DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0024
Α Ε 1921
τέρω εκτεθέντων ύπάρχουσι κα! άλλοι τινές ιδιαί-
τεροι λόγοι πείθοντες ότι εις τήν τελευταίαν ταύτην
άνανέωσιν, τήν οπ' Αντιγόνου του Δώσωνος γε-
νομένην, ανάγεται ή ημετέρα επιγραφή.
Έν στ. 20 τοΟ τεμαχίου Β' αναφέρονται οί
Ηλείοι και έν στ. 21 οί ^χαίθ«, κατωτέρω δε
δίδομεν τήν σχετικήν έρμηνείαν τής μνείας των
εθνικών τούτων ονομάτων ενταύθα. Νομίζομεν
όμως οτι ούτε των Ηλείων, ούτε των Αχαιών
θά ήδύνατο νά γίνη μνεία έν ταΐς όμολογίαις, άς
συνήψεν Δημήτριος ό Πολιορκητής τω 302. Διότι
οί μέν Ηλείοι μένοντες πιστοί εις τον Πολυσπέρ-
χοντα είναι ζήτημα αν μετέσχον τότε εις τήν συμ-
αα/ίαν του Δημητρίου [ΒβΙοβΚ ■ ϋ&8 Κθίοΐι άθΓ
Αη^οπίοΙβη ίη ΟπθοΗβηΙαικί έν 2£7ίΟ τ. I. σ.
28 και απβοΐι. Οθ8θ1ι ΙΙΙ,ΐ σ. 164. "Αλλως
κρίνει περι τοΟ πράγματος ό ΝΪ686 τ.Ι. σ. 337),
οί δέ ' Αχαιοί παρουσιάζονται ώς Κοινόν, και το
Κοινόν τών Αχαιών σημαίνει ενταύθα ή λ έξις
(Ηβνηιαηη·8ινοΙ)θάα,σ.38()).'Α1~Χ(χ.το ΚοινΌν
των Ά/αιών διαλυθέν τω 324 κατά διαταγήν του
Αλεξάνδρου (Πολύβ. II, 40,5. Υπερείδης Κατ&
Δημοσθένους οοΐ. XVIII εκδ. Β1α883. Ηθγπι —
8ντοΙ). σ. 374), δεν ύφίστατο κατά τοΰς χρόνους
Δημητρίου του ΠολιορκητοΟ (/7οΛ.ΙΙ,41, ι κατά δε
τούςύστέρους μεν των κατ Αλέξανδρον καιρών,προ-
τέρους δε τής άρτι ρηϋείσης όλυμπιάδος (1 24 Ύ·:- = 28()
π..Χ7\βίς τοιαντην διαφοράν και καχεξίαν ένέπεσον
(οί Αχαιοί) και μάλιστα διάτων έκ Μακεδονίας βα-
σιλέων έν γ/ συνέβη πάσας τάς πόλεις χωρισ&είσας
αφ* εαυτών έναντίως το συμφέρον άγειν άλλήλαις),
άνενεώθη δε και άνασυνεκροτήθη τω 281/0 π.Χ.
και έκτοτε ύφίστατο και εδρα ώς ομοσπονδιακός
οργανισμός. 'Αλλ' ενώ οί λόγοι ούτοι μας έμπο-
δίζουσι νά άναγάγωμεν τήν έπιγραφήν εις τους
χρόνους και εις τάς πράξεις Δημητρίου του Πολι-
ορκητοΟ, τουναντίον συνηγοροΟσιν ύπέρ τής ανά-
γωγης αυτής εις τους χρόνους και εις τάς πράξεις
Αντιγόνου του Δώσωνος Διότι ό διπλωματικώ-
τατος ούτος βασιλεύς προσεταιρισθείς δια φιλίας
και συμμαχιών πάντας σχεδόν τούς Έλληνας, έπέ-
τυχε προς στιγμήν τήν προσωρινήν ε'ιρήνευσιν
καί τών Αχαιών μετά των Ηλείων, οί'τινες και
πρότερον και ύστερον διέκειντο έχθρικώς προς αλ-
λήλους, κατώρΟοοσε νά άπομακρύνη τους Ήλεί-
17
ους άπό τής Σπαρτιατικής συμμαχίας, και έπανα-
οίδων εις αυτούς πάσας τάς παλαιάς κτήσεις, νά
έπισύρη τήν εύγνωμοσύνην αύτών υ,έχοι τοιούτου
βαθμού, ώστε νά άνεγείρωσιν ούτοι έν Ολυμπία
ανδριάντα αύτου τε και του συμβασιλέως Φιλίπ-
που (Πανσ VI, 16). Περι τής εΐρηνεύσεως ταύ-
της τών Ηλείων και τών Αχαιών, ήτις Φαίνεται
διήρκεσε μόνον εφ'δσον ε'ζη ό Άντίγονος,διότι αμέ-
σως μετά τον θάνατον αύτου βλέπομεν έπι Φιλίπ-
που τοΰ Ε' τους Ηλείους τασσόμενους προς το
μέρος τών Αιτωλών και πολεμουντας τούς Αχαι-
ούς (Πολύβ. ΐν,<>8 71.83.86 ), ομιλών ό Νϊθβθ
εικάζει οτι αύτη θά επετεύχθη κατά τήν έν Αίγίφ
γενομένην συνά.Οροισιν τών Ελλήνων και ότι τούτο
δεν παραδίδεται μεν, αλλά συνάγεται κατ' ανάγκην
έκτων γεγονότων (Νίβ8β 11, 336. Παρβ. και άρ-
θρον ΕΗ8 έν Ρ-\ν.Κ Ε τ.ν. σ. 2412. Ό Ηίίζΐ£
έν τή έκδόσει τοΟ Παυσανίου Ηίίζίζ/ ΏΙΪΙΎΥΙ-
ΐίβν τ. 2 σ. 613 παρατηρεί οτι οί Ηλείοι δεν
είσήλθον μεν εις το ύπό του Αντιγόνου ιδρυθέν
Κοινόν τών Ελλήνων, αλλά το ανάθημα αύτών
μαρτυρεί οτι αύτοι έπεδοκίμαζον τήν πολιτι-
κήν του Αντιγόνου). Η δ' εξ Επιδαύρου έπιγρα-
φή, εμφανίζουσα Αχαιούς και Ηλείους αναφερο-
μένους έν τω αύτω κοινώ έγγράφω, όντως ενι-
σχύει την εικασίαν ταύτην του Νίθ8β. Ώς προς
οέ το όνομα « Αχαιοί», έπειδή τούτο προφανώς έν
τή επιγραφή ταύτη είναι όνομα, έθνους και όχι
όνομα πόλεως, σημαίνει δηλονότι τό «Κοινόν»,
και έπειδή τό Κοινόν τών Αχαιών έν διαλύσει
πρότερον εύρισκόμενον, εισέρχεται εις τήν νέαν
και ενδοξον περίοδον τής υποστάσεως αύτου μετά
τήν άνασυγκρότησιν τήν γενομένην κατα τό έ'τος
280 π.Χ. μας αναγκάζει και αύτό ν' άναγάγωμεν
τά προκείμενα έξ Επιδαύρου έγγραφα εις τήν υπό
Αντιγόνου τοΰ Δώσωνος άνασύστασιν του Κοινού
τών Ελλήνων. Ότι δε ή επιγραφή τής Επι-
δαύρου ανάγεται εις τήν έποχήν ταύτην, καθ· ήν
έπικρατουσι και άκμάζουσι τά Κοινά, μαρτυρεί
και ή έν στ. 23 φράσις «έξ εϋΐ'ους ή πόλεως»,
περι ής ανωτέρου έγένετο λόγος. Ορθώς δε ό
ΒθΙοοΙί 1111 σ. 736) χαρακτηρίζει τήν ύπό Αντι-
γόνου του Δώσουνος έπιτευχθεΐσαν ένωσιν ώς ένωσιν
έπι τό αύτό ελληνικών Κοινών μάλλον ή πόλεων.
Είς τούς άνουτέρω έρχονται και. άλλοι λόγοι
27 Κουγέα' Τό Κοινόν τών Ελλήνων κατ' έπιγραφίρ' Επιδαύρου
τέρω εκτεθέντων ύπάρχουσι κα! άλλοι τινές ιδιαί-
τεροι λόγοι πείθοντες ότι εις τήν τελευταίαν ταύτην
άνανέωσιν, τήν οπ' Αντιγόνου του Δώσωνος γε-
νομένην, ανάγεται ή ημετέρα επιγραφή.
Έν στ. 20 τοΟ τεμαχίου Β' αναφέρονται οί
Ηλείοι και έν στ. 21 οί ^χαίθ«, κατωτέρω δε
δίδομεν τήν σχετικήν έρμηνείαν τής μνείας των
εθνικών τούτων ονομάτων ενταύθα. Νομίζομεν
όμως οτι ούτε των Ηλείων, ούτε των Αχαιών
θά ήδύνατο νά γίνη μνεία έν ταΐς όμολογίαις, άς
συνήψεν Δημήτριος ό Πολιορκητής τω 302. Διότι
οί μέν Ηλείοι μένοντες πιστοί εις τον Πολυσπέρ-
χοντα είναι ζήτημα αν μετέσχον τότε εις τήν συμ-
αα/ίαν του Δημητρίου [ΒβΙοβΚ ■ ϋ&8 Κθίοΐι άθΓ
Αη^οπίοΙβη ίη ΟπθοΗβηΙαικί έν 2£7ίΟ τ. I. σ.
28 και απβοΐι. Οθ8θ1ι ΙΙΙ,ΐ σ. 164. "Αλλως
κρίνει περι τοΟ πράγματος ό ΝΪ686 τ.Ι. σ. 337),
οί δέ ' Αχαιοί παρουσιάζονται ώς Κοινόν, και το
Κοινόν τών Αχαιών σημαίνει ενταύθα ή λ έξις
(Ηβνηιαηη·8ινοΙ)θάα,σ.38()).'Α1~Χ(χ.το ΚοινΌν
των Ά/αιών διαλυθέν τω 324 κατά διαταγήν του
Αλεξάνδρου (Πολύβ. II, 40,5. Υπερείδης Κατ&
Δημοσθένους οοΐ. XVIII εκδ. Β1α883. Ηθγπι —
8ντοΙ). σ. 374), δεν ύφίστατο κατά τοΰς χρόνους
Δημητρίου του ΠολιορκητοΟ (/7οΛ.ΙΙ,41, ι κατά δε
τούςύστέρους μεν των κατ Αλέξανδρον καιρών,προ-
τέρους δε τής άρτι ρηϋείσης όλυμπιάδος (1 24 Ύ·:- = 28()
π..Χ7\βίς τοιαντην διαφοράν και καχεξίαν ένέπεσον
(οί Αχαιοί) και μάλιστα διάτων έκ Μακεδονίας βα-
σιλέων έν γ/ συνέβη πάσας τάς πόλεις χωρισ&είσας
αφ* εαυτών έναντίως το συμφέρον άγειν άλλήλαις),
άνενεώθη δε και άνασυνεκροτήθη τω 281/0 π.Χ.
και έκτοτε ύφίστατο και εδρα ώς ομοσπονδιακός
οργανισμός. 'Αλλ' ενώ οί λόγοι ούτοι μας έμπο-
δίζουσι νά άναγάγωμεν τήν έπιγραφήν εις τους
χρόνους και εις τάς πράξεις Δημητρίου του Πολι-
ορκητοΟ, τουναντίον συνηγοροΟσιν ύπέρ τής ανά-
γωγης αυτής εις τους χρόνους και εις τάς πράξεις
Αντιγόνου του Δώσωνος Διότι ό διπλωματικώ-
τατος ούτος βασιλεύς προσεταιρισθείς δια φιλίας
και συμμαχιών πάντας σχεδόν τούς Έλληνας, έπέ-
τυχε προς στιγμήν τήν προσωρινήν ε'ιρήνευσιν
καί τών Αχαιών μετά των Ηλείων, οί'τινες και
πρότερον και ύστερον διέκειντο έχθρικώς προς αλ-
λήλους, κατώρΟοοσε νά άπομακρύνη τους Ήλεί-
17
ους άπό τής Σπαρτιατικής συμμαχίας, και έπανα-
οίδων εις αυτούς πάσας τάς παλαιάς κτήσεις, νά
έπισύρη τήν εύγνωμοσύνην αύτών υ,έχοι τοιούτου
βαθμού, ώστε νά άνεγείρωσιν ούτοι έν Ολυμπία
ανδριάντα αύτου τε και του συμβασιλέως Φιλίπ-
που (Πανσ VI, 16). Περι τής εΐρηνεύσεως ταύ-
της τών Ηλείων και τών Αχαιών, ήτις Φαίνεται
διήρκεσε μόνον εφ'δσον ε'ζη ό Άντίγονος,διότι αμέ-
σως μετά τον θάνατον αύτου βλέπομεν έπι Φιλίπ-
που τοΰ Ε' τους Ηλείους τασσόμενους προς το
μέρος τών Αιτωλών και πολεμουντας τούς Αχαι-
ούς (Πολύβ. ΐν,<>8 71.83.86 ), ομιλών ό Νϊθβθ
εικάζει οτι αύτη θά επετεύχθη κατά τήν έν Αίγίφ
γενομένην συνά.Οροισιν τών Ελλήνων και ότι τούτο
δεν παραδίδεται μεν, αλλά συνάγεται κατ' ανάγκην
έκτων γεγονότων (Νίβ8β 11, 336. Παρβ. και άρ-
θρον ΕΗ8 έν Ρ-\ν.Κ Ε τ.ν. σ. 2412. Ό Ηίίζΐ£
έν τή έκδόσει τοΟ Παυσανίου Ηίίζίζ/ ΏΙΪΙΎΥΙ-
ΐίβν τ. 2 σ. 613 παρατηρεί οτι οί Ηλείοι δεν
είσήλθον μεν εις το ύπό του Αντιγόνου ιδρυθέν
Κοινόν τών Ελλήνων, αλλά το ανάθημα αύτών
μαρτυρεί οτι αύτοι έπεδοκίμαζον τήν πολιτι-
κήν του Αντιγόνου). Η δ' εξ Επιδαύρου έπιγρα-
φή, εμφανίζουσα Αχαιούς και Ηλείους αναφερο-
μένους έν τω αύτω κοινώ έγγράφω, όντως ενι-
σχύει την εικασίαν ταύτην του Νίθ8β. Ώς προς
οέ το όνομα « Αχαιοί», έπειδή τούτο προφανώς έν
τή επιγραφή ταύτη είναι όνομα, έθνους και όχι
όνομα πόλεως, σημαίνει δηλονότι τό «Κοινόν»,
και έπειδή τό Κοινόν τών Αχαιών έν διαλύσει
πρότερον εύρισκόμενον, εισέρχεται εις τήν νέαν
και ενδοξον περίοδον τής υποστάσεως αύτου μετά
τήν άνασυγκρότησιν τήν γενομένην κατα τό έ'τος
280 π.Χ. μας αναγκάζει και αύτό ν' άναγάγωμεν
τά προκείμενα έξ Επιδαύρου έγγραφα εις τήν υπό
Αντιγόνου τοΰ Δώσωνος άνασύστασιν του Κοινού
τών Ελλήνων. Ότι δε ή επιγραφή τής Επι-
δαύρου ανάγεται εις τήν έποχήν ταύτην, καθ· ήν
έπικρατουσι και άκμάζουσι τά Κοινά, μαρτυρεί
και ή έν στ. 23 φράσις «έξ εϋΐ'ους ή πόλεως»,
περι ής ανωτέρου έγένετο λόγος. Ορθώς δε ό
ΒθΙοοΙί 1111 σ. 736) χαρακτηρίζει τήν ύπό Αντι-
γόνου του Δώσουνος έπιτευχθεΐσαν ένωσιν ώς ένωσιν
έπι τό αύτό ελληνικών Κοινών μάλλον ή πόλεων.
Είς τούς άνουτέρω έρχονται και. άλλοι λόγοι
27 Κουγέα' Τό Κοινόν τών Ελλήνων κατ' έπιγραφίρ' Επιδαύρου