DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Artikel:Kugeas, Sōkratēs B.: Epimetron
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0058
ΑΕ 1921
Σ. Β. Κονγέα' Τό Κοινόν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου. 51
■τολιτικοΐς έγγράφοις τήν μνείαν του κυρίως βασι-
λέως ώς συμβασιλεύοντος, καίτοι άνηλίκου (παρβ.
και άνωτέρω σελ. 16). Αλλως τε ό Δώσων, οτε
συνωμολόγει τάς συνθήκας ταύτας, δεν έφαν-
τάζετο οτι θά άπέθνησκε μετ' ολίγον, άλλα έπί-
στευε πάντως οτι θά έπέζη και εις χρόνους, χαθ'ούς
ένηλικιούμενος ο Φίλιππος θά ήτο αύτώ οχ ι μόνον
ονόματι, αλλά και πράγματι συμβασιλεύς. Αί δέ
συνθήκαι αύται, εν αις παρουσιάζεται ώς συμβασι-
λεϋς Ό άνήλικος άκόμη Φίλιππος προεβλέποντο
μακραι και εις αιώνα τΌν άπαντα. Είναι άληθές
οτι πλην του εν Όλυμπία αναθήματος των δυο
ανδριάντων Άν τιγόνου του Δώσωνος και Φιλίππου
του Ε' εν συμπλέγματι (Παυσαν. VI, 16,3), όπερ
θεωρητέον άσφαλέστατον τεκμήριον της συμβασι-
λείας τούτων (ίδε και άνωτέρω σελ. 16), δέν έ'χο-
μεν άλλην σαφή μαρτυρίαν της συμβασιλείας ταύ-
της έν τη ιστορική παραδόσει. Υπονοείται ομως
αύ'τη και διά τους αμέσως άνωτέρω έκτεθέντας λό-
γο υ-ς και εκ τίνος χωρίου του Πλουτάρχου, όπερ
έπιτραπήτω μοι νυν συμπληρωματικώς νά άνα-
φέρω. Ό Πλούταρχος έν βίω Αιμιλίου Παύλου 8
ομιλών περί Αντιγόνου του Δώσωνος λέγει: «Δεί-
σαντες δε τήν άναρχίαν οί πρώτοι Μακεδόνων 'Λν-
τίγονον επάγονται τον τεΰνηκότος (Δημητρίου του
Β ) άνεψιόν όντα καϊ ουνοικίσαντες αντω τήν μητέ-
ρα τον Φιλίππον πρώτον μεν έπίτροπον και στρατη-
γόν, είτα πειρώμενοι μετρίον και κοινωφελονς βα-
σιλέα προσηγόρενοαν» /Ώστε πριν ή προσαγορευθή
βασι/εύς ό Δώσων ήτο μόνον έπίτροπος του Φιλίπ-
που και στρατηγός. Αλλά κατά το χρονικΌν διά-
στημα, το μεσολαβήσαν άπΌ του θανάτου του βασι-
λέως Δημητρίου του Β , του πατρός τοΟ άνηλίκου
Φιλίππου, μέχρι τής προσαγορεύσεως του Δώσω-
νος ώς βασιλέως, καθ1 ο ό Δώσων ήτο μόνον στρα-
τηγός και έπίτροπος, τίς ήτο ό βασιλεύς; Τις άλ-
λος ή ό ορφανός βασιλόπαις Φίλιππος, Ό έπιτροπευό-
μενος υπό του Δώσωνος, κατ' άρχάς μεν στρατηγού
οντος, ύστερον δέ και βασιλέως προσαγορευθέντος;
Ααβών δέ αμέσως άμα τψ θανάτω του πατρός ό Φί-
λιππος το άςϊωμα του βασιλέως, είναι άπίθανον οτι
άπέβαλεν αυτό ύστερον, δτε προσηγορεύθη και Ό Αν-
τίγονος βασιλεύς, άφοΟ μάλιστα ούτος κατά τον
Εύσέβιον ήτο δίκαιος εις τήν έπιτροπήν, περιοώζων
τήν αρχήν τον Φιλίππον. 3."Οτιτα δόγματα τοϋ
συνεδρίου της επιγραφής είναι κύρια (Α, 18),
ένφ τα δόγματα του επί -Νώσωνος άνιδρυθέντος
Κοινού των Ελλήνων εχρηζον επικυρώσεως
έκ μέρους των πόλεοον, κατά Πολύβ. 4,26· Τήν
άναίρεσιν του επιχειρήματος τούτου, δπερ και ό
Καββαδίας (ε. ά. σ. 141,ίο) διετύπωσε, δικαιολο-
γουσι νομίζω προσηκόντως τά ύπ' έμου άνωτέρω
(σελ. 28-29) είρημένα. Ώς 4ον δέ και «σπουδαίο -
τατον» επιχείρημα τής εικασίας αύτου αναφέρει Ό
"ννΠοΙίθη τήν δευτερεΰουσανθέσιν, εν ή δυσανά-
λογος προς τή·\ κατά τό 223 Ίσχύν αυτών ανα-
φέρονται οί Αχαιοί έν τω Β' (= λνίΐοΐί. III)
εγγράφω μετά τούς Ηλείους. Αλλά τό έπιχεί-
ρημα τούτο δεν ενέχει τήν εις αύτό άποδιδομένην
σημασίαν. Διότι ενταύθα δεν αναγράφονται πάντα
τά μέλη του Κοινού, οπότε θά ώφειλον ταύτα νά
άναφέρωνται κατά σειράν άνάλογον προς τήν ισγυν
εκάστου, άλλ' άναγράφονται κυρίως οί ολίγοι ίε-
ροιτόποι, 6'που έπρεπε νά σταθώσιν αί στήλαι των
συνθηκών, οριζομένων συγχρόνως και τών πόλεων
ή τών έΰνών (= κοινών), άτινα ύπεχρεουντο νά
φροντίσωσι περί τής στάσεως και τής δημοσιεύ-
σεως αυτών έν τώ προσήκοντι ίεοώ έκάστω. Έν τη
σειρά δέ τών ίερών τούτων, το έν Όλυμπία, τό έν
ΔελφοΤς, και ει τι άλλο πανελλήνιον ιερόν, προη-
γεΐτο, ώς εικός,του έν Έπιδαύρω, ό'που ύπε/ρεώθη-
σαν νά στήσωσι τάς στήλας οί ένταΰθα αναφερόμενοι
Άχαιοί.Άλλ1 ώς ορθώς λέγει ό ΥνΠοΙίθη (σ 146),
«πάσας ταύτας τάς άμφιβολίας θά έπρεπε νά ρίψω-
μεν εις τήν θάλασσαν, άν τυχόν νέα άποσπάσματα
ήθελον αποδείξει τήν άσφαλή χρονολόγησιν τής
επιγραφής». *Ας άναμείνωμεν λοιπόν και ας εύ-
χηθώμεν τήν ταχεΐαν έμφάνισιν νέων λειψάνων
τής πολυτίμου επιγραφής _
Έν Σαλαμΐνι 21 αύγούστου 1922.
Σ. Β Κ.
Σ. Β. Κονγέα' Τό Κοινόν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου. 51
■τολιτικοΐς έγγράφοις τήν μνείαν του κυρίως βασι-
λέως ώς συμβασιλεύοντος, καίτοι άνηλίκου (παρβ.
και άνωτέρω σελ. 16). Αλλως τε ό Δώσων, οτε
συνωμολόγει τάς συνθήκας ταύτας, δεν έφαν-
τάζετο οτι θά άπέθνησκε μετ' ολίγον, άλλα έπί-
στευε πάντως οτι θά έπέζη και εις χρόνους, χαθ'ούς
ένηλικιούμενος ο Φίλιππος θά ήτο αύτώ οχ ι μόνον
ονόματι, αλλά και πράγματι συμβασιλεύς. Αί δέ
συνθήκαι αύται, εν αις παρουσιάζεται ώς συμβασι-
λεϋς Ό άνήλικος άκόμη Φίλιππος προεβλέποντο
μακραι και εις αιώνα τΌν άπαντα. Είναι άληθές
οτι πλην του εν Όλυμπία αναθήματος των δυο
ανδριάντων Άν τιγόνου του Δώσωνος και Φιλίππου
του Ε' εν συμπλέγματι (Παυσαν. VI, 16,3), όπερ
θεωρητέον άσφαλέστατον τεκμήριον της συμβασι-
λείας τούτων (ίδε και άνωτέρω σελ. 16), δέν έ'χο-
μεν άλλην σαφή μαρτυρίαν της συμβασιλείας ταύ-
της έν τη ιστορική παραδόσει. Υπονοείται ομως
αύ'τη και διά τους αμέσως άνωτέρω έκτεθέντας λό-
γο υ-ς και εκ τίνος χωρίου του Πλουτάρχου, όπερ
έπιτραπήτω μοι νυν συμπληρωματικώς νά άνα-
φέρω. Ό Πλούταρχος έν βίω Αιμιλίου Παύλου 8
ομιλών περί Αντιγόνου του Δώσωνος λέγει: «Δεί-
σαντες δε τήν άναρχίαν οί πρώτοι Μακεδόνων 'Λν-
τίγονον επάγονται τον τεΰνηκότος (Δημητρίου του
Β ) άνεψιόν όντα καϊ ουνοικίσαντες αντω τήν μητέ-
ρα τον Φιλίππον πρώτον μεν έπίτροπον και στρατη-
γόν, είτα πειρώμενοι μετρίον και κοινωφελονς βα-
σιλέα προσηγόρενοαν» /Ώστε πριν ή προσαγορευθή
βασι/εύς ό Δώσων ήτο μόνον έπίτροπος του Φιλίπ-
που και στρατηγός. Αλλά κατά το χρονικΌν διά-
στημα, το μεσολαβήσαν άπΌ του θανάτου του βασι-
λέως Δημητρίου του Β , του πατρός τοΟ άνηλίκου
Φιλίππου, μέχρι τής προσαγορεύσεως του Δώσω-
νος ώς βασιλέως, καθ1 ο ό Δώσων ήτο μόνον στρα-
τηγός και έπίτροπος, τίς ήτο ό βασιλεύς; Τις άλ-
λος ή ό ορφανός βασιλόπαις Φίλιππος, Ό έπιτροπευό-
μενος υπό του Δώσωνος, κατ' άρχάς μεν στρατηγού
οντος, ύστερον δέ και βασιλέως προσαγορευθέντος;
Ααβών δέ αμέσως άμα τψ θανάτω του πατρός ό Φί-
λιππος το άςϊωμα του βασιλέως, είναι άπίθανον οτι
άπέβαλεν αυτό ύστερον, δτε προσηγορεύθη και Ό Αν-
τίγονος βασιλεύς, άφοΟ μάλιστα ούτος κατά τον
Εύσέβιον ήτο δίκαιος εις τήν έπιτροπήν, περιοώζων
τήν αρχήν τον Φιλίππον. 3."Οτιτα δόγματα τοϋ
συνεδρίου της επιγραφής είναι κύρια (Α, 18),
ένφ τα δόγματα του επί -Νώσωνος άνιδρυθέντος
Κοινού των Ελλήνων εχρηζον επικυρώσεως
έκ μέρους των πόλεοον, κατά Πολύβ. 4,26· Τήν
άναίρεσιν του επιχειρήματος τούτου, δπερ και ό
Καββαδίας (ε. ά. σ. 141,ίο) διετύπωσε, δικαιολο-
γουσι νομίζω προσηκόντως τά ύπ' έμου άνωτέρω
(σελ. 28-29) είρημένα. Ώς 4ον δέ και «σπουδαίο -
τατον» επιχείρημα τής εικασίας αύτου αναφέρει Ό
"ννΠοΙίθη τήν δευτερεΰουσανθέσιν, εν ή δυσανά-
λογος προς τή·\ κατά τό 223 Ίσχύν αυτών ανα-
φέρονται οί Αχαιοί έν τω Β' (= λνίΐοΐί. III)
εγγράφω μετά τούς Ηλείους. Αλλά τό έπιχεί-
ρημα τούτο δεν ενέχει τήν εις αύτό άποδιδομένην
σημασίαν. Διότι ενταύθα δεν αναγράφονται πάντα
τά μέλη του Κοινού, οπότε θά ώφειλον ταύτα νά
άναφέρωνται κατά σειράν άνάλογον προς τήν ισγυν
εκάστου, άλλ' άναγράφονται κυρίως οί ολίγοι ίε-
ροιτόποι, 6'που έπρεπε νά σταθώσιν αί στήλαι των
συνθηκών, οριζομένων συγχρόνως και τών πόλεων
ή τών έΰνών (= κοινών), άτινα ύπεχρεουντο νά
φροντίσωσι περί τής στάσεως και τής δημοσιεύ-
σεως αυτών έν τώ προσήκοντι ίεοώ έκάστω. Έν τη
σειρά δέ τών ίερών τούτων, το έν Όλυμπία, τό έν
ΔελφοΤς, και ει τι άλλο πανελλήνιον ιερόν, προη-
γεΐτο, ώς εικός,του έν Έπιδαύρω, ό'που ύπε/ρεώθη-
σαν νά στήσωσι τάς στήλας οί ένταΰθα αναφερόμενοι
Άχαιοί.Άλλ1 ώς ορθώς λέγει ό ΥνΠοΙίθη (σ 146),
«πάσας ταύτας τάς άμφιβολίας θά έπρεπε νά ρίψω-
μεν εις τήν θάλασσαν, άν τυχόν νέα άποσπάσματα
ήθελον αποδείξει τήν άσφαλή χρονολόγησιν τής
επιγραφής». *Ας άναμείνωμεν λοιπόν και ας εύ-
χηθώμεν τήν ταχεΐαν έμφάνισιν νέων λειψάνων
τής πολυτίμου επιγραφής _
Έν Σαλαμΐνι 21 αύγούστου 1922.
Σ. Β Κ.