DOI Artikel:
Chabiaras, Nikētas: Eis Sporadōn epigraphas
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14369#0058
Εις Σποράδων έπιγραφάς
(Αηηιΐ3ΐ·. 1915133 χέ)
υπό
Νικήτα Δ. Χαβιαρά.
Άρ. 1. Ή επιγραφή αύτη έκ 57 στίχων απο-
τελούμενη, εν οΐς περιλαμβάνονται 43 ονόματα
άνδρών και γυναικών, δεν αποτελεί, ώς φαίνεται,
ή το τέλος εκτενούς καταλόγου δημοσίας συνεισφο-
ράς, ήτις άγνωστον προς τίνα σκοπόν έγένετο. Αν,
ώς ύποτίθησιν ό κ. Μ., ό λίθος ήν έντετειχισμένος
εν μεγάλω δημοσίω οίκοδομήματι πλησίον άλλουν
άπαρτιζόντων τήν ολην έπιγραφήν, δυνάμεθα να
είκάσωμεν οτι ή συνεισφορά άπέβλεπεν εις τήν άνέ-
γερσιν του οικοδομήματος τούτου. Περι της δια-
τάξεως τών ονομάτων έν τω καταλόγω παρατη-
ροΟμεν δτι ταύτα είνε διατεταγμένα εναλλάξ, ήτοι
ανδρός-γυναικός. Το τοιούτον, επειδή ή επιγραφή
είνε άποκεκρουμένη κατά τήν αρχήν, δύναται τις
νά παρατηρήση άπό του στί/ου 11, άφ' ού και
ασφαλώς διακοίνονται, αένοι τέλους. Ή τοιαύτη
δέ διάταξις ανεξαιρέτως κρατούσα ώς κανών με-
ταξύ 44 στ. και έν συνεχεία 35 ονομάτων, διότι
τοσαυτα εν τοις στ. τούτοις αναφέρονται, δεν είνε,
νομίζομεν, τυχαία. Προς τήρησιν μάλιστα τοΰ
κανόνος τούτου παρατηρείται οτι έν τή αναγραφή
τών προσώπων της οικογενείας Μναοαγόρα Ύψι-
κλεϋς Λινδοπολίτου (στ. 8-13), επειδή ταύτα
είνε τρία, γυνή, άνήρ, Ουγάτηρ, έδέησε νά άνα-
γραφή εκ δευτέρου το όνομα του άνδρός μετά το
της θυγατρός, Γνα μή τοΰτο συμπέση μετά του
της επομένης ϊυρίας. Τουτ' αυτό συνέβη έν τή
αναγραφή τών προσώπων της οικογενείας του Λαο-
δικέως μετοίκου (στ. 2—7) και της του εγγενούς
μετοίκου Φαρνάκου (στ. 47-56). Έν δέ τή ανα-
γραφή τών προσώπων της οικογενείας του έκ Κα-
μύνδου Άριστομάχου "Αλεξάνδρου (στ. 28-36),
α.τινα είναι 4, γυνή, άνήρ και θυγατέρες 2, εδέησε
νά έπαναληφθή τρις το όνομα τοΟ ανδρός, ί'να μή
συμπέσωσι τά ονόματα τών θυγατέριον καθώς και
της τελευταίας τούτων μετά τοΰ της επομένης
Κλευπάτρας Μιλησίας Επειδή δέ ό κατάλογος
λήγει εις όνομα άνδρός, συμπεραίνεται οτι ήρχι-
ζεν από ονόματος γυναικός. Επίσης παρατηρείται
οτι αί μεν γυναίκες άνεξαιρέτως συνεισφέρουσιν
εις άσ(οάρια), οί δέ άνδρες εις δραχμάς. Κατά τάς
παρατηρήσεις ταύτας νομίζομεν δτι επιβάλλεται
νά συμπληρώσωμεν τά ονόματα τών άποκεκρου-
μένων στίχων της άρχής, άτινα εκ τών σωζόμε-
νων μερών δεν διακρίνονται άν είναι άνδρών ή
γυναικών.
Έν στ. 2 και ο κατά τάς είρημένας παρατη-
ρήσεις έπιβάλλεται νά συμπληρώσωμεν διά θηλυ-
κού [ά δείνα), και επομένως το έν στ. 3 και 6
Ααοδικεϋς ανήκει εις έτερον δνομα, άρσενικόν,
άλλως τε και επειδή μετά τήν άναγραφήν τών άσ.
τό έθνικόν πλέον δεν εχει τόπον. "Ωστε συμπλη-
ρο^τέον ώδε:
2 (ά δείνα) από Φ]οινίκας άσ.
(ό δείνα) Λαο δικεύς
από Φοίνικας μ]έτοικος Δ.
5 (ά δείνα) από Φοίνικας άσ. /
(ό δείνα) Λαοδικεύς
άπό Φοινίκ]ας μέτοικος Δ.
Έτερον Λαοδικέα άπό Φοινίκης γνοορίζει ήμΐν
ο κ. Μ. διά της ύπ' αριθμόν 44 επιγραφής.
Στ. 8. τό όνομα ήτο θηλυκόν, καθ' ά απαιτεί Ό
υποδειχθείς κανών της εναλλάξ διατάξεως τών
όνομάτο^ν, άναγνωστέον δέ ώς έξης:
(ά δείνα) Δ]ράκοντος Δαματριάς
άσ. γ> Μν]ασαγόρας Ύψικλεΰς,
πρβ στ. 9, 12, 32, 35. Εινε δέ το Δαματριάς
(άρσ. Δαματριευς) δημοτικόν, το πρώτον έκ της
ύπ' όψει επιγραφής γνωριζόμενον, προερχόμενον
έκ δήμου Ααματριάδος, τό δνομα δέ τούτο διέσω-
σεν ή και μέ/ρι ημών ύπό τοΟ λαού της Ρόδου
7
(Αηηιΐ3ΐ·. 1915133 χέ)
υπό
Νικήτα Δ. Χαβιαρά.
Άρ. 1. Ή επιγραφή αύτη έκ 57 στίχων απο-
τελούμενη, εν οΐς περιλαμβάνονται 43 ονόματα
άνδρών και γυναικών, δεν αποτελεί, ώς φαίνεται,
ή το τέλος εκτενούς καταλόγου δημοσίας συνεισφο-
ράς, ήτις άγνωστον προς τίνα σκοπόν έγένετο. Αν,
ώς ύποτίθησιν ό κ. Μ., ό λίθος ήν έντετειχισμένος
εν μεγάλω δημοσίω οίκοδομήματι πλησίον άλλουν
άπαρτιζόντων τήν ολην έπιγραφήν, δυνάμεθα να
είκάσωμεν οτι ή συνεισφορά άπέβλεπεν εις τήν άνέ-
γερσιν του οικοδομήματος τούτου. Περι της δια-
τάξεως τών ονομάτων έν τω καταλόγω παρατη-
ροΟμεν δτι ταύτα είνε διατεταγμένα εναλλάξ, ήτοι
ανδρός-γυναικός. Το τοιούτον, επειδή ή επιγραφή
είνε άποκεκρουμένη κατά τήν αρχήν, δύναται τις
νά παρατηρήση άπό του στί/ου 11, άφ' ού και
ασφαλώς διακοίνονται, αένοι τέλους. Ή τοιαύτη
δέ διάταξις ανεξαιρέτως κρατούσα ώς κανών με-
ταξύ 44 στ. και έν συνεχεία 35 ονομάτων, διότι
τοσαυτα εν τοις στ. τούτοις αναφέρονται, δεν είνε,
νομίζομεν, τυχαία. Προς τήρησιν μάλιστα τοΰ
κανόνος τούτου παρατηρείται οτι έν τή αναγραφή
τών προσώπων της οικογενείας Μναοαγόρα Ύψι-
κλεϋς Λινδοπολίτου (στ. 8-13), επειδή ταύτα
είνε τρία, γυνή, άνήρ, Ουγάτηρ, έδέησε νά άνα-
γραφή εκ δευτέρου το όνομα του άνδρός μετά το
της θυγατρός, Γνα μή τοΰτο συμπέση μετά του
της επομένης ϊυρίας. Τουτ' αυτό συνέβη έν τή
αναγραφή τών προσώπων της οικογενείας του Λαο-
δικέως μετοίκου (στ. 2—7) και της του εγγενούς
μετοίκου Φαρνάκου (στ. 47-56). Έν δέ τή ανα-
γραφή τών προσώπων της οικογενείας του έκ Κα-
μύνδου Άριστομάχου "Αλεξάνδρου (στ. 28-36),
α.τινα είναι 4, γυνή, άνήρ και θυγατέρες 2, εδέησε
νά έπαναληφθή τρις το όνομα τοΟ ανδρός, ί'να μή
συμπέσωσι τά ονόματα τών θυγατέριον καθώς και
της τελευταίας τούτων μετά τοΰ της επομένης
Κλευπάτρας Μιλησίας Επειδή δέ ό κατάλογος
λήγει εις όνομα άνδρός, συμπεραίνεται οτι ήρχι-
ζεν από ονόματος γυναικός. Επίσης παρατηρείται
οτι αί μεν γυναίκες άνεξαιρέτως συνεισφέρουσιν
εις άσ(οάρια), οί δέ άνδρες εις δραχμάς. Κατά τάς
παρατηρήσεις ταύτας νομίζομεν δτι επιβάλλεται
νά συμπληρώσωμεν τά ονόματα τών άποκεκρου-
μένων στίχων της άρχής, άτινα εκ τών σωζόμε-
νων μερών δεν διακρίνονται άν είναι άνδρών ή
γυναικών.
Έν στ. 2 και ο κατά τάς είρημένας παρατη-
ρήσεις έπιβάλλεται νά συμπληρώσωμεν διά θηλυ-
κού [ά δείνα), και επομένως το έν στ. 3 και 6
Ααοδικεϋς ανήκει εις έτερον δνομα, άρσενικόν,
άλλως τε και επειδή μετά τήν άναγραφήν τών άσ.
τό έθνικόν πλέον δεν εχει τόπον. "Ωστε συμπλη-
ρο^τέον ώδε:
2 (ά δείνα) από Φ]οινίκας άσ.
(ό δείνα) Λαο δικεύς
από Φοίνικας μ]έτοικος Δ.
5 (ά δείνα) από Φοίνικας άσ. /
(ό δείνα) Λαοδικεύς
άπό Φοινίκ]ας μέτοικος Δ.
Έτερον Λαοδικέα άπό Φοινίκης γνοορίζει ήμΐν
ο κ. Μ. διά της ύπ' αριθμόν 44 επιγραφής.
Στ. 8. τό όνομα ήτο θηλυκόν, καθ' ά απαιτεί Ό
υποδειχθείς κανών της εναλλάξ διατάξεως τών
όνομάτο^ν, άναγνωστέον δέ ώς έξης:
(ά δείνα) Δ]ράκοντος Δαματριάς
άσ. γ> Μν]ασαγόρας Ύψικλεΰς,
πρβ στ. 9, 12, 32, 35. Εινε δέ το Δαματριάς
(άρσ. Δαματριευς) δημοτικόν, το πρώτον έκ της
ύπ' όψει επιγραφής γνωριζόμενον, προερχόμενον
έκ δήμου Ααματριάδος, τό δνομα δέ τούτο διέσω-
σεν ή και μέ/ρι ημών ύπό τοΟ λαού της Ρόδου
7