DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0046
Α Ε
Μέντας ή ήιρη μένους συνεπλήρωσα ταχ&έντας,
διότι ή λέξις ούσα βραχυτέρα κατά εν γράμμα,
αρμόζει καλύτερον εις τον χώρον του χάσματος,
δστις κατ' ανάγκην πρέπει να περιλάβη πλήν της
μετοχής ταύτης καί την όριζοντίαν κεραίαν— και
τον'^ν], και διότι κατά την έ'ννοιαν τοΟ διορι-
σμού" το τάσσεσϋ'αι περισσότερον εύστοχεΐ του"
αίρεϊσϋ'αι (παρβ. ανωτέρω σ. 2ο περί του υπό των
βασιλέων τεταγμένου στρατηγού). Πολύ όλιγώτε-
ρος χώρος φυσικά υπάρχει δια το άποδειχΰ'έντας,
οπεο Οά ητο ποοτιμότεοον άααοτέοων.
Στ. 36-39: [-"Αν] δέτις πόλις μη άποστε[ίληι
κ]ατάτάς [συνϋ·ήκα]ς συνέδρους [είς τάς κοινάς]
συνόδους, άποτινέτω [καϋ>' εκασ]τον τ(ώ)ν [συνέ-
δρων δ]ύο εκάστης (ή)[μέρας δραχμάς] εως άν
διαλυΰώσιν ο[ί σύν]εδροι, άν μη τι[να αίτίλμν νο-
σήσας έζ[ενέγκηι ούτος] Ούτως άναγινώσκει και
συμπληρώνει τούς στίχους τούτους δ Καββαδίας.
Έκτου" άρθρου τάς εν στ.37 σώζεται μόνον το άνω
μέρος του Τ. Άντι του [συν&ήκα^ έν στ.37 συμ-
πληρώ [όμολογία]ς, διότι καί ή λέξις φέρεται έπα-
νειλημμένως έν στ. 18 και 22 του τεμαχίου Β', καί δ
Πολύβιος ταύτην μεταχειρίζεται προς δήλωσιν των
Έλληνο-Μακεδονικών συνθηκών (IV, 15: βοη&εΐν
κατά τάς ομολογίας. 19: τούς διατεταγμένους κατά
τάς ομολογίας), και προς την εκτασιν του" χάσμα-
τος καλύτερον αρμόζει. Έν στ. 37 αντί του [είς
τάς κοινάς], έπειδή καί ένταυθα το χάσμα απαι-
τεί περισσότερα γράμματα, δυνάμεθα να συμ-
πληρώσωμεν [τάς καϋηκούσας] ή [τάς γινομένας]
συνόδους (παρβ. στ. 15: τάς δε συνόδους γίνεσ&αι).
Έν στ. 38 ουδεμιάς δειται μεταβολής το ΰπΌ τοΟ
χαράκτου όρθώςγραφέν [κα#' εκασ]τον τδ[νσύνε-
δρον. Ό Καββαδίας άτόπως έπίσης ίκβάλλει το
μετά την άντωνυμίαν εκάστης εύρισκόμενον έν τω
λίθω Τ άντικαθιστών άντ' αύτου το Η . Εις τοΟτο
έπηρεάσθη ισως έκ του έν στ. 41 εκάστης ημέ-
ρας. Άλλ' δ χαράκτης έν μεν στ. 38 έγραψε τδ
όρθόν εκάστης τ[ής ημέρας, έν όέ στ. 41 τδ έσφαλ-
μένον εκάστης ημέρας, παραλιπών ένταΟθα τδ
έν έκ τών δύο τ^ς της δια την γειτονίαν. Τοιαυται
χρηματικά! ζημίαι έπεβάλλοντο συχνά έν Έλ-
λάδι είς αδικαιολογήτως απουσιάζοντας βουλευτάς
ή δικαττάς (Άριστ. Αϋ·ην. Πολ. 4,3. 30,6. Πο-
λιτικά 1297α 17), εις άθλητάς (ΙηδΟΪΐΓ. νοη
39
Οΐ^ιηρία 56,23 παρ β και ^ΐΐΐιβίπι, ε. ά σ. 41
και την αυτόθι βιβλιογραφίαν) κ. λ. π. Άντι του
αν μη τι[να αίιί]αν νοσήσας έξ[ενέγκηι ούτος]
συνεπλήρωσα άν μη τι[ς άρρωστί\αν νοσήσας έξ[ο-
μόσηται αυτός—] Την δε συμπλήρωσιν ταύτην
πλήν άλλων χωρίων (Δημοσΰ>. Π. τ. Παραπρ.
124: έξώμοσεν άρρωστεΐν τουτονί. Αίσχ. Π, Πα-
ραπρ. 54. Άριστοτ. Άϋην. Πολιτ. 1297α 20.
'Αριστοτ. Πολιτ. 49,2 ), καθίστα άναμφισβή-
τητον τδ χωρίον τοΟ Πολυδεύκους Η', 55: έξω-
μοσία δέ, δταν τις η πρεσβευτής αίρε&εις ή επί
άλλην τινά δημοσίαν ύπηρεσίαν, άρρωστεΐν ή
άδυνατειν φάσκων, έξομνύηται αύτδς ή δι ετέρου
— ή δε άπωμοσία έγίνετο έπι προφάσει αρρώστιας
ή άπουσίζς (παρβ. καί Η,60, καί Σχόλ. εις 'Αρι
στοφ Νεφ. ρ. 505 καί 'Αρποκρατίωνα έν λ.
ύπομωσία. Ρβγ^οΙί ΟπθοΙι. Βπγ§8ο1ι&ϊ(;8γθο1ι1; I
σ. 299). Περί του άποτινέτω . . . άν μη τι\ς κλπ.
παρβ. την έπιγραφήν Ίασοΰ (Επιγρ. Μ. Ασίας
παρά Εθ Β&8 II 3,2 αριθ. 281) στ. 19: δς δέ...
μη παραγένηται... άποτεισάτω τω κοινω δραχμάς
χιλίας, εάν μή τις δι άσΰένειαν ή διά χειμώνα άδύ
νατος γένηται. Το έξ[ομόσηται εϊχεν ήδη προτείνει
δ \νΠΗβ1ιη, ε. ά. σ. 41. Τδ αυτός, άπαραίτητον
διά νά πληρωθή τδ κενόν τοΟ στί/ου, προσέ-
θηκα έκ του άνωτέρω χωρίου τοΟ Πολυδεύκους
Η,55. Τήν άρρωστίαν δηλαδή πρέπει νά έςΌμό-
σηται αύτδς δ νοσήσας καί ουχί δι' έτερου, ια-
τρού" ή συγγενοΟς τίνος. Άντι τοΟ αύτδς δυ-
νάμεθα νά συμπληρώσωμεν καί δρϋώς ή δικαίως,
(παρβ. 8.0.0.1. 1614,ΐ3: έξομοσάμενος δέ τάν
του υιού άλικίαν δρϋ'ώς και δικαίως. Διδακτικώ-
τατα περί έξωμοσίας είναι έπίσης καί τα άναφερό-
μενα έν νόμω τινί της Ερέτριας άφορώντι είς τούς
περί τον Διόνυσον τεχνίτας Ι.0.ΧΙΙ.9, 207,51.54.62,
έφ δ'ν έπέστησεν τήν προσοχήν μου δ κ. Λεο-
νάρδος, πρδς δν πολλάς δμολογώ χάριτας δι' δ'σα
σοφά είχε τήν καλοσύνην καί έξ Ώρωπου άκόμη
κατά τήν έκτύπωσιν της πραγματείας ταύτης νά
μοί σημειώνη. Τδ δ'λον Ιΐον άρθρον άναγνω-
στέον ούτω: "Αν δέ τις πόλις μή άποστε[ίληι]
κατά τ[άς όμολογία]ς συνέδρους [είς τάς γινομέ-
νας] συνόδους άποτινέτω κ[α#' εκα]στον τδ[ν σύ-
νεδρον δ]ύο εκάστης τ[ής ημέρας δραχμάς] εως
άν διαλυϋ'ώσιν ο[ί σύν]εδροι,άν μή τι[ς άρρωστί]-
Σ. Β. Κόυγέα' Ίο Κοινδν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου
Μέντας ή ήιρη μένους συνεπλήρωσα ταχ&έντας,
διότι ή λέξις ούσα βραχυτέρα κατά εν γράμμα,
αρμόζει καλύτερον εις τον χώρον του χάσματος,
δστις κατ' ανάγκην πρέπει να περιλάβη πλήν της
μετοχής ταύτης καί την όριζοντίαν κεραίαν— και
τον'^ν], και διότι κατά την έ'ννοιαν τοΟ διορι-
σμού" το τάσσεσϋ'αι περισσότερον εύστοχεΐ του"
αίρεϊσϋ'αι (παρβ. ανωτέρω σ. 2ο περί του υπό των
βασιλέων τεταγμένου στρατηγού). Πολύ όλιγώτε-
ρος χώρος φυσικά υπάρχει δια το άποδειχΰ'έντας,
οπεο Οά ητο ποοτιμότεοον άααοτέοων.
Στ. 36-39: [-"Αν] δέτις πόλις μη άποστε[ίληι
κ]ατάτάς [συνϋ·ήκα]ς συνέδρους [είς τάς κοινάς]
συνόδους, άποτινέτω [καϋ>' εκασ]τον τ(ώ)ν [συνέ-
δρων δ]ύο εκάστης (ή)[μέρας δραχμάς] εως άν
διαλυΰώσιν ο[ί σύν]εδροι, άν μη τι[να αίτίλμν νο-
σήσας έζ[ενέγκηι ούτος] Ούτως άναγινώσκει και
συμπληρώνει τούς στίχους τούτους δ Καββαδίας.
Έκτου" άρθρου τάς εν στ.37 σώζεται μόνον το άνω
μέρος του Τ. Άντι του [συν&ήκα^ έν στ.37 συμ-
πληρώ [όμολογία]ς, διότι καί ή λέξις φέρεται έπα-
νειλημμένως έν στ. 18 και 22 του τεμαχίου Β', καί δ
Πολύβιος ταύτην μεταχειρίζεται προς δήλωσιν των
Έλληνο-Μακεδονικών συνθηκών (IV, 15: βοη&εΐν
κατά τάς ομολογίας. 19: τούς διατεταγμένους κατά
τάς ομολογίας), και προς την εκτασιν του" χάσμα-
τος καλύτερον αρμόζει. Έν στ. 37 αντί του [είς
τάς κοινάς], έπειδή καί ένταυθα το χάσμα απαι-
τεί περισσότερα γράμματα, δυνάμεθα να συμ-
πληρώσωμεν [τάς καϋηκούσας] ή [τάς γινομένας]
συνόδους (παρβ. στ. 15: τάς δε συνόδους γίνεσ&αι).
Έν στ. 38 ουδεμιάς δειται μεταβολής το ΰπΌ τοΟ
χαράκτου όρθώςγραφέν [κα#' εκασ]τον τδ[νσύνε-
δρον. Ό Καββαδίας άτόπως έπίσης ίκβάλλει το
μετά την άντωνυμίαν εκάστης εύρισκόμενον έν τω
λίθω Τ άντικαθιστών άντ' αύτου το Η . Εις τοΟτο
έπηρεάσθη ισως έκ του έν στ. 41 εκάστης ημέ-
ρας. Άλλ' δ χαράκτης έν μεν στ. 38 έγραψε τδ
όρθόν εκάστης τ[ής ημέρας, έν όέ στ. 41 τδ έσφαλ-
μένον εκάστης ημέρας, παραλιπών ένταΟθα τδ
έν έκ τών δύο τ^ς της δια την γειτονίαν. Τοιαυται
χρηματικά! ζημίαι έπεβάλλοντο συχνά έν Έλ-
λάδι είς αδικαιολογήτως απουσιάζοντας βουλευτάς
ή δικαττάς (Άριστ. Αϋ·ην. Πολ. 4,3. 30,6. Πο-
λιτικά 1297α 17), εις άθλητάς (ΙηδΟΪΐΓ. νοη
39
Οΐ^ιηρία 56,23 παρ β και ^ΐΐΐιβίπι, ε. ά σ. 41
και την αυτόθι βιβλιογραφίαν) κ. λ. π. Άντι του
αν μη τι[να αίιί]αν νοσήσας έξ[ενέγκηι ούτος]
συνεπλήρωσα άν μη τι[ς άρρωστί\αν νοσήσας έξ[ο-
μόσηται αυτός—] Την δε συμπλήρωσιν ταύτην
πλήν άλλων χωρίων (Δημοσΰ>. Π. τ. Παραπρ.
124: έξώμοσεν άρρωστεΐν τουτονί. Αίσχ. Π, Πα-
ραπρ. 54. Άριστοτ. Άϋην. Πολιτ. 1297α 20.
'Αριστοτ. Πολιτ. 49,2 ), καθίστα άναμφισβή-
τητον τδ χωρίον τοΟ Πολυδεύκους Η', 55: έξω-
μοσία δέ, δταν τις η πρεσβευτής αίρε&εις ή επί
άλλην τινά δημοσίαν ύπηρεσίαν, άρρωστεΐν ή
άδυνατειν φάσκων, έξομνύηται αύτδς ή δι ετέρου
— ή δε άπωμοσία έγίνετο έπι προφάσει αρρώστιας
ή άπουσίζς (παρβ. καί Η,60, καί Σχόλ. εις 'Αρι
στοφ Νεφ. ρ. 505 καί 'Αρποκρατίωνα έν λ.
ύπομωσία. Ρβγ^οΙί ΟπθοΙι. Βπγ§8ο1ι&ϊ(;8γθο1ι1; I
σ. 299). Περί του άποτινέτω . . . άν μη τι\ς κλπ.
παρβ. την έπιγραφήν Ίασοΰ (Επιγρ. Μ. Ασίας
παρά Εθ Β&8 II 3,2 αριθ. 281) στ. 19: δς δέ...
μη παραγένηται... άποτεισάτω τω κοινω δραχμάς
χιλίας, εάν μή τις δι άσΰένειαν ή διά χειμώνα άδύ
νατος γένηται. Το έξ[ομόσηται εϊχεν ήδη προτείνει
δ \νΠΗβ1ιη, ε. ά. σ. 41. Τδ αυτός, άπαραίτητον
διά νά πληρωθή τδ κενόν τοΟ στί/ου, προσέ-
θηκα έκ του άνωτέρω χωρίου τοΟ Πολυδεύκους
Η,55. Τήν άρρωστίαν δηλαδή πρέπει νά έςΌμό-
σηται αύτδς δ νοσήσας καί ουχί δι' έτερου, ια-
τρού" ή συγγενοΟς τίνος. Άντι τοΟ αύτδς δυ-
νάμεθα νά συμπληρώσωμεν καί δρϋώς ή δικαίως,
(παρβ. 8.0.0.1. 1614,ΐ3: έξομοσάμενος δέ τάν
του υιού άλικίαν δρϋ'ώς και δικαίως. Διδακτικώ-
τατα περί έξωμοσίας είναι έπίσης καί τα άναφερό-
μενα έν νόμω τινί της Ερέτριας άφορώντι είς τούς
περί τον Διόνυσον τεχνίτας Ι.0.ΧΙΙ.9, 207,51.54.62,
έφ δ'ν έπέστησεν τήν προσοχήν μου δ κ. Λεο-
νάρδος, πρδς δν πολλάς δμολογώ χάριτας δι' δ'σα
σοφά είχε τήν καλοσύνην καί έξ Ώρωπου άκόμη
κατά τήν έκτύπωσιν της πραγματείας ταύτης νά
μοί σημειώνη. Τδ δ'λον Ιΐον άρθρον άναγνω-
στέον ούτω: "Αν δέ τις πόλις μή άποστε[ίληι]
κατά τ[άς όμολογία]ς συνέδρους [είς τάς γινομέ-
νας] συνόδους άποτινέτω κ[α#' εκα]στον τδ[ν σύ-
νεδρον δ]ύο εκάστης τ[ής ημέρας δραχμάς] εως
άν διαλυϋ'ώσιν ο[ί σύν]εδροι,άν μή τι[ς άρρωστί]-
Σ. Β. Κόυγέα' Ίο Κοινδν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου