DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0048
Σ. Β. Κονγέα' Το Κοινόν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου. 41
ΑΚ 1321
σις την δν[ναμιν την] τεταγμένην. Ότι δέ δια
κοινών αποφάσεων του συνεδρίου καί εν ταΐς με-
ταξύ βασιλέως των Μακεδόνων και Ελλήνων
όμολογίαις διετυπουντο έκ των προτέρων αί συμ-
μαχικά! υποχρεώσεις εκάστης μετεχούσης του
κοινού* πόλεως και καθωρίζοντο τα στρατιωτικής
φύσεως ζητήματα γνουρίζομεν έξ δσων περί του
πρώτου ίδρύσαντος το ΚοινΌν Φιλίππου ίστοροΟ-
σιν ο τε Διόδωρος (XVI,89: διατάξας (ό Φίλιππος)
(5' εκάστη πάλει το πλήθος των εις συμμαχίαν
στρατιωτών) και δ Ίουστΐνος (IX,5,4: Αιιχΐΐίει άθ-
ίηάθ 8Ϊη§·α1αηιηι οΐνίί&ίϊαιη άθδΟπβιιηίιΐΓ. παρβ.
καίΚίΐΘΓβίΡ σ. 279 και ^ΐΐοΐίθη, έ'.ά σ 16, 3,
δ'στις διαφωνών προς τον Κβθγ8ϊ νομίζει οτι ουχί
δια κοινού δόγματος άλλα ύπο μόνου του βασι-
λέως τών Μακεδόνων ώ: ήγεμόνος τών Ελλήνων
έκανονίζοντο αί στρατιωτικά! συντάξεις του Κοινού).
Το τοιούτον δικαίωμα της στρατιωτικής ηγε-
μονίας εν τω Κοινώ, καθ' 6 ο βασιλεύς τών
Μακεδόνων ώριζε τον τόπον και τον χρόνον της
προσελεύσεως του κατά τάς συνθήκας συμμαχι-
κού στρατού, έπιτευχθέν κατ' αρχάς ύπο του Φι-
λίππου διετήρησεν ύπέρ εαυτού ο/1 μόνον ό Αλέ-
ξανδρος, άλλα και οί ύστερον άνανεώσαντες το
Κοινόν τών Ελλήνων διάδοχοι. Τούτο μαρτυρεί
ο Πολύβιος, όστις ίστορών περί του Φιλίππου του
Ε' του ενεργούντος έν Ελλάδι επί τη βάσει
τών ύπο Αντιγόνου του Δώσιυνος άνανεωθεισών
«έγγράπτων» συνθηκών, (λέγει IV,67,8 ) «.γράμ-
ματα τε προς τον στρατηγον τών Αχαιών και
προς τάς πόλεις έξαπέστελλεν, έν οϊς διεσάφει
πότε και πον δεήσει σνναντάν πάντας έν δπλοις»
και (ν,17,9 ) «ό δε βασιλεύς (Φίλιππος ό Ε'^. . .
τους γραμματοφόρονς διαπέστελλε προς τάς έν
Πελοποννήσω σνμμαχίδας πόλεις, δηλών την ήμέ-
ραν, έν γ] δεήσει πάντας μετά τών δπλων κοιταί-
ους έν τη τών Τεγεατών γίνεσΦαι πόλει « . Τα χω-
ρία ταύτα συνηγορουσιν ύπέρ τής συμπληρώσεως
[δταν δ βασιλεύς πα]ραγγέλληι έν στ. 40, παρέ-
χουσι δε άκριβώς ειδήσεις περι εκτελέσεως τής
διατάξεως ταύτης (παρβ. και λνΐΐοΐίθη, ε.ά. σ. 7.
και 16,3 )·
Περι τής εκπτώσεως του άρθρου εκάστης (τής)
ημέρας έγένετο λόγος ανωτέρω. Το μετά το ήμι-
μ[ναΐον χάσμα ε.χει βεβαίως εκτασιν μεγαλυτέ-
ραν ό'σης χρειάζεται διά τά έν τω στίχω τούτω
συμπληρούμενα. Άλλα διά τε τον στίχον τού-
τον, και διά τους άλλους δύο τελευταίους
στίχους τής στήλης πρέπει νά σημειωθή δτι είτε
διότι ίσως ή στήλη έν τω κάτω αυτής άκρω ήτο
στενωτέρα, εί'τε δι' άλλον τινά λόγον, το περι-
εχόμενον τών τριών τούτων τελευταίων στίχων
41-43 παρουσιάζεται βραχύτερον ή έν ταΐς προ-
ηγουμέναις κατά 5-8 γράμματα. Τούς τελευταί-
ους τούτους στίχους νυν μετά την ύπο τοΟ Καβ-
βαδίου δημοσίευσιν του νέου τεμαχίου και τήν
ύπο του \νί11ΐθ1πι (σ.35) γενομένην τΐροσχρμο·γγ\ν
του τεμαχίου Β (παρά ΕΓαβηΙίθΙ ΙΟ.IV,924) δυ-
νάμεθα νά άναγνώσωμεν πληρέστερον. Ούτως έν
στ. 42 άντί του κατά δέ\ δπλί\την\ του λνΐΙΙίθΙΐΉ
ο λίθος παρέχει τήν άνάγνωσιν κα]τα (5έ τό!ν]
όπλί[την, άντί δε του κατα [δε ψιλό ν του Εγ&θπ-
Ιίθΐ καί λνίΐΐΐθΐηι και Καββαδίου συνεπλήρωσα
κατά τον ψιλδ]ν, διότι ένώ ό σύνδεσμος ενίοτε εν-
ταύθα παοαλείπεται: Ικατά] τον Ιππέα, το άοθοον
ουχί: χόν ιππέα, τδνδπλίτην, τον ναντην. 'Εν στ.
43 ο λίθος παρέχει νυν τήν άνάγνο^σιν κα Ιτα τό[α>!
ΐ'αΰί^νάντί του [καταόε |ετΌα ] του Ει·αβη1νθ1, κατά
<5έ] ναντην του ΛνΠΙίθΙιη καί κα]τά τοίξότην του
Καββαδίου. Τό μετά τον ναντην κενόν δύναται νά
συμπληρωθή διά του πέντε ή καί δι' άλλου έξ
ολιγωτέοων γοααυ.άτων αποτελουμένου άοιθαοΰ
I Γ I Γ ι 1 1 ΓΙ
επτά, οκτώ, ή καί (5εκα (παρβ. λνΐΐΐΐθΐιη, έ, ά.
σ. 40) εως αν [έξέλϋηι δ χ\ρόνος τής στρα,ιείας
έγραφα υ,ετά του ΕΓ&θηΙίβΙ καί λνΐΐΐΐθΐηι άντί του
[παρέλΰηι] του Καββαδίου, διότι διακρίνονται τά
άνω μέρη τών γραμμάτων Ε καί Ξ, μάλιστα δέ
ή άνοο χωριστή καί οριζόντια γραμμή του Ξ δια-
κρίνεται σαφέστατα (παρβ. καί Άριστ. Ά&ην.
πολ 56,3 τών χρόνων τής ατέλειας μή έξεληλν-
'&ότων) Δύναται ό'μως νά είναι και έξήκηι Πλάτ
Νόμ. Η', σ. 850 Β. δταν δ' εξήκωσιν οι χρόνοι).
Μετά τό στρα τείας καί προ του το[~Γ]ς άλάοις,
ό'περ παρέχουσιν ένούμενοι έν τώ τελευταίω στιχω
ο νεωστί ύπο του Καββαδίου άνευρεθείς λίθος
καί το παλαιόν τεμάχιον Β του ΕΓ8θη1ίθ1, συ-
νεπλήρωσα [πάσί]. Άντί δέ του [πάσι] θά ήδύνατό-
τις νά προτείνη καί [κα^άπερ καί] ή \ωσπερ και]
άν ό χώρος επέτρεπε. Τήν τελευταίαν λεξιν, ής
μόνον το άρχικον γράμμα Ε σώζεται έν τω λίθω
6
ΑΚ 1321
σις την δν[ναμιν την] τεταγμένην. Ότι δέ δια
κοινών αποφάσεων του συνεδρίου καί εν ταΐς με-
ταξύ βασιλέως των Μακεδόνων και Ελλήνων
όμολογίαις διετυπουντο έκ των προτέρων αί συμ-
μαχικά! υποχρεώσεις εκάστης μετεχούσης του
κοινού* πόλεως και καθωρίζοντο τα στρατιωτικής
φύσεως ζητήματα γνουρίζομεν έξ δσων περί του
πρώτου ίδρύσαντος το ΚοινΌν Φιλίππου ίστοροΟ-
σιν ο τε Διόδωρος (XVI,89: διατάξας (ό Φίλιππος)
(5' εκάστη πάλει το πλήθος των εις συμμαχίαν
στρατιωτών) και δ Ίουστΐνος (IX,5,4: Αιιχΐΐίει άθ-
ίηάθ 8Ϊη§·α1αηιηι οΐνίί&ίϊαιη άθδΟπβιιηίιΐΓ. παρβ.
καίΚίΐΘΓβίΡ σ. 279 και ^ΐΐοΐίθη, έ'.ά σ 16, 3,
δ'στις διαφωνών προς τον Κβθγ8ϊ νομίζει οτι ουχί
δια κοινού δόγματος άλλα ύπο μόνου του βασι-
λέως τών Μακεδόνων ώ: ήγεμόνος τών Ελλήνων
έκανονίζοντο αί στρατιωτικά! συντάξεις του Κοινού).
Το τοιούτον δικαίωμα της στρατιωτικής ηγε-
μονίας εν τω Κοινώ, καθ' 6 ο βασιλεύς τών
Μακεδόνων ώριζε τον τόπον και τον χρόνον της
προσελεύσεως του κατά τάς συνθήκας συμμαχι-
κού στρατού, έπιτευχθέν κατ' αρχάς ύπο του Φι-
λίππου διετήρησεν ύπέρ εαυτού ο/1 μόνον ό Αλέ-
ξανδρος, άλλα και οί ύστερον άνανεώσαντες το
Κοινόν τών Ελλήνων διάδοχοι. Τούτο μαρτυρεί
ο Πολύβιος, όστις ίστορών περί του Φιλίππου του
Ε' του ενεργούντος έν Ελλάδι επί τη βάσει
τών ύπο Αντιγόνου του Δώσιυνος άνανεωθεισών
«έγγράπτων» συνθηκών, (λέγει IV,67,8 ) «.γράμ-
ματα τε προς τον στρατηγον τών Αχαιών και
προς τάς πόλεις έξαπέστελλεν, έν οϊς διεσάφει
πότε και πον δεήσει σνναντάν πάντας έν δπλοις»
και (ν,17,9 ) «ό δε βασιλεύς (Φίλιππος ό Ε'^. . .
τους γραμματοφόρονς διαπέστελλε προς τάς έν
Πελοποννήσω σνμμαχίδας πόλεις, δηλών την ήμέ-
ραν, έν γ] δεήσει πάντας μετά τών δπλων κοιταί-
ους έν τη τών Τεγεατών γίνεσΦαι πόλει « . Τα χω-
ρία ταύτα συνηγορουσιν ύπέρ τής συμπληρώσεως
[δταν δ βασιλεύς πα]ραγγέλληι έν στ. 40, παρέ-
χουσι δε άκριβώς ειδήσεις περι εκτελέσεως τής
διατάξεως ταύτης (παρβ. και λνΐΐοΐίθη, ε.ά. σ. 7.
και 16,3 )·
Περι τής εκπτώσεως του άρθρου εκάστης (τής)
ημέρας έγένετο λόγος ανωτέρω. Το μετά το ήμι-
μ[ναΐον χάσμα ε.χει βεβαίως εκτασιν μεγαλυτέ-
ραν ό'σης χρειάζεται διά τά έν τω στίχω τούτω
συμπληρούμενα. Άλλα διά τε τον στίχον τού-
τον, και διά τους άλλους δύο τελευταίους
στίχους τής στήλης πρέπει νά σημειωθή δτι είτε
διότι ίσως ή στήλη έν τω κάτω αυτής άκρω ήτο
στενωτέρα, εί'τε δι' άλλον τινά λόγον, το περι-
εχόμενον τών τριών τούτων τελευταίων στίχων
41-43 παρουσιάζεται βραχύτερον ή έν ταΐς προ-
ηγουμέναις κατά 5-8 γράμματα. Τούς τελευταί-
ους τούτους στίχους νυν μετά την ύπο τοΟ Καβ-
βαδίου δημοσίευσιν του νέου τεμαχίου και τήν
ύπο του \νί11ΐθ1πι (σ.35) γενομένην τΐροσχρμο·γγ\ν
του τεμαχίου Β (παρά ΕΓαβηΙίθΙ ΙΟ.IV,924) δυ-
νάμεθα νά άναγνώσωμεν πληρέστερον. Ούτως έν
στ. 42 άντί του κατά δέ\ δπλί\την\ του λνΐΙΙίθΙΐΉ
ο λίθος παρέχει τήν άνάγνωσιν κα]τα (5έ τό!ν]
όπλί[την, άντί δε του κατα [δε ψιλό ν του Εγ&θπ-
Ιίθΐ καί λνίΐΐΐθΐηι και Καββαδίου συνεπλήρωσα
κατά τον ψιλδ]ν, διότι ένώ ό σύνδεσμος ενίοτε εν-
ταύθα παοαλείπεται: Ικατά] τον Ιππέα, το άοθοον
ουχί: χόν ιππέα, τδνδπλίτην, τον ναντην. 'Εν στ.
43 ο λίθος παρέχει νυν τήν άνάγνο^σιν κα Ιτα τό[α>!
ΐ'αΰί^νάντί του [καταόε |ετΌα ] του Ει·αβη1νθ1, κατά
<5έ] ναντην του ΛνΠΙίθΙιη καί κα]τά τοίξότην του
Καββαδίου. Τό μετά τον ναντην κενόν δύναται νά
συμπληρωθή διά του πέντε ή καί δι' άλλου έξ
ολιγωτέοων γοααυ.άτων αποτελουμένου άοιθαοΰ
I Γ I Γ ι 1 1 ΓΙ
επτά, οκτώ, ή καί (5εκα (παρβ. λνΐΐΐΐθΐιη, έ, ά.
σ. 40) εως αν [έξέλϋηι δ χ\ρόνος τής στρα,ιείας
έγραφα υ,ετά του ΕΓ&θηΙίβΙ καί λνΐΐΐΐθΐηι άντί του
[παρέλΰηι] του Καββαδίου, διότι διακρίνονται τά
άνω μέρη τών γραμμάτων Ε καί Ξ, μάλιστα δέ
ή άνοο χωριστή καί οριζόντια γραμμή του Ξ δια-
κρίνεται σαφέστατα (παρβ. καί Άριστ. Ά&ην.
πολ 56,3 τών χρόνων τής ατέλειας μή έξεληλν-
'&ότων) Δύναται ό'μως νά είναι και έξήκηι Πλάτ
Νόμ. Η', σ. 850 Β. δταν δ' εξήκωσιν οι χρόνοι).
Μετά τό στρα τείας καί προ του το[~Γ]ς άλάοις,
ό'περ παρέχουσιν ένούμενοι έν τώ τελευταίω στιχω
ο νεωστί ύπο του Καββαδίου άνευρεθείς λίθος
καί το παλαιόν τεμάχιον Β του ΕΓ8θη1ίθ1, συ-
νεπλήρωσα [πάσί]. Άντί δέ του [πάσι] θά ήδύνατό-
τις νά προτείνη καί [κα^άπερ καί] ή \ωσπερ και]
άν ό χώρος επέτρεπε. Τήν τελευταίαν λεξιν, ής
μόνον το άρχικον γράμμα Ε σώζεται έν τω λίθω
6