DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0028
αε ι·.«μ
8φΙΙορ€? άρ. 434/5,28: και πρέσβεις άπο τών
συνέδρων άπεστάλκασι προς τον δήμον. Περί
της ασυλίας της προστατευούσης πάντοτε έν
Ελλάδι τούς έκτελοΰντας την άποστολήν αυτών
πρεσβευτάς παρβ. ΡΗίΙΗρβοη (Τΐΐθ ΙηΙβπι&-
ΐίοηαΐ αηά Οαβίοηι οί Ληοΐθηί Ογθθοθ
&ικ1 Εοιήθ τ I. σ. 305).
Στ. 7— 8: μηδέ τους έπϊ την κοινήν
<][τρατείαν] εκπεμπόμενου [ς......]τας εφ*, α
έκάστοις σνντέτακται. 0 Καββαδία; συμπλη-
ρών ορθώς σ τρατείαν\ έρωτα άν δυνάμεθα αρά
γε συίλπληοοϋντες το έν τώ λίθω εκ 12 ή 13
I 1 Μ 11 *
γραμμάτων κενόν νά άναγνώσωμεν: έκπεμπομέ-
νουις εις ξένα: χώρ ας. Τούτο δεν είναι δυνατόν,
διότι προτού.. ΑΣ διακρίνεται έν τώ λίθω σα-
φώς το γράμμα Τ. Οΰτως ή έννοια απαιτεί εν-
ταύθα την λέξιν, στζατιώ]τας. «έκπεμψιν στρατι-
ωτών^) άναφέρουσιν αί έπιγραφαί (παρβ. π. χ·
8ί/ΙΙθ^β3 285 555—6), ή δε φράσις «στρατι-
ώτας έκπέμπειν» άπαντα συννότατα παοά τοις
συγγραφεΟσι. ( Εκ τούτων άρκούμεθα μόνον νά
παραπέμψωμεν εις τον Πολύβιον όστις γλωσσικώς
και πραγματικώς ευρίσκεται πλησιέστερον προς
την προκειμένην έπιγραφήν. παρβ. 11,58,3 ■" /«-
σθοφόρους διακόσιους εξέπεμψαν. 132,8 μύριους
μεν εξέπεμψαν στρατιώτας, εκατόν δ' έπλήρουν
τριήρεις, παρβ. και ν,20). Εύ'λογον δέ είναι ή
ασφάλεια και ή ασυλία, περί ών πραγματεύεται
ή διάταξις αύτη, νά παρεχηται έν ταΐς συμμα-
χικαις χώραις πλην τών πρεσβευτών και εις
τοΰς έκπεμπομένους δια κοινούς συυ,υιανικούς σκο-
πούς στρατιώτας. θά ήδυνάμεθα δέ αποβλέποντες
εις τους πολιτικούς στρατιώτας, ώς άπεκαλουντο
οί έν τώ στρατώ υπηρετούντες ελεύθεροι πολΐ-
ται (4ιό<$. XVIII, 1 2 έσπάνιζε γαρ ή Μακεδο-
νία στρατιωτών πολιτικών XIX, 106: έδωκαν αύτω
τών μεν πολιτικών στρατιωτών δισχιλίονς, έν οίς
ήσαν πολλοί και τών επιφανών και XX, 54.104
Πολύ β. IV, 77, μισθοφόρους πεντακόσιους και
πολιτικούς χίλιους, παρβ. και ν,3,ΐ 30,2 · XI,
11,4.),νά προτείνωμεν την συμπλήρωσιν έκπεμπο-
μένου\ς πΛιτικούς στρατιώ]τας,άν έπέτρεπεν αυτήν
το '/άσμα, το όποιον δεν υπερβαίνει το διάστημα
τών 13 περίπου γραμμάτων. Περισσότερον προς
τε την εννοιαν και προς τήν έ'κτασιν του /άσμα-
τος εύαρμοστεΐ ή συμπλήρωσις: τούς έπϊ την
κοινήν σι τρατείαν \ εκπεμπόμενου] ς πεζούς κάί ναν \
τας. Ως γνωστόν ή λέςις πεζός -αρά τοις άρχαίοις
συχνότατα λαμβάνεται προς δήλωσιν του κατά
ςηράν έν γένει στρατού κατ αντίθεσιν τών κατά
θάλασσαν δυνάμειυν Ενταύθα οέ δεν ήδύναντο νά
παραλειφθώσιν έκ της ασφαλείας και της ασυλίας
και οί ναυται, άφου υπηρετούν και ώς τοιούτοι
πολλοί έκ τών συμμάχων, άναφέρονται δέ και
κατωτέρω έν στ. 43. Αλλά και έκπεμπομένου\ς
ελευθέρους πολί τας θά ήδύνατό τις νά συμπλή-
ρωση, οπότε ή ίόιότης του στρατιώτου θά ύπε-
νοεΐτο έκ της προηγουμένης λέςε(ος στρατείαν και
έκ της ακολούθου φράσεως " έκάστοις συντέ-
τακται. Δια της τελευταίας ταύτης φράσεως εν-
νοούνται αί στρατιιυτικαί συντάξεις, έν αίς έκανο-
νίζοντο όχι μόνον ό αριθμός τών στρατιουτών,
ους ύπεχρεοΰτο εκάστη πόλις νά προσφέρη εις τον
κοινόν συμμαχικόν αγώνα, αλλά και τά σώματα,
εις ά έπρεπε νά άνήκωσιν ούτοι (όπλίται, ιπ-
πείς, ψιλοί, ναυται), και αί εϊς χρήμα είσφοραί
εκάστης τών πόλεων (παρβ. Πολνβ. IV, 15, 4
19,ι ·ν,20, ι 95, ι.ΙνβΗηνβΐΚ,η, 4· Ιο παρά
Διοδώρφ XVI, 89 παράλληλονχ<.υρίον: <5ίατα£ας
(ό Φίλιππος) <5' εκάστη πόλει τδ πλήθος τών είςσυμ-
μαχίαν στρατιωτών. Ι δε και Καβνβί,Υ2 279.527).
.Στ. 0—ίΟ μήτ.........ομένους επί
τά ..............μηδε άνδροληπτεΐν μηδε
κατε γλγυ άν έπ ονδεμ ι ά ι αίτίαι. Εναντίον της
όπο του έκδοτου γενομένης συμπληρώσεως: μήτ ε
τούς έκπεμπ ομένους έπι τά ς πόλεις μηδέ κ.τ.λ.
πολλά! εγείρονται αντιρρήσεις. Πρώτον ή αρνη-
τική συμπλοκή μήτε—μηδε ή μηδέ—μήτε-μηδέ,
ήν παρουσιάζει ή συμπλήρωσις αύτη, είναι όλως
άήθης. Δια τούτο ή δεν είναι ένταΟθα μήτ[ε, άλλα
μή και άπαρέμφατον ρήματος τίνος άπο Τ αρχο-
μένου (μ// τ ιμωρεΐν π. χ.;, ή άν είναι μήτε, τοϋ-
το οέν συνδέει τήν έπομένην μετοχήν — ομένους
προς τήν προηγουμένην μηδέ τούς έκπεμπομένους,
αλλά θά συνέδεε τά ώς υποκείμενα του έξεΐναι φε-
ρόμενα δύο έκπεσόντα άπαρέμφατα. (Παράβαλε
το κατά τε τήν λέςΊν και τήν εννοιαν συγγενές χω-
ρίον τοΰ Άνδοκίδου Κατ' Άλκιβ 18: έν τοϊςσυμ-
βόλοις συντιθέμεθα μή έξεΐναι μήθ' εΐρξαι μήτε
δήσαι τον ελεύθερον εάν δέτιςπαραβη, μεγάλην
8φΙΙορ€? άρ. 434/5,28: και πρέσβεις άπο τών
συνέδρων άπεστάλκασι προς τον δήμον. Περί
της ασυλίας της προστατευούσης πάντοτε έν
Ελλάδι τούς έκτελοΰντας την άποστολήν αυτών
πρεσβευτάς παρβ. ΡΗίΙΗρβοη (Τΐΐθ ΙηΙβπι&-
ΐίοηαΐ αηά Οαβίοηι οί Ληοΐθηί Ογθθοθ
&ικ1 Εοιήθ τ I. σ. 305).
Στ. 7— 8: μηδέ τους έπϊ την κοινήν
<][τρατείαν] εκπεμπόμενου [ς......]τας εφ*, α
έκάστοις σνντέτακται. 0 Καββαδία; συμπλη-
ρών ορθώς σ τρατείαν\ έρωτα άν δυνάμεθα αρά
γε συίλπληοοϋντες το έν τώ λίθω εκ 12 ή 13
I 1 Μ 11 *
γραμμάτων κενόν νά άναγνώσωμεν: έκπεμπομέ-
νουις εις ξένα: χώρ ας. Τούτο δεν είναι δυνατόν,
διότι προτού.. ΑΣ διακρίνεται έν τώ λίθω σα-
φώς το γράμμα Τ. Οΰτως ή έννοια απαιτεί εν-
ταύθα την λέξιν, στζατιώ]τας. «έκπεμψιν στρατι-
ωτών^) άναφέρουσιν αί έπιγραφαί (παρβ. π. χ·
8ί/ΙΙθ^β3 285 555—6), ή δε φράσις «στρατι-
ώτας έκπέμπειν» άπαντα συννότατα παοά τοις
συγγραφεΟσι. ( Εκ τούτων άρκούμεθα μόνον νά
παραπέμψωμεν εις τον Πολύβιον όστις γλωσσικώς
και πραγματικώς ευρίσκεται πλησιέστερον προς
την προκειμένην έπιγραφήν. παρβ. 11,58,3 ■" /«-
σθοφόρους διακόσιους εξέπεμψαν. 132,8 μύριους
μεν εξέπεμψαν στρατιώτας, εκατόν δ' έπλήρουν
τριήρεις, παρβ. και ν,20). Εύ'λογον δέ είναι ή
ασφάλεια και ή ασυλία, περί ών πραγματεύεται
ή διάταξις αύτη, νά παρεχηται έν ταΐς συμμα-
χικαις χώραις πλην τών πρεσβευτών και εις
τοΰς έκπεμπομένους δια κοινούς συυ,υιανικούς σκο-
πούς στρατιώτας. θά ήδυνάμεθα δέ αποβλέποντες
εις τους πολιτικούς στρατιώτας, ώς άπεκαλουντο
οί έν τώ στρατώ υπηρετούντες ελεύθεροι πολΐ-
ται (4ιό<$. XVIII, 1 2 έσπάνιζε γαρ ή Μακεδο-
νία στρατιωτών πολιτικών XIX, 106: έδωκαν αύτω
τών μεν πολιτικών στρατιωτών δισχιλίονς, έν οίς
ήσαν πολλοί και τών επιφανών και XX, 54.104
Πολύ β. IV, 77, μισθοφόρους πεντακόσιους και
πολιτικούς χίλιους, παρβ. και ν,3,ΐ 30,2 · XI,
11,4.),νά προτείνωμεν την συμπλήρωσιν έκπεμπο-
μένου\ς πΛιτικούς στρατιώ]τας,άν έπέτρεπεν αυτήν
το '/άσμα, το όποιον δεν υπερβαίνει το διάστημα
τών 13 περίπου γραμμάτων. Περισσότερον προς
τε την εννοιαν και προς τήν έ'κτασιν του /άσμα-
τος εύαρμοστεΐ ή συμπλήρωσις: τούς έπϊ την
κοινήν σι τρατείαν \ εκπεμπόμενου] ς πεζούς κάί ναν \
τας. Ως γνωστόν ή λέςις πεζός -αρά τοις άρχαίοις
συχνότατα λαμβάνεται προς δήλωσιν του κατά
ςηράν έν γένει στρατού κατ αντίθεσιν τών κατά
θάλασσαν δυνάμειυν Ενταύθα οέ δεν ήδύναντο νά
παραλειφθώσιν έκ της ασφαλείας και της ασυλίας
και οί ναυται, άφου υπηρετούν και ώς τοιούτοι
πολλοί έκ τών συμμάχων, άναφέρονται δέ και
κατωτέρω έν στ. 43. Αλλά και έκπεμπομένου\ς
ελευθέρους πολί τας θά ήδύνατό τις νά συμπλή-
ρωση, οπότε ή ίόιότης του στρατιώτου θά ύπε-
νοεΐτο έκ της προηγουμένης λέςε(ος στρατείαν και
έκ της ακολούθου φράσεως " έκάστοις συντέ-
τακται. Δια της τελευταίας ταύτης φράσεως εν-
νοούνται αί στρατιιυτικαί συντάξεις, έν αίς έκανο-
νίζοντο όχι μόνον ό αριθμός τών στρατιουτών,
ους ύπεχρεοΰτο εκάστη πόλις νά προσφέρη εις τον
κοινόν συμμαχικόν αγώνα, αλλά και τά σώματα,
εις ά έπρεπε νά άνήκωσιν ούτοι (όπλίται, ιπ-
πείς, ψιλοί, ναυται), και αί εϊς χρήμα είσφοραί
εκάστης τών πόλεων (παρβ. Πολνβ. IV, 15, 4
19,ι ·ν,20, ι 95, ι.ΙνβΗηνβΐΚ,η, 4· Ιο παρά
Διοδώρφ XVI, 89 παράλληλονχ<.υρίον: <5ίατα£ας
(ό Φίλιππος) <5' εκάστη πόλει τδ πλήθος τών είςσυμ-
μαχίαν στρατιωτών. Ι δε και Καβνβί,Υ2 279.527).
.Στ. 0—ίΟ μήτ.........ομένους επί
τά ..............μηδε άνδροληπτεΐν μηδε
κατε γλγυ άν έπ ονδεμ ι ά ι αίτίαι. Εναντίον της
όπο του έκδοτου γενομένης συμπληρώσεως: μήτ ε
τούς έκπεμπ ομένους έπι τά ς πόλεις μηδέ κ.τ.λ.
πολλά! εγείρονται αντιρρήσεις. Πρώτον ή αρνη-
τική συμπλοκή μήτε—μηδε ή μηδέ—μήτε-μηδέ,
ήν παρουσιάζει ή συμπλήρωσις αύτη, είναι όλως
άήθης. Δια τούτο ή δεν είναι ένταΟθα μήτ[ε, άλλα
μή και άπαρέμφατον ρήματος τίνος άπο Τ αρχο-
μένου (μ// τ ιμωρεΐν π. χ.;, ή άν είναι μήτε, τοϋ-
το οέν συνδέει τήν έπομένην μετοχήν — ομένους
προς τήν προηγουμένην μηδέ τούς έκπεμπομένους,
αλλά θά συνέδεε τά ώς υποκείμενα του έξεΐναι φε-
ρόμενα δύο έκπεσόντα άπαρέμφατα. (Παράβαλε
το κατά τε τήν λέςΊν και τήν εννοιαν συγγενές χω-
ρίον τοΰ Άνδοκίδου Κατ' Άλκιβ 18: έν τοϊςσυμ-
βόλοις συντιθέμεθα μή έξεΐναι μήθ' εΐρξαι μήτε
δήσαι τον ελεύθερον εάν δέτιςπαραβη, μεγάλην