ήν ή πληθυντική
εκφορά δήλοι ότι Ό βασιλεύς είχεν δρίσει μέτοχον
της βασιλείας και τής ενεργού διοικήσεως τόν διά-
δοχον, ή οτι μεγαλοπρε-ώς ονομάζεται ούτοος ή
βασιλική οικογένεια).
Ί ο δεύτερον σημεΐον, έφ' ού θά στηριχθώμεν
δπως χρονολογήσί,υμεν το εγγραφον, είναι καθαρώς
έπιγραφικόν. Κν στ. 31 του τεμαχίου Β'( = 3β
παρά Καββαδία) φέρεται βασιλείαν τήν Α..., όπου
ό εκδότης σημειοΤ (σελ. 148): «'Αμφίβολον είναι,
άν τό τελευταΐον γράμμα είναι Α ή Α. Μετ' αυτό
δέ σώ'ίεται έν τώ άποκεκομ.υ.ένω λίθω κάθετο;
κεραία γράμματος, ήτοι I ή άλλο τι γράμμα» Ή
ιδίοις όμμασιν έςέτασις του λίθου μέ έ'πεισεν οτι
ενταύθα έχομεν άσφαλέστατον Α. Ή δέ μετ' αυτό
κεραία του ακολούθου γράμματος είναι μεν κατακό-
ρυφος I, άλλά δεν παρουσιάζει σαφή τά ίχνη τής
εφαπτομένης λοξής γραμμής του Ν. Παρετήρησα
ό'μως και άλλα Ν τήςέπιγραφής,όπου ή λοξή γραμμή
δεν εφάπτεται τών δύο κατακορύφων π. χ. έν στ.