Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1921)

αε ι<)2ΐ Σ. Β. Κουγέα' Τό Κοινόν των "Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου. 23

Στ. 10—11: αν δέ τι ς ταΰτα πράττηι , άρ- ω αν βούλωνται, κα\ δ άφαιρούμενος τον άγόμενον

χοντες οι εν έκάστηι των πό λεω ν κ ω λνέτωσαν ίδιώτην άζήμιος εστω και άγέτω επί την αρχήν, ή δε

και οί σύ μμαχοι κωλνέτωσαν— Ούτω συμπλη- αρχή έπικρινάτω κατάτό δόγμα των Αμφικτυόνων)

οοΧ Ό εκδότης. Άλλ' έν τω λίθω σώζεται προ$α- Το 2! του — Ιωσαν οέοεται έν τώ λίθω διωρθω-

νέστατον το γράμμα Ε προ του άρχοντες. Ή δέ συμ- μένον υπό τοΟ χαράκτου από Α ή Λ ή Δ. Μετά

πλήρωσις έν στ. 1 1 οι σύ'μμαχοι κωλυέτίωσαν την τελευταίαν ταύτην λέξιν ακολουθεί ή μι-

είναί λίαν απίθανος, διότι ή έπανάληψις του αύτοΟ κρά οριζόντια γραμμή—, περι ής, έπαναλαμβα-

ρήματος έν ελαχίστη αποστάσει και επί διαφόρων νομένης και κατωτέρω και έν τω τεμαχίω ΒΒ'και

υποκειμένων (τότε θά ελεγεν οι τε αρχ. και οί ού- χω ρ ι ζού ση ς το κείμενον της επιγραφής κατά παρα-

κωλυέτωσαν, είναι ανάρμοστος Επειτα το φυσι- γράφους, έλέχθησαν ανωτέρω τά δέοντα. Ή μέχρι

κον και το κανονικον είναι οί μεν άρχοντες εκάστης του σημείου τούτου παράγραφος, τουλάχιστον το

των πόλεων νά έμποδίζωσι την άνδροληψίαν ή την διασωθέν έν τω λίθω μέρος αυτής, περιελάμβανε

κατεγγύησιν,έάν ήθελε γίνει άπόπειρα αυτών έν τη διάταςιν, καθ ην δεν επιτρέπεται εις ούδένα νά

πόλει οπου άρχουσιν, οί δέ ού νεδροι (ο/1 οί σύ[μμα· φυλα/ίζη, νά συλλαμβάνη, νά άπελαύνη ή νά

χο<· ώς ό Καββ. συμπληρώνει, διότι το συνέδριον έπιβάλλη χρηματικήν έγγύησιν εις τους συνέδρους,

είναι το κοινΌν πολιτικόν σώμα κα'ι όργανον των ουδέ εις τους πρεσβευτάς τους αποστελλόμενους

συμμάχων) νά κρίνωσιν ή ν* δικάζιυσιν, ή νά τι- εις τους συνέδρους ή παρά των συνέδρων, ουδέ εις

μωρώσι τον παραβαίνοντα τον συμμαχικον του τους μετέχοντας της κοινής συμμαχικής έκστρα-

τον δρον, ή νά κυρώσι την έμποδιστικήν ένέργειαν τείας πεζούς ή ναύτας. Παρείχετο δηλονότι εις

των αρχόντων. Κατά ταύτα λοιπόν συμπληριυ- πάντας τούς ανωτέρω διά του καταστατικού τού-

θήτωσαν οί άνωτέριο στίχοι ώδε: όϊ)' (5β ταϋτα του δόγματος άσυ/ία και ασφάλεια έν οσω ούτοι

ποιηι, οϊ τ]ε άρχοντες οί έν εκάστη των πό λεω ν εύρίσκοντο εξω της ίδιας πόλεως έκτελοΟντες ύπη-

-κ[ω λνέτωσαν και οί ού νεδροι κρινέτωσαν ή δικα- ρεσίαν άφορώσαν είτε εις τό κοινΌν συνέδριον είτε

ζέτ]ωσαν. Τό ποιηι αντί του πράττηι είναι προτι ^'-ί τα κοινά των συμμάχων συμφέροντα. Ο δέ

μότερον και διά τον χώρον του χάσματος κα'ι διά- παραβιάζων την άσυλίαν ταύτην ήμποδίζετο υπό

την χρήσιν (παρβ. ΤΙολύβ. III, 24, ι ο - των αρχών τής πόλεως έν ή συνέβαινεν ή παρα-

692,50 κ.λ.π.). Ίο κρινέτ,ωσαν ή δικαζέτ ωοαν βίασ·: και έδικάζετο ενώπιον του κοινού συνεδρίου

προτιμητέον του κο/αζέ^ωσαΐ' η κυρούτ ωοαν. των Ελλήνων.

(παρβ. στ. Β,20 σνι>]ε<5ροί κρη'οιτω;σαΐ' 8]]ΙΙθ^βΖ Στ 11—12 : οννέρχεπΰαι δε τους συνέδρους

283,14 και κρίνεοϋ'αι έν τω των Ελλήνων συνεδρίω έμ μεν τΓμ είρήνιμ το) ς τοΰ ένιαντον έ]ν δέ τώι

629,20 ει δέ τις τίνα άγη ή ρυσιάζη, ή άπο β ι- πολεμώ ι κ. τ λ. Η οΥ αύτοψίας έςέτασις του

άξαιτο ή διεγγνάσΐ], νπόδικον είμεν έν τοις οννέ- λίθου πείθει οτι έν στ. 12 εχομεν Τ ΡI Ιό Ρ δέν

δροις' 635, /. εάν δέ τις παρά ταϋτα άγη τινά είναι κανονικώς έσχηματισμένον' ή ουρά αύτοΟ

η ρνσιάζη, υπόδικος έστω έν 1Αμφικτνοσι. 692,^0 τερματίζεται μεν όπου και τά άλλα γράμματα,

εάν δέ τις παρά ταϋτα ποιηι υπόδικος έστω έν εφάπτεται ό'μως του Ο προς ιάριστερά όεςιώτερον

'Αμφικτίοσι και αυτός και ή πόλις έν γι άν τό άδί- του προσήκοντος, ώστε ν άποτελη περίπου τό

κημα σνντελεοϋη- 494,6 εάν δέ τις αυτόν άγη.... σχήμα ρ. Τό I είναι σαφέστατον. Συνεπλήρωσα

νπόδικον είναι έν ίερομνήμοοι. Σχετικώς προς την τρί[ς τοϋ ένιαντοϋ (Άριστ. ΆΟην.Πολ. 47, 3), δύ-

περίπτωσιν παραβιάσεως τής άσυλίας, πεοί ής ναται όμως και τρι[ς κατ ένιαυτον έ\ν (Καββα-

προνοεΐ το χωρίον τούτο τής έπιγραφής, χαράκτη- δίας, ε. ά. σ 144) νά συμπληρωθη τό εκ 12-13

ριστικον διά την συγγένεια'ν είναι Άμφικτυονικόν γραμμάτων κενόν. Είναι αληθές οτ( τρεις καθ εκα-

ψήφισμα, δημοσιευθέν έν Οδίί. ΟβΙ. Αηζβί@β?1 στον έτος συνελεύσεις του πανελληνίου συνεδρίου

1913 σ. 173: εάν δέ τις άγάγη τινά παρά ταϋτα ή παρουσιάζουσιν ασυνήθη πυκνότητα (τό συνέδριον

λάφνρον ποίηση κατά τούτων τινός, αϊ τε άρχαι αί των Αμφικτυόνων συνήρχετο δις του έτους) μη

έπι των πόλεων κύριοι έστωσαν διακωλύειν τρόπω συμβιβαζομένης άλλως τε επακριβώς προς την κα-