DOI Artikel:
Lezinas, G.: Byzantiakos rhythmos
DOI Artikel:Deffner, Michael: Diylistērion tēs hysterominōïkēs epochēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0085
78 Λεζίνας: Βνζαντιακδς ρυΰμό;.—Δέφνερ: δινλιστήριον της ύστερο μινωικής εποχής. αε 192*
κας της εποχής και την έγκεφαλικήν των ΰφήν και τισμδν και κυρίως εις τους "Ελληνας της Μικρας
διάτής εφευρέσεως νέων νά δημιουργήσωσι νέαν άρ- Ασίας και του Βυζαντίου" επειδή δέ έν τη τελευ-
χιτεκτονικήν ό'λως διάφορον πάσης προγενεστέρας. τα ία ταύτη πόλει έλαβε τήν λαμπροτέραν και θαυ-
Ή μόρφωσις συνεπώς της Βυζαντιακής άρχι- μασιωτέραν της άνάπτυξιν, ή Ελληνική άρχιτε^
ταικτονικης δεν οφείλεται εις τήν άποκλειστικήν κτονική του Μεσαίωνος έκλήθη δρθώς «Βυζαντινή
έπίδρασιν της Ρωμαϊκής ουδέ εις τήν της Άνατο- αρχιτεκτονική».
λικής άνευ του ελληνικού πολιτισυ,οΟ.
' , «, τ> γ . ' , „ Αλεξάνδρες 1920.
η μορφωσις της ουζαντιακης αρχιτεκτονικής ρ Λεζίνας
δφείλεται αποκλειστικώς εις τον Έλληνικόν πολι- αρχιτέκτων '
Διυλιστήριον της ύστερομινωϊκής εποχής
υπο
Μιχαήλ Δέφνερ.
Κατά τήν άκούσιον εις τά Χανιά της Κρήτης κάτω Ζάκρον και περί ών εις το Αηηιι&Ι οί ΐΐΐθ-
έννεάμηνον διαμονήν μου μ,οί έπέτρεψεν δ Γενικός ΒπίίΒΐι δοΐιοοΐ αί Αίΐίθηδ, Ν° VII (1900 —
Διοικητής, χάριν αρχαιολογικών σκοπών νά με- 1901), έγραψε διατριβήν έπιγραφομένην Εχοανα-
ταβώ εις Ηράκλειον και νά μείνω εκεί Ϊτλ δεκα- ίΐοηδ Ζ&ΙίΓΟ, Ογθϊθ· Εν ταύτη διαλαμβάνει
πενΟήμερον, δ'πως μελετήσω τους θησαυρούς του περί οικιών μυκηναϊκής έποχής, άς άνέσκαψεν εις
εκεί μοναδικού έν τώ κόσμω μουσείου και ίδω το μέρος εκείνο, και περί τών έν αύταΐς ευρήμα-
τα άνάκτορα της πλησίον Κνωσού. των γράφει δέ έν σελ. 141:
Εις το μουσεΐον, μεταξύ μυρίων αντικειμένων «Αριστερά υπάρχει χώρος (XIV) περιέχων με-
παρεχόντων πλήρη εικόνα του εις θαυμαστήν τε- «γα πλήθος αγγείων, λαγυνων, κυλίκων κ. λ.
λειότητα προηγμένου Μινωικού πολιτισμού, έκί- «απλουστέρας τέχνης. Κάτωθι απεικονίζεται
νησε τήν περιέργειάν μου άτεχνον εκ πηλού κατα- «μοναδικόν άντικείμενον άξεστον και άχρωμά-
σκεύασμα, δμοιάζον προς όβίδα κενήν, έ'χουοαν «τιστον, δμοιάζον προς οβίδα πυροβόλου τών
τον πυθμένα κεκλεισμένον, εις τήν κεφαλήν δέ «6 δακτύλων, είναι δέ εις τήν κεφαλήν διάτρη-
πολλάς διά ξύλινου έργαλείου άνεωγμένας μικράς «τον. Αγνοώ προς τί έχρησιμοποιεΐτο» .
και επιμήκεις όπάς, μεγάλην δέ ωοειδή οπήν εις Ό κεκλεισμένος πυθμήν εχει διάμετρον 0, 15,.
ήν μίαν πλευράν. δ'λον δέ το σκεύος ύψος 0,34.
Γ1
Ιδού ή είκών του περιέργου τούτου κατασκευ- Εις μίαν γωνίαν του μουσείου είδον άκκουμβι-
άσματος οπισθοδρομικού" κεραμέως (είκ. 1). σμένον εις τον τοίχον ένα υδραγωγον σωλήνα ίζ
ίσου άτεχνον (εικ. 5). Τά διασωθέντα αύτου τε-
μάχια είνε συγκεκολλημένα, τά δέ έλλείποντα διά
γύψου αποκατεστημένα. Ένώ ύπάρχουσιν εις το
μουσεΐον σωλήνες μετ' έναρμογών (ίυγ&αχ α θπι-
βοϊίθΐϊίβηί;), ώστε δ εις νά είσχωρή εις τον έτερον, δ
σωλήν ούτος είνε ίσος καθ' όλον τδ μήκος" εχει
ί: πήλινον άντικείμενον. μοναεΐον Ηρακλείου. α ΊΟ1 / "* \ » , 1 ^,.-'.—-,'',„..,
' ι* ν ομω; λαρας (ωτα) ανα ουο εις εκατερον ακρον^
Ό κ.Ηο^αΓίΙι εύρε τδ σκεύος τούτο εις άνασκα- αίτινες προφανώς έχρησίμευον προς σύνδεσιν
φάς, τάς δποίας ενήργησε προ εικοσαετίας εις τήν αύτου μετά του -κρο^ου^ένου και επομένου σω-
κας της εποχής και την έγκεφαλικήν των ΰφήν και τισμδν και κυρίως εις τους "Ελληνας της Μικρας
διάτής εφευρέσεως νέων νά δημιουργήσωσι νέαν άρ- Ασίας και του Βυζαντίου" επειδή δέ έν τη τελευ-
χιτεκτονικήν ό'λως διάφορον πάσης προγενεστέρας. τα ία ταύτη πόλει έλαβε τήν λαμπροτέραν και θαυ-
Ή μόρφωσις συνεπώς της Βυζαντιακής άρχι- μασιωτέραν της άνάπτυξιν, ή Ελληνική άρχιτε^
ταικτονικης δεν οφείλεται εις τήν άποκλειστικήν κτονική του Μεσαίωνος έκλήθη δρθώς «Βυζαντινή
έπίδρασιν της Ρωμαϊκής ουδέ εις τήν της Άνατο- αρχιτεκτονική».
λικής άνευ του ελληνικού πολιτισυ,οΟ.
' , «, τ> γ . ' , „ Αλεξάνδρες 1920.
η μορφωσις της ουζαντιακης αρχιτεκτονικής ρ Λεζίνας
δφείλεται αποκλειστικώς εις τον Έλληνικόν πολι- αρχιτέκτων '
Διυλιστήριον της ύστερομινωϊκής εποχής
υπο
Μιχαήλ Δέφνερ.
Κατά τήν άκούσιον εις τά Χανιά της Κρήτης κάτω Ζάκρον και περί ών εις το Αηηιι&Ι οί ΐΐΐθ-
έννεάμηνον διαμονήν μου μ,οί έπέτρεψεν δ Γενικός ΒπίίΒΐι δοΐιοοΐ αί Αίΐίθηδ, Ν° VII (1900 —
Διοικητής, χάριν αρχαιολογικών σκοπών νά με- 1901), έγραψε διατριβήν έπιγραφομένην Εχοανα-
ταβώ εις Ηράκλειον και νά μείνω εκεί Ϊτλ δεκα- ίΐοηδ Ζ&ΙίΓΟ, Ογθϊθ· Εν ταύτη διαλαμβάνει
πενΟήμερον, δ'πως μελετήσω τους θησαυρούς του περί οικιών μυκηναϊκής έποχής, άς άνέσκαψεν εις
εκεί μοναδικού έν τώ κόσμω μουσείου και ίδω το μέρος εκείνο, και περί τών έν αύταΐς ευρήμα-
τα άνάκτορα της πλησίον Κνωσού. των γράφει δέ έν σελ. 141:
Εις το μουσεΐον, μεταξύ μυρίων αντικειμένων «Αριστερά υπάρχει χώρος (XIV) περιέχων με-
παρεχόντων πλήρη εικόνα του εις θαυμαστήν τε- «γα πλήθος αγγείων, λαγυνων, κυλίκων κ. λ.
λειότητα προηγμένου Μινωικού πολιτισμού, έκί- «απλουστέρας τέχνης. Κάτωθι απεικονίζεται
νησε τήν περιέργειάν μου άτεχνον εκ πηλού κατα- «μοναδικόν άντικείμενον άξεστον και άχρωμά-
σκεύασμα, δμοιάζον προς όβίδα κενήν, έ'χουοαν «τιστον, δμοιάζον προς οβίδα πυροβόλου τών
τον πυθμένα κεκλεισμένον, εις τήν κεφαλήν δέ «6 δακτύλων, είναι δέ εις τήν κεφαλήν διάτρη-
πολλάς διά ξύλινου έργαλείου άνεωγμένας μικράς «τον. Αγνοώ προς τί έχρησιμοποιεΐτο» .
και επιμήκεις όπάς, μεγάλην δέ ωοειδή οπήν εις Ό κεκλεισμένος πυθμήν εχει διάμετρον 0, 15,.
ήν μίαν πλευράν. δ'λον δέ το σκεύος ύψος 0,34.
Γ1
Ιδού ή είκών του περιέργου τούτου κατασκευ- Εις μίαν γωνίαν του μουσείου είδον άκκουμβι-
άσματος οπισθοδρομικού" κεραμέως (είκ. 1). σμένον εις τον τοίχον ένα υδραγωγον σωλήνα ίζ
ίσου άτεχνον (εικ. 5). Τά διασωθέντα αύτου τε-
μάχια είνε συγκεκολλημένα, τά δέ έλλείποντα διά
γύψου αποκατεστημένα. Ένώ ύπάρχουσιν εις το
μουσεΐον σωλήνες μετ' έναρμογών (ίυγ&αχ α θπι-
βοϊίθΐϊίβηί;), ώστε δ εις νά είσχωρή εις τον έτερον, δ
σωλήν ούτος είνε ίσος καθ' όλον τδ μήκος" εχει
ί: πήλινον άντικείμενον. μοναεΐον Ηρακλείου. α ΊΟ1 / "* \ » , 1 ^,.-'.—-,'',„..,
' ι* ν ομω; λαρας (ωτα) ανα ουο εις εκατερον ακρον^
Ό κ.Ηο^αΓίΙι εύρε τδ σκεύος τούτο εις άνασκα- αίτινες προφανώς έχρησίμευον προς σύνδεσιν
φάς, τάς δποίας ενήργησε προ εικοσαετίας εις τήν αύτου μετά του -κρο^ου^ένου και επομένου σω-