DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0050
ΑΕ 1921
Σ. Β. Κουγέα' Το Κοινόν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου. 43
σημειώσαντες την μεν δίά του Β (=ΑΕ 1918 σ.
133,3α ), την δ' έτέράν δια του Β' (=ΑΕ 1918
σ. 134,3.3 ■ αυτόθι σ. 131 το φώτογραφικΌν σχε-
διογράφημα αμφοτέρων). Προσθέτοντες δ' ενταύ-
θα παρατηρήσεις τινάς, εύχόμεθα οπως ή γη της
ίερας Επιδαύρου φέρη ταχέως εις φως τά ελλεί-
ποντα μέρη της σπουδαιότατης επιγραφής, ή όπως
άλλοι δεινότεροι περι τήν έπιγραφικήν έπιχειρή-
σωσι και έπιτύχωσι πληρεστέρας και ασφαλεστέ-
ρας συμπληρώσεις.
Έκ των ολίγων και ήκρωτηριασμένων λέξεων
της επιγραφής ΒΒ' δυνάμεθα οπωσδήποτε να κρί-
νωμεν περι του χαρακτήρος και περι του περιεχο-
μένου αυτής. Έκ των προστακτικών και απαγο-
ρευτικών διατάξεων, άς συναντώμεν έν τω τεμα-
χίω είκάζομεν οτι ή επιγραφή θα περιείχε τάς
ομολογίας και τούς ορκουςτους συναφθέντας μετα-
ξύ τών Ελλήνων και του βασιλέως τών Μακε-
δόνων Αντιγόνου του Δώσωνος. Ο ακρωτηρια-
σμός φαίνεται έπελθών εις το άνω μέρος της στή-
λης. Αποτελούν δε το άπολεσθέν τούτο τμήμα
τήν αρχήν τών συνθηκών, θα περιείχε τάς περι
ελευθερίας και αυτονομίας εξασφαλίσεις τών ελ-
ληνικών πόλεων, τά περι άφρουρήτου και αφορο-
λογήτου αυτών και πάντας εκείνους τούς θεμελι-
ώδεις ορούς, ων άπηχήσεις ευρίσκομεν έν τω
77ερ£ τών προς Άλέξανδρον συνθηκών λόγω τοΟ
ψευδοΔημοσθένους § 7: αέπιτάττει ή συνθήκη ευ-
θύς εν αρχή ελευθέρους είναι και αυτόνομους τούς
Έλληνας» ,παρά Διοδώρω (XIX,61 XX,99,111),
παράΠολυβίω (IV,25,7 και XVIII,46,5, όπου τό
άναφερόμενον διάγγελμα του Φλαμινίνου δημο-
σιευθέν έν ετει 196 π. Χ . επαναλαμβάνει εκ προ-
θέσεως και επί λέξει τούς ορούς τών μεταξύ Μα-
κεδόνων και . Ελλήνων συναφθεισών ομολογιών,
λνΠοΙίθΐι ε. ά. 7,2 ), παρά τω Σχολιαστή του
Δημοσθένους (Περι τ. Στεφ. 255,2 ) κ λ.π. Μεταξύ
δέ τών 6'ρων τούτων ίσως περ[ελαμβάνοντο και οί
κανονίζοντες τον τρόπον, καθ'ον θά έλύοντο αί διά-
φορα! αί άναφυόμεναι τυχόν μεταξύ τών μετεχου-
σών του Κοινού πόλεων, έπαναλαμβανομένων τυ-
πικώς τών συνομολογηθέντων άλλοτε μεταξύ Ελ-
λήνων και Φιλίππου του Β' (ΚαθΓ8ΐ Ρ σ. 277-8).
Έν τοις λειψάνοις τών σωζομένων στίχων τοΟ
τεμαχίου Β έγένετο, ως φαίνεται, λόγος περι πο-
λε'μου και ειρήνης, περί τών στρατιωτικών συν-
τάξεων και περι τών υποχρεώσεων εκάστης συμ-
μάχου πόλεως. Ό στ. 4 συ [/.πληρωτέος ίσως κα#'
δ τι αν παραγγ]έλλωσιν. Έν στ. 6/7 ή συμπλή-
ρωσις του Καββαδίου εί]ρήνη και μη [πόλεμος
δεν μοι φαίνεται πιθανή. Πιθανώτερον είναι οτι
μετά το μ?) ήκολούθει προστακτική ή άπαρέμφα-
τον ρήματος τίνος, ίσως έξεΐναι. Έν στ. 7 προ τοΟ
τρέφειν διακρίνεται σαφώς ίχνος της οριζόντιας
κεραίας. Έν τή φράσει τρέφειν τδ [στράτευμα εχο-
μεν ίσως λείψανον της διατάξεως, καθ' ήν οί σύμ-
μαχοι ύπεχρεουντο έκ τών συνθηκών νά διατρέ-
φωσι τό στράτευμα, ώς μαρτυρεί ό Πολύβιος
V, 1,11,12. 91,6 · παρβ. και 8ΐβΙθ$βζ 283,ι8:
τρέφειν δέ ταύτην (τήν φυλακήν) Χίους.
Ή έν στ. 11 άνάγνωσις και συμπλήρωσις του
Καββαδίου άπ]άτριδες θ?ανα[τούσθωσαν? δεν φαί-
νεται άσφαλής. Η λέξις άπατρις ούδαμου τών άρ-
χαίων συγγραφέων ή τών επιγραφών άπαντώσα,
είναι μεταγενέστερα και ευρίσκεται μόνον παρά
Βυζαντίνοις. Τό θ του θανα-φέρον έν τώ λί-
θω σαφή την έν τώ κέντρω στιγμήν ίσως είναι
ουχί Ο άλλά Ο, όποτε άναγνωστέον πΐατρίδες
δ αν ά[ ή δ άνα}. Αν όμως πράγματι λαν-
θάνωσι αί λέξεις αύται ενταύθα, τότε έ'χομεν
έν τή επιγραφή λείψανον σπουδαιότατης δια-
τάξεως , καθ'ήν επιβάλλεται εις τούς άπει-
θουντας συμμάχους ή αύστηροτάτη ποινή της
εξορίας και του θανάτου Τοιαύτη ποινική ρή-
τρα, καθ' ήν Ό παραβλάπτων τήν συμμαχίαν
τιμωρείται διά φυγής και θανάτου, θανατουται δη-
λαδή και θάπτεται εξω του πατρίου και έν γένει του
συμμαχικού εδάφους, παρουσιάζεται και έν τή συν-
θήκη της δευτέρας Αθηναϊκής συμμαχίας (τώ
378 π. Χ ), καθ ήν ο κατηγορούμενος ώς δια-
λύων τήν συμμαχίαν ουδέν ούδαμου ευρίσκει άσυ-
λον, καταδικαζόμενος δέ εις θάνατον δεν θάπτεται
έν τή Αττική ουδέ έν τή τών συμμάχων γή (Ο.Ι.Α.
Π,17(=δγ11ο§'θ3147) στ 50 /. ϊ. εάν δέ τις εί'πη ή
έπιψ7]φίση ή άρχων ή ιδιώτης παρά τάδε τό ψήφι-
σμα....ύπαρχέτω μεν αύτώ άτίμω είναι κάί τά χρή-
ματα αύτοΰ δημόσια έστω.. και κρινέσθω εν Αθη-
ναίοις καϊ τοις συμμάχοις ώς διαλύων τήν συμμα-
χίαν, ζημιούντων δέ αύτδν θανάτω ή φυγή ούπερ
οί ^Αθηναίοι και οί σύμμαχοι κρατοΰσιν' εάν δε θα-
Σ. Β. Κουγέα' Το Κοινόν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου. 43
σημειώσαντες την μεν δίά του Β (=ΑΕ 1918 σ.
133,3α ), την δ' έτέράν δια του Β' (=ΑΕ 1918
σ. 134,3.3 ■ αυτόθι σ. 131 το φώτογραφικΌν σχε-
διογράφημα αμφοτέρων). Προσθέτοντες δ' ενταύ-
θα παρατηρήσεις τινάς, εύχόμεθα οπως ή γη της
ίερας Επιδαύρου φέρη ταχέως εις φως τά ελλεί-
ποντα μέρη της σπουδαιότατης επιγραφής, ή όπως
άλλοι δεινότεροι περι τήν έπιγραφικήν έπιχειρή-
σωσι και έπιτύχωσι πληρεστέρας και ασφαλεστέ-
ρας συμπληρώσεις.
Έκ των ολίγων και ήκρωτηριασμένων λέξεων
της επιγραφής ΒΒ' δυνάμεθα οπωσδήποτε να κρί-
νωμεν περι του χαρακτήρος και περι του περιεχο-
μένου αυτής. Έκ των προστακτικών και απαγο-
ρευτικών διατάξεων, άς συναντώμεν έν τω τεμα-
χίω είκάζομεν οτι ή επιγραφή θα περιείχε τάς
ομολογίας και τούς ορκουςτους συναφθέντας μετα-
ξύ τών Ελλήνων και του βασιλέως τών Μακε-
δόνων Αντιγόνου του Δώσωνος. Ο ακρωτηρια-
σμός φαίνεται έπελθών εις το άνω μέρος της στή-
λης. Αποτελούν δε το άπολεσθέν τούτο τμήμα
τήν αρχήν τών συνθηκών, θα περιείχε τάς περι
ελευθερίας και αυτονομίας εξασφαλίσεις τών ελ-
ληνικών πόλεων, τά περι άφρουρήτου και αφορο-
λογήτου αυτών και πάντας εκείνους τούς θεμελι-
ώδεις ορούς, ων άπηχήσεις ευρίσκομεν έν τω
77ερ£ τών προς Άλέξανδρον συνθηκών λόγω τοΟ
ψευδοΔημοσθένους § 7: αέπιτάττει ή συνθήκη ευ-
θύς εν αρχή ελευθέρους είναι και αυτόνομους τούς
Έλληνας» ,παρά Διοδώρω (XIX,61 XX,99,111),
παράΠολυβίω (IV,25,7 και XVIII,46,5, όπου τό
άναφερόμενον διάγγελμα του Φλαμινίνου δημο-
σιευθέν έν ετει 196 π. Χ . επαναλαμβάνει εκ προ-
θέσεως και επί λέξει τούς ορούς τών μεταξύ Μα-
κεδόνων και . Ελλήνων συναφθεισών ομολογιών,
λνΠοΙίθΐι ε. ά. 7,2 ), παρά τω Σχολιαστή του
Δημοσθένους (Περι τ. Στεφ. 255,2 ) κ λ.π. Μεταξύ
δέ τών 6'ρων τούτων ίσως περ[ελαμβάνοντο και οί
κανονίζοντες τον τρόπον, καθ'ον θά έλύοντο αί διά-
φορα! αί άναφυόμεναι τυχόν μεταξύ τών μετεχου-
σών του Κοινού πόλεων, έπαναλαμβανομένων τυ-
πικώς τών συνομολογηθέντων άλλοτε μεταξύ Ελ-
λήνων και Φιλίππου του Β' (ΚαθΓ8ΐ Ρ σ. 277-8).
Έν τοις λειψάνοις τών σωζομένων στίχων τοΟ
τεμαχίου Β έγένετο, ως φαίνεται, λόγος περι πο-
λε'μου και ειρήνης, περί τών στρατιωτικών συν-
τάξεων και περι τών υποχρεώσεων εκάστης συμ-
μάχου πόλεως. Ό στ. 4 συ [/.πληρωτέος ίσως κα#'
δ τι αν παραγγ]έλλωσιν. Έν στ. 6/7 ή συμπλή-
ρωσις του Καββαδίου εί]ρήνη και μη [πόλεμος
δεν μοι φαίνεται πιθανή. Πιθανώτερον είναι οτι
μετά το μ?) ήκολούθει προστακτική ή άπαρέμφα-
τον ρήματος τίνος, ίσως έξεΐναι. Έν στ. 7 προ τοΟ
τρέφειν διακρίνεται σαφώς ίχνος της οριζόντιας
κεραίας. Έν τή φράσει τρέφειν τδ [στράτευμα εχο-
μεν ίσως λείψανον της διατάξεως, καθ' ήν οί σύμ-
μαχοι ύπεχρεουντο έκ τών συνθηκών νά διατρέ-
φωσι τό στράτευμα, ώς μαρτυρεί ό Πολύβιος
V, 1,11,12. 91,6 · παρβ. και 8ΐβΙθ$βζ 283,ι8:
τρέφειν δέ ταύτην (τήν φυλακήν) Χίους.
Ή έν στ. 11 άνάγνωσις και συμπλήρωσις του
Καββαδίου άπ]άτριδες θ?ανα[τούσθωσαν? δεν φαί-
νεται άσφαλής. Η λέξις άπατρις ούδαμου τών άρ-
χαίων συγγραφέων ή τών επιγραφών άπαντώσα,
είναι μεταγενέστερα και ευρίσκεται μόνον παρά
Βυζαντίνοις. Τό θ του θανα-φέρον έν τώ λί-
θω σαφή την έν τώ κέντρω στιγμήν ίσως είναι
ουχί Ο άλλά Ο, όποτε άναγνωστέον πΐατρίδες
δ αν ά[ ή δ άνα}. Αν όμως πράγματι λαν-
θάνωσι αί λέξεις αύται ενταύθα, τότε έ'χομεν
έν τή επιγραφή λείψανον σπουδαιότατης δια-
τάξεως , καθ'ήν επιβάλλεται εις τούς άπει-
θουντας συμμάχους ή αύστηροτάτη ποινή της
εξορίας και του θανάτου Τοιαύτη ποινική ρή-
τρα, καθ' ήν Ό παραβλάπτων τήν συμμαχίαν
τιμωρείται διά φυγής και θανάτου, θανατουται δη-
λαδή και θάπτεται εξω του πατρίου και έν γένει του
συμμαχικού εδάφους, παρουσιάζεται και έν τή συν-
θήκη της δευτέρας Αθηναϊκής συμμαχίας (τώ
378 π. Χ ), καθ ήν ο κατηγορούμενος ώς δια-
λύων τήν συμμαχίαν ουδέν ούδαμου ευρίσκει άσυ-
λον, καταδικαζόμενος δέ εις θάνατον δεν θάπτεται
έν τή Αττική ουδέ έν τή τών συμμάχων γή (Ο.Ι.Α.
Π,17(=δγ11ο§'θ3147) στ 50 /. ϊ. εάν δέ τις εί'πη ή
έπιψ7]φίση ή άρχων ή ιδιώτης παρά τάδε τό ψήφι-
σμα....ύπαρχέτω μεν αύτώ άτίμω είναι κάί τά χρή-
ματα αύτοΰ δημόσια έστω.. και κρινέσθω εν Αθη-
ναίοις καϊ τοις συμμάχοις ώς διαλύων τήν συμμα-
χίαν, ζημιούντων δέ αύτδν θανάτω ή φυγή ούπερ
οί ^Αθηναίοι και οί σύμμαχοι κρατοΰσιν' εάν δε θα-