DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Artikel:Kugeas, Sōkratēs B.: Epimetron
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0057
50 Σ Β. Κονγέα' Το Κοινον τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου.
Α Ε 1921
νων νομίζω ότι έχει ανάγκην τροποποιήσεω;. Ο
λνϊΐοΐίθΐι ανάγει την έπιγραφήν εί; την συμβα-
σιλείαν Αντιγόνου του ΜονοφΟάλμου και του
υίου αύτού Δημητρίου του ΙΤολιορκητού (302
π. Χ.), χωρίς νά αποκλείγ] και την πιθανότητα
τής άναγωγης αύτη; ει; την συμβ χσιλείχν Άν-
τιγονου του Δώσωνος και Φιλίππου τοΟ Ε' (224/3
π.Χ ), ένώ έγώ αντιθέτω;, χωρίς νά αποκλείω την
άναγωγήν τη; έπιγραφή; εί; του; Δημήτριον κχι
Άντίγονον (ίδε ανωτέρω σελ. Ιο κ.έ.), νίμίζω πι9κ·
νώτερον ότι αυ:η άναφέρετκι εϊ; Άντιγ^νον τον
Δώσωνακαι Φίλιππον τον Ε'/Α; μοί έπιτρέψ{] δέ ό
σεβαστός καθηγητή; και μετά την άνάγνωτιν τύ;
έπιχειρημάτων αύτου νά εμμείνω εί; την γνώμην
μου ταύτην και διά λόγου; κκΟκρώ; παλαιογρχ-
φικούς, δι' οΰ; μάλλον εί; τον 3ιν ή εί; τον 4Ίν
αιώνα άνακτέα ή επιγραφή, άλλά προ πάντων
επειδή άποβλέπω εί; τον τόπον τη; εύρέσεω; αύ-
τη;. Διότι τίνες έστησαν τάς στήλα; έν Έπιδαύρω,
όπου αύται ευρέθησαν; Πιστεύω άδιστάκ:ω; δτι
τούτο έπραξαν οί εν στ. Β 21 (=\νΠο1ίθΐι III 21)
αναφερόμενοι Αχαιοί, άφου δεν υπάρχει εν τω
λι'Οω θέσι; δι' άλλου; (τούτο ομολογεί και αυτό; ό
"\νί1ο1ίθη ε. ά. σ. 136), πολύ δέ δλίγώτερον δια
του; Έπιδαυρίους, ών ή πόλις ούδ αναφέρεται
που ώς συμμαχήσασα τότε τω Δημητρίω. Αλλ'
άφοΟ ώ; γνωστόν ή Δωρική Επίδαυρο; προσε-
χώρησεν εί; του; Ά/αιού; μόλις τω 243 π. Χ.
(ί'δε αν σ. 18), είναι σφόδρα άπίΟανον οτι έχρησιμο-
ποιεΐτο προ του έτου; τούτου το Ιερόν αύτη; ώ;
τόπο; δημοσιεύσεω; πολιτικών έγγραφων έκ μέ-
ρους των Αχαιών. Έπειτα πώς είναι δυνατόν νά
πιστευΟη δτι μετά τήν έν Ίψώ ήτταν των Αν-
τιγόνου και Δημητρίου και τήν όαγδαίω; έπελ-
ΟοΟσαν πολιτικήν μεταβολήν, καθ' ην και έν Ελ-
λάδι έπεκράτησεν άπολύτω; ο Κάσσανδρο;, αί
περιέχουσαι τά; πρό; τον Δημήτριον συνΟήκα;
των Ελλήνων στήλαι παρέμειναν αλώβητοι, άφοΟ
είναι γνωστόν οτι τά; εκάστοτε έν Ελλάδι επερ-
χόμενα; πολιτικά; μεταβολά; έπηκολούΟει άμεσο;
καΟαίρεσι; και καταστροφή τών στηλών, μάλιστα
δ' έκείνων, αί'τινε; ύπεμίμνησκον πολιτικά; πράξεις
του αντιπάλου ; Τοιαύτη καΰαίρεσις στηλών ανα-
φέρεται συ/νά (3γ11ο£β3 119. 184. 317. Άρρ.
Αν Β , 1,4). Ειδικώς δέ διά του; Άντίγονον και
Δημήτριον γνωρίζομεν δτι τοσαύτη ήγέρθη ή κατ'
αύτών έχθρότης τών Ελλήνων μετά τήν έν Ίψώ
καταστροφήν, ώστε οί μεν Αθηναίοι ούδ' έπέτρε-
ψαν τω Δημητρίω τήν προσέγγισιν εί; τήν πόλιν
αύτών, άπέξεσαν δέ ύστερον και τά ονόματα του
Αντιγόνου και του Δημητρίου εκ τίνων επιγρα-
φών (ΕαΓΜά I, 237. ίδε και 242), έν δέ Πελοπον-
νησω ατών πριγμίιων αύτω (τω Δηυ,ητρίω) κα-
κο; εχόντων εζέπιπτον εκηταχό^εν αί φρουροί καϊ
μ~&ίσιαιο πίνια ττον; του; πολεμίου; ■> (Πλουτ.
Δηυ,ήτρ. 31). Ό λόγος ούτο; της κχΟκιρέσεως τών
στηλών ού*>:λω; ισχύει διά τχ; συνθηκχς, άς συν-
ήψε μετά τυ> Έλληνα ό Αντίγονο; ό Δύτων
συμβκσιλε νων τω Φιλίπχι». Διότι γνωρίζομεν δτι
αί συ;0ηκαι αύτκι πκρέμενον έν ίσ/ύι έπι μχκοό ν
μέχρι και της Ρωμχϊκη; έπικρατησεω; (ίδε άνωτ.
σ. 12)" όταν 5έ συν τω χρόνω ύπό την Ρωμαϊκήν
κυριαρχίαν ήτόνηταν αύται και έλητμονήΟησαν, αί
ταύτχ; περιέχονται στήλαι έχρησιμοποιούντο ώ;
ύλικόν εί; τήν οίκοδομήν Ρωμχ'ίκών κτισμάτων,
έν οί; άνκσκαττναένοι; σήμερον εύρισκαν :αι έντε-
τειχισμένα ι.
Κατά τη; άνκγωγη; της επιγραφής εί; το ύπ'
Αντιγόνου του Δώτωνο; άνχνεωΟέν Κοινών τών
Ελλήνων ό ^ίΐοΐίθη (σ. 146) χνκρέρει τέσσαρα;
λόγου;, εί; ού; έπιτρκπητω μοι νά άντιπκρκτη-
ρήσω τινά προχείρω; και διά βραχέων. 1. Την
πάλαι ίγοαφιχ^ν γνώμην τοϊ \νΊΙΙΐ9ΐιη, κρίναντο;
περ'ι τών παλαιών λειψάνων τή; επιγραφής (ε. ά.
σ. 33; δτι δύνανται τκυτκ άσφαλώ; νά άναχΟώσι
ακόμη εις τον 407 αίώ;α(ίδε και ανωτέρω σελ. 13).
Άλλ' είναι ζήτημα αν ό \νΠΙΐθ1ιτι, βλέπων νυν
πληρεστέραν τήν συγκρότησιν τή; έπιγραρής, Οά
ένέμενεν εί; την παλαιάν περί αύτη: γνώμη ν .
2. Τό άνή\ι>ων τοϋ Φιλίπτου, διτεο δεν συμ-
βιβάζεται π)ό; πραγμαπκην συμβαιιλείαν.
Αλλ' δταν λάοωμεν ύπ' ο|>ιν δτι ό Αντίγονος
ό Δώτων δεν ήτο ίδίω τινι δικαιώματι βκσι-
λεύς, άλλ' επίτροπο; και επιμελητή; τοϋ Φιλίπ-
που (Εύτέβ.ο; I 233 εκδ\ ^οΐΐοθΐΐθ. Παυσκν. 7,7,4.
κλπ.), άγόμεΟα ακριβώς εί; την άντίθετον σκέψιν:
δτι επειδή «επετρόπευε τον δ ρ φαν ευ 6 μεν ον Φίλιπ-
πον» και ήτο ^δίκαιο; εις τήν έπιτροπήν, περι-
σώζων τήν αρχήν τοϋ Φιλίππου» (Εύσέβ. αυτόθι),
6ά έφρόντιζε νά μή παραλείπη έν τόσω σπουδαίοι;
Α Ε 1921
νων νομίζω ότι έχει ανάγκην τροποποιήσεω;. Ο
λνϊΐοΐίθΐι ανάγει την έπιγραφήν εί; την συμβα-
σιλείαν Αντιγόνου του ΜονοφΟάλμου και του
υίου αύτού Δημητρίου του ΙΤολιορκητού (302
π. Χ.), χωρίς νά αποκλείγ] και την πιθανότητα
τής άναγωγης αύτη; ει; την συμβ χσιλείχν Άν-
τιγονου του Δώσωνος και Φιλίππου τοΟ Ε' (224/3
π.Χ ), ένώ έγώ αντιθέτω;, χωρίς νά αποκλείω την
άναγωγήν τη; έπιγραφή; εί; του; Δημήτριον κχι
Άντίγονον (ίδε ανωτέρω σελ. Ιο κ.έ.), νίμίζω πι9κ·
νώτερον ότι αυ:η άναφέρετκι εϊ; Άντιγ^νον τον
Δώσωνακαι Φίλιππον τον Ε'/Α; μοί έπιτρέψ{] δέ ό
σεβαστός καθηγητή; και μετά την άνάγνωτιν τύ;
έπιχειρημάτων αύτου νά εμμείνω εί; την γνώμην
μου ταύτην και διά λόγου; κκΟκρώ; παλαιογρχ-
φικούς, δι' οΰ; μάλλον εί; τον 3ιν ή εί; τον 4Ίν
αιώνα άνακτέα ή επιγραφή, άλλά προ πάντων
επειδή άποβλέπω εί; τον τόπον τη; εύρέσεω; αύ-
τη;. Διότι τίνες έστησαν τάς στήλα; έν Έπιδαύρω,
όπου αύται ευρέθησαν; Πιστεύω άδιστάκ:ω; δτι
τούτο έπραξαν οί εν στ. Β 21 (=\νΠο1ίθΐι III 21)
αναφερόμενοι Αχαιοί, άφου δεν υπάρχει εν τω
λι'Οω θέσι; δι' άλλου; (τούτο ομολογεί και αυτό; ό
"\νί1ο1ίθη ε. ά. σ. 136), πολύ δέ δλίγώτερον δια
του; Έπιδαυρίους, ών ή πόλις ούδ αναφέρεται
που ώς συμμαχήσασα τότε τω Δημητρίω. Αλλ'
άφοΟ ώ; γνωστόν ή Δωρική Επίδαυρο; προσε-
χώρησεν εί; του; Ά/αιού; μόλις τω 243 π. Χ.
(ί'δε αν σ. 18), είναι σφόδρα άπίΟανον οτι έχρησιμο-
ποιεΐτο προ του έτου; τούτου το Ιερόν αύτη; ώ;
τόπο; δημοσιεύσεω; πολιτικών έγγραφων έκ μέ-
ρους των Αχαιών. Έπειτα πώς είναι δυνατόν νά
πιστευΟη δτι μετά τήν έν Ίψώ ήτταν των Αν-
τιγόνου και Δημητρίου και τήν όαγδαίω; έπελ-
ΟοΟσαν πολιτικήν μεταβολήν, καθ' ην και έν Ελ-
λάδι έπεκράτησεν άπολύτω; ο Κάσσανδρο;, αί
περιέχουσαι τά; πρό; τον Δημήτριον συνΟήκα;
των Ελλήνων στήλαι παρέμειναν αλώβητοι, άφοΟ
είναι γνωστόν οτι τά; εκάστοτε έν Ελλάδι επερ-
χόμενα; πολιτικά; μεταβολά; έπηκολούΟει άμεσο;
καΟαίρεσι; και καταστροφή τών στηλών, μάλιστα
δ' έκείνων, αί'τινε; ύπεμίμνησκον πολιτικά; πράξεις
του αντιπάλου ; Τοιαύτη καΰαίρεσις στηλών ανα-
φέρεται συ/νά (3γ11ο£β3 119. 184. 317. Άρρ.
Αν Β , 1,4). Ειδικώς δέ διά του; Άντίγονον και
Δημήτριον γνωρίζομεν δτι τοσαύτη ήγέρθη ή κατ'
αύτών έχθρότης τών Ελλήνων μετά τήν έν Ίψώ
καταστροφήν, ώστε οί μεν Αθηναίοι ούδ' έπέτρε-
ψαν τω Δημητρίω τήν προσέγγισιν εί; τήν πόλιν
αύτών, άπέξεσαν δέ ύστερον και τά ονόματα του
Αντιγόνου και του Δημητρίου εκ τίνων επιγρα-
φών (ΕαΓΜά I, 237. ίδε και 242), έν δέ Πελοπον-
νησω ατών πριγμίιων αύτω (τω Δηυ,ητρίω) κα-
κο; εχόντων εζέπιπτον εκηταχό^εν αί φρουροί καϊ
μ~&ίσιαιο πίνια ττον; του; πολεμίου; ■> (Πλουτ.
Δηυ,ήτρ. 31). Ό λόγος ούτο; της κχΟκιρέσεως τών
στηλών ού*>:λω; ισχύει διά τχ; συνθηκχς, άς συν-
ήψε μετά τυ> Έλληνα ό Αντίγονο; ό Δύτων
συμβκσιλε νων τω Φιλίπχι». Διότι γνωρίζομεν δτι
αί συ;0ηκαι αύτκι πκρέμενον έν ίσ/ύι έπι μχκοό ν
μέχρι και της Ρωμχϊκη; έπικρατησεω; (ίδε άνωτ.
σ. 12)" όταν 5έ συν τω χρόνω ύπό την Ρωμαϊκήν
κυριαρχίαν ήτόνηταν αύται και έλητμονήΟησαν, αί
ταύτχ; περιέχονται στήλαι έχρησιμοποιούντο ώ;
ύλικόν εί; τήν οίκοδομήν Ρωμχ'ίκών κτισμάτων,
έν οί; άνκσκαττναένοι; σήμερον εύρισκαν :αι έντε-
τειχισμένα ι.
Κατά τη; άνκγωγη; της επιγραφής εί; το ύπ'
Αντιγόνου του Δώτωνο; άνχνεωΟέν Κοινών τών
Ελλήνων ό ^ίΐοΐίθη (σ. 146) χνκρέρει τέσσαρα;
λόγου;, εί; ού; έπιτρκπητω μοι νά άντιπκρκτη-
ρήσω τινά προχείρω; και διά βραχέων. 1. Την
πάλαι ίγοαφιχ^ν γνώμην τοϊ \νΊΙΙΐ9ΐιη, κρίναντο;
περ'ι τών παλαιών λειψάνων τή; επιγραφής (ε. ά.
σ. 33; δτι δύνανται τκυτκ άσφαλώ; νά άναχΟώσι
ακόμη εις τον 407 αίώ;α(ίδε και ανωτέρω σελ. 13).
Άλλ' είναι ζήτημα αν ό \νΠΙΐθ1ιτι, βλέπων νυν
πληρεστέραν τήν συγκρότησιν τή; έπιγραρής, Οά
ένέμενεν εί; την παλαιάν περί αύτη: γνώμη ν .
2. Τό άνή\ι>ων τοϋ Φιλίπτου, διτεο δεν συμ-
βιβάζεται π)ό; πραγμαπκην συμβαιιλείαν.
Αλλ' δταν λάοωμεν ύπ' ο|>ιν δτι ό Αντίγονος
ό Δώτων δεν ήτο ίδίω τινι δικαιώματι βκσι-
λεύς, άλλ' επίτροπο; και επιμελητή; τοϋ Φιλίπ-
που (Εύτέβ.ο; I 233 εκδ\ ^οΐΐοθΐΐθ. Παυσκν. 7,7,4.
κλπ.), άγόμεΟα ακριβώς εί; την άντίθετον σκέψιν:
δτι επειδή «επετρόπευε τον δ ρ φαν ευ 6 μεν ον Φίλιπ-
πον» και ήτο ^δίκαιο; εις τήν έπιτροπήν, περι-
σώζων τήν αρχήν τοϋ Φιλίππου» (Εύσέβ. αυτόθι),
6ά έφρόντιζε νά μή παραλείπη έν τόσω σπουδαίοι;